Πεζοπορία στο Πάικο με τα υπέροχα δάση οξυάς (Η κατάβαση)

Η κορυφή Γκόλα Τσούκα (1.650 μ.) και ο μοναχικός μεταλλικός ορειβάτης

Εκεί, πάνω στην κορυφή Γκόλα Τσούκα του Πάικου, στα 1.650 μ. υψόμετρο, «σημαδεύοντας την κορυφή και αγναντεύοντας τη θάλασσα», έρχονται θύμησες πολλές, όλες μα όλες απ’ το χθες, που λένε κι οι στίχοι ενός τραγουδιού.

Εικόνες θολές –σαν την θολή ατμόσφαιρα της καλοκαιρινής αντηλιάς στην κόψη του μεσημεριού- από τα παιδικά χρόνια της αθωότητας.

Στιγμές, γεγονότα, άνθρωποι, μνήμες, αντικείμενα, γεύσεις, όλα αναμνήσεις μιας χαμένης ξέγνοιαστης καθημερινότητας που περνούν από το μυαλό καθώς το βλέμμα στρέφεται στα ανατολικά.

Το παρελθόν μου, η ιστορία μου, οι παραδόσεις μου, η ταυτότητά μου, η ίδια μου η ζωή. Μια ζωή που είναι στο χέρι μας να τη ζήσουμε όπως εμείς θέλουμε και να κάνουμε όσα νομίζουμε ότι δεν μπορούμε να κάνουμε.

Γι’ αυτό ευγνωμονώ τα βουνά. Έδωσαν νόημα στη ζωή μου και περιεχόμενο στα όνειρά μου.

Κάθε ανάβαση σε μια βουνοκορφή είναι κι ένα ταξίδι σ΄ εκείνα τα χρόνια της αθώας καθημερινότητας των παιδικών μου χρόνων.

Η πορεία που θα ακολουθήσουμε κατά την κατάβαση. Στον κύκλο ένα πέτρινο παρατηρητήριο.

Η κατάβαση

Τα βουνά, όμως, είναι και αμείλικτα πολλές φορές. Τα καταιγιδοφόρα σύννεφα που μαζεύονταν απειλητικά στα δυτικά, μου υπενθύμισαν ότι είχε έρθει η ώρα να εγκαταλείψω την κορυφή του βουνού και να ξεκινήσω το ταξίδι της επιστροφής.

Σ΄ αυτήν τη φωτογραφία βλέπουμε τις δύο ράχες που θα διασχίσουμε κατά την κατάβασή μας

Κατ΄ αρχήν κατεβαίνουμε από την κορυφή ακολουθώντας την κορυφογραμμή με κατεύθυνση Ν και μετά Δ.

Η ράχη την οποία διασχίζει το Ρωμαϊκό Μονοπάτι από το πετρινό παρατηρητήριο

Η Γουμένισσα από το παρατηρητήριο

Περνάμε από ένα χαρακτηριστικό πετρόχτιστο παρατηρητήριο, απ’ όπου μπορούμε να αγναντέψουμε την ευρύτερη περιοχή που απλώνεται κάτω από το βουνό. Από τα Γιαννιτσά και την Αλεξάνδρεια μέχρι το Πολύκαστρο και τον Θερμαϊκό κόλπο.

Οι πρώτες εικόνες του Ρωμαϊκού Μονοπατιού

Μπαίνουμε στο δασωμένο κομμάτι του βουνού ακολουθώντας κόκκινα σημάδια στα δέντρα και στα βράχια.

Κατεβαίνοντας με κατεύθυνση Ν. Ήδη από τα δυτικά ο καιρός αρχίζει και κλείνει.

Μαγευτικό δάσος οξυάς

Στα 1,4 χλμ. από την κορυφή και στα 1.460 μ. υψόμετρο, βγαίνουμε σε ένα μονοπάτι – χωματόδρομο και κατηφορίζουμε. Περνάμε από τη θέση «Τράχηλος».

Διασταύρωση του μονοπατιού με χωματόδρομο. Πίσω μας η κορυφή Γκόλα Τσούκα, ενώ η καταιγίδα πλησιάζει απειλητικά.

Στα 3,3 χλμ. από την κορυφή και 1.385 μ. υψόμετρο, συναντάμε διασταύρωση με χωματόδρομο. Αριστερά πάει προς Καστανερή και δεξιά για το καταφύγιο του Φ.Ο.Ο. Γιαννιτσών.

Εμείς συνεχίζουμε την πορεία μας απέναντι. Περνάμε από τη θέση «Αγνάντεμα» κινούμενοι σε δασικό δρόμο.

Στα 4,2 χλμ. από την κορυφή και 1.390 μ. υψόμετρο, τελείωνει ο δασικός δρόμος και μπαίνουμε σε μονοπάτι την έναρξη του οποίου σηματοδοτεί μεταλλική ταμπέλα κόκκινου χρώματος. Η κλίση αρχίζει να μεγαλώνει.

Άνοιγμα με θέα προς τα ΝΑ

Το Ρωμαϊκό Μονοπάτι στα καλύτερά του. Τελικά δεν αποφύγαμε την μπόρα.

Κατηφορίζουμε στο βαθύσκιωτο «Ρωμαϊκό Μονοπάτι». Περνάμε πλάι από την κορυφή Υψώματα (1.114 μ.).

Μπορεί ο καιρός στο Πάικο να έχει κλείσει, στα ανατολικά και στα νότια όμως είναι ακόμα ανοικτός

Στα 7,6 χλμ. από την κορυφή και 910 μ. υψόμετρο, ακολουθούμε το μονοπάτι που φεύγει πίσω από την ταμπέλα που λέει «Αλώνι δεξιά».

Σύντομα βγαίνουμε στη θέση «Αλώνι» και στη συνέχεια κατηφορίζουμε στο μονοπάτι που είχαμε ακολουθήσει κατά την ανάβαση.

Λίγο πριν βγούμε στη θέση “Αλώνι”

Συνολικά διανύσαμε 23,5 χλμ. σε 9,5 ώρες κινούμενοι σε δασικούς δρόμους και μονοπάτια απαράμμιλης φυσικής ομορφιάς.

Το Πάικο είναι ένα ήρεμο, ατμοσφαιρικό και βατό βουνό, με ομορφιά που αξίζει να ψάξετε ανάμεσα σε πανύψηλα δέντρα, ρυάκια και ποτάμια, καστανιές και βελανιδιές.

Κρυμμένα χωριουδάκια μακρυά απο τον πολιτισμό και σηματοδοτημένα μονοπάτια που αξίζει να περπατήσετε. Ορεινή Μακεδονία στα καλύτερά της!

Χάρτης της διαδρομής

Πηγές
naturagraeca.com
wikipedia.org
goumenissa.info

Μπορεί επίσης να σας αρέσει...