Κατηγορία: Διαδρομές

Χωρίς την ορειβασία η ζωή θα ήταν λάθος. Χωρίς την εξερεύνηση τόπων απομονωμένων και απρόσιτων, η ζωή θα ήταν εξαιρετικά βαρετή.

Η ορειβασία έχει συναισθηματική αξία για μένα. Η ιδέα του να βρίσκομαι πάνω στα βουνά και να εξερευνώ την άγνωστη και απόκοσμη ομορφιά των τοπίων τους είναι υπέροχη.

Η νύχτα παγωμένη και θεοσκότεινη, έτρεχε προσπαθώντας να προλάβει τον ήλιο. Ήθελε κι αυτή ν’ απαλλαγεί από το βαθύ σκοτάδι της, ν’ αλαφρώσει από την απρόσμενα για καλοκαίρι παγωνιά της.

Η Οίτη είναι ένα από τα ωραιότερα βουνά της Ελλάδας, με απέραντα ελατοδάση και εκτεταμένα αλπικά οροπέδια.

Εκεί πάνω, στην σκιά των βράχων, δεν είσαι μόνος, ούτε ξεχωριστός. Δεν έχεις έλεγχο, ούτε λόγο σ’ αυτά που συμβαίνουν γύρω σου.

Στα πλαίσια της αναμόχλευσης που επιχειρώ κατά καιρούς σε παλιές ορειβατικές μου εξορμήσεις, φέρνω στην επιφάνεια της μνήμης μου αρκετές διαδρομές, που η θύμησή τους (καθεμιά για τον δικό της λόγο), είχε ξεθωριάσει.

Ξημέρωσε. Η καινούργια μέρα σηματοδοτεί πάντα ένα νέο ξεκίνημα, το φως της αποτελεί ένα εφαλτήριο για να αλλάξεις τις όποιες καταστάσεις, να ονειρευτείς, να αισθανθείς, να χαμογελάσεις και εν τέλει να ζήσεις.

Έρχονται κάποιες στιγμές που αναρωτιέμαι, αν το γράψιμο είναι ανώφελο.