«Because it’s there» – Η θρυλική ιστορία του George Mallory

Ο George Leigh Mallory (Cheshire, UK 1886 – Mount Everest 1924) ήταν γιος ιερωμένου.

Φοίτησε στο κολέγιο Winchester, όπου διδάχτηκε και αγάπησε την ορειβασία, και το 1905 πήγε στο κολέγιο Magdalene στο Cambridge για να σπουδάσει ιστορία.

Εκεί συνδέθηκε φιλικά με τον ζωολόγο Arthur Everett Shipley και με τον οικονομολόγο John Maynard Keynes.

Πήρε μέρος στον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο, αλλά αρρώστησε και δέχτηκε μια θέση δασκάλου στο ιστορικό δημόσιο σχολείο Charterhouse.

Το 1924, ο 37χρονος George Mallory, πατέρας τριών παιδιών, ήταν ίσως ο πιο διάσημος ορειβάτης της Μεγάλης Βρετανίας.

Ο όμορφος, χαρισματικός πρώην δάσκαλος ήταν ήδη ένας βετεράνος εξερευνητής των Ιμαλαΐων, καθώς είχε λάβει μέρος στην Βρετανική Αναγνωριστική Αποστολή στο όρος Everest το 1921 και, στη συνέχεια, σε μια οργανωμένη απόπειρα ανάβασης στην κορυφή του ψηλότερου βουνού της Γης το 1922, η οποία όμως κατέληξε σε τραγωδία, καθώς επτά Sherpas έχασαν τη ζωή τους από χιονοστιβάδα.

Ο Mallory, ωστόσο, κατάφερε να σπάσει το φράγμα των 8.000 μέτρων, φτάνοντας μέχρι τα 8.225 μέτρα χωρίς τη χρήση οξυγόνου.

Στη συνέχεια, ο Mallory επιδόθηκε σε περιοδείες στη Μεγάλη Βρετανία και στη Βόρεια Αμερική για να χρηματοδοτήσει την τρίτη αποστολή του στο Everest.

Όταν τον ρώτησαν γιατί ήθελε να ανέβει στο Everest, ο George Mallory έδωσε μια αυθόρμητη απάντηση, η οποία έμεινε στην ιστορία: «Because it’s there» («Γιατί είναι εκεί»).

Το 1924, λοιπόν, το όνομα του George Mallory ήταν στον κατάλογο των μελών της αποστολής του Everest.

Είχε μεγάλες προσδοκίες για την επιτυχή έκβαση της αποστολής, καθώς είχε μελετήσει και κατανοήσει καλύτερα τον καιρό των μουσώνων.

Σ’ ένα γράμμα που έστειλε στην γυναίκα του Ruth από την κατασκήνωση βάσης του Everest έγραφε:

«Είναι σχεδόν αδιανόητο με αυτό το πλάνο που έχουμε καταστρώσει να μην φτάσουμε στην κορυφή» και «Αισθάνομαι δυνατός για την επικείμενη μάχη, αλλά ξέρω ότι θα χρειαστεί να δώσω κάθε ίχνος της δύναμης που διαθέτω».

Η πρώτη απόπειρα για την κορυφή έγινε στις 4 Ιουνίου από τα μέλη της Βρετανικής Αποστολής Edward Norton και Theodore Sommervell.

Οι δυο ορειβάτες ξεκίνησαν από το camp VI στα 7.800 μέτρα και μετά από επίπονη ανάβαση, χωρίς τη χρήση οξυγόνου, έφτασαν μέχρι τα 8.570 μέτρα, ένα ρεκόρ υψομέτρου που κράτησε 54 χρόνια.

Τέσσερις ημέρες αργότερα, ο George Mallory μαζί με τον 22χρονο φοιτητή του Cambridge Andrew “Sandy” Irvine, ξεκίνησαν για ν’ ανέβουν στην κορυφή από την βόρεια πλευρά του βουνού.

Στις 8 Ιουνίου, οι Mallory και Irvine ξεκίνησαν από την σκηνή τους στο camp VI στα 8.168 μέτρα, και με αργό αλλά σταθερό ρυθμό ανέβαιναν την Βορειοανατολική Κόψη του Everest.

Οι φιάλες οξυγόνου που κουβαλούσαν, πρωτόγονες και βαριές, λειτουργούσαν καλά. Όπως ανέφερε ο Mallory, μέσω ενός Sherpa, η νέα ημέρα που ανέτειλε «υποσχόταν ιδανικές καιρικές συνθήκες για να γίνει η δουλειά».

Στις 12:50 μ.μ. ο γεωλόγος της αποστολής Noel Odell ήταν ο τελευταίος άνθρωπος που είδε τους δυο ορειβάτες.

Είδε ανάμεσα από τα σύννεφα δυο μικροσκοπικές κουκίδες να στέκονται στο «Second Step», μια βράχινη προεξοχή πάνω στην κορυφογραμμή.

Στη συνέχεια, ο Odell ανέβηκε στο camp VI εν μέσω χιονοθύελλας. Κατά τη διάρκεια αυτής της ταχέως κινούμενης θύελλας, βγήκε έξω από τη σκηνή του και άρχισε να σφυρίζει και να φωνάζει ώστε να τον ακούσουν οι δυο ορειβάτες και να εντοπίσουν την κατασκήνωση. Αλλά αυτοί δεν επέστρεψαν ποτέ.

Το αν οι George Mallory και Andrew Irvine κατάφεραν να φτάσουν στην κορυφή εκείνη την ημέρα του Ιουνίου είναι ένα διαρκές μυστήριο στην ορειβατική ιστορία του Everest.

Κατά τη διάρκεια των ετών που ακολούθησαν, βρέθηκαν μερικά κομμάτια του εξοπλισμού τους, όπως το πιολέ του Irvine το 1933.

Αργότερα, κατά τη δεκαετία του ’70, Κινέζοι ορειβάτες ανέφεραν ότι είδαν τα πτώματα Άγγλων ορειβατών.

Το 1999, οργανώθηκε μια ερευνητική αποστολή στο Everest για την ανεύρεση των σορών του Mallory και του Irvine.

Εν τέλει, κατάφεραν να εντοπίσουν τη σορό του Mallory, μαζί με μερικά από τα προσωπικά του αντικείμενα, όπως τα γυαλιά, το αλτίμετρο, το μαχαίρι και μια στοίβα από γράμματα της γυναίκας του.

Δεν κατάφεραν, ωστόσο, να εντοπίσουν τη φωτογραφική μηχανή Kodak, η οποία πιθανώς να έριχνε φως στο μυστήριο.

Τό πτώμα ήταν καλά διατηρημένο, λόγω του ψύχους και του ξηρού αέρα. Αλλά, σύμφωνα με τις φήμες που κυκλοφόρησαν αμέσως στους κύκλους των ορειβατών, η γάμπα του Mallory ήταν σπασμένη και ο ώμος του είχε συνθλιβεί, γεγονός που αφήνει να εννοηθεί ότι ο θάνατός του οφείλεται σε πτώση.

Ένα σχοινί ήταν δεμένο γύρω από τη μέση του, ενώ τα γυαλιά του, που τον προστάτευαν από την εκτυφλωτική λάμψη του ήλιου πάνω στο χιόνι, βρέθηκαν στην τσέπη του.

Αν πράγματι οι φήμες ανταποκρίνονται στην αλήθεια, τότε θα πρέπει να τα έβγαλε με την δύση του ήλιου κατά την κατάβαση.

Έτσι, το μυστήριο George Mallory παραμένει. Τελικά οι δυο ορειβάτες έπεσαν κατά την ανάβαση ή καθώς κατέβαιναν από την κορυφή ή καθώς κατέβαιναν μετά από μια αποτυχημένη προσπάθεια;

Μόνο το Everest γνωρίζει την απάντηση και την κρατάει ακόμη μυστική μέσα στην αγκαλιά του.

Οι σύγχρονοι, πάντως, αλπινιστές έχουν κατατάξει τόσο τον Mallory όσο και τον Irvine σε περίοπτη θέση στο πάνθεον των θρύλων της ορειβασίας, καθώς τους θεωρούν πρωτοπόρους, επειδή δοκίμασαν να πατήσουν την κορυφή του Everest σε μια εποχή όπου τα βουνά ήταν ακόμη ανεξερεύνητα.

Η πρόκληση που αντιμετώπισαν ήταν απείρως μεγαλύτερη από τη σημερινή, επειδή τότε κάθε βήμα ήταν ένα βήμα προς το άγνωστο.