Ανάβαση στο Mont Blanc – Οι δυο “ευκολότερες” διαδρομές (Μέρος Α)

του Charlie Boscoe, Οκτώβριος 2013
ukclimbing.com

Το Mont Blanc (Λευκό Όρος), είναι ένας μεγάλος ορεινός όγκος των Δυτικών Άλπεων. Περιλαμβάνει την ψηλότερη κορυφή της Ευρώπης με ύψος 4.810 μέτρα.

Η κορυφή βρίσκεται στο γαλλικό έδαφος, ενώ ολόκληρο το βουνό βρίσκεται στα σύνορα τριών κρατών: της Γαλλίας, της Ελβετίας και της Ιταλίας.

Έχει προσανατολισμό από ΝΔ προς ΒΑ και χωρίζεται από βαθιές και απότομες χαράδρες.

Εξαιτίας του μεγάλου ύψους του ορεινού αυτού όγκου, το μεγαλύτερο μέρος του καλύπτεται από χιόνι και πάγους. Το σχήμα του όρους μοιάζει με τραπέζι, με μήκος 50 χλμ. και μέσο πλάτος 15 χλμ.

Οι τρεις πόλεις που περιβάλλουν το Mont Blanc είναι η Courmayeur στην κοιλάδα της Αόστας στην Ιταλία, και οι πόλεις Saint-Gervais-les-Bains και Chamonix (Σαμονί) στην περιοχή Haute-Savoie στην Γαλλία.

Τη κύρια πλουτοπαραγωγική πηγή του βουνού αποτελεί ο τουρισμός. Πράγματι, οι απότομες πλαγιές του αποτελούν πόλο έλξης για τους ορειβάτες όλου του κόσμου, που ξεκινούν από τα ξενοδοχεία που υπάρχουν στις πόλεις που το περιβάλλουν, με σκοπό να κατακτήσουν τις κορυφές του.

Γι’ αυτό το λόγο έχει κατασκευαστεί και εναέριος σιδηρόδρομος, που ανεβάζει τους τουρίστες σε ύψος 2.665 μέτρα.

Το νέο τούνελ μεταξύ Γαλλίας και Ιταλίας, εκτός του ότι συντομεύει την απόσταση μεταξύ των δύο χωρών, συντελεί και στην τουριστική ανάπτυξη του βουνού.

Η πρώτη καταγεγραμμένη ανάβαση του Mont Blanc ήταν στις 8 Αυγούστου 1786 από τον Jacques Balmat και τον γιατρό Michel Paccard.

Η ανάβαση αυτή (εμπνευστής της οποίας υπήρξε ο Horace-Benedict de Saussure, ο οποίος έδωσε και ανταμοιβή στους κατακτητές της κορυφής) σηματοδότησε την απαρχή της σύγχρονης ορειβασίας.

Η πρώτη γυναίκα που έφτασε στην κορυφή ήταν η Marie Paradis το 1808. Σήμερα στην κορυφή ανεβαίνουν κατά μέσο όρο 20.000 ορειβάτες-τουρίστες το χρόνο και θα μπορούσε να θεωρηθεί μια εύκολη, αλλά μεγάλη, ανάβαση προσιτή για κάποιον που έχει καλή φυσική κατάσταση και εξοικίωση στα μεγάλα υψόμετρα.

Ατυχήματα συμβαίνουν στο Mont Blanc, και μάλιστα θανατηφόρα. Τα Σαββατοκύριακα, ειδικά εκείνα του Αυγούστου όπου επικρατεί κυριολεκτικά το αδιαχώρητο, τα τοπικά συνεργεία διάσωσης πραγματοποιούν κατά μέσο όρο 12 αποστολές διάσωσης, που αφορούν κυρίως παροχή βοήθειας σε ορειβάτες που κινούνται στις “εύκολες” διαδρομές του βουνού.

Παρόλο, λοιπόν, που η κορυφή του δεν μπορεί να συγκριθεί σε ομορφιά με το γιγαντιαίο τρίγωνο του Matterhorn ή τον τέλειο κώνο του Petit Dru, προσελκύει κάθε χρόνο χιλιάδες ορειβάτες.

Κάθε ορειβάτης, άλλωστε, έχει ονειρευτεί να ανέβει στην ψηλότερη κορυφή της Ευρώπης.

Τα καλά νέα είναι ότι η κορυφή του Mont Blanc είναι ένας εφικτός στόχος, όχι μόνο για πεπειραμένους ορειβάτες αλλά και για ανθρώπους με μικρότερη εμπειρία στα βουνά.

Βέβαια, οι σκληρές συνθήκες του μεγάλου υψομέτρου, η πιθανότητα για σοβαρή επιδείνωση του καιρού οποιαδήποτε εποχή του χρόνου, οι αντικειμενικοί κίνδυνοι από πτώσεις βράχων, σεράκς και κρεβάς, καθώς και η ανάγκη για στοιχειώδεις γνώσεις ορειβασίας, εξακολουθούν να προσφέρουν δουλειά στους επαγγελματίες οδηγούς βουνού.

Μπορεί, όμως, ένας απλός ορειβάτης να ανέβει στην κορυφή του Mont Blanc χωρίς την καθοδήγηση ενός επαγγελματία οδηγό βουνού;

Παρά τη δημοφιλία του βουνού και τον μεγάλο αριθμό ορειβατών που ανεβαίνουν στην κορυφή του, θα πρέπει να έχετε υπόψη σας ότι υπάρχει μια πραγματική έλλειψη πληροφόρησης για το βουνό στο διαδίκτυο.

Βασικά ερωτήματα, όπως π.χ.: “Τι εξοπλισμό χρειάζομαι;” ή “Πόσο τεχνική είναι η ανάβαση;”, ξεπηδούν συνεχώς.

Κατά συνέπεια, σ’ αυτό το άρθρο θα προσπαθήσω να καλύψω όλα όσα χρειάζεται να γνωρίζετε για τις δύο πιο πολυπερπατημένες διαδρομές από τη γαλλική πλευρά του βουνού, την “Gouter” και την “Trois Mont”.

Η διαδρομή Gouter

Παρόλο που από πολλούς χαρακτηρίζεται ως “φυσιολογική διαδρομή”, η διαδρομή Gouter απαιτεί σεβασμό, καλή φυσική κατάσταση και εγκλιματισμό, καθώς και βασικές γνώσεις στο scrambling και στο κραμπονάζ.

Κατ’ αρχήν, θα πάρετε το τρένο με προορισμό το Nid d’ Aigle (2.372 μ.), είτε από το St. Gervais είτε από το Bellevue (1.800 μ.).

Η προσέγγιση στο Bellevue μπορεί να γίνει με το τελεφερίκ που ξεκινά από το Les Houches (η επιλογή αυτή έχει το πλεονέκτημα ότι η πρόσβαση στο Les Houches μπορεί από γίνει από το Chamonix χρησιμοποιώντας τα δημόσια μέσα μεταφοράς).

Από το Nid d’ Aigle περπατάμε με κατεύθυνση Ν για 50 μ. σε φαρδύ μονοπάτι. Συναντάμε διασταύρωση στα αριστερά μας με μικρότερο μονοπάτι, το οποίο είναι σημαδεμένο με κόκκινα σημάδια.

Στην αρχή το μονοπάτι είναι καγκελωτό ενώ στη συνέχεια γίνεται ευθύ για να φτάσει στο Baraque Forestiere des Rognes (ένα μικρό καταφύγιο ανάγκης).

Από εδώ και πέρα το μονοπάτι γίνεται σταδιακά πιο απότομο και εκτεθειμένο, καθώς ανεβαίνει με καγκέλια μέχρι την κόψη κάτω από το Aiguille du Gouter (3.863 μ.).

Η κόψη αυτή χωρίζει τους παγετώνες Griaz και Tete Rousse, αν και οι δυο έχουν συρρικνωθεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια και δεν είναι ιδιαίτερα ελκυστικό το θέαμά τους. Πάντως, το υπόλοιπο τοπίο τριγύρω είναι εξαιρετικό.

Αν σκοπεύετε να διανυκτερεύσετε στο καταφύγιο Tete Rousse, διασχίστε με ευκολία τον ομώνυμο παγετώνα. Ίσως χρειαστεί να φορέσετε crampons. Μέχρι τώρα: 2-2,5 ώρες από το Nid d’ Aigle.

Η διαμονή στο καταφύγιο Tete Rousse έχει δυο βασικά πλεονεκτήματα: α) είναι πιο ήσυχο και ως εκ τούτου είναι ευκολότερο να κάνετε κράτηση σε σχέση με το καταφύγιο Gouter και β) ξεκινώντας από εδώ τη δεύτερη ημέρα της ανάβασης, σας επιτρέπει να διασχίσετε το Grand Couloir (θα πούμε παρακάτω γι’ αυτό) με τις ψυχρές θερμοκρασίες της νύχτας παρά με τη ζέστη της ημέρας.

Το μεγάλο μειονέκτημα είναι ότι προσθέτει 3 επιπλέον ώρες ανάβασης κατά την ημέρα που θα επιχειρήσετε την ανάβαση στην κορυφή (ημέρα κορυφής).

Αν σκοπεύετε να διανυκτερεύσετε στο καταφύγιο Gouter, παίρνετε μια πιο ευθεία κατεύθυνση προς τη δυτική πλευρά του Aiguille du Gouter και διασχίζετε τον παγετώνα Tete Rousse διαγώνια, οδεύοντας προς τη ΝΑ άκρη του και την κόψη που τον χωρίζει από τον παγετώνα Bionnasay.

Φτάνοντας σ’ αυτήν την κόψη, ακολουθήστε την μέχρι το Grand Couloir (Μεγάλο Λούκι), που το ξεχωρίζετε από το μεταλλικό σύρμα που έχει τοποθετηθεί κατά μήκος του.

Αυτό είναι και το πιο επικίνδυνο κομμάτι της ανάβασης στο καταφύγιο Gouter, μιας και συχνά γίνονται κατολισθήσεις. Ένα τμήμα του μονοπατιού πριν το Couloir είναι κι αυτό εκτεθειμένο σε κατολισθήσεις.

Ακολουθούν μερικές συμβουλές για το τραβερσάρισμα του Grand Couloir:

• Η τραβέρσα αυτή έχει μεγάλη κίνηση, γι’ αυτό περιμένετε υπομονετικά μέχρι να βρείτε την κατάλληλη ευκαιρία να τη διασχίσετε χωρίς να χρειαστεί να διασταυρωθείτε με άλλους ορειβάτες.
• Μετακινηθείτε γρήγορα έχοντας πάντα το νου σας για πιθανή πτώση βράχων.
• Μη φοβηθείτε να παρακάμψετε την ουρά -αν ένα γκρουπ ορειβατών σας βάζει σε κίνδυνο καθυστερώντας σας, ζητήστε τους να προχωρήσετε μπροστά.

• Το σύρμα κατά μήκος της τραβέρσας μπορεί να είναι απαραίτητο, αλλά να εξετάζετε πότε ακριβώς το χρειάζεστε. Η τραβέρσα έχει μήκος 30 μ. και 40 μοίρες κλίση, αλλά το μονοπάτι έχει καλά πατήματα. Πολλοί ορειβάτες προτιμούν να τη διασχίζουν χωρίς να βάλουν σχοινί και άλλα πράγματα που μπορεί να τους καθυστερήσουν. Ο καλύτερος τρόπος για να είστε ασφαλείς είναι να είστε γρήγοροι.
• Εάν χρησιμοποιήσετε το σύρμα, θα χρειαστείτε ένα καραμπίνερ και σχοινί, το οποίο πρέπει να έχει μπόσικα και να μην το έχετε τεντωμένο. Το σύρμα είναι εκεί μόνο για περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης και δεν είναι για να χρησιμοποιείται για via ferrata. Το σύρμα έχει αρκετά μέτρα απόσταση από την τραβέρσα, οπότε αν δεθείτε με το σχοινί τεντωμένο ή αν δεν είναι επαρκώς χαλαρό τότε θα σας πετάξει έξω από το μονοπάτι.

• Αφού περάσετε την τραβέρσα και πάρετε το μονοπάτι για το καταφύγιο Gouter μην χαλαρώσετε. Για 50 μ. ακόμα είστε εκτεθειμένοι σε κατολισθήσεις (αλλά σε μικρότερο βαθμό). Γι’ αυτό: keep walking!!!
• Καθώς ανεβείτε ψηλότερα θα έχετε καλύτερη θέα στο Grand Couloir, οπότε μπορείτε να ειδοποιήσετε τους ορειβάτες που το διασχίζουν αν αντιληφθείτε τυχόν πτώσεις βράχων. Η λέξη που χρησιμοποιούμε συνήθως είναι “caillou” (προφέρεται “καϊγιού”).

Αφού περάσουμε το Μεγάλο Λούκι, ένα ασαφές μονοπάτι θα μας οδηγήσει πάνω και δεξιά στη Ν πλευρά της κόψης μέχρι το Aiguille du Gouter.

Ακολουθούμε τα σημάδια από τα crampons καθώς και περιστασιακά κόκκινα σημάδια από μπογιά που σηματοδοτούν την κόψη και μετά από ένα χορταστικό scrambling φτάνουμε στα 3.600 μ. περίπου, όπου έχουν εγκατασταθεί σύρματα για να βοηθούν την ανάβαση.

Ακολουθούμε αυτά τα σύρματα μέχρι το παλιό καταφύγιο Gouter, το οποίο σήμερα είναι κλειστό, αλλά προσφέρει μια μαγική θέα της διαδρομής που έχουμε κάνει μέχρι τώρα.

Πηγαίνουμε γύρω από το καταφύγιο προς τα δεξιά και ανεβαίνουμε μια μικρή χιονισμένη πλαγιά για να πατήσουμε στην κορυφή του Aiguille du Gouter.

Έχοντας απολαύσει τη θέα του Aiguille du Midi (3.842 μ.) προχωράμε Ν για 100 μ. κατά μήκος της επίπεδης παγωμένης κόψης για να φτάσουμε στο καινούργιο καταφύγιο Gouter. Μέχρι τώρα: 3 ώρες από το Tete Rousse.

Το πρωινό σερβίρεται πολύ νωρίς στο καταφύγιο Gouter (ο ακριβής χρόνος εξαρτάται από την ημερομηνία και την ώρα ανατολής του ήλιου), έτσι ώστε η ανάβαση στο Dome du Gouter (4.304 μ.) να γίνει στο σκοτάδι.

Ευτυχώς η διαδρομή είναι απλή και μετά το πέρασμα δυο μικρών κορυφών από την Α τους πλευρά (λίγο μετά το καταφύγιο), το μονοπάτι ανεβαίνει τη ΒΔ πλευρά του Dome du Gouter.

Υπάρχουν κάποιες περιστασιακές κρεβάς, αλλά γενικά η ανάβαση είναι ήπια με λίγα πράγματα να μας ανησυχούν.

Το μονοπάτι περνάει λίγο κάτω από την κορυφή του Dome du Gouter, αλλά μερικοί ορειβάτες μπαίνουν στον κόπο να πατήσουν το πόδι τους στην κορυφή.

Αφού περάσουμε κάτω από το Dome du Gouter, κατεβαίνουμε ομαλά στο διάσελο Col des Domes, στην αρχή της κόψης Bosses. Μέχρι τώρα: 2,5-3 ώρες από το καταφύγιο Gouter.

Από εδώ 100 μ. απότομης ανάβασης οδηγεί στο καταφύγιο ανάγκης Vallot (4.362 μ.). Ορισμένοι ορειβάτες κοιμούνται σ’ αυτό το καταφύγιο και η κατάστασή του έχει γίνει άκρως αηδιαστική, με τα ανθρώπινα απόβλητα και τα σκουπίδια να έχει γίνει βουνό.

Παρέχει, βέβαια, λίγη ζεστασιά, κι έτσι οι περισσότεροι το χρησιμοποιούν για μια σύντομη στάση πριν από την κόψη Bosses.

Έχοντας περάσει από τα δεξιά του καταφυγίου Vallot, μια μικρή απότομη παγωμένη πλαγιά οδηγεί σε δυο χαρακτηριστικά εξογκώματα που σηματοδοτούν το ξεκίνημα της κόψης Bosses.

Προχωράμε πάνω από την Grande Bosse (4.513 μ.) και την Petite Bosse (4.547 μ.) και ακολουθούμε την εντυπωσιακή εκτεθειμένη κόψη που θα μας βγάλει στην κορυφή, κινούμενοι κυρίως στη Δ της πλευρά. Μέχρι την κορυφή: 5-6 ώρες από το καταφύγιο Gouter.

Συνεχίζεται…

Πηγές
ukclimbing.com
fr.wikipedia.org