Οι πρωτοπόροι της ορειβασίας: Albert Mummery, ο ιδιόρρυθμος αλπινιστής

Ο πρώτος άνθρωπος που προσπάθησε ν’ αναρριχηθεί σε κορυφή άνω των 8.000 μέτρων ήταν ο Βρετανός ορειβάτης Albert Mummery (Άλμπερτ Μάμερι).

Το 1895 επιχείρησε ν’ ανέβει στο Nanga Parbat, με υψόμετρο 8.125 μέτρα, που βρίσκεται στην οροσειρά Karakoram του Πακιστάν, μαζί με τους Norman Collie και Jeffrey Hastings.

Ο Albert Mummery (1855-1895) ήταν οικονομολόγος. Πρότεινε ότι αιτία των περιοδικών κάμψεων της οικονομίας ήταν η υπέρμετρη αποταμίευση.

Μαζί με τον John Hobson έγραψαν τη Φυσιολογία της Βιομηχανίας (The Physiology of Industry), όπου ανέλυαν την θεωρία τους, η οποία όμως θεωρήθηκε ανόητη και επιζήμια.

Ευτυχώς, οι επιδόσεις του στην ορειβασία δεν είχαν σχέση μ’ εκείνες στην οικονομία.

Ο Mummery ήταν ένας εξαιρετικά προικισμένος αναρριχητής που ανέβασε τα όρια της αναρρίχησης στις Άλπεις, ανοίγοντας πολλές νέες διαδρομές, πρωτοπορώντας στην τακτική της αναρρίχησης χωρίς οδηγούς.

Εφηύρε έναν συγκεκριμένο τύπο ελαφριάς μεταξωτής σκηνής που έγινε πολύ δημοφιλής στους ορειβατικούς κύκλους και πήρε τ’ όνομά του.

Ένα σκίτσο της δημοφιλούς Mummery Tent

Ήταν υπέρμαχος της αναρρίχησης για την προσωπική του ευχαρίστηση παρά για επιστημονικούς σκοπούς, όπως ήταν τότε της μόδας.

Ήταν μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα, και παρά το γεγονός ότι ήταν ένας από τους καλύτερους ορειβάτες της εποχής του, αρχικά δεν τον δέχθηκαν ως μέλος στο Alpine Club επειδή η συνήθεια του ν’ ανεβαίνει χωρίς οδηγούς θεωρήθηκε ότι οδηγούσε το άθλημα της ορειβασίας σε ανυποληψία.

Επίσης, υπήρχε και ταξικό θέμα, μιας κι ήταν ο γιος ενός βυρσοδέψη και δεν «έδενε» με τα υπόλοιπα μέλη του Alpine Club που ανήκαν σε ανώτερα κοινωνικά στρώματα.

Ακόμα πιο αμφιλεγόμενη (τουλάχιστον σύμφωνα με τα σημερινά πρότυπα) ήταν η διάσημη περιγραφή από μέρους του των τριών σταδίων της «κατάκτησης» ενός βουνού, όπου οι αναρριχήσεις γίνονταν ευκολότερες με κάθε νέα προσπάθεια.

«Έχει συχνά παρατηρηθεί ότι όλα τα βουνά μοιάζουν καταδικασμένα να περνούν από τα τρία στάδια: Μια απρόσιτη κορυφή – Η πιο δύσκολη ανάβαση στις Άλπεις – Μια εύκολη μέρα για μια κυρία».
Albert Mummery, My Climbs in the Alps and Caucasus

Παραδόξως για την εποχή του, ο Mummery πολλές φορές σκαρφάλωνε μαζί με τη σύζυγό του Mary ή με την φίλη της Lily Bristow.

To 1888 o Mummery ολοκλήρωσε την πρώτη ανάβαση στο όρος Dykh-Tau (5.205 μ.), τη δεύτερη ψηλότερη κορυφή της οροσειράς του Καυκάσου.

Οι Άλπεις

Τις δεκαετίες του 1880 και 1890 ολοκλήρωσε μερικές αναβάσεις στις Άλπεις πάντα χωρίς οδηγό, μαζί με τους Norman Collie, Jeffrey Hastings και William Cecil Slingsby.

Πραγματοποίησε μια σειρά από αξιοσημείωτες πρώτες αναβάσεις, όπως στο Aiguille du Grépon (το οποίο έχει μια ρωγμή που πήρε το όνομά του «Mummery Crack»), στο Dent du Requin, στο Grands Charmoz, στο Teufelsgrat στο Täschhorn, στο Dürrenhorn και την κόψη Zmutt στο Matterhorn, που ανέβηκε στις 3 Σεπτεμβρίου 1879.

Το 1894, οδήγησε τον φίλο του, τον νεαρό Δούκα του Abruzzi, στην κορυφή του Matterhorn από την ίδια διαδρομή.

O Albert Mummery αναρριχάται στο Mummery Crack (Photo © Lily Bristow)
Το Nanga Parbat

Ενώ στις Άλπεις ένιωθε σα στο σπίτι του, στο Nanga Parbat βρέθηκε εντελώς έξω από τα νερά του, γεγονός που του στοίχισε την ίδια του τη ζωή.

Το 1895 δεν υπήρχε καμία γνώση για την αναρρίχηση σε βουνά αυτού του υψομέτρου και ο Mummery δεν έδωσε σημασία ούτε στην τεράστια κλίμακα του Nanga Parbat, ούτε στο πόσο το μειωμένο επίπεδο οξυγόνου θα επηρέαζε την απόδοσή του.

Υπέθετε ότι θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τις ίδιες μεθόδους αναρρίχησης που είχαν λειτουργήσει εξαιρετικά στις Άλπεις.

«Δε νομίζω ότι θα υπάρξουν σοβαρές ορειβατικές δυσκολίες στο Nanga», έγραψε στη σύζυγό του στις 17 Ιουλίου, αφού εξέτασε το ύψους 4.500 μέτρων Rupal Face, έναν τεράστιο γκρεμό που έκανε το Aiguille du Grépon να μοιάζει μπροστά του με λοφίσκο.

Στις 9 Αυγούστου ομολογούσε ότι «Ο αέρας σίγουρα επηρεάζει την απόδοση του ορειβάτη». «Ο αέρας είναι πολύ περίεργος», έγραψε σε άλλο γράμμα του.

Ο σχοινοσύντροφός του Norman Collie τον έπεισε τελικά ότι το Rakhiot Face, το οποίο προσπαθούσαν ν’ ανέβουν, ήταν πέρα από τις δυνατότητές τους.

Ο Collie πρότεινε να περπατήσουν στη βόρεια πλευρά του βουνού για ν’ ανακαλύψουν μια άλλη διαδρομή.

Η γραμμή ανάβασης του Albert Mummery στο Nanga Parbat

Ο Mummery συμφώνησε, αλλά αντί ν’ ακολουθήσει την προφανή διαδρομή κατά μήκος μερικών πλατωμάτων και πάνω στις ενδιάμεσες κόψεις, αποφάσισε να πάρει μια συντόμευση διασχίζοντας ένα επικίνδυνο παγετωνικό πέρασμα που ονομάζεται Diamir Gap.

Παίρνοντας μαζί του δύο στρατιώτες Γκούρκα, τον Ragobir Thapa και τον Goman Singh, άφησε τον Collie να οδηγήσει τους αχθοφόρους τους από την εύκολη διαδρομή και κανόνισε να τους συναντήσει σε λίγες ημέρες.

Έκτοτε, ούτε αυτός ούτε οι Γκούρκας φάνηκαν ξανά. Όταν ο Collie έφτασε στην άλλη πλευρά του περάσματος διαπίστωσε ότι η κατάβαση από εκείνη την πλευρά ήταν αδιανόητη.

Είναι πιθανό και οι τρεις να πέθαναν από χιονοστιβάδα πριν φτάσουν καν στο πέρασμα. Το ημερολόγιο έγραφε 24 Αυγούστου 1895.

Στην όψη Diamir του Nanga Parbat υπάρχει ένα διάσημο τμήμα που πήρε τ’ όνομά του, το «Mummery Spur».

Τον Φεβρουάριο του 2019, δύο ορειβάτες, ο Ιταλός Daniele Nardi και ο Βρετανός Tom Ballard προσπάθησαν να πραγματοποιήσουν μια χειμερινή ανάβαση στο Nanga Parbat μέσω του Mummery Spur, μια πολύ επικίνδυνη διαδρομή, καθώς είναι γνωστό ότι το τμήμα αυτό του βουνού είναι επιρρεπές σε χιονοστιβάδες. Δυστυχώς η αποστολή τους είχε τραγική κατάληξη.

Ο Mummery άφησε πίσω του μια κληρονομιά από μερικές από τις πιο γνωστές διαδρομές στις Άλπεις, και επίσης, στο βιβλίο του «My Climbs in the Alps and Caucasus», ένα από τα πιο κλασικά βιβλία της ορειβατικής λογοτεχνίας.

Μπορεί επίσης να σας αρέσει...