Δίρφη, η “στέγη” της Εύβοιας

Ο εντυπωσιακός κώνος της Δίρφης

Η Δίρφη ή Δίρφυς είναι από τα ομορφότερα βουνά και πλούσια σε βλάστηση. Υψώνεται στο κέντρο και στα ανατολικά της Εύβοιας.

Σύμφωνα με τους γεωλόγους, η οροσειρά της Δίρφης είναι παραφυάδα του ορεινού όγκου Ολύμπου-Όρθυος και γεννήθηκε την ίδια γεωλογική περίοδο κατά τη μεγάλη ορεογεννητική εποχή των αλπικών πτυχώσεων (είναι η εποχή που συγκρούστηκαν η ευρωπαϊκή με την αφρικανική τεκτονική πλάκα).

Η κύρια κορυφή της Δίρφης, η Δέλφη έχει υψόμετρο 1.743 μέτρα και είναι ευδιάκριτη από μακριά. Είναι άγρια και απότομη.

Θαρρείς και βλέπεις ένα μεγάλο κρατήρα ηφαιστείου και δεν είναι τυχαίο ότι την αποκαλούν “Μικρό Φούτζι”.

Το “Μικρό Φούτζι”

Στην αρχαιότητα στη Δέλφη λέγεται ότι υπήρχε ναός της Διρφύας Ήρας, σε ανάμνηση του γάμου της με τον Δία, που είχε γίνει εκεί. Το όρος Δίρφη ήταν αφιερωμένο σ΄ αυτήν, γι’ αυτό ονομαζόταν “Διρφύα ή Ουράνια Ήρα”.

Λίγο πιο κάτω από την κορυφή της και σε όλη σχεδόν την άγρια επιφάνειά της φυτρώνει το τσάϊ βουνού Δίρφης.

Γύρω από τη γυμνή κορυφή και κάτω από τις χαράδρες του Ξεροβουνίου απλώνεται ένα παχύ καταπράσινο χαλί από έλατα, δρυς, καστανιές και πλατάνια.

Ο δρόμος που οδηγεί στο διάσελο “Λειρί” και στη βάση του κώνου της Δίρφης

Ο δρόμος που οδηγεί στο διάσελο “Λειρί” σκεπασμένος με χιόνια

Στο διάσελο “Λειρί”

Το καταφύγιο “Μ. Νικολάου” του Ε.Ο.Σ. Χαλκίδας χτισμένο στα 1.120 μ. στη θέση “Λειρί”

Η ράχη “Κουτουρνάκια” που ακολουθούμε για την ανάβαση στην κορυφή της Δίρφης, με αφετηρία το καταφύγιο του Ε.Ο.Σ. Χαλκίδας. Στο βάθος διακρίνεται το διάσελο Λειρί.

Η βόρεια πλευρά της Δίρφης, που βλέπει προς το Αιγαίο, από τον οικισμό Αγ. Ειρήνη έως το Πήλι Κηρέως, στερείται φυσικών πηγών, είναι κατάξερη και τα κακοτράχαλα ποτάμια της είναι ξεροπόταμοι. Μόνο τα ποτάμια Μετοχίου και Στροπώνων τρέχουν νερό χειμώνα-καλοκαίρι.

Θέα προς τις νοτιοανατολικές ακτές της Εύβοιας με φόντο το απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου

Θέα προς Χαλκίδα και Νότιο Ευβοϊκό

Θέα προς τον Βόρειο Ευβοϊκό

Θέα προς τη Βόρεια Εύβοια. Η ράχη στα δεξία λέγεται Ίταμος και αν την ανέβουμε θα μας βγάλει direct στην κορυφή.

Ο χαμηλότερος αυχένας στη Δίρφη, που συνδέει την παράκτια προς το Αιγαίο περιοχή με την κεντρική Εύβοια, είναι στη θέση “Ράχες” και απ’ αυτόν περνάει ο δρόμος Χαλκίδας-Στροπώνων, που κλείνει το χειμώνα πολλές φορές εξαιτίας των χιονοπτώσεων. Από τη Δίρφη ξεκινούν τα δύο μεγαλύτερα ποτάμια της Εύβοιας, ο Μεσσάπιος και ο Λήλας.

Κατάβαση από τη ράχη “Κουτουρνάκια” προς το καταφύγιο του Ε.Ο.Σ. Χαλκίδας (που διακρίνεται στο βάθος) με φόντο το Ξεροβούνι

Η Δίρφη λουσμένη με τα χρώματα του σούρουπου

 Χάρτης της διαδρομής

Μπορεί επίσης να σας αρέσει...