Όρος Σμόλικας. Ο Γέρος. Ο γίγαντας της Πίνδου. Το δεύτερο ψηλότερο βουνό της Ελλάδας. Απ’ όποια γωνιά κι αν αντικρίσεις αυτό το βουνό, σ’ οποίο μονοπάτι του κι αν περπατήσεις, το πρώτο συναίσθημα που θα πλημμυρίσει την ψυχή σου είναι...
Το βουνό. Αγαπημένος προορισμός, όνειρο και καταφύγιο για λίγους, αδιάφορο για τους πολλούς.
Πέρα από τους τέσσερις τοίχους των σπιτιών, πάνω από τις γκρίζες ταράτσες της ασχήμιας και της μελαγχολίας.
“Να μαστε πάλι εδώ ξανά στον ίδιο στεναγμό, αβέβαιοι πως ήρθαμε κανένας δε θυμάται”. Ή αλλιώς, τι σχέση μπορεί να έχει ο Σωκράτης Μάλαμας με την χειμερινή ορειβασία;
Φωτογραφική παρουσίαση μιας μαγευτικής χειμερινής διάσχισης της κορυφογραμμής της Μεγάλης Λούτσας, παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές.
Νιώθω ευγνώμων κάθε φορά που ανεβαίνω στα βουνά. Είναι μεγάλο προνόμιο στις μέρες μας να μπορείς ν΄ απολαμβάνεις τα οφέλη της επαφής με τη φύση.
Και να ‘μαι πάλι σε μέρη γνώριμα και οικεία, μα διαφορετικά κάθε φόρα που τα επισκέπτομαι.
Πεζοπορούμε σε ένα παλιό μονοπάτι στις βόρειες πλαγιές του Παρνασσού που ενώνει δύο από τα ομορφότερα χωριά του.
