Οι Καταρράκτες Angel στη Βενεζουέλα

Οι Καταρράκτες Έιντζελ (Angel Falls) βρίσκονται στη Βενεζουέλα και είναι ο ψηλότερος καταρράκτης στο κόσμο με ύψος 979 μέτρα και με ελεύθερη πτώση 807 μέτρων.

Ο καταρράκτης βρίσκεται στην άκρη του υψιπέδου Auyán-Tepui, στο Εθνικό Πάρκο Canaima, το οποίο αποτελεί μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO. Ο καταρράκτης πήρε το όνομά του από τον Jimmie Angel, τον Αμερικανό αεροπόρο ο οποίος ήταν ο πρώτος που πέταξε από πάνω του.

Ιστορία

Μερικοί ιστορικοί αναφέρουν ότι ο πρώτος Ευρωπαίος που επισκεύτηκε τον καταρράκτη ήταν ο Fernando de Berrío, ένας Ισπανός εξερευνητής και κυβερνήτης του 16ου και 17ου αιώνα.

Σύμφωνα με τις καταγραφές του Βενεζουελάνου εξερευνητή Ernesto Sánchez La Cruz, εντόπισε τους καταρράκτες το 1912, αλλά δεν δημοσιοποίησε την ανακάλυψή του.

Είναι πιθανό ο Cruz να είδε τους καταρράκτες Montoya στην Sierra Pacaraima, που έχουν ύψος πάνω από 500 μέτρα.

Οι καταρράκτες έγιναν γνωστοί και στον υπόλοιπο κόσμο όταν ο αμερικανός αεροπόρος Jimmie Angel πέταξε από πάνω τους στις 16 Νοεμβρίου 1933, καθώς έψαχνε για φλέβες μεταλλευμάτων.

Επιστρέφοντας στις 9 Οκτωβρίου 1937, ο Angel προσπάθησε να προσγειώσει το Flamingo μονοπλάνο του με όνομα El Río Caroní στην κορυφή του Auyán-Tepui, αλλά το αεροπλάνο καταστράφηκε όταν οι τροχοί βυθίστηκαν στο ελώδες έδαφος.

Ο Έιντζελ και οι τρεις σύντροφοί του, συμπεριλαμβανομένης της συζύγου του Marie, αναγκάστηκαν να κατεβούν από το Tepui με τα πόδια.

Τους πήρε 11 ημέρες για να επιστρέψουν πίσω στον πολιτισμό από την πίσω πλευρά, που έχει ήπια κλίση, αλλά τα νέα της περιπέτειάς τους εξαπλώθηκαν και οι καταρράκτες ονομάστηκαν Angel προς τιμήν του.

Το όνομα του καταρράκτη «Salto Ángel» δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά σε ένα χάρτη της κυβέρνησης της Βενεζουέλας το Δεκέμβριο του 1939.

Το αεροπλάνο του Angel παρέμεινε στην κορυφή του Tepui για 33 χρόνια, μέχρι να απομακρυνθεί με ελικόπτερο.

Αποκαταστάθηκε στο Μουσείο Αεροπορίας στο Maracay και τώρα βρίσκεται στην είσοδο του αεροδρομίου του Ciudad Bolívar.

Το πρώτο καταγεγραμμένο άτομο ευρωπαϊκής καταγωγής που έφτασε στη βάση του καταρράκτη ήταν ο Λετονός εξερευνητής Aleksandrs Laime.

Έφτασε στους καταρράκτες μόνος το 1946. Ήταν ο πρώτος που θα φτάσει στην κορυφή τους στα τέλη του 1950, αναρριχόμενος από την πίσω πλευρά.

Ο ίδιος επίσης, έφτασε το αεροπλάνο του Angel 18 χρόνια μετά την προσγείωση. Στις 18 Νοεμβρίου 1955 ανακοίνωσε στη Βενεζουελανή εφημερίδα El Nacional ότι το ρυάκι που τροφοδοτεί τους καταρράκτες, που δεν είχε κανένα γνωστό τοπικό όνομα, θα ονομαζόταν Gauja, από τον ομώνυμο ποταμό της Λετονίας.

Το 1955, το όνομα αυτό είχε καταχωρηθεί στο Εθνικό Χαρτογραφικό ίδρυμα της Βενεζουέλας (Dirección de Cartografía Nacional).

Ο Laime ήταν επίσης ο πρώτος που δημιούργησε ένα μονοπάτι που οδηγεί από τον ποταμό Churun στη βάση των καταρρακτών.

Στο δρόμο, υπάρχει ένα σημείο το οποίο συνήθως χρησιμοποιείται για φωτογράφηση των καταρρακτών. Ονομάζεται Mirador Laime προς τιμήν του.

Αυτή η διαδρομή χρησιμοποιείται σήμερα κυρίως από τους τουρίστες.

Το επίσημο ύψος του καταρράκτη προσδιορίστηκε με μια έρευνα που διεξήχθη από μια αποστολή που οργανώθηκε και χρηματοδοτήθηκε από την Αμερικανίδα δημοσιογράφο Ruth Robertson στις 13 Μαΐου 1949.

Θέση στο χάρτη

Η πρώτη γνωστή προσπάθεια αναρρίχησης έγινε το 1968 κατά τη διάρκεια της υγρής περιόδου. Απέτυχε λόγω της ολισθηρότητας του βράχου.

Το 1969 μια δεύτερη απόπειρα έγινε κατά τη διάρκεια της περιόδου ανομβρίας. Η απόπειρα ματαιώθηκε από έλλειψη νερού και μια προεξοχή 400 μέτρα από την κορυφή.

Η πρώτη ανάβαση στην κορυφή του βράχου ολοκληρώθηκε στις 13 Ιανουαρίου 1971. Οι ορειβάτες χρειάστηκαν εννέα και μισή ημέρες να ανέβουν και μία και μισή ημέρες να κατέβαινουν κάνοντας ραπέλ.

Ίσως σας ενδιαφέρουν…