Ο Νεπαλέζος ορειβάτης Nirmal Purja ανέβηκε στις 14 ψηλότερες κορυφές του πλανήτη μέσα σε 6 μήνες!!!

Μόλις 189 ημέρες χρειάστηκε ο 36χρονος Νεπαλέζος πρώην στρατιωτικός Nirmal «Nims» Purja για ν’ ανέβει και στα 14 ψηλότερα βουνά του κόσμου με υψόμετρο άνω των 8.000 μέτρων.

«Αποστολή εξετελέσθη» ανακοίνωσε την περασμένη Τρίτη ο Nirmal από την κορυφή των 8.027 μέτρων του Shishapangma στο Θιβέτ, την τελευταία από τις 14 οκτάρες κορυφές, έχοντας δίπλα του μια εξαιρετική ομάδα σχοινοσυντρόφων αποτελούμενη από τους Mingma David Sherpa, Galjen Sherpa και Gesman Tamang.

Μόνο 6 μήνες και 6 μέρες πέρασαν μεταξύ της πρώτης ανάβασης της Annapurna στις 23 Απριλίου και εκείνης του Shishapangma στις 29 Οκτωβρίου.

Για να καταλάβετε για τι πράγμα μιλάμε: «Μέχρι σήμερα, το ρεκόρ της ταχύτερης ολοκλήρωσης του Himalayan Crown (δηλ. της ανάβασης και στις 14 οκτάρες κορυφές) κατείχε ο Νοτιοκορεάτης Kim Chang-ho, ο οποίος χρειάστηκε 7 χρόνια, 11 μήνες και 14 ημέρες!!!».

Ο πρώτος που αναρριχήθηκε στα 14 πιο ψηλά βουνά του κόσμου, ήταν ο μεγάλος Reinhold Messner το 1986, ακολουθούμενος από τον θρυλικό Jerzy Kukuczka το 1987.

Είναι περιττό ν’ αναφέρουμε ότι αυτοί οι δύο ογκόλιθοι της ορειβασίας άνοιξαν νέους δρόμους, υιοθετώντας ένα πρωτοποριακό στυλ αναρρίχησης, χωρίς συμπληρωματικό οξυγόνο, συχνά ανοίγοντας νέες διαδρομές και, στην περίπτωση του Kukuczka, ακόμη και το χειμώνα.

Αντίθετα, ο εξαιρετικά ταλαντούχος Purja επέλεξε να χρησιμοποιήσει συμπληρωματικό οξυγόνο και τα σταθερά σχοινιά στις αναβάσεις του, λόγω του τεράστιου μεγέθους της πρόκλησης που είχε ν’ αντιμετωπίσει, όπως είπε ο ίδιος.

«Πρέπει να κατέβω, για να πάω στο επόμενο βουνό. Ακούω το σώμα μου. Πρέπει να έχεις ταπεινότητα, για να επιστρέψεις στο σπίτι ασφαλής. Υπάρχει, πάντα, η δυνατότητα να πάς ξανά χωρίς οξυγόνο, αν αυτό είναι τόσο σημαντικό, αλλά δεν θα μπορέσεις αν στο μεταξύ πεθάνεις».

Να σημειώσουμε, επίσης, ότι η μετακίνηση από την κατασκήνωση βάσης του ενός βουνού στο άλλο γινόταν με ελικόπτερο.

Στην κορυφή του Gasherbrum II

Όταν ανακοίνωσε δημόσια το σχέδιό του, με την ονομασία «14/7 Project Possible», ν’ αναρριχηθεί στις 14 οκτάρες μέσα σε 7 μήνες, πολλοί το θεώρησαν εξαιρετικά φιλόδοξο, με μικρή πιθανότητα επιτυχούς έκβασης, εν μέρει λόγω των αντικειμενικών δυσκολιών που ενέχει μια ανάβαση στους γίγαντες των Ιμαλαΐων και εν μέρει λόγω του απαγορευτικού οικονομικού κόστους της ορειβασίας σε μεγάλο υψόμετρο.

Ο Purja κατάφερε να ξεπεράσει όλα τα εμπόδια χάρη σε νέους χορηγούς που κατάφερε να βρει, σε μια πρωτοβουλία crowdfunding (μια πρακτική χρηματοδότησης ενός έργου ή μιας αποστολής με την συλλογή μικρών χρηματικών ποσών από ένα μεγάλο αριθμό ατόμων, συνήθως μέσω του Διαδικτύου), καθώς και οδηγώντας πελάτες στην Annapurna, το Nanga Parbat και το Manaslu, ενώ δεν δίστασε να υποθηκεύσει ακόμη και το ίδιο του το σπίτι.

Μετά την Annapurna (23 Απριλίου), ο Purja και η ομάδα του ήταν οι μοναδικοί (εξαιτίας των κακών καιρικών συνθηκών) που πάτησαν στην κορυφή του Dhaulagiri (12 Μαΐου), ενώ στο Kanchenjunga ανέβηκαν μετά από τρεις ημέρες (15 Μαΐου), και έπειτα αναρριχήθηκε στο Everest (στις 22 Μαΐου – μαζί με 320 ακόμη ορειβάτες), το Lhotse (22 Μαΐου) και το Makalu (24 Μαΐου), σε μόλις 48 ώρες και 30 λεπτά.

Ο Nirmal Purja ολοκλήρωσε την ανάβαση των τριών γιγάντων Everest, Lhotse και Makalu σε 48 ώρες και 30 λεπτά!!!

Αξίζει να σημειωθεί ότι στο Lhotse αναρριχήθηκε την ίδια μέρα με το Everest, μόλις δέκα ώρες μετά τη λήψη της περιβόητης φωτογραφίας του που απαθανάτισε την ατέλειωτη ουρά ορειβατών κοντά στην κορυφή του ψηλότερου βουνού του κόσμου.

Η φωτογραφία του Nirmal Purja που απαθανάτισε την ατέλειωτη ουρά ορειβατών λίγο πριν την κορυφή του Everest στις 22 Μαΐου 2019

Τον Ιούλιο ταξίδεψε στο Πακιστάν για ν’ αναρριχηθεί στο Nanga Parbat (3 Ιουλίου), στο Gasherbrum I (15 Ιουλίου) και στο Gasherbrum II (18 Ιουλίου).

Έπειτα, ήρθε η επική ανάβαση στο Κ2, η εντυπωσιακότερη απ’ όλες τις αναβάσεις του. Οι καιρικές συνθήκες που επικράτησαν φέτος στο δεύτερο ψηλότερο βουνό του πλανήτη, ανάγκασαν τις περισσότερες εμπορικές αποστολές να εγκαταλείψουν άπρακτες την κατασκήνωση βάσης.

Όμως, ο Purja και η ομάδα του κατάφεραν το ακατόρθωτο. Παλεύοντας με αντίξοες συνθήκες, άνοιξαν τη διαδρομή μέσω του Bottleneck μέχρι την κορυφή (στις 24 Ιουλίου), ενώ τους ακολούθησαν και ελάχιστοι ορειβάτες, μεταξύ των οποίων ο Adrian Ballinger και η Carla Perez, οι οποίοι ανέβηκαν χωρίς τη χρήση συμπληρωματικού οξυγόνου.

Το κοντινό Broad Peak «κατακτήθηκε» δύο ημέρες αργότερα (26 Ιουλίου), ενώ τον Σεπτέμβριο αναρριχήθηκε στο Cho Oyu (23 Σεπτεμβρίου) και στο Manaslu (27 Σεπτεμβρίου).

Στην κατασκήνωση βάσης του Everest

Το μοναδικό βουνό που έμενε ήταν το Shishapangma, το χαμηλότερος από τις 14 οκτάρες, αλλά ξαφνικά ένα εντελώς απροσδόκητο και ανυπέρβλητο εμπόδιο έβαλε σε κίνδυνο την επιτυχή έκβαση του σχεδίου του Purja: η κινεζική γραφειοκρατία, που έκλεισε το βουνό σε όλους το φετινό φθινόπωρο.

Τόσο ο Purja όσο και πολλοί άλλοι προσπάθησαν να πείσουν τις κινεζικές αρχές, ακόμη και η κυβέρνηση του Νεπάλ προσέγγισε τον Κινέζο ομόλογό της, και στη συνέχεια, προς έκπληξη όλων, δόθηκε η πολυπόθητη ειδική άδεια.

Ο Purja δεν έχασε την ευκαιρία και παρά τις δύσκολες συνθήκες, στις 8.58 το πρωί της 29ης Οκτωβρίου πάτησε στην κορυφή, μαζί με τον Mingma David Sherpa, τον Galjen Sherpa και τον Gesman Tamang.

Στο σημείο αυτό θα πρέπει να τονίσουμε ότι ο Nirmal Purja έγραψε ανεξήτηλα τ’ όνομά του στο βιβλίο της ιστορίας των μεγάλων ορειβατικών επιτευγμάτων και των ρεκόρ Guinness.

Ο Nirmal Purja και οι σχοινοσύντροφοί του

Όμως, είναι εξίσου σημαντικό να επισημάνουμε ότι κατά τη διάρκεια αυτής της «τρελής» του πορείας, ο Nirmal πρόλαβε να συμμετάσχει και σε 4 επιχειρήσεις διάσωσης σε εξαιρετικά μεγάλα υψόμετρα.

Στην Annapurna, ήταν μέλος της ομάδας των Νεπαλέζων που φιξάρισαν τα σταθερά σχοινιά μέχρι την κορυφή.

Στη συνέχεια, συμμετείχε στη διάσωση του Μαλαισιανού ορειβάτη Wui Kin Chin, ο οποίος αποκόπηκε από τα μέλη της αποστολής του και απέμεινε μόνος χωρίς φαγητό, νερό και οξυγόνο για 40 ώρες.

Η ομάδα διάσωσης κατάφερε να κατεβάσει τον Chin από υψόμετρο άνω των 7.000 μέτρων, αλλά εν τέλει πέθανε λίγες ημέρες αργότερα σε νοσοκομείο στη Σιγκαπούρη.

Στο Kangchenjunga, ο Purja και η ομάδα του θυσίασαν το διάθεσιμο οξυγόνο τους προσπαθώντας να διασώσουν δύο Ινδούς ορειβάτες, οι οποίοι, εντελώς εξαντλημένοι, ξέμειναν από οξυγόνο κατά την κατάβαση σε υψόμετρο 8.400 μέτρων. Και οι δύο ορειβάτες πέθαναν.

«Για μένα δεν πρόκειται για το εγώ», είπε, εξηγώντας γιατί έθεσε σε κίνδυνο τόσο το σχέδιό του όσο και τον ίδιο του τον εαυτό, συμμετέχοντας σ’ αυτές τις επιχειρήσεις διάσωσης. «Πρόκειται για αρχές. Δεν μπορείς λέγεσαι ορειβάτης και να μην βοηθήσεις σε μια τέτοια κατάσταση ανάγκης».

Στην Annapurna, ο Nirmal και η ομάδα του συμμετείχαν στην επιχείρηση διάσωσης ενός ορειβάτη κατά την κατάβαση

Την ώρα που ο Nirmal Purja απασχολεί (δικαίως) τα μέσα ενημέρωσης παγκοσμίως, μεγάλες προσωπικότητες της ορειβατικής κοινότητας καταθέτουν δημόσια τις απόψεις τους για το επίτευγμα του Νεπαλέζου ορειβάτη.

Ο μεγάλος Ιταλός Ιμαλαϊστής Simone Moro δήλωσε ότι παρόλο που θεωρεί αυτή την μέθοδο ορειβασίας ως «τουρισμό μεγάλου υψομέτρου», ο Purja εκμηδένισε «όλους όσους θεωρούν τους εαυτούς τους “ήρωες” που ανέβηκαν σε μια οκτάρα κορυφή με καλό καιρό, σταθερά σχοινιά και οδηγούς».

Simone Moro και Nirmal Purja

Με βάση τη μεγάλη του εμπειρία από τα Ιμαλάια, ο Moro δήλωσε ότι «αν έφτιαχνε μια λίστα ορειβατών, οι οποίοι, με τα ίδια μέσα, θα μπορούσαν να επαναλάβουν το επίτευγμα του Purja, αυτή δεν θα ξεπερνούσε τα δέκα άτομα».

Όσο αφορά τις συζητήσεις μεταξύ των ορειβατών σχετικά με την τακτική που εφάρμοσε ο Purja, ο Moro επέκρινε όλους εκείνους που έσπευσαν να υποβαθμίσουν το επίτευγμά του, προτείνοντας, μάλιστα, στους ορειβάτες να επικεντρωθούν στην επανάληψη του σχεδίου του Purja χωρίς, όμως, οξυγόνο ή σταθερά σχοινιά, ή την επανάληψή του την χειμερινή σεζόν, ν’ ανοίξουν καινούργιες διαδρομές στα βουνά μεγάλου υψομέτρου ή να κυνηγήσουν απομονωμένα βουνά και «παρθένες» κορυφές.

Ο Reinhold Messner, ο πρώτος άνθρωπος που ανέβηκε σε όλες τις κορυφές άνω των 8.000 μέτρων, εξέφρασε την έκπληξή του για το πόσο γρήγορα ο Purja ολοκλήρωσε το σχέδιό του.

Δήλωσε χαρακτηριστικά ότι «Ο Purja επέδειξε μεγάλη ικανότητα στην οικονομική διαχείριση και ηγετικότητα στην οργάνωση ενός τόσο πολύπλοκου σχεδίου. Και προφανώς, εξαιρετικές σωματικές και ψυχικές ικανότητες».

Ο Reinhold Messner και ο Nirmal Purja στην κατασκήνωση βάσης του Nanga Parbat

Ο Messner συμφώνησε ότι «ενώ το στυλ του Purja δεν έχει καμία σχέση με εκείνο του Jerzy Kukuczka, ο Purja δεν δήλωσε ποτέ ότι πάει να ξεπεράσει τον μεγάλο Πολωνό. Δεν απέκρυψε ποτέ τη χρήση μπουκαλιών οξυγόνου άνω των 7.500 μέτρων, ή των ελικοπτέρων για να επιταχύνει τις μεταβάσεις του στα βουνά».

Ο Messner πιστεύει ότι ο Purja απέδειξε ότι οι ορειβάτες του Νεπάλ, και όχι μόνο οι Sherpas (ο Purja δεν ανήκει στη φυλή των Sherpas, ούτε γεννήθηκε σε μεγάλο υψόμετρο), μπορούν ανεξάρτητα να οδηγήσουν ορειβατικές αποστολές στα Ιμαλάια, όπως κάνουν οι ντόπιοι οδηγοί στις Άλπεις από τα τέλη του 19ου αιώνα.

Στο Broad Peak

Αντίθετα, ο μεγάλος Βρετανός ορειβάτης Chris Bonington δήλωσε: «Αυτό που πέτυχε ο Purja είναι εξαιρετικό, αλλά δεν είναι ορειβασία. Η πραγματική ορειβασία είναι εξερευνητική – η ανέρευση νέων διαδρομών μέχρι τις μεγάλες κορυφές… Δεν το θεωρώ ως ένα σημαντικό γεγονός».

Στο ίδιο μήκος κύματος και ο συμπατριώτης του Stephen Venables, ο πρώτος Βρετανός που αναρριχήθηκε στο Everest χωρίς οξυγόνο και μέσω μιας νέας διαδρομής, ο οποίος δήλωσε: «Το γεγονός ότι χρησιμοποίησε συμπληρωματικό οξυγόνο μειώνει το κατόρθωμα. Ξέρω ότι χρησιμοποίησε και σταθερά σχοινιά. Δεν είναι ακριβώς ο αλπινισμός, όπως τον καταλαβαίνω… Θα μπει σίγουρα στο βιβλίο των ρεκόρ Guinness, αλλά στην ιστορία της ορειβασίας θα είναι μόνο μια υποσημείωση».

Κλείνοντας το αφιέρωμα σ’ αυτή την τεράστια επιτυχία του Nirmal Purja, θα ήθελα ν’ αναφέρω ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να ορίσει τι είναι ορειβασία και τι δεν είναι.

Δεν μπορώ, όμως, να φανταστώ ότι δεν είναι ορειβασία να ανοίγεις τη διαδρομή μέχρι την κορυφή στην Annapurna, στο Dhaulagiri και στο δυσκολότερο κομμάτι του Κ2, σε όλα υπό δυσμενείς καιρικές συνθήκες.

Δεν μπορώ να φανταστώ ότι δεν είναι ορειβασία να προσπαθείς να σώσεις ορειβάτες στη «ζώνη του θανάτου», όταν κάποιοι άλλοι το θεωρούν καθαρή αυτοκτονία.

«Αποστολή εξετελέσθη»

Πηγές
planetmountain.com
abenteuer-berg.de
theguardian.com
explorersweb.com

Μπορεί επίσης να σας αρέσει...