Η πρώτη χειμερινή ανάβαση στο Nanga Parbat – Το χρονικό της ιστορικής ανάβασης

Πακιστάν, 26 Φεβρουαρίου 2016, 3:37 μ.μ. – Μια διεθνής ομάδα ορειβατών αποτελούμενη από τους Simone Moro (Ιταλία), Ali Sadpara¹ (Πακιστάν) και Alex Txikon (Ισπανία) πατά στην κορυφή του Nanga Parbat, ολοκληρώνοντας την πρώτη χειμερινή ανάβαση του «Γυμνού Βουνού».

Το τέταρτο μέλος της ομάδας, η Ιταλίδα Tamara Lunger αναγκάστηκε να σταματήσει λίγα μόλις μέτρα πριν την κορυφή λόγω στομαχικών διαταραχών, προκειμένου να μη θέσει σε κίνδυνο τις ζωές των συνορειβατών της κατά την κατάβαση.

Το Nanga Parbat είναι το ένατο ψηλότερο βουνό στη Γη, με υψόμετρο 8.126 μέτρα. Βρίσκεται στα δυτικά Ιμαλάια, στην περιοχή Gilgit-Baltistan του Πακιστάν.

Η πρώτη ανάβαση στην κορυφή του έγινε το 1953 από τον Αυστριακό ορειβάτη Hermann Buhl, που ανέβηκε μόνος του χωρίς τη χρήση οξυγόνου.

Η αρχή

Πέντε αποστολές μαζεύτηκαν φέτος τον χειμώνα στους πρόποδες του Nanga Parbat προκειμένου να έρθουν αντιμέτωποι με τις σκληρές χειμερινές συνθήκες του βουνού (διαβάστε λεπτομέρειες σε προηγούμενη ανάρτηση).

Οι Txikon και Sadpara, μαζί τον Daniele Nardi² (Ιταλία) –μέλη της αποστολής με την ονομασία «International Team»- έφτασαν στo Base Camp (4.000 μ.) της Diamir Face του Nanga Parbat στις 31 Δεκεμβρίου 2015.

Μια δεύτερη ομάδα ορειβατών –η «Nanga Revolution»- αποτελούμενη από τους Πολωνούς Adam Bielecki και Jacek Czech, ξόδεψαν σχεδόν ένα μήνα φιξάροντας σχοινιά και μεταφέροντας εξοπλισμό στα Camp 2 και 3 της διαδρομής Kinshofer, η οποία ακολουθεί ένα αντέρεισμα αριστερά της Diamir Face.

Κατά τη μεταφορά εξοπλισμού μεταξύ Camp 1 (4.800 μ.) και Camp 2 (6.100 μ.), βρισκόμενος σε υψόμετρο 5.800 μ., ο Bielecki είχε μια πτώση 80 περίπου μέτρων.

Αν και δεν τραυματίστηκε σοβαρά, αποφάσισε μαζί με τον Czech να εγκαταλείψουν την προσπάθεια.

Το ίδιο επέλεξε να κάνει και ο Daniele Nardi της «International Team», μετά από αρκετά ανεβοκατεβάσματα μεταξύ Base Camp και Camp 3.

Η «The Rubber Duck Team» με τον Πολωνό Tomek Mackiewicz³, τον μαέστρο του χειμερινού Nanga Parbat, αφού μετράει έξι χειμερινές αποστολές, και της Γαλλίδας Elisabeth Revol στην τρίτη της προσπάθεια, κατάφερε να φτάσει μέχρι τα 7.400 μέτρα στη διαδρομή Messner 2000.

Η “Nanga Dream – Justice For All” που αποτελούνταν από επτά Πολωνούς και δύο Πακιστανούς ορειβάτες έφτασε μέχρι τα 7.200 μέτρα στη διαδρομή Schell της Rupal Face, της «σκοτεινής πλευράς» του βουνού όπως αποκαλείται.

Η «The North Face Expedition Team» του Ιταλικού διδύμου Simone Moro και Tamara Lunger ξεκίνησε την ανάβαση της Messner 2000, μιας ανολοκλήρωτης διαδρομής, όπου σκόπευαν να βάλουν αυτοί τα τελευταία κομμάτια στο παζλ.

Οι επικίνδυνες συνθήκες που συνάντησαν στην πορεία, τους ανάγκασαν να υποχωρήσουν και να ενώσουν τις δυνάμεις τους με τους Txikon και Sadpara στη διαδρομή Kinshofer.

Οι Txikon και Sadpara, πριν ενωθούν με το Ιταλικό δίδυμο των Moro και Lunger, είχαν -κατά τη διάρκεια του Ιανουαρίου- αρκετές ανεπιτυχείς εκκινήσεις από το Base Camp.

Οι άσχημες καιρικές συνθήκες –που ευνοούσαν τη δημιουργία χιονοστιβάδων- τους υποχρέωναν να υποχωρούν. Στις 29 Ιανουαρίου, μάλιστα, μια χιονοστιβάδα πλάκας παραλίγο να τους καταπλακώσει.

Κατά τη διάρκεια του Φεβρουαρίου, η τετραμελής πια ομάδα προσπάθησε να διατηρήσει ανοιχτή τη διαδρομή Kinshofer, αλλά δεν ήταν σε θέση να προχωρήσουν πέρα από το Camp 1 λόγω των ισχυρών ανέμων.

Το χρονικό της ιστορικής ανάβασης

Οι Alex Txikon, Ali Sadpara, Simone Moro και Tamara Lunger αναχώρησαν από το Base Camp στις 22 Φεβρουαρίου.

Μετά από μια σκληρή μάχη με τις αντίξοες καιρικές συνθήκες, έφτασαν το απόγευμα στο Camp 2 (6.100 μ.), καλύπτοντας μια υψομετρική διαφορά ανάβασης της τάξης των 2000 μέτρων μέσα σε 11 ώρες!!!

Οι θυελλώδεις άνεμοι συνεχίστηκαν καθ’ όλη τη διάρκεια της νύχτας και την επόμενη ημέρα.

Αφιέρωσαν, λοιπόν, τον διαθέσιμο χρόνο τους για ενυδάτωση και ξεκούραση, περιμένοντας το πολυπόθητο παράθυρο του καιρού, που θα τους έδινε την ευκαιρία για να επιχειρήσουν την κορυφή.

Η ανεμοθύελλα κόπασε τελικά τις πρώτες πρωινές ώρες της 24ης Φεβρουαρίου. Έτσι, οι ορειβάτες άρπαξαν την ευκαιρία για να συνεχίσουν την ανάβαση. Την ίδια ημέρα, έφτασαν στο Camp 3 (6.700 μ.).

Στις 25 Φεβρουαρίου, οι τέσσερις ορειβάτες έστησαν το Camp 4 στα 7.100 μέτρα, στην άκρη της Bazhin Basin (λάκκα). Στις 6 το πρωί της 26ης Φεβρουαρίου ξεκίνησε η τελική –και επιτυχημένη- ανάβαση για την κορυφή.

Ο Sadpara ανέβηκε από μια διαδρομή πιο δεξιά από την κλασική, ενώ οι άλλοι τρεις ακολούθησαν το κλασικό λούκι προς την κορυφή.

Η Lunger, που δεν αισθανόταν καλά (στομαχικές διαταραχές) από το πρωί της ημέρας κορυφής, εγκατέλειψε την προσπάθεια 70-100 μέτρα πριν την κορυφή.

Αργότερα, ο Simone Moro σχολιάζοντας την απόφαση της Lounger να υποχωρήσει λίγο πριν την κορυφή, είπε: «Μόνο λίγοι άνθρωποι στον κόσμο θα είχαν πάρει μια τέτοια απόφαση».

Οι Sadpara, Txikon και Moro έκαναν την κορυφή, και αργά το απόγευμα της ίδιας μέρας επέστρεψαν και οι τέσσερις ορειβάτες στο Camp 4, όπου και πέρασαν τη νύχτα.

Την επόμενη ημέρα, επέστρεψαν στο Base Camp, ολοκληρώνοντας με απόλυτη επιτυχία την πρώτη χειμερινή ανάβαση του Nanga Parbat.

Κίνηση-ματ

Τον χειμώνα τα παράθυρα του καιρού στο Nanga Parbat είναι μικρά. Προκειμένου να αξοποιήσει το επερχόμενο παράθυρο καιρού, η ομάδα ανέβηκε το χαμηλότερο τμήμα του βουνού με άσχημες καιρικές συνθήκες.

Έτσι, όταν ο καιρός βελτιώθηκε βρίσκονταν ήδη στο Camp 2. Χρησιμοποίησαν, λοιπόν, τις επόμενες τρεις ημέρες για να φτάσουν στην κορυφή.

Οδηγός Χειμερινών Αναβάσεων

Την δεκαετία του 1970, ως χειμερινές αναβάσεις στα Ιμαλάια λογίζονταν εκείνες που γινόντουσαν μεταξύ 1ης Δεκεμβρίου και τέλος Φεβρουαρίου, της επίσημης χειμερινής σεζόν του Νεπάλ.

Κατά τη διάρκεια του 21ου αιώνα, η χειμερινή σεζόν έχει μετατοπιστεί μεταξύ 21ης Δεκεμβρίου και 20ης Μαρτίου, δηλαδή μεταξύ του χειμερινού ηλιοστασίου και της εαρινής ισημερίας αντίστοιχα του βορείου ημισφαιρίου.

Τους χειμερινούς μήνες στα Ιμαλάια επικρατούν ακραίες θερμοκρασίες, ισχυροί άνεμοι και εξαιρετικά ασταθές πεδίο, πέρα από τις συνήθεις επικίνδυνες συνθήκες που απαντώνται σε βουνά με υψόμετρο άνω των 8.000 μέτρων.

Οι χειμερινές αναβάσεις στο Nanga Parbat και το K2 είναι ιδιαίτερα δύσκολες. Οι δυο αυτές κορυφές έχουν ανάπτυγμα 4.020 μ. και 4.600 μ. αντίστοιχα, περισσότερο από κάθε άλλη κορυφή των δυτικών Ιμαλαΐων.

Χειμερινά Ρεκόρ

• Η πρώτη απόπειρα χειμερινής ανάβασης σε οκτάρα κορυφή έγινε το μακρινό 1974, όταν μια Πολωνική αποστολή επιχείρησε να ανέβει στο Lhotse. Η προσπάθειά τους σταμάτησε στα 8.250 μ.
• Η πρώτη επιτυχημένη χειμερινή ανάβαση σε οκτάρα κορυφή ανήκει στους Πολωνούς Leszek Cichy και Krzysztof Wielicki (Everest, 17/02/1980).
• Εννέα από τις δεκατρεις πρώτες χειμερινές αναβάσεις σε οκτάρες κορυφές ανήκουν σε Πολωνούς.
• Το 1993, η Ελβετίδα ορειβάτισσα Marianne Chapuisat ανέβηκε στο Cho Oyu (8.201 μ.) κι έγινε η πρώτη (και μοναδική μέχρι σήμερα) γυναίκα που κατάφερε μια χειμερινή ανάβαση σε οκτάρα κορυφή.
• Μόνο 27 άνθρωποι έχουν κάνει χειμερινές αναβάσεις σε κορυφές άνω των 8.000 μέτρων, με την πλειονότητα από αυτές να ανήκει σε Πολωνούς ορειβάτες.
• Το Nanga Parbat είναι το βουνό με τις περισσότερες χειμερινές αποστολές – 31 !!!
• Η πρώτη προσπάθεια χειμερινής ανάβασης στο Nanga Parbat έγινε τη σεζόν 1988-1989.
• Ο Tomek Mackiewicz έχει επιχειρήσει έξι χειμερινές αναβάσεις στο Nanga Parbat.
• Ο Πολωνός Joel Wischnewski είναι το μοναδικό θύμα στις 31 χειμερινές αποστολές στο Nanga Parbat (Πέθανε τον χειμώνα του 2013).
• Ο Ali Sadpara είναι ο πρώτος Πακιστανός που έχει κάνει χειμερινή ανάβαση σε οκτάρα κορυφή. Αυτή ήταν ητρίτη του ανάβαση στο Nanga Parbat. Συνολικά έχει ανέβει σε έξι οκτάρες κορυφές.
• Ο Alex Txikon είναι ο πρώτος Ισπανός που έχει κατορθώσει χειμερινή ανάβαση σε οκτάρα κορυφή. Αυτή ήταν η 11η οκτάρα κορυφή για τον Βάσκο αλπινιστή.
• Ο Simone Moro έχει ανέβει σε τέσερις οκτάρες κορυφές κατά την χειμερινή περίοδο: Shishapangma (2005), Makalu (2009), Gasherbrum II (2011) και Nanga Parbat (2016). Συνολικά έχει δώδεκα επιτυχημένες αναβάσεις σε εννέα οκτάρες κορυφές, συμπεριλαμβανομένων τεσσάρων αναβάσεων στο Everest.

Μετά την εντυπωσιακή χειμερινή ανάβαση στο Nanga Parbat, το ενδιαφέρον πλέον μετατοπίζεται στον γίγαντα της οροσειράς Karakorum του Πακιστάν, το Κ2 (8.611 μ.).

Κι αν στο Nanga Parbat οργανώθηκαν 31 χειμερινές αποστολές, στο Κ2 ο αριθμός τους φτάνει μόλις τις 10.

Μια χειμερινή ανάβαση στο Κ2 είναι μια πραγματικά δύσκολη υπόθεση, για διάφορους λόγους όπως η δυσκολία προσέγγισης στο Base Camp, οι αντίξοες καιρικές συνθήκες, η έλλειψη παραθύρων καιρού, οι αναρριχητικές δυσκολίες, το μεγάλο ανάπτυγμα του βουνού, η δυσχέρεια στην υλικοτεχνική υποστήριξη της ανάβασης κ.α.

Κάποια στιγμή, βέβαια, στο μέλλον κι αυτό το κάστρο θα πέσει. Ποιος θα είναι αυτός που θα λύσει τον γόρδιο δεσμό του Κ2;

Μήπως ο Alex Txikon ή ο Ali Sadpara; Ή μήπως ο Denis Urubko; Ο Simone Moro έσπευσε πάντως να δηλώσει ότι αφήνει το Κ2 για άλλους νεότερους ορειβάτες.

Update Φεβρουάριος 2021: Ο γόρδιος δεσμός του Κ2 λύθηκε. Στις 16 Ιανουαρίου 2021 μια ομάδα δέκα Νεπαλέζων ορειβατών κατάφερε το αδύνατο. Να πατήσει στην κορυφή του Κ2 κατά τη διάρκεια του χειμώνα.

Διαβάστε παρακάτω το χρονικό της πρώτης χειμερινής ανάβασης στο Κ2:
Θρίαμβος και τραγωδία σε τρεις πράξεις στο Κ2

Πηγές
alpinist.com
climbing.com
http://altitudepakistan.blogspot.gr

Σημειώσεις

1. Ο Πακιστανός ορειβάτης Muhammad Ali Sadpara χάθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 2021 στο Κ2, μαζί με τον Χιλιανό Juan Pablo Mohr Prieto και τον Ισλανδό John Snorri Sigurjonsson, κατά την προσπάθειά τους ν’ ανέβουν στην κορυφή. Τελευταία φορά που εθεάθησαν ζωντανοί ήταν κοντά στο Bottleneck στα 8.200 μέτρα υψόμετρο.
2. Ο Daniele Nardi και ο Tom Ballard σκοτώθηκαν στις 25 Φεβρουαρίου 2019 κατά τη διάρκεια της προσπάθειάς τους ν’ ανέβουν στο Nanga Parbat.
3. O Tomek Mackiewicz σκοτώθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 2018 κατά την κατάβαση από την κορυφή του Nanga Parbat.