Κατηγορία: Διαδρομές

Όποιος αναζητά την εσωτερική γαλήνη σε έναν τόπο όπου τα ανθρώπινα μέτρα καταργούνται.

Πόσες φορές δεν έχεις αισθανθεί την καθημερινότητα να σε πνίγει; Δεν θες να δεις και ν’ ακούσεις άνθρωπο.

Κι εκεί που λες ότι τα έχεις δει όλα, έρχεται εκείνη η χειμερινή ανάβαση στο Σπανακάκι να σε ισοπεδώσει.

Εκεί ο ορειβάτης μάζευε ήλιο και θάλασσα στην καρδιά του χειμώνα. Εκεί οι αισθήσεις και οι εικόνες έρχονταν και μου ζητούσαν να υπάρξουν, να εκφραστούν. Για να σωθούν.

Το βουνό. Αγαπημένος προορισμός, όνειρο και καταφύγιο για τις δύσκολες στιγμές.

Είμαστε αυτά που έχουμε διαβάσει, που έχουμε γράψει και έχουμε ακούσει. Αυτά που μας είπαν οι άλλοι για τον εαυτό μας και τον κόσμο και αυτά που μάθαμε μόνοι μας.

Κάθε φορά που ανεβαίνω σ’ ένα βουνό, κουβαλάω στο σακίδιο το βάρος ενός ευχαριστώ, αλλά κυρίως το βάρος μιας συγνώμης.

Στη ζωή υπάρχουν πολλά ωραία πράγματα. Το ωραίο, βέβαια, είναι μια έννοια άκρως υποκειμενική.