Πήλιο

Του Άγγελου Σικελιανού
(απόσπασμα από την “Κρυφή Ηλιάδα”)

Ω φύσημα ορθρινό,
χλοερή ευωδιά του Πηλίου,
που από τα ολάνυχτα ρουθούνια
σταματάς στο νιο ουρανίσκο
κι’ ωσά ρυάκι γάργαρο
κυλάς στα σπλάχνα μου βαθιά!
Μέλη στη δρόσο του βουνού
πιο κρύο
από τον κλώνο νιόφλουδο του πλατάνου
το πρωί.
Να
η αλαφράδα έγινε σάρκα,
κι’ η δροσιά σαλεύει στην αμάλαγη καρδιά,
σαν το μελίσσι
που με το φτερό του, καθώς πίνει,
κάνει ανάλαφρα να κυματίζει
το μεγάλο μάτι της πηγής!
Που ‘ναι το εμπόδιο;
που ο βαρύς χειμώνας;
Η φτέρνα χαίρεται το χώμα
δροσερή σαν αυγινός καρπός,
και το κορμί αναπαύεται
στην ίδια του αρμονία,
Αιώνια εαρινή!

Μπορεί επίσης να σας αρέσει...