Ο μυστηριώδης θάνατος εννέα Ρώσων ορειβατών στο “Πέρασμα Dyatlov” στα Ουράλια Όρη το 1959

Το περιστατικό με την ονομασία «Πέρασμα Dyatlov» είναι ένα σπάνιο και μυστηριώδες περιστατικό στην ιστορία της Ρωσίας.

Εννέα έμπειροι ορειβάτες πέθαναν στο βουνό κάτω από ανεξήγητες αιτίες. Είναι μια ιστορία για την οποία υπάρχουν άπειρες θεωρίες συνωμοσίας ως προς το τι θα μπορούσε να είχε συμβεί στους εννέα νέους που έκαναν τις διακοπές του για σκι στα Ουράλια Όρη της Ρωσίας.

Ποτέ δεν επέστρεψαν και όταν τα σώματά τους βρέθηκαν ημέρες αργότερα, πέντε από αυτούς είχαν παγώσει μέχρι θανάτου και τέσσερις είχαν μυστηριώδεις τραυματισμούς.

Από τον ένα νεαρό έλειπε η γλώσσα, ενώ άλλος βρέθηκε με σπασμένο το κεφάλι. Όλοι φαίνεται ότι αντιμετώπισαν τον τρόμο στη μέση της νύχτας λίγο εξω απο την κατασκήνωσή τους αφού άφησαν πίσω τους τα τρόφιμα, τα πέδιλα του σκι, τα ζεστά παλτά τους και έτρεξαν προς ένα πυκνό δάσος κάτω από μια χιονισμένη πλαγιά.

Εκεί οι πιθανότητες επιβίωσής τους ήταν ελάχιστες με τις θερμοκρασίες να αγγίζουν τους -30 °C.

Οι ερευνητές της υπόθεσης κατονόμασαν ως αιτία θανάτου τους «μια συναρπαστική άγνωστη δύναμη». Η υπόθεση κατεχωρήθηκε ως άκρως απόρρητη και έκλεισε.

“Αν είχα την ευκαιρία να ζητήσω κάτι από τον Θεό, θα ήταν να μπορώ να του θέσω μόνο ένα ερώτημα, το οποίο θα ήταν: “Τι πραγματικά συνέβει στους φίλους μου εκείνο το βράδυ;”, λέει ο μόνος επιζών εκείνης της παρέας, ο Yury Yudin.

Ο Yudin γύρισε τελικά πίσω λόγω έντονων πόνων στην πλάτη λίγες ημέρες πριν φτάσουν στην περιοχή κατασκήνωσης.

Τι συνέβη με τους φίλους του, παραμένει ένα μυστήριο οδυνηρό ακόμα και σήμερα γι’ αυτόν.

Ο Yudin και οι φίλοι του ξεκίνησαν το ταξίδι στις 23 Ιανουαρίου 1959. Προορισμός τους το βουνό Ortoten στα Βόρεια Ουράλια.

Ο Yury και οκτώ από τους φίλους του ήταν φοιτητές στο Πολυτεχνείο Ural Polytechnic Institute της πόλης Ekaterinburg, που βρίσκεται στην περιοχή Sverdlovsk.

Οδηγήθηκαν από τον Igor Dyatlov (23ετών), ο οποίος ήταν εμπειρος στην ορειβασία, στην κατασκήνωση και στο σκι.

Η ομάδα αποτελούνταν από τους Igor Dyatlov, Yury Yudin, Alexander Krivonischenko (24ετών), Ζina Kolmogorova (22ετών), Yury Doroshenko (24ετών), Rustem Slobodin (23ετών), Ludmila Dubinina (21ετών), Alexander Kolevatov (25ετών), Nicolas Thibeaux-Brignollel (24ετών) και απο τον 37χρονο Alexander ο οποίος ήταν ο μόνος μη-σπουδαστής.

Οι φοιτητές ταξιδέψαν με τρένο, αυτοκίνητο και με τα πόδια για να φτάσουν στον προορισμό τους.

Ο Yudin αρρώστησε στο δρόμο και γύρισε πίσω και αυτή ήταν η τελευταία φορά που είδε τους φίλους του ζωντανούς.

Το υπόλοιπο της διαδρομής που ακολούθησαν τεκμηριώθηκε στα ημερολόγια και φωτογραφίες που άφησαν στην τελευταία κατασκήνωσή τους.

Η ομάδα πέρασε πολλές ακατοίκητες περιοχές, παγωμένες λίμνες και έφτασε στο ποτάμι Auspia όπου έστησαν την κατασκήνωσή τους.

Εκεί άφησαν τα τρόφιμα και τον εξοπλισμό για το ταξίδι της επιστροφής τους. Από εκεί και πέρα, άρχισαν την ανάβαση προς το βουνό Otorten.

Πιθανότατα λόγω κακών καιρικών συνθηκών κατέληξαν στις πλαγιές του βουνού Kholat Syakhl, στα 3.600 μ. υψόμετρο. Εκεί τους έπιασε η νύχτα, και αναγκάστηκαν να κατασκηνώσουν.

Μια ομάδα διάσωσης εστάλη όταν οι φοιτητές δεν επέστρεψαν στα σπίτια τους. Οι εθελοντές διασώστες βρήκαν την κατασκήνωση, αλλά η σκηνή τους ήταν μισοσκισμένη και καλυμμένη με χιόνι.

Όλα τα υπάρχοντά τους ήταν εκεί, αλλά η σκηνή είχε σκιστεί απο μέσα, και είχε καθέτες τομές αρκετά μεγάλες για να περάσει ένας άνθρωπος.

Έξω απο την σκηνή οι διασώστες βρήκαν ίχνη που ταιριάζαν με τα ίχνη των φοιτητών.

Τα δύο πρώτα πτώματα του Yury Doroshenko και του Georgy Krivonischenko βρέθηκαν 1,5 χλμ. από τη σκηνή.

Ήταν ντυμένοι μόνο με τα εσώρουχά τους και ξυπόλητοι κάτω από ένα πεύκο κοντά στην άκρη του δάσους. Τα χέρια τους ήταν καμένα και απανθρακωμένα.

300 μ. πιο κάτω, βρήκαν το πτώμα του Dyatlov με την πλάτη στο έδαφος, όπου κρατούσε ένα κλαδί στο ένα χέρι το οποίο έδειχνε προς την κατεύθυνση της κατασκήνωσης. 180 μ. πιο κει, βρέθηκε ο Rustem Slobodin, ενώ η Zina Kolmogorova ήταν 150 μ. μετά απ’ αυτόν.

Φαίνονταν να έχουν προσπαθήσει να συρθούν πίσω από τη σκηνή. Η αιτία του θανάτου για ταπέντε θύματα, σύμφωνα με τους γιατρούς, ήταν η υποθερμία.

Ο Slobodin είχε ένα κάταγμα κρανίου, αλλά αυτό δεν ήταν η τελική αιτία του θανάτου του.

Δύο μήνες αργότερα, βρέθηκαν τα πτώματα ακομα τεσσάρων φίλων. Τα πτώματά τους βρίσκονταν κάτω από 4 μ. χιόνι σε χαράδρα 250 μ. μακριά από την τοποθεσία των πρώτων πτωμάτων.

Τα σώματα των Nicolas Thibeaux-Brignollel, Alexander Kolevatov, Ludmila Dubinina και του Alexander Zolotaryov έφεραν πολλαπλά τραυματα.

Το κρανίο του Thibeaux-Brignollel είχε συντριβεί, ενώ ο Zolotaryov και η Dubunina είχαν πολλά σπασμένα πλευρά. Το παράξενο όμως είναι ότι δεν βρέθηκαν εξωτερικές πληγές στα σώματά τους.

Περιέργως, όμως, σε κομμάτια από τα ρούχα που φορούσαν, υπήρχαν υψηλότερα από τα κανονικά επίπεδα ακτινοβολίας.

Ορισμένες άλλες ανωμαλίες ήταν ότι μερικοί ήταν ντυμένοι, ενώ άλλοι ήταν σχεδόν γυμνοί. Από το σώμα της Dubinina έλειπαν τα μάτια και η γλώσσα της.

Η έρευνα έκλεισε μετά απο ένα μήνα και τα στοιχεία φυλάχθηκαν σε ένα μυστικό αρχείο. Η περιοχή για τρία χρόνια μετά το περιστατικό ήταν απαγορευμένη προς άπαντες!

Μισό αιώνα μετά, διάφορες θεωρίες έχουν βγει στην δημοσιότητα, συμπεριλαμβανομένης της επίθεσης από τους ιθαγενείς των Ουραλίων, τη φυλή Μάνσι.

Απορρίφθηκε, γιατί η ανθρώπινη δύναμη δεν αρκούσε για να επιφέρει τα τραύματα που σκότωσαν τρεις απ’ τους ορειβάτες και τα μόνα ανθρώπινα ίχνη που φαίνονταν στο χιόνι ανήκαν στους ίδιους τους ορειβάτες.

Τη νύχτα που πέθαναν οι ορειβάτες, στις 2 Φεβρουαρίου, μια άλλη ορειβατική ομάδα που βρισκόταν περίπου 50 χλμ. νοτιότερα, παρατήρησε στον ουρανό πορτοκαλί φώτα.

Τα ίδια φώτα καταγράφηκαν από τη μετεωρολογική υπηρεσία και τον στρατό και συνέχισαν να εμφανίζονται έως το τέλος του Μαρτίου.

Οι συνωμοσιολόγοι έσπευσαν να κατηγορήσουν τους εξωγήινους και η αδυναμία των επιστημόνων να βρουν την πραγματική αιτία, απλά ενίσχυε το μυστήριο.

Κάποιοι άρχισαν να μελετούν ακόμη και τις πιο απίθανες λεπτομέρειες που θα μπορούσαν να έχουν οδηγήσει στην τραγωδία, όπως λόγου χάρη την απίστευτη ταχύτητα των ανέμων, οι οποίοι παράγουν συχνότητες τόσο υψηλές που μπορεί να πυροδοτήσουν ακόμη και ψυχωσικές κρίσεις, αποπροσανατολισμό και εν τέλει το θάνατο, καθώς και τις δοκιμές μυστικών όπλων στην περιοχή από τον τότε Σοβιετικό Στρατό.

Βιβλία, ντοκιμαντέρ και ταινίες βασίστηκαν στον ανεξιχνίαστο θάνατο των εννιά ορειβατών. Μέχρι και σήμερα όσοι πιστεύουν στην ύπαρξη εξωγήινων χρησιμοποιούν την ιστορία ως ένα επιχείρημα για την ύπαρξη εξωγήινων.

Εμείς μάλλον δεν θα μάθουμε ποτέ τι συνέβη σ’ αυτό το βουνό και το μυστήριο σχετικά με το βουνό των νεκρών θα εξακολουθεί να υπάρχει και να παραμένει άλυτο και τόσο ενδιαφέρον όσο ποτέ.

Πηγή
mixanitouxronou.gr