Καλοκαίρι 2014: Γιατί ήταν η πιο τυχερή χρονιά του Κ2;
Τίποτα δεν είναι εύκολο στα 8.611 μ. (Photo: Maria Ly/Flickr)
Με 49 επιτυχημένες αναβάσεις, η περσινή σεζόν του Κ2 φαντάζει πολύ ονειρική για να είναι αληθινή.
Βέβαια, η ασφαλής κατάκτηση της κορυφής του απαίτησε τεράστια αποθέματα σκληρής δουλειάς και ικανοτήτων.
Αναδημοσίευση από το outsideonline.com
Της Anna Callaghan
Το Κ2 είναι το δεύτερο ψηλότερο βουνό στη Γη μετά το όρος Everest με ύψος 8.611 μ. Βρίσκεται στα σύνορα Πακιστάν-Κίνας και είναι η υψηλότερη κορυφή της οροσειράς Karakoram και η υψηλότερη κορυφή του Πακιστάν.
Είναι γνωστό ως “Άγριο Βουνό” εξαιτίας της εξαιρετικής δυσκολίας ανάβασής του και του μεγάλου ποσοστού θνησιμότητας, το δεύτερο ανάμεσα στις κορυφές άνω των οκτώ χιλιάδων μέτρων της Γης.
Τι έγινε όμως πέρσι το καλοκαίρι στο Κ2;
Στο τέλος Ιουλίου του 2014, κατά τη διάρκεια μιας σπάνιας περίπτωσης πολύ καλών καιρικών συνθηκών, 49 ορειβάτες κατάφεραν να πατήσουν στην κορυφή του Κ2 του Πακιστάν.
Πρόκειται για έναν ασυνήθιστα υψηλό αριθμό επιτυχημένων αναβάσεων σε ένα βουνό, όπου ένας στους τέσσερις ορειβάτες που επιχειρούν να το κατακτήσουν πεθαίνει.
Πέρσι, το μοναδικό θύμα υπήρξε ένας Ισπανός ορειβάτης, ο οποίος άφησε την τελευταία του πνοή στο Camp 4 κατά τη διάρκεια της κατάβασης.
Παρόλο που η περσινή χρονιά θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως “a summit free-for-all” (=”μια κορυφή ελεύθερη για όλους”), οι ορειβάτες προειδοποιούν όλους εκείνους που μπορεί να πιστεύουν ότι το Κ2 είναι το επόμενο Everest.
Ο συνδυασμός των καλών καιρικών συνθηκών, των ικανών ορειβατών και λίγης τύχης, αποτελούν τους κύριους παράγοντες που συνέβαλαν στην επιτυχία της περσινής σεζόν.
Πέρσι, ένα ευνοϊκό δεκαήμερο παράθυρο καλών καιρικών συνθηκών γύρω στις 22 Ιουλίου 2014, πυροδότησε ένα κύμα επιτυχημένων αναβάσεων το Σαββατοκύριακο 26-27 Ιουλίου.
“Πέρσι ο καιρός ήταν εξαιρετικός σ’ αυτό το τμήμα του Πακιστάν”, είπε ο Garett Madison της Madison Mountaineering.
Και συνέχισε λέγοντας: “Σταθήκαμε τυχεροί τόσο με τον καιρό όσο και με την ποιότητα του χιονιού στη διαδρομή. Μερικές φορές έχει τόσο πολύ χιόνι που είναι πολύ επίπονο να ανοίξεις μονοπάτι”.
Το Κ2, 237 μέτρα χαμηλότερο από το Everest, μπορεί να είναι η δεύτερη ψηλότερη κορυφή του κόσμου, αλλά θεωρείται πιο θανατηφόρα. Ο καιρός είναι σκληρός και ασταθής και η αναρρίχηση πιο τεχνική.
Μέχρι σήμερα, μόλις 376 άνθρωποι έχουν καταφέρει να ανέβουν στην κορυφή του και 84 πέθαναν προσπαθώντας.
Στον αντίποδα, ο αριθμός των επιτυχημένων αναβάσεων στο Everest είναι 18 φορές μεγαλύτερος, έχοντας ξεπεράσει τις έξι χιλιάδες.
Οι κίνδυνοι που παραμονεύουν στο Κ2 είναι πολλοί και κρυφοί. Πτώσεις βράχων, χιονοστιβάδες μαλακού χιονιού, η ανάβαση της Black Pyramid για ανεφοδιασμό στο Camp 3, η διάσχιση του περιβόητου Bottleneck πάνω από το Camp 4 κ.α.
Ιδιαίτερη μνεία θα πρέπει να γίνει στην πρώτη επιτυχημένη ανάβαση μιας εξαμελούς Πακιστανικής αποστολής, καθώς και στην πρώτη τριμελή γυναικεία ομάδα από το Νεπάλ, που ανέβηκαν στο Κ2 με κύριο στόχο την ευαισθητοποίηση του κόσμου για την κλιματική αλλαγή και την προώθηση του τουρισμού στη χώρα τους.
Αυτή ήταν μια ευχάριστη είδηση τόσο για την ορειβατική κοινότητα όσο και για το Νεπάλ, τη χώρα που συγκλονίστηκε τον Απρίλιο του 2014 από τον χαμό 16 Sherpa σε μια χιονοστιβάδα στο Everest, πολλοί από τους οποίους κατάγονταν από διάφορα χωριά της κοιλάδας Thame. Οι τρεις γυναίκες Sherpa που ανέβηκαν με τον Madison κατάγονται από αυτήν την κοιλάδα.
“Η ανάβαση ήταν εξαιρετικά δύσκολη. Απαιτούσε να δώσεις το 100% των δυνατοτήτων σου, ενώ τα λάθη δεν επιτρέπονταν”, δήλωσε ο Madison, σημειώνοντας ότι οι ορειβάτες πρέπει επίσης να είναι εντελώς αυτάρκεις.
“Στο Everest ένα ελικόπτερο μπορεί να σε σώσει οποτεδήποτε μέχρι τα 7.800 μ. Αντίθετα, στο Κ2 δεν υπάρχουν ελικόπτερα, παρά μόνο στην κατασκήνωση βάσης”.
Σύμφωνα με τον ορειβάτη Alan Arnette, είναι καλύτερο να αναγνωρίσεις τους κινδύνους που ελλοχεύουν σ’ αυτό το βουνό, παρά να υπερεκτιμήσεις τις δυνατότητές σου.
Διασχίζοντας το Bottleneck, ακριβώς κάτω από την κορυφή, τα δύο μπροστινά καρφιά από τα crampons του Arnette ήταν το μοναδικό σημείο επαφής του με το βουνό -το υπόλοιπο από τις μπότες του κρεμόταν στον αέρα, καθώς ο ίδιος έπιανε ένα σκοινί.
“Αυτό ήταν ένα σημείο κατά τη διάρκεια της ανάβασης που αναρωτήθηκα: Πώς θα κατέβω;”, και συμπλήρωσε λακωνικά: “Το Κ2 ξεκινάει απότομα και τελειώνει απότομα. Είναι αδυσώπητο”.
Ακόμη και το trek για την κατασκήνωση βάσης του Κ2 δεν είναι μια εύκολη υπόθεση. Οι αποστολές ανά τον κόσμο θα πρέπει πρώτα να πετάξουν μέχρι το Ισλαμαμπάντ του Πακιστάν κι από κει, αν είναι τυχεροί, να βρουν μια θέση στην πτήση προς Skardu.
Αλλιώς τους περιμένει ένα διήμερο ταξίδι με λεωφορείο μέχρι το Askole, απ’ όπου θα προσλάβουν τους αχθοφόρους.
“Το trek στο Κ2 είναι διπλάσιο σε απόσταση απ’ ότι το αντίστοιχο στο Everest και δεν υπάρχουν χωριά ενδιάμεσα, όπως στο Νεπάλ”, δήλωσε ο Madison. “Είναι μια σκληρή πεζοπορία”.
Κάθε αχθοφόρος χρειάζεται τον δικό του αχθοφόρο για να μεταφέρει τον προσωπικό του εξοπλισμό.
Χρειάστηκαν σχεδόν 150 άτομα για να μεταφέρουν όλο τον εξοπλισμό μιας εξαμελούς αποστολής.
“Από τη στιγμή που τα πάντα πρέπει να κουβαλούνται με τα χέρια στην κατασκήνωση βάσης, δεν έχεις την πολυτέλεια να ξεμείνεις από προμήθειες”, είπε ο Madison.
Η Dawa Yangzum, μέλος της γυναικείας Νεπαλέζικης αποστολής δήλωσε ότι το ταξίδι κατά μήκος του παγετώνα και του Karakoram highway ήταν επίπονο.
Χρειάστηκε μια εβδομάδα για να φτάσουν στην κατασκήνωση βάσης. “Ήταν ένα πολύ κουραστικό ταξίδι σε έναν πολύ επικίνδυνο δρόμο”, είπε η 24χρονη. “Και οδηγήσαμε μέσα από περιοχές των Ταλιμπάν. Ήταν τρομακτικό”.
Οι αποστολές σχεδιάζουν να περάσουν περίπου 45 ημέρες στην κατασκήνωση βάσης για τον εγκλιματισμό, τη δημιουργία των προωθημένων κατασκηνώσεων, το σχεδιασμό της διαδρομής και ανεμένοντας ένα παράθυρο καλού καιρού που θα τους επιτρέψει να ανέβουν στην κορυφή.
Περίπου 32 ορειβάτες αναχώρησαν για την τελική ανάβαση στην κορυφή του Κ2 το βράδυ της 25ης Ιουλίου.
Ανάμεσά τους και τα μέλη της Νεπαλέζικης αποστολής -Yangzum, Maya Sherpa και Pasang Lhamu- οι οποίοι έφτασαν στην κορυφή στις 14:30 της 26ης Ιουλίου 2014.
“Εμείς το αποκαλούμε το Βουνό των Βουνών“, δήλωσε η Yangzum, η οποία έχει στο παλμαρέ της την κατάκτηση των κορυφών του Everest και του Ama Dablam. “Το Κ2 είναι η πιο δύσκολη οκτάρα κορυφή του κόσμου”.
Η ομάδα του Madison περίμενε μέχρι τις 22:30 της 26ης Ιουλίου για να γευτεί την χαρά της κορυφής, και ως εκ τούτου βρήκε τη διαδρομή φιξαρισμένη και κατάφερε να κάνει μια γρήγορη ανάβαση.
Η ομάδα συνάντησε μόνο έναν ορειβάτη στην κορυφή. Ήταν όλη για πάρτη τους!
Στατιστικά
Επιτυχημένες αναβάσεις: Οι επιτυχημένες αναβάσεις έφτασαν τις 49, 33 από τις οποίες έγιναν στις 26 Ιουλίου.
Υποστήριξη: Ο λόγος Πελάτης/High Altitude Porter (HAP) ήταν 2:1, δηλαδή για κάθε δυο ορειβάτες που έκαναν κορυφή (συμπεριλαμβανομένων των Πακιστανών και των Νεπαλέζων που ανέβηκαν ως “Πελάτες”) αντιστοιχούσε και ένας HAP.
Οξυγόνο: Σχεδόν το 40% των ορειβατών που ανέβηκαν στην κορυφή φέτος, ανέβηκε χωρίς τη χρήση οξυγόνου.
Ποσοστό επιτυχίας: Περίπου το 80% των ορειβατών που επιχείρησαν στο Κ2 κατάφερε να κάνει κορυφή, ένα ποσοστό επιτυχίας που είναι πρωτοφανές γι’ αυτό το βουνό.
Θάνατοι: Το Κ2 είναι επικίνδυνο, ιδιαίτερα αν ένας ορειβάτης φτάσει στην κορυφή. Πριν το 2014, το ποσοστό θνησιμότητας των summiters ήταν 10% (ένας στους δέκα που έκανε κορυφή πέθαινε κατά την κατάβαση). Φέτος, ωστόσο, σχεδόν όλοι οι ορειβάτες επέστρεψαν ασφαλείς στην κατασκήνωση βάσης, εκτός από τον Ισπανό Miguel Angel Perez, ο οποίος απεβίωσε στο Camp 4.
Πρωτιές:
- Το Κ2 ήταν η 14η οκτάρα του Radek Jaras. Είναι ο πρώτος Τσέχος ορειβάτης που κατόρθωσε να ανέβει σε όλες τις οκτάρες κορυφές του κόσμου (όλες χωρίς τη χρήση οξυγόνου).
- Ο Boyan Petrov έγινε ο πρώτος Βούλγαρος ορειβάτης που ανέβηκε στο Κ2.
- Εξι γυναίκες ανέβηκαν φέτος στο Κ2. Οι πρώτες γυναίκες από το Νεπάλ -Dawa Yangzum Sherpa, Pasang Lhamu Sherpa και Maya Sherpa, οι πρώτες γυναίκες από την Κίνα -Luo και Jing και η Νεοζηλανδέζα Chris Jensen Burke.
- (Δική μου προσθήκη) Ο Αλέξανδρος Αραβίδης έγινε ο πρώτος Έλληνας ορειβάτης που ανέβηκε στο Κ2 στις 26 Ιουλίου 2014. Ο Πάνος Αθανασιάδης αποφάσισε να σταματήσει 150 μέτρα κάτω από την κορυφή, μιας και λόγω εξάντλησης θα έθετε σε μεγάλο κίνδυνο την κατάβασή του. Ένα μεγάλο ΕΥΓΕ και στα δύο παιδιά που έγραψαν μια λαμπρή σελίδα στο βιβλίο της ιστορίας της ελληνικής ορειβασίας.
