Μονοπάτια βορείου Ολύμπου: Διάσχιση του ρέματος Ναούμ

Οι ψηλές κορυφές του Ολύμπου (Στεφάνι-Μύτικας-Σκάλα)

Η γνωριμία μας με τα μονοπάτια του Βορείου Ολύμπου ξεκίνησε με την επιβλητική κόψη Μπαρμπαλά, που κατά τη γνώμη μου είναι και η πιο δημοφιλής πεζοπορική διαδρομή της περιοχής.

Μια άλλη διαδρομή διαφορετικής φυσιογνωμίας, αλλά εξίσου εντυπωσιακή, είναι αυτή που διασχίζει το ρέμα Ναούμ, ανηφορίζει στα Μεγάλα Καζάνια και βγαίνει στο Οροπέδιο των Μουσών από τις “Πόρτες”, το πέρασμα στον αυχένα ανάμεσα στο Στεφάνι και την Επάνω Τούμπα.

Η μικρή σε μήκος, αλλά τεράστια σε φυσική ομορφιά ρεματιά του Ναούμ, ξεκινάει από τις ΒΔ ορθοπλαγιές των ψηλών κορυφών του Ολύμπου, και συγκεκριμένα από την απόκοσμη βαραθρώδη χοανοειδή κοιλότητα των Μεγάλων Καζανιών.

Στη συνέχεια ελίσσεται ανάμεσα σε δύο εμβληματικές ράχες-κόψεις του Βορείου Ολύμπου. Την αναρριχητική κόψη Ναούμ και την ορειβατική κόψη Σκολιού. Το ρέμα καταλήγει στον άνω ρου του ρέματος Ξερολακκίου, λίγο χαμηλότερα από τη θέση “Σπηλιές”, αφετηρία της ανάβασης στο Οροπέδιο των Μουσών.

Η θέση “Σπηλιές”

Η θέση “Σπηλιές” βρίσκεται σε υψόμετρο 1.300 μέτρων. Πήρε το όνομά της από τις χαρακτηριστικές βραχοσπηλιές που βρίσκονται στα δεξιά ενός δασικού χωματόδρομου που έρχεται από το χωριό Πέτρα.

Από την Πέτρα Πιερίας ακολουθούμε δασικό χωματόδρομο (οπωσδήποτε με αγροτικό ή τζιπ) με κατεύθυνση νότια.

Στα 10,5 χιλιόμετρα στρίβουμε αριστερά σε διασταύρωση με δευτερεύοντα χωματόδρομο, όπου υπάρχει και κιόσκι πάνω στη στροφή.

Ακόμα 8 χιλιόμετρα οδήγησης σε κακοτράχαλο χωματόδρομο και φτάνουμε στην τοποθεσία “Σπηλιές”, αφετηρία της διαδρομής μας.

Τρισδιάστατη απεικόνιση της διαδρομής

Το πρώτο πράγμα που μαγνητίζει το βλέμμα μας είναι η μυθική θέα της βορινής πλευράς των κορυφών του Ολύμπου, η οποία θα μας συντροφεύσει κατά τη διάρκεια της επίπονης ανάβασης.

Το ξεκίνημα μάς επιφυλάσσει μια ανηφορική πορεία μέσα στο ρέμα. Δεν υπάρχει μονοπάτι.

Απλά περπατάμε ανάμεσα σε βράχια, κροκάλες και όλα τα φερτά υλικά που κατεβάζει το ρέμα, ακολουθώντας κάποια κόκκινα σημάδια στα βράχια και ορισμένους κούκους.

Η ρεματιά του Ναούμ

Η άγρια ομορφιά της βόρειας πλευράς του Ολύμπου

Η πορεία μέσα στο ρέμα διαρκεί περίπου 1,5-2 ώρες. Στα 1.750 μέτρα υψόμετρο βγαίνουμε από το ρέμα, ανηφορίζοντας στα δεξιά μας σε μια απότομη χορταριασμένη πλαγιά (υπάρχει κόκκινο βέλος σε βράχο), κάτω από την ορθοπλαγιά της κόψης του Σκολιού.

Στεφάνι, Μύτικας, και Σκάλα καθώς κινούμαστε κάτω από τα επιβλητικά βράχια της κόψης του Σκολιού

Στεφάνι, Μύτικας και Σκάλα στο βάθος, ενώ αριστερά από το Στεφάνι ξεχωρίζει ο αυχένας “Πόρτες”, το σημείο εισόδου στο Οροπέδιο των Μουσών

Σεληνιακό τοπίο

Η ανάβαση της απότομης πλαγιάς θα μας οδηγήσει γρήγορα στο πλάτωμα των Μεγάλων Καζανιών στα 2.120 μέτρα υψόμετρο.

Εκεί, ανάμεσα σε δυο μεγάλους βράχους, υπάρχει ένα αυτοσχέδιο καταφύγιο ανάγκης (bivouac) για την κακιά την ώρα. Ξεχωρίζει, γιατί πάνω στον βράχο είναι ζωγραφισμένη η ελληνική σημαία.

Το καταφύγιο ανάγκης

Και ξαφνικά… σα να σταμάτησε ο χρόνος. Τα πάντα γύρω μου σιωπηλά κι ακίνητα. Ο μόνος ήχος που ακούγεται είναι ο χτύπος της καρδιάς μου.

Γιατί χτυπά έτσι γρήγορα και δυνατά; Λες γιατί με κούρασε ο αδυσώπητος ανήφορος; Ίσως. Ή μήπως όχι; Όχι, σίγουρα όχι!

Τώρα το θυμήθηκα. Μα έτσι χτυπά η καρδιά μου κάθε φορά που ερωτεύομαι κεραυνοβόλα! Κάθε φορά που χάνομαι μέσα στην απεραντοσύνη των βουνών. Κάθε φορά που αντιλαμβάνομαι το μέγεθος της ασημαντότητάς μου μπροστά στο μεγαλείο της φύσης.

Η μεγαλειώδης παγετωνική κοιλότητα των Μεγάλων Καζανιών από τον Μύτικα

Πώς να μη χτυπά δυνατά η καρδιά σου όταν στέκεσαι στο μέσο της μεγαλειώδους κοιλότητας των Μεγάλων Καζανιών;

Πώς να μην ανατριχιάσεις όταν σε αγκαλιάζουν οι μύθοι και οι παραδόσεις ενός βουνού, ενός ολόκληρου λαού;

Στο πλάτωμα των Μεγάλων Καζανιών

Μπροστά μας (ανατολικά) ορθώνεται μια κάθετη βραχώδης πλαγιά, την οποία και θα πρέπει ν’ ανέβουμε.

Είναι το πιο επίπονο κομμάτι της διαδρομής, μα και ο μόνος δρόμος που θα μας οδηγήσει με ασφάλεια στο Οροπέδιο των Μουσών. Στόχος μας οι “Πόρτες”, ο μικρός αυχένας στα 2.700 μέτρα ανάμεσα στο Στεφάνι και τη Επάνω Τούμπα.

Στον μαύρο κύκλο το καταφύγιο ανάγκης, ενώ διακρίνεται και τμήμα της κόψης του Σκολιού

Επίπονη ανάβαση με φόντο την ορθοπλαγιά του Σκολιού

Σε κάποιο σημείο θα χρειαστεί να σκαρφαλώσουμε σ’ ένα μικρό λούκι, όπου υπάρχει τοποθετημένο ένα σταθερό σχοινί, που θα μας βοηθήσει στο σκαρφάλωμα.

Το μικρό λούκι με το σταθερό σχοινί

Στη συνέχεια, χωρίς ιδιαίτερες δυσκολίες, φτάνουμε στις “Πόρτες”, όπου ξαφνικά αποκαλύπτεται μπροστά στα μάτια μας το Οροπέδιο.

Η ασημαντότητα του ανθρώπου μπροστά στο μεγαλείου του ορεινού όγκου

Η ορθοπλαγιά του Σκολιού

Πλησιάζοντας στις “Πόρτες”. Το προφίλ του Στεφανιού.

Στα αριστερά μας, σε μικρή απόσταση, στέκεται το καταφύγιο “Γιώσος Αποστολίδης”, χτισμένο στο διάσελο Επάνω Τούμπας-Προφήτη Ηλία, ενώ στο βάθος, χτισμένο στην άκρη του γκρεμού το καταφύγιο “Χρήστος Κάκκαλος”.

Το καταφύγιο “Γιώσος Αποστολίδης” στο διάσελο Επάνω Τούμπας (αριστερά)-Προφήτη Ηλία (βάθος δεξιά)

Το καταφύγιο “Χρήστος Κάκκαλος”

Ο “Θρόνος του Δία”

Δεν ξέρω αν η διάσχιση του ρέματος Ναούμ είναι η ωραιότερη πεζοπορική διαδρομή στον Όλυμπο. Σίγουρα όμως είναι η συντομότερη (ίσως μαζί μ’ εκείνη του Γομαρόσταλου), αφού σε απόσταση λιγότερη των 5 χιλιομέτρων, ο ορειβάτης καλείται να καλύψει τα 1.400 μέτρα υψομετρικής διαφοράς που χωρίζουν τις “Σπηλιές” από το Οροπέδιο των Μουσών.

Χάρτης της διαδρομής

Μπορεί επίσης να σας αρέσει...