Και το όνομα αυτού… Denali

Photo © Ross Fowler

Ο Ομπάμα αποκαθιστά το ινδιάνικο όνομα του ψηλότερου βουνού στη Βόρεια Αμερική

Το όρος McKinley (ΜακΚίνλεϊ) ή Denali (Ντενάλι) στην Αλάσκα είναι η ψηλότερη κορυφή των Ηνωμένων Πολιτειών και της Βόρειας Αμερικής με ύψος 6.194 μέτρα από το επίπεδο της θάλασσας, και μία από τις 7 Summits (Επτά Κορυφές).

Με απόφαση του Λευκού Οίκου, η επίσημη ονομασία του βουνού θα είναι το Denali – η ονομασία που χρησιμοποιούσαν οι αυτόχθονες κάτοικοι της Αλάσκα που πλέον αποκαθίσταται.

Άτυπα, αυτή ήταν και η ονομασία που χρησιμοποιούσαν οι κάτοικοι της Αλάσκα για το βουνό.

Όπως όμως ανακοίνωσε το ομοσπονδιακό υπουργείο Εσωτερικών, πλέον ο Λευκός Οίκος θα υπογράψει απόφαση διαγραφής της ονομασίας McKinley και «αναγνώρισης» του Denali.

Η κίνηση αποφασίστηκε ως ένδειξη «σεβασμού για την περιοχή και για τη συμβολή των αυτόχθονων της Αλάσκα», εξήγησε η Ουάσινγκτον.

Photo © Nic McPhee

Το όρος Denali είναι από γρανιτικό πλουτωνίτη. Ανυψώθηκε από τεκτονικές πιέσεις, ενώ την ίδια στιγμή, η διάβρωση απομάκρυνε τα (κάπως πιο μαλακά) ιζηματογενή πετρώματα πάνω και γύρω από το βουνό.

Η δυνάμη που ανύψωσε το Denali, η καταβύθιση της πλάκας του Ειρηνικού κάτω από την πλάκα της Βόρειας Αμερικής, δημιούργησε επίσης μεγάλες οροσειρές σε ολόκληρη τη νότια Αλάσκα.

Το Denali έχει δύο σημαντικές κορυφές: η νότια κορυφή είναι η ψηλότερη, ενώ η βόρεια κορυφή έχει υψός 5.934 μέτρα.

Η βόρεια κορυφή ενίοτε υπολογίζεται ως ξεχωριστή κορυφή και άλλοτε όχι. Σπάνια γίνεται ανάβαση σ’ αυτήν, εκτός από εκείνους που κάνουν διαδρομές στη βόρεια πλευρά του ορεινού όγκου.

Photo © Daniel Weber

Πέντε μεγάλοι παγετώνες κατέρχονται τις πλαγιές του βουνού. Ο παγετώνας Peters βρίσκεται στη ΒΔ πλευρά του ορεινού όγκου, ενώ ο παγετώνας Muldrow κατετέρχεται από τις ΒΑ πλαγιές.

Ακριβώς Α του Muldrow, και εφαπτόμενος στην Α πλευρά του ορεινού όγκου, είναι ο παγετώνας Traleika. Ο παγετώνας Ruth βρίσκεται στα ΝΑ του βουνού, και ο παγετώνας Kahiltna καταλήγει στη ΝΔ πλευρά του βουνού.

Το βουνό χαρακτηρίζεται από τον εξαιρετικά κρύο καιρό του. Ένας αυτοματοποιημένος μετεωρολογικός σταθμός που είναι εγκατεστημένος στα 5.700 μ. έχει καταγράψει ελάχιστη θερμοκρασία μέχρι και -59,7 ° C και αίσθηση ψύχους μέχρι και -83,4 ° C.

Η ανατολική πλευρά του Denali – Photo © Christoph Strässler

Οι Koyukon Athabaskans (Κογιούκον Αθαμπάσκαν), οι αυτόχθονες που κατοικούν στην περιοχή γύρω από το βουνό, ονομάζουν την κορυφή Dinale (Ντινάλε) ή Denali (Ντενάλι), που σημαίνει “Ο ψηλός” ή “Ο μεγάλος”.

Κατά τη διάρκεια της Ρωσικής κυριότητας στην Αλάσκα, η κοινή ονομασία του βουνού ήταν Bolshaya Gora (Μπουλσάια Γκόρα), που σημαίνει στα ρωσικά “Το μεγάλο βουνό”.

Μετά την πώληση της Αλάσκας στις Ηνωμένες Πολιτείες, η ρωσική ονομασία δε προτιμήθηκε επειδή ακούγεται παρόμοια με μια αγγλική βρισιά, ακολουθούμενη από τη λέξη βουνό.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1890, ένας χρυσωρύχος το ονόμασε McKinley (ΜακΚίνλεϊ) για να παρέχει πολιτική στήριξη στον τότε πρόεδρο William McKinley.

Το Διοικητικό Συμβούλιο Γεωγραφικών Ονομάτων της Αλάσκας άλλαξε το όνομα του βουνού σε Denali, με το οποίο και αναφέρεται σε τοπικό επίπεδο.

Ωστόσο, στο αίτημα του 1975 από το Νομοθετικό Σώμα της Αλάσκας προς το Γραφείο Γεωγραφικών Ονομάτων των Ηνωμένων Πολιτειών να αναφέρεται σε εθνικό επίπεδο ως Denali ασκήθηκε βέτο από τον αντιπρόσωπου του Οχάιο στο Αμερικανικό Κογκρέσο Ralph Regula, του οποίου η εκλογική περιφέρεια περιλαμβάνει τη πατρίδα του McKinley.

Οι αντιπρόσωποι του Οχάιο στο Κογκρέσο συνεχίσαν να προστατεύουν το όνομα McKinley, εμποδίζοντας τις προσπάθειες των αντιπροσώπων της Αλάσκας να αλλάξουν το όνομα του βουνού σε Denali.

Στις 30 Αυγούστου 2015, λίγο πριν την προεδρική επίσκεψη στην Αλάσκα, ανακοινώθηκε ότι ο Μπάρακ Ομπάμα θα επαναφέρει το όνομα Denali σαν το επίσημο όνομα του βουνού.

Photo © jdegenhardt

Οι Koyukon Athabaskans είναι οι πρώτοι ιθαγενείς Αμερικάνοι που έχουν πρόσβαση στις πλαγιές του βουνού (ζουν στη λεκανή των ποταμών Yukon, Tanana και Kuskokwim).

Η ιστορικά πρώτη παρατήρηση του όρους Denali από Ευρωπαίο πραγματοποιήθηκε στις 6 Μαΐου 1794 από τον Άγγλο εξερευνητή George Vancouver και το περιγράφει στο ημερολόγιό του ως «μακρινά καταπληκτικά βουνά».

Ο Ρώσος εξερευνητής Lavrenty Zagoskin εξερεύνησε τα ποτάμια Tanana και Kuskokwim το 1843 και 1844 και πιθανώς ήταν ο πρώτος Ευρωπαίος που είδε το βουνό από την άλλη πλευρά.

Ο William Dickey, κάτοικος του Σιάτλ γεννημένος στο Νιου Χαμσάιρ, ο οποίος έσκαβε για χρυσό στην άμμο του ποταμού Susitna, έγραψε, μετά την επιστροφή του, μια έκθεση στη New York Sun, που δημοσιεύτηκε στις 24 Ιανουαρίου 1897.

Η έκθεσή του επέστησε την προσοχή με την φράση «Δεν έχουμε καμία αμφιβολία ότι αυτή η κορυφή είναι η υψηλότερη στη Βόρεια Αμερική, και εκτιμούμε ότι είναι πάνω από 20.000 πόδια (6.100 μ.) ψηλή».

Μέχρι τότε το ύψους 5.500 μ. όρος Saint Elias πιστευόταν ότι ήταν το υψηλότερο σημείο της ηπείρου (το όρος Logan ήταν ακόμη άγνωστο και θεωρούνταν λανθασμένα ότι το Saint Elias ήταν ψηλότερο).

Photo © Nic McPhee

Η πρώτη καταγεγραμμένη προσπάθεια ανάβασης στο Denali έγινε από τον δικαστή James Wickersham το 1903, μέσω του παγετώνα Peters και την Β πλευρά, σήμερα γνωστή ως Wickersham Wall.

Η διαδρομή αυτή ενέχει μεγάλο κίνδυνο χιονοστιβάδας και η πρώτη επιτυχήμενη ανάβαση έγινε το 1963.

Ο διάσημος εξερευνητής Dr. Frederick Cook υποστήριξε ότι ολοκλήρωσε την πρώτη ανάβαση του βουνού το 1906.

Από την αρχή ο ισχυρισμός του αντιμετωπίστηκε με καχυποψία, ενώ αργότερα αποδείχθηκε ψευδής.

Photo © bryanbrazil

Το 1910, τέσσερις ντόπιοι (Τομ Lloyd, Peter Anderson, Billy Taylor, και Charles McGonagall), γνωστοί και ως αποστολή Sourdough, προσπάθησαν να αναρριχηθούν στο Denali, παρά την παντελή έλλειψη ορειβατικής εμπειρίας. Πέρασαν περίπου τρεις μήνες στο βουνό.

Ωστόσο, η υποτιθέμενη μέρα της κατάκτησης του βουνού ήταν εντυπωσιακή: μεταφέραν μια τσάντα ντόνατς έκαστος, ένα θερμός με ζεστή σοκολάτα και ένα κοντάρι τεσσάρων μέτρων από ερυθρελάτη.

Δύο από αυτούς έφτασαν στη βόρεια κορυφή (τη χαμηλότερη από τις δύο) και κάρφωσαν το κοντάρι κοντά στην κορυφή.

Σύμφωνα με αυτούς, χρειάστηκαν συνολικά 18 ώρες – ένα ρεκόρ που μέχρι το 2006 δεν είχε σπάσει.

Κανείς δεν πίστεψε την επιτυχία τους (εν μέρει λόγω των ψευδών ισχυρισμών τους ότι είχαν ανέβει και στις δύο κορυφές), μέχρι την αληθινή πρώτη ανάβαση, το 1913.

Το 1912, η αποστολή Parker-Browne έφτασε σχεδόν μέχρι την κορυφή, γυρίζοντας πίσω μόλις μερικές εκατοντάδες μέτρα μακριά λόγω δυσμενών καιρικών συνθηκών.

Στην πραγματικότητα, αυτό πιθανότατα έσωσε τη ζωή τους, καθώς ένας ισχυρός σεισμός κατέστρεψε τον παγετώνα που είχαν ανέβει λίγες ώρες αφότου έφυγαν με ασφάλεια.

Η πρώτη επιτυχημένη ανάβαση της κύριας κορυφής του Denali έγινε στις 7 Ιουνίου 1913, από μια ομάδα με αρχηγoύς τους Hudson Stuck και Harry Karstens.

Ο πρώτος άνθρωπος που έφτασε στην κορυφή ήταν ο Walter Harper, ένας ιθαγενής της Αλάσκας. Ο Robert Tatum έφτασε επίσης στην κορυφή.

Ο Tatum αργότερα σχολίασε «Η θέα από την κορυφή του όρους ΜακΚίνλεϊ είναι όπως το κοίταγμα από τα παράθυρα του Παραδείσου!».

Η αποστολή ανέβηκε ακολουθόντας τη διαδρομή του παγετώνα Muldrow, όπως είχαν κάνει και κάποιες προηγούμενες αποστολές και εξακολουθεί να χρησιμοποιείται συχνά σήμερα.

Ο Stuck επιβεβαίωσε, με κιάλια, την παρουσία ενός μεγάλου κονταριού κοντά στη βόρεια κορυφή.

Αυτή η έκθεση επιβεβαίωσε την ανάβαση της ομάδας Sourdough, και σήμερα πιστεύεται ευρέως ότι όντως αναρριχήθηκαν στη βόρεια κορυφή.

Ωστόσο, κανείς άλλος δεν έχει δει το κοντάρι, οπότε υπάρχει ακόμα κάποια αμφιβολία. Ο Stuck ανακάλυψε επίσης ότι η αποστολή Parker-Browne ήταν υψομετρικά μόνο περίπου 60 μέτρα χαμηλότερα από την κορυφή, όταν γύρισαν πίσω.

Σήμερα, οι ορειβατικές αποστολές είναι πολύ τακτικές στο βουνό. Το 2003, το ποσοστό των επιτυχημένων αναβάσεων έφτασε στο ικανοποιητικό 58%.

Όμως μέχρι το 2003, σχεδόν 100 ορειβάτες έχουν χάσει τη ζωή τους στην προσπάθειά τους να αναρριχηθούν στην ψηλότερη κορυφή της Βόρειας Αμερικής.

Η συντριπτική πλειοψηφία των ορειβατών χρησιμοποιούν τη διαδρομή West Buttress, η οποία ανοίχθηκε το 1951 από τον Bradford Washburn.

Δύο με τέσσερις εβδομάδες είναι ο απαιτούμενος χρόνος για μια επιτυχημένη ανάβαση στο Denali.

Αντανάκλαση του ορεινού όγκου του Denali στη λίμνη Wonder

Χρονολόγιο
  • 1896-1902: Έρευνες από τους Robert Muldrow, George Eldridge και Alfred Brooks.
  • 1913: Πρώτη ανάβαση από τους Hudson Stuck, Harry Karstens, Walter Harper και Robert Tatum μέσω της διαδρομής του παγετώνα Muldrow.
  • 1932: Δεύτερη ανάβαση από τους Alfred Lindley, Harry Liek, Grant Pearson και Erling Strom (ανάβαση και στις δύο κύριες κορυφές).
  • 1947: Η Barbara Washburn γίνεται η πρώτη γυναίκα που ανεβαίνει στην κορυφή, ενώ ο σύζυγός της Bradford Washburn έγινε ο πρώτος άνθρωπος που ανέβηκε δύο φορές στην κορυφή.
  • 1951: Πρώτη ανάβαση της διαδρομής West Buttress από τον Bradford Washburn.
  • 1954: Πρώτη ανάβαση της πολύ μακρινής διαδρομής South Buttress.
  • 1959: Πρώτη ανάβαση της West Rib, μια ήπια τεχνική διαδρομή, πολύ δημοφιλής στις μέρες μας.
  • 1961: Πρώτη ανάβαση της Cassin Ridge, προς τιμήν του Riccardo Cassin, η πλέον γνωστή τεχνική διαδρομή στο βουνό.
  • 1963: Δύο ομάδες κάνουν την πρώτη ανάβαση από δύο διαφορετικές διαδρομές στο Wickersham Wall.
  • 1967: Πρώτη χειμερινή ανάβαση μέσω της διαδρομής West Buttress από τους Dave Johnston, Art Davidson και Ray Genet.
  • 1967: Επτά μέλη της 12μελούς αποστολής του Joe Wilcox πεθαίνουν, καθώς χάνουν τον προσανατολισμό τους χτυπημένοι απο την χειρότερη χιονοκαταιγίδα που έχει καταγραφεί στο βουνό, και μένουν για 10 ημέρες εκτεθειμένοι σε ακραίες καιρικές συνθήκες κάτω από την κορυφή. Μέχρι τότε, ήταν το τρίτο χειρότερο ατύχημα στην παγκόσμια ορειβατική ιστορία. Μέχρι τον Ιούλιο του 1967, μόνο τέσσερις ορειβάτες είχαν χάσει τη ζωή τους στο Denali.
  • 1970: Πρώτη solo ανάβαση από τον Ιάπωνα Naomi Uemura.
  • 1970: Πρώτη ανάβαση από μια αμιγώς γυναικεία αποστολή, με αρχηγό την Grace Hoeman και την μετέπειτα διάσημη Αμερικανίδα ορειβάτισσα μεγάλου υψομέτρου Arlene Blum, μαζί με τις Margaret Clark, Margaret Young, Faye Kerr και Dana Smith Isherwood.
  • 1972: Ο Sylvain Saudan, ο “Σκιέρ του Αδύνατου”, κατεβαίνει με σκι την επιβλητική ΝΔ πλευρά του βουνού.
  • 1976: Πρώτη solo ανάβαση της Cassin Ridge από τον Charlie Fowler, μια ανάβαση “μπροστά από την εποχή της”.
  • 1984: Ο Naomi Uemura επιστρέφει για να κάνει την πρώτη solo χειμερινή ανάβαση, αλλά πεθαίνει στην κατάβαση. Οι Σλοβάκοι Tono Krizo, Frantisek Korl και Blazej Adam αναρριχόνται σε μια πολύ direct διαδρομή, γνωστή ως Slovak Route, στη Ν πλευρά του Βουνού, στα δεξιά της Cassin Ridge.
  • 1988: Πρώτη επιτυχημένη solo χειμερινή ανάβαση από τον Vern Tejas μέσω της West Buttress Route.
Χάρτης της περιοχής

Πηγές
wikipedia.org
philenews.com

Μπορεί επίσης να σας αρέσει...