Παράξενος χειμώνας μπαίνει

Παράξενος χειμώνας μπαίνει, παράξενη εποχή. Κανείς δεν ξέρει που πηγαίνει, δεν ξέρει που θα βγει.

Βουλιάζουμε όλο και πιο κάτω, όλα και πιο βαθιά. Πότε θα πιάσουμε επιτέλους πάτο… πια.

Πες μου ποιος το φως του θα μας δώσει. Ξανά να μας ενώσει, τα όνειρα να σώσει ποιος.

Τώρα που πια κανείς δε μοιάζει για σοφός. Η αγάπη ίσως ξέρει πώς.

Η αγάπη μας για τα βουνά σίγουρα ξέρει. Είναι μεγάλος έρωτας και πόθος το βουνό.

Δεν είναι λίγες οι φορές που πιάνω τον εαυτό μου να μετράει τις μέρες και τις ώρες που θα βρεθώ και πάλι περιπλανώμενος στις πλαγιές του.

Όσα προβλήματα δεν μπορώ ν’ αντιμετωπίσω με τη λογική, εκείνο ξέρει να τα λύνει.

Ίσως γιατί το βουνό αποτελεί στοιχείο της ύπαρξής μας και η επανασύνδεσή μας μ’ αυτό μας κάνει να νιώθουμε ένα με τη φύση μας.

Οι πρώτες κρύες μέρες έφτασαν κι έφεραν μαζί τους και τα ωραιότερα δώρα για μας τους αμετανόητους ορειβάτες. Τα πρώτα χιόνια στα βουνά.

Το πρώτο χιόνι στα βουνά είναι συμβολικό για όλους εμάς τους εραστές των ορεινών δράσεων και αποδράσεων.

Εξιτάρει την φαντασία και γεννά υψηλές προσδοκίες για την επερχόμενη χειμερινή σεζόν, όσο ιδιαίτερη κι αν είναι αυτή εν καιρό πανδημίας.

Το πρώτο χιόνι έχει τέτοια επίδραση στον ψυχισμό του ορειβάτη που μόνο μ’ εκείνη της πρώτης αγάπης θα μπορούσα να παρομοιάσω.

Εκεί, πίσω στην αθωότητα των παιδικών και εφηβικών χρόνων, όταν είσαι άσπιλος και καθαρός από συναισθήματα, βιώνεις την αγάπη με όλο το πάθος, την ένταση και δίνεις όλο το ψυχικό σου απόθεμα.

Η ψυχή χωρίζεται από το σώμα, οι λέξεις χάνουν το νόημά τους, απλά απολαμβάνεις την κάθε στιγμή σα να μην υπάρχει αύριο.

Διαβάστε ακόμη: Τα 7 «πρέπει» και τα «μη» του χειμερινού βουνού

Δεν πρέπει, όμως, να λησμονούμε ότι η ανάβαση στην κορυφή ενός χιονισμένου βουνού είναι κουραστική, απρόβλεπτη και ενίοτε εξαιρετικά επικίνδυνη.

Τίποτα δεν μπορεί να σταθεί ψηλότερα από την αξία της ανθρώπινης ζωής. Αυτό δεν πρέπει στιγμή να το ξεχνάμε όλοι όσοι ασχολούμαστε με την ορειβασία.

Τους κανόνες του παιχνιδιού τους καθορίζει το βουνό. Αυτό αποφασίζει στο τέλος αν θα σε δεχθεί ή όχι. Κι αυτό, ο ορειβάτης οφείλει να το σεβαστεί.