Ιμαλάια 2018: Ανασκόπηση της σεζόν

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το 2018 ήταν μια χρονιά ρεκόρ για το Everest. Χάρη σε ένα παράθυρο καλού καιρού ασυνήθιστα μεγάλο, οι ορειβάτες είχαν μια άνευ προηγουμένου ελευθερία πρόσβασης στην κορυφή του ψηλότερου βουνού του κόσμου.

Η άνοιξη είναι η καλύτερη εποχή του χρόνου για να ανεβείτε στα Ιμαλάια, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι θα είστε ασφαλείς από τις χιονοστιβάδες, τις κρεβάς, τις ραγδαίες πτώσεις της θερμοκρασίας και τους ισχυρούς ανέμους.

Everest & Lhotse
Φέτος, το Everest και το Lhotse ήταν ευλογημένα με ασυνήθιστα σταθερό καιρό. Το jet stream, μια ζώνη πολύ ισχυρών ανέμων 9-16 χιλιομέτρων πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, έπληξε τα Ιμαλάια στις 7 Μαΐου.

Οι αποστολές του Έβερεστ αναγκάστηκαν να περιμένουν σε χαμηλότερα υψόμετρα και οι Icefall Doctors (οι επικεφαλείς Sherpas που ανοίγουν τη διαδρομή κατά μήκος του παγετώνα Khumbu) έπρεπε να περιμένουν έως τις 10 Μαΐου για να συνεχίσουν να φιξάρουν τα σχοινιά και τις σκάλες.

Εντούτοις, μέχρι τις 14 Μαΐου τα σχοινιά τοποθετήθηκαν και ο δρόμος για την κορυφή είχε ανοίξει τόσο από τη νότια πλευρά του Νεπάλ όσο και από τη βόρεια πλευρά του Θιβέτ.

Από τις 13 Μαΐου έως τις 24 Μαΐου, ο καιρός στο Everest παρέμεινε σταθερά ήρεμος, οδηγώντας σε ένα εξαιρετικά ασυνήθιστο παράθυρο καιρού διάρκειας 11 συνεχόμενων ημερών και σε ένα νέο ρεκόρ επιτυχημένων κορυφών σε μία σεζόν.

Αν και δεν υπάρχει ακόμη ο τελικός απολογισμός, υπολογίζεται ότι ο αριθμός των επιτυχημένων αναβάσεων στην κορυφή του Everest φτάνει τις 715 (476 από τη διαδρομή της ΝΑ κόψης του Νεπάλ και 239 από τη διαδρομή της ΒΑ κορυφογραμμής του Θιβέτ), καταρρίπτοντας πανηγυρικά το προηγούμενο ρεκόρ των 667 του 2013.

Τα περισσότερα ατομικά ρεκόρ ανήκουν κυρίως στους Sherpas. Ο Kami Rita Sherpa, στην ηλικία των 48 ετών, έφτασε τις 22 κορυφές, σπάζοντας το ρεκόρ των περισσότερων κορυφών που μοιραζόταν μέχρι φέτος με τον Apa Sherpa και τον Phurba Tashi Sherpa. Λέει ότι θέλει να φτάσει τις 25 πριν από τη συνταξιοδότησή του. Η Lhakpa Sherpa, 44 ετών, έσπασε το δικό της γυναικείο ρεκόρ με την 9η κορυφή της στις 16 Μαΐου.

Ο Kami Rita Sherpa

Η Lhakpa Sherpa

Εντυπωσιακά ήταν τα κατορθώματα της Nima Jangmu Sherpa, η οποία κατάφερε μέσα σε 25 ημέρες ν’ ανέβει στις κορυφές του Lhotse (29/4), του Everest (14/5) και του Kangchenjunga (23/5).

Ο Kenton Cool έσπασε το δικό του ρεκόρ για τις περισσότερες αναβάσεις στο Everest από έναν Βρετανό, φτάνοντας στις 13. Η πιο εκπληκτική  επίδοση ήταν, ίσως, του 70χρονου Κινέζου παραπληγικού Xia Boyu, ο οποίος αφού κατάφερε ν’ ανατρέψει στο Ανώτατο Δικαστήριο του Νεπάλ την απαγόρευση αναρρίχησης σε παραπληγικούς που έχουν χάσει δύο άκρα, έκανε μια θριαμβευτική ανάβαση στη στέγη της γης.

O Xia Boyu

Η εκτεταμένη χρήση φιαλών οξυγόνου, η βελτιωμένη πρόγνωση του καιρού, η χρήση των γνωστών διαδρομών και η αύξηση της υποστήριξης από τους Sherpa, έχουν συμβάλλει ώστε το Everest να γίνει ασφαλέστερο από ποτέ. Παρόλα αυτά δεν έλειψαν οι ανθρώπινες απώλειες.

Ο Damai Sarki Sherpa σκοτώθηκε πέφτοντας σε κρεβάς κοντά στο Camp 2. Προσπαθούσε ν’ ανεβάσει έναν ορειβάτη στο ελικόπτερο διάσωσης όταν το χιόνι υποχώρησε κάτω απ’ τα πόδια του. Ο Pasang Norbu Sherpa (41 ετών) πέθανε στα 8.550 μέτρα κατά τη διάρκεια της ανάβασης. Πιστεύεται ότι είχε ένα εγκεφαλικό επεισόδιο. Ο Nobukazu Kuriki, 36 ετών, πολύ γνωστός στην Ιαπωνία όταν έχασε εννέα δάχτυλα σε μια προηγούμενη απόπειρά του στο βουνό, πέθανε από πνευμονικά προβλήματα κατά την κατάβαση από το Camp 3 στο Lhotse Face. Αυτή ήταν η όγδοη προσπάθειά του ν’ ανεβεί στο Everest. O Lam Babu Sherpa, μέλος μιας αποστολής από την Ουκρανία στην πλευρά του Νεπάλ, εξαφανίστηκε χωρίς κανείς να έχει υπόψιν του πως. Ο Ο 63χρονος Σκοπιανός Gjeorgi Petkov πέθανε από καρδιακή προσβολή στην πλευρά του Νεπάλ. Ο Ρώσος ορειβάτης Rustem Amirov πέθανε από τη νόσο του υψομέτρου στο Lhotse. Βρέθηκε αναίσθητος 100 μέτρα κάτω από την κορυφή.

R.I.P. Nobukazu Kuriki

Φέτος δημιουργήθηκε μεγάλο θέμα με την αστοχία υλικού που σημειώθηκε πάνω από τα 8.000 μέτρα σε πολλές φιάλες οξυγόνου που κατασκευάστηκαν από την ίδια εταιρεία, την Summit Oxygen. Ο ρυθμιστής που διαχειρίζεται το ρυθμό ροής μεταξύ της φιάλης και της μάσκας άνοιξε, στέλνοντας το ζωογόνο οξυγόνο στην ατμόσφαιρα. Οι περισσότερες αποστολές διέθεταν αρκετές φιάλες σε απόθεμα και κατάφεραν να περιορίσουν τις αρνητικές επιπτώσεις στην επιτυχή έκβαση της ανάβασης.

“Ακριβή” μου επιτυχία
Χρέωνοντας $110.000 τον καθένα από τους 4 πελάτες του, ο Lukas Furtenbach, ιδιοκτήτης της “Furtenbach Adventures”, τους ανέβασε όλους επιτυχώς από τη βόρεια πλευρά του Θιβέτ μέσα σε μόλις 21 ημέρες. Ο ίδιος θεωρεί ως κλειδί της επιτυχίας τον “προ-εγκλιματισμό” που γίνεται στο σπίτι με τις ειδικές σκηνές, που πλέον έχουν μπει για τα καλά στη ζωή μας.

Πολυτέλεια
Μια άλλη τάση που έγινε πραγματικότητα αυτή τη σεζόν είναι οι πλούσιες ανέσεις που προσφέρουν ορισμένες εταιρίες. Η “7 Summit Club” έλαβε το πρώτο βραβείο με τις “σκηνές” δύο δωματίων εξοπλισμένες με κρεβάτια, καρέκλες, τραπέζι, υπολογιστή και πολλά άλλα. Πλέον σχεδόν όλες οι εταιρίες διαθέτουν στους πελάτες τους θερμαινόμενη κεντρική σκηνή, θεματικές βραδιές (σινεμά, μουσική κ.λπ.) και απεριόριστο internet.

7 Summits Club Everest Base Camp

Στο Lhotse είχαμε 50 επιτυχημένες αναβάσεις, με τις 10-15 από αυτές να γίνονται από ορειβάτες που “κατέβαιναν” από το Everest.

Δύο ομάδες επιδιώξαν την τραβέρσα Everest-Lhotse. Ο Ρουμάνος Horia Colibasanu και ο Σλοβάκος Peter Hamor προσπάθησαν να ανοίξουν ένα φιλόδοξο νέο πέρασμα μέσω του West Ridge, χωρίς εμφιαλωμένο οξυγόνο. Ο Tenji Sherpa και ο Jon Griffith σχεδίαζαν να περάσουν μέσω του South Col, στη μνήμη του σχοινοσυντρόφου τους Ueli Steck, που χάθηκε άδοξα πέρσι στο γειτονικό Nuptse.

Και οι δύο προσπάθειες ήταν τελικά ανεπιτυχείς. Οι Tenji και Griffith κατόρθωσαν ν’ ανέβουν στο Everest μέσω της διαδρομής South Col, αλλά επέλεξαν τελικά να μην προσπαθήσουν να περάσουν στο Lhotse. Οι Colibasanu και Hamor αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την αποστολή τους στο Everest λόγω του μεγάλου όγκου χιονιού κατά μήκος ενός λουκιού που οδηγεί στο West Ridge.

Dhaulagiri
Οι αποστολές στο Dhaulagiri ήρθαν αντιμέτωπες με συνεχείς χιονοπτώσεις στο Base Camp και το Camp 1, γεγονός που στάθηκε εμπόδιο στην προσπάθεια προώθησης σε μεγαλύτερη υψόμετρα. Η πρόγνωση για βελτίωση των συνθηκών μετά τις 18 Μαΐου δεν επιβεβαιώθηκε, μιας και τις χιονοπτώσεις διαδέχθηκαν οι ισχυροί άνεμοι.

Μια θάλασσα από σύννεφα. Λήψη από το Dhaulagiri | Photo © Carlos Soria

Από τους 26 ορειβάτες που βρέθηκαν στην Κατασκήνωση Βάσης, κανένας δεν κατάφερε να πατήσει κορυφή. Ανάμεσά τους και ο εμβληματικός Carlos Soria, ο οποίος στα 79 του χρόνια προσπάθησε για 8η φορά ν’ ανέβει στο Dhaulagiri. Όπως, όμως, και πέρσι, το βουνό δεν υπήρξε συνεργάσιμο. Οι ισχυροί άνεμοι τον καθήλωσαν μόλις 100 μέτρα πριν την κορυφή, υποχρεώνοντάς τον σε μια οδυνηρή επιστροφή.

Ο Carlos Soria

Kanchenjunga
To Kanchenjunga είχε μείνει απάτητο τα τελευταία τρία χρόνια. Φέτος, όμως, παρά τις δύσκολες καιρικές συνθήκες, αρκετοί ορειβάτες πάτησαν στην κορυφή του. Η “Asian Trekking ανέβασε 11 ορειβάτες, ανάμεσά τους και δυο Έλληνες.

Mount Kangchenjunga – The First Greek Expedition 2018
Έντονο ελληνικό ενδιαφέρον είχε, λοιπόν, η φετινή χρονιά στο Kanchenjunga. Για πρώτη φορά στην ιστορία δύο Έλληνες βρέθηκαν στους πρόποδες του τρίτου ψηλότερου βουνού του πλανήτη. Ο πολύπειρος ορειβάτης Αντώνης Συκάρης επέστρεψε στα Ιμαλάια έχοντας μαζί του αυτή τη φορά το νεαρό ορειβάτη Φώτη Θεοχάρη.

Η προσπάθειά τους διήρκησε περίπου δυο μήνες. Ξεπερνώντας όλες τις δυσκολίες και τους κινδύνους που περιλαμβάνει μια ανάβαση σε ένα από τα ψηλότερα βουνά του πλανήτη, στις 20 Μαΐου 2018 αντίκρισαν τον κόσμο από τα 8.586 μέτρα υψόμετρο.

Μέλη της πολυεθνικής αποστολής στο Mount Kanchenjunga της Asian Trekking. Ανάμεσά τους ο Φώτης Θεοχάρης (δεύτερος από αριστερά) και ο Αντώνης Συκάρης (δεύτερος από δεξιά).

Θερμά συγχαρητήρια στα δυο παιδιά που πρόσθεσαν μια χρυσή σελίδα στο βιβλίο της ιστορίας της ελληνικής ορειβασίας. Αντιγράφουμε από την σελίδα της αποστολής στο Facebook:

Ξεκινήσαμε με ένα μεγαλεπήβολο και φιλόδοξο στόχο, να σκαρφάλωσουμε στην τρίτη ψηλότερη αλλά και μία από τις δυσκολότερες κορυφές του κόσμου.

Το θρυλικό Mount Kangchenjunga με τα 8.586 μέτρα του που ανήκει στην ομορφότερη και μεγαλοπρεπέστερη οροσειρά του κόσμου, τα Ιμαλάια.

Και Ναι… Τα καταφέραμε !!!!

Γιατί το πιστέψαμε, το θελήσαμε και γιατί ξεπεράσαμε τους εαυτούς μας.
Γιατί εσείς με τις ευχές σας και την υποστήριξή σας μας ανεβάσατε τόσο ψηλά… σας ευχαριστούμε από την καρδιά μας για την αγάπη σας και την πίστη σας σε μας.
Είμαστε αληθινά τοσο χαρούμενοι, τόσο περήφανοι.
Ευχαριστούμε τους χορηγούς μας που μας εμπιστεύθηκαν.
Ευχαριστούμε και τον φίλο μας Μετεωρολόγο Κώστα Γαβριήλ.

“Μην εγκαταλείπεις ποτε τα όνειρα σου καποια στιγμη θα πραγματοποιηθούν”
~ Αντώνης Συκάρης

Μπορεί επίσης να σας αρέσει...