Ο ήλιος του χειμώνα δε με μελαγχολεί στην Κυλλήνη (Ζήρεια)

Καλωσόρισμα του χειμώνα με μια κυκλική διάσχιση των ψηλών κορυφών της Κυλλήνης ή Ζήρειας.

Οι πρώτες κρύες μέρες έφτασαν επιτέλους και έφεραν μαζί τους και τα ωραιότερα δώρα για μας τους αμετανόητους ορειβάτες. Τα πρώτα χιόνια στα βουνά.

Εμείς οι ορειβάτες και οι λάτρεις των βουνών, έχουμε μια ιδιαίτερη σχέση με τον χειμώνα γιατί τον έχουμε συνδυάσει με το χιόνι.

Αυτό το μαγικό λευκό πέπλο που σκεπάζει τις ακρώρειες και τις ελατοσκέπαστες πλαγίες των βουνών μας και τα μεταμορφώνει, απογειώνοντας τη μεγαλοπρέπεια των ορεινών τόπων.

Ο ποιητής, πεζογράφος και περιηγητής Κώστας Ουράνης, έλεγε χαρακτηριστικά: «Για μας, τους κατοίκους της χώρας του ήλιου και του γαλάζιου φωτεινού ουρανού, το χιόνι είναι ένας επισκέπτης τόσο ξένος, τόσο μακρυνός και τόσο περαστικός όσο και οι αιώνιοι εκείνοι οδοιπόροι. Σαν κι αυτούς έχει κάτι το μυστηριώδες. Σπανιότατα έρχεται να αναμιχθεί στη ζωή μας. (…) Το χιόνι, το μυστηριώδες και μακρυνό χιόνι, έχει απλώσει στην κορυφή και τις ψηλές πλαγιές του βουνού τις άσπρες σκηνές του καταυλισμού του…».

Πράγματι, για εμάς το χιόνι είναι η εξωτική πλευρά της Ελλάδας, που αυτή την εποχή προβάλλει με όλη τη μεγαλοπρέπειά της στους ορεινούς τόπους, εκεί όπου δεν είναι τόσο σπάνιο.

Εκεί, στη ζεστή καρδιά του χειμώνα, οι τόποι αυτοί βρίσκουν τον πιο αντιπροσωπευτικό χαρακτήρα τους.

Γιατί το λευκό ορεινό τοπίο είναι και συμβολικό της αθωότητας. Γιατί αθωότητα στους λευκούς ορεινούς τόπους σημαίνει μηνύματα από τα παλιά, από την παιδική ηλικία, από την παράδοση, στη γωνιά που τριζοβολούν τα ξύλα στο τζάκι, στο τραπέζι της μαμάς και της γιαγιάς. Πόσο ξένα, άραγε, φαντάζουν όλα αυτά στο μυαλό των σύγχρονων ανθρώπων.

Είσαι Αθηναίος ορειβάτης και καρτεράς υπομονετικά την έλευση του πρώτου χειμερινού μετώπου για να ξεχυθείς στα βουνά; Τότε, σίγουρα, μία από τις πρώτες επιλογές σου είναι η κοντινή ορεινή Κορινθία.

Χειμώνας στην ορεινή Κορινθία. Θείο δώρο. Κυλλήνη (a.k.a Ζήρεια ή Μεγάλη Ζήρεια). Το δεύτερο ψηλότερο βουνό της Πελοποννήσου.

Η ψηλότερη κορυφή του, γνωστή ως «Σημείο», φτάνει τα 2.375 μέτρα. Το όνομα «Κυλλήνη» προέρχεται από τη λέξη «κυλλός» και υποδηλώνει το πόσο απόκρημνο και γεμάτο κοιλώματα βουνό είναι.

Η κλασική διαδρομή για την κατάκτηση της υψηλότερης κορυφής της Κυλλήνης ξεκινάει από το parking του χιονοδρομικού κέντρου στο Οροπέδιο σε υψόμετρο 1.500 μέτρων.

Σημείωση: Οι φωτογραφίες που ακολουθούν είναι από διάφορες χειμερινές εξορμήσεις στον ορεινό όγκο της Κυλλήνης.

Ακολουθούμε τον κακοτράχαλο χωματόδρομο που τελειώνει λίγο πριν το Καταφύγιο Β. Από εκεί ξεκινάει η ανάβαση στο καλοσηματοδοτημένο (με κόκκινα σημάδια) μονοπάτι.

Μετά το καταφύγιο, ανηφορίζουμε σε ρεματιά η οποία μας βγάζει σε ράχη με ωραία θέα προς το οροπέδιο, ενώ στο πλάϊ μας ξεπροβάλλει ο επιβλητικός όγκος της Μικρής Ζήρειας.

Από εκεί ακολουθούμε Δ-ΒΔ πορεία προς την κορυφή. Κάποια στιγμή συναντάμε χωματόδρομο που έρχεται από το οροπέδιο. Ακολουθούμε για λίγο το χωματόδρομο μέχρι το χαρακτηριστικό σημάδι που μας δείχνει την κατεύθυνση για την κορυφή.

Η ανάβαση από εδώ κι ύστερα είναι ελαφρώς δύσκολη. Δεν υπάρχει σαφές μονοπάτι. Απλώς ακολουθούμε τα κόκκινα σημάδια μέχρι την κορυφή.

Η θέα από την κορυφή «Σημείο» είναι εντυπωσιακή. Σε μέρες διαύγειας τα μάτια μας αντικρύζουν τον Κορινθιακό και τις κορυφές του Παρνασσού.

Στα νότια φαίνονται οι κορυφές του Μαινάλου και ανατολικά διακρίνεται ο Αργολικός κόλπος. Πιο κοντά μας, στα δυτικά, σαν καθρέφτης γυαλίζει η λίμνη Δόξα και από πίσω της ορθώνονται ο Χελμός και η Ντουρντουβάνα.

Στη συνέχεια, κατηφορίζουμε με κατεύθυνση νότια, ακολουθώντας την πυκνή σήμανση μέχρι την έξοδο του ρέματος της Φαρμακίλας (υψόμετρο 2.120 μέτρα), στο διάσελο μεταξύ των κορυφών Σημείο και Προφήτης Ηλίας.

Από δω κι ύστερα η σήμανση είναι ανύπαρκτη, αλλά η πορεία αρκετά προφανής. Χωρίς ιδιαίτερες δυσκολίες θα ανεβούμε στον Προφήτη Ηλία, τη δεύτερη ψηλότερη κορυφή της Κυλλήνης, με υψόμετρο 2.257 μέτρα.

Aνεβαίνουμε μερικές φορές πιο ψηλά κι από τα σύννεφα για να βρούμε εικόνες που δεν φωτογραφίζονται και αισθήματα που δύσκολα περιγράφονται.

Κατάβαση από τα ίδια μέχρι την έξοδο της Φαρμακίλας. Εν συνεχεία, κατηφορίζουμε ομαλή πλαγιά μέχρι τη θέση “Πουλιού Όχθος” πάνω από τη χαράδρα της Φλαμπουρίτσας, συναντώντας σε διάφορα σημεία τον δασικό δρόμο που έρχεται από το Οροπέδιο. Δεν υπάρχει κάποιο μονοπάτι, ούτε σημάδια. Απλά ακολουθήσαμε την πιο βατή διαδρομή.

Από τη θέση “Πουλιού Όχθος” κι ύστερα ακολουθούμε σημαδεμένο μονοπάτι και δασικό δρόμο μέχρι τη διασταύρωση στα δεξιά για το Σπήλαιο του Ερμή.

Εμείς στρίψαμε αριστερά (κακώς) και κατηφορίσαμε προς το Οροπέδιο, καλύπτοντας τα τελευταία 2 χιλιόμετρα μέχρι την αφετηρία της κυκλικής διαδρομής, συνολικού μήκους 15 χιλιομέτρων.

Σε αντίθεση με τον αγαπημένο δίσκο των Πυξ Λαξ, ο ήλιος του χειμώνα δε με μελαγχολεί, αντίθετα με λυτρώνει.

Πιστεύω ακράδαντα ότι ο πιο σύντομος δρόμος για να ζητήσουμε συγγνώμη από τον εαυτό μας για όλα όσα μετάνιωσαμε την τελευταία στιγμή, είναι να του χαρίσουμε μια ορειβατική εξόρμηση σ’ ένα χιονισμένο βουνό μια ηλιόλουστη χειμερινή μέρα.

 

Πάντα, όμως, θα πρέπει να έχουμε στο νου μας ότι το βουνό, και ιδιαίτερα το χειμερινό βουνό κρύβει πολλούς κινδύνους, κρυφούς και φανερούς. Γι’ αυτό θα πρέπει να το προσεγγίζουμε με σεβασμό και την πρέπουσα προσοχή.

Όσοι, δε, είστε αρχάριοι και θέλετε να κάνετε τα πρώτα σας βήματα στα χειμερινά βουνά, σας έχω άσχημα νέα.

Μάθετε ότι πρέπει να είστε πολύ καλά προετοιμασμένοι, πολύ περισσότερο απ’ ότι τις άλλες εποχές του χρόνου. Για περισσότερες πληροφορίες και συμβουλές, διαβάστε παρακάτω.

[κλικ στην εικόνα]