Η ιστορία της κατασκευής του καταφυγίου “Μιχάλης Νικολάου” στη Δίρφη

Το κείμενο είναι από το βιβλίο «60 χρόνια δράση» του ΕΟΣ Χαλκίδας

Στο τέλος της δεκαετίας του ’50 ο Ορειβατικός Σύλλογος ανοίγει και πάλι τα φτερά του για τις βουνοκορφές. Το όνειρο για την δημιουργία Καταφυγίου στη Δίρφυ ξαναζωντανεύει.

Παλιά και νέα μέλη ανασκουμπώνονται. Από το 1959 (και για δέκα περίπου συνεχή έτη) Πρόεδρος αναλαμβάνει και πάλι ο Φιλοκλής Δράκος με Γενικό Γραμματέα τον Μιχάλη Νικολάου και Έφορο Ορειβασίας ένα νέο δραστήριο μέλος τον Κώστα Ιωαννίδη.

Προχωρούν στην αναδιοργάνωση του Συλλόγου και εγγράφουν νέα μέλη. Σημαντικός ο αριθμός τους, για τα μέτρα της εποχής, πάνω από 70 άτομα.

26 Ιουνίου 1960 – Θεμελίωση του καταφυγίου

Παράλληλα γίνεται προσπάθεια να δοθεί νέα ώθηση στη χιονοδρομία. Επιδιορθώνονται τα παλιά πέδιλα του σκι, κατασκευάζονται νέα μπαστούνια και υπό την καθοδήγηση των παλαιών ορειβατών-χιονοδρόμων Μιχ. Νικολάου, Φιλ. Δράκου και Δημ. Πίσχινα ξεκινούν οι νέοι μαθητευόμενοι σκιέρ: Κώστας Ιωαννίδης, Ε. Εμμανουηλίδης, Ν. Ντουραμπάς, Αθαν. Γρύλλος.

Χώρος εκπαίδευσης οι πλαγιές κοντά στο χώρο που αργότερα αναγέρθηκε το Καταφύγιο. Χτυπάνε πολλές πόρτες για οικονομική ενίσχυση, ανοίγουν ελάχιστες. Οι καιροί χαλεποί.

Στέλνουν γράμμα στα προπολεμικά μέλη του Ορειβατικού, στους αδελφούς Κωνσταντάκη που ζούσαν στον Παναμά όπου σταδιοδρομούσαν.

Παράλληλα ζητούν από την Κοινότητα Στενής παραχώρηση 5 στρεμμάτων για την ανέγερση του Καταφυγίου.

Σαν από Μηχανής θεός, οι Αφοι Κωνσταντάκη στέλνουν το σημαντικό (για την εποχή) ποσό των 7.500 δραχμών και 750 δολαρίων, ενώ η Κοινότητα Στενής αποφασίζει την παραχώρηση εκτάσεως 5 στρεμμάτων.

Για την ιστορία, καταγράφουμε τα ονόματα των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου της Κοινότητας: Ταξιάρχης Μπεληγιάννης, Πρόεδρος, Γρηγόρης Παπαγεωργίου Αντιπρόεδρος, Κων. Θωμάς, Ιωαν. Λέων, Γεωργ. Ζέρβας, Ιωαν. Βλάχος, Μιχ. Γιαλός Σύμβουλοι.

26 Ιουνίου 1960 – Θεμελίωση του καταφυγίου

Το όνειρο παύει να είναι μακρινό. Ο στόχος που είχε τεθεί από την ίδρυση του Συλλόγου μας το 1937, η δημιουργία του Καταφυγίου είναι ορατός.

Αδιάψευστο στοιχείο της προτεραιότητας που είχε για τον νεοσύστατο, τότε, Σύλλογο, μία επιστολή του Δ.Σ. προς το Κεντρικό Συμβούλιο, με την οποία οι Χαλκιδέοι γνωστοποιούν ότι αδυνατούν να συμμετάσχουν σε κοινή εξόρμηση με Αθηναίους ορειβάτες, διότι την ημέρα αυτή (28 Φεβρουαρίου 1937) ήταν προγραμματισμένη χοροεσπερίδα στην πόλη μας, της οποίας τα έσοδα θα διατίθεντο δια την ανέγερση ορειβατικού καταφυγίου στη Δίρφυ.

Την χοροεσπερίδα αυτή δέχθηκε να θέσει υπό την προστασία του ο Νομάρχης Εύβοιας, Ε. Μαρινάκης, υποσχεθείς να αποστείλει εγκύκλιο στις Κοινότητες του Νομού μας, «όπως τούτες συνεισφέρουν χρήματα δια την ανέγερσιν του Καταφυγίου».

Τότε, την προσπάθεια αυτή είχε βοηθήσει και ο Σπ. Κριεζώτης, γαιοκτήμονας από την Τριάδα, προσφέροντας 1.000 δρχ.

Μετά τον πόλεμο (1 Νοεμβρίου 1947), την απόφαση των ανθρώπων του Ορειβατικού Χαλκίδας να κατασκευάσουν Καταφύγιο στη Δίρφυ, βοήθησε και η Ομοσπονδία αποστέλλοντας αρχιτεκτονικό σχέδιο καταφυγίου δυναμικότητας 20 θέσεων που τελικά δεν χρησιμοποιήθηκε.

Η όλη προσπάθεια για την κατασκευή του Καταφυγίου απετέλεσε ένα τεράστιο επίτευγμα, αν λάβουμε υπ’ όψιν την έλλειψη χρημάτων και ιδίων μεταφορικών μέσων, το δύσβατο της περιοχής και τα προαπαιτούμενα έργα υποδομής.

Ωστόσο περίσσευε το πείσμα, η θέληση, η προσωπική εργασία και, πάνω από όλα, η πίστη στην πραγμάτωση του ονείρου.

5 Φεβρουαρίου 1961 – Αρχές κατασκευής του καταφυγίου

Μετά την διάνοιξη του δρόμου, αναζητήθηκε η κατάλληλη πέτρα, άνοιξε το λατομείο, διαμορφώθηκε η πηγή.

Τα πρώτα υλικά (τσιμέντο – ασβέστης) μεταφέρθηκαν με τα IX του Φιλοκλή Δράκου και του Κώστα Ιωαννίδη.

Για τις διανοίξεις βοήθησε η Νομαρχία με γκρέϊντερ. Για το κτίσιμο, μέχρι την πρώτη πλάκα, δούλεψε ο Σταύρος Βασιλείου από τη Στενή και δύο εθελοντές του Ορειβατικού, οι Ν. Ντουραμπάς και Γ. Γαλάνης.

Η ανέγερση ολοκληρώθηκε με την χρησιμοποίηση του ειδικευμένου χτίστη-εργολάβου από την Αθήνα Μαθιουδάκη που είχε εμπειρία από ανέγερση και άλλων καταφυγίων, με βάση τα σχέδια και την επίβλεψη του Βασίλη Ιωαννίδη.

Είχε προηγηθεί επίμονη αναζήτηση και μελέτη για την επιλογή της θέσης του Καταφυγίου. Μετά την προεπιλογή των δύο επικρατέστερων θέσεων (η τελικώς επιλεγείσα και η Λειρή) έγιναν μετρήσεις της παροχής και σταθερότητας ροής των δύο πηγών, ελήφθησαν υπ’ όψιν το κόστος προσπέλασης, η γειτνίαση με τις στάνες, η θέα, η δυνατότητα εύκολης οπτικής επαφής σε δύσκολες καιρικές συνθήκες και άλλα σχετικά κριτήρια.

Πράγματι, η θέση του Καταφυγίου, στη γνωστή ράχη, είναι διαλεγμένη σοφά. Βρίσκεται στο χαρισματικό οικοσύστημα «Δίρφυ – Ξηροβούνι» με υπέροχη θέα, βόρεια προς τη Δίρφυ (που δεσπόζει με τον επιβλητικό όγκο της), νότια προς τις αλπικές πλαγιές του Ξηροβουνίου, ανατολικά προς την πλευρά του Αιγαίου και δυτικά προς τον Ευβοϊκό, που χαρίζει ονειρεμένα ηλιοβασιλέματα.

Επιτέλους, στις 26 Ιουνίου 1960 γίνεται πανηγυρικά η γιορτή της θεμελίωσης του Καταφυγίου, παρουσία ορειβατών από την Χαλκίδα και την Αθήνα.

Μετά τον αγιασμό, που έγινε από τους δύο ιερείς της Στενής, μίλησε ο Πρόεδρος του Τμήματος Χαλκίδας Φιλ. Δράκος, που αναφέρθηκε στις πολλές αντιξοότητες και στον πόλεμο που καθυστέρησαν επί 25 χρόνια την στιγμή αυτή.

Εκ μέρους του Κεντρικού Συμβουλίου έλαβε τον λόγο ο Αντ. Μαρίνος και του Τμήματος Αθηνών ο Ανάργυρος Παπαδόπουλος. Το όραμα πήρε πλέον σάρκα και οστά.

Με την βοήθεια των αδελφών Κωνσταντάκη, τις συνδρομές και έκτακτες ενισχύσεις των μελών και των φίλων του Ορειβατικού, και την επίβλεψη του μηχανικού Βασίλη Ιωαννίδη, που προσεφέρθη αφιλοκερδώς. Τα «Τσιμέντα Χαλκίδας ΑΕ.» προσέφεραν δωρεάν την απαιτούμενη ποσότητα τσιμέντων, η «Ο. Δάριγκ ΑΕ» τα δομικά πλέγματα.

Η Τεχνική Σχολή του Επιμελητηρίου, με Πρόεδρο τον Δ. Σκούρα και Γεν. Γραμματέα τον Ν. Παπαγεωργόπουλο προσεφέρθη να κατασκευάσει τα μεταλλικά κουφώματα, που τελικά όμως κατασκευάστηκαν στην Αθήνα από τεχνίτη ειδικό σε κατασκευές καταφυγίων.

Ενώ το 1961 με την βοήθεια της Ομοσπονδίας Ορειβασίας και την προσωπική θερμή συμπαράσταση του τότε Προέδρου Μιχ. Δέφνερ και του Γενικού Γραμματέα Αθαν. Τζάρτζανου εγκρίνονται και χορηγούνται χρηματικά ποσά από τον Ε.Ο.Τ. και τη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού.

12 Ιουνίου 1966 – Εγκαίνια του καταφυγίου

Στις 15 Σεπτεμβρίου 1961 φιλοξενείται η Γενική Συνέλευση της Ομοσπονδίας στο ξενοδοχείο «Lucy» και την επόμενη οργανώνεται επίσκεψη με την παρουσία αρχών της Χαλκίδας και της Στενής και δημοσιογράφων προκειμένου να εκτιμηθεί η πρόοδος των εργασιών.

Η ολοκλήρωση της κατασκευής του Καταφυγίου, αφού ξεπεράστηκαν με επιτυχία όλες οι δυσκολίες, γίνεται το 1966, οπότε στις 12 Ιουνίου έγιναν και τα εγκαίνια του 35ου Ορειβατικού Καταφυγίου στον ελληνικό χώρο.

Στον πανηγυρικό λόγο των εγκαινίων ο Πρόεδρος Φιλοκλής Δράκος μεταξύ των άλλων τόνισε:

«…Ημείς τα παλαιότερα μέλη του Ορειβατικού τμήματος Χαλκίδος κατεχόμεθα από την μεγαλυτέραν συγκίνησιν διότι, βλέπομεν σήμερα πραγματικότητα εκείνο που πριν δεκαετίες το είχομεν ως όνειρο ….Παραδίδομεν λοιπόν το Καταφύγιο αυτό εις τα Ελληνικά νιάτα με την ολόθερμην ευχήν να το χαρούν σαν ορειβάτες και χιονοδρόμοι, να το διαφυλάξουν σαν το ωραιότερο κληροδότημα με την πίστιν ότι έτσι ζουν με την ωραιότερη θρησκείαν, να συνεχίσουν με τις ηθικές αρχές της ορειβατικής μας πίστεως και να προωθήσουν το έργον των ορειβατικών μας ιδεωδών».

Τα Διοικητικά Συμβούλια της περιόδου 1959-1968 παρέδωσαν το σπουδαιότερο έργο στην σύγχρονη ιστορία του Συλλόγου, το Καταφύγιο της Δίρφυος, έργο ζωής για τους ίδιους αλλά και τους επιγενόμενους, οι οποίοι ασφαλώς οφείλουν ευγνωμοσύνη.

Η ίδρυση και οι δραστηριότητες του Ε.Ο.Σ. Χαλκίδος είχαν δημιουργήσει το ερέθισμα για ανάλογες προσπάθειες και σε άλλα μέρη του νησιού (Σώζεται επιστολή με ημερομηνία 12 Ιουνίου 1937 από ομάδα νέων για ίδρυση παραρτήματος του Συλλόγου στην Κύμη).

Παρόμοιες προσπάθειες έγιναν και μεταπολεμικά (Το 1947 στη Στενή από τον οδηγό βουνού Σταύρο Βασιλείου, το 1967 στην Ιστιαία από τον καθηγητή Μαραγιάννη).

Μπορεί επίσης να σας αρέσει...