Χειμερινή διάσχιση στο Παναιτωλικό
Ξημέρωσε. Η καινούργια μέρα σηματοδοτεί πάντα ένα νέο ξεκίνημα, το φως της αποτελεί ένα εφαλτήριο για να αλλάξεις τις όποιες καταστάσεις, να ονειρευτείς, να αισθανθείς, να χαμογελάσεις και εν τέλει να ζήσεις.
Ξημέρωσε. Η καινούργια μέρα σηματοδοτεί πάντα ένα νέο ξεκίνημα, το φως της αποτελεί ένα εφαλτήριο για να αλλάξεις τις όποιες καταστάσεις, να ονειρευτείς, να αισθανθείς, να χαμογελάσεις και εν τέλει να ζήσεις.
Έρχονται κάποιες στιγμές που αναρωτιέμαι, αν το γράψιμο είναι ανώφελο.
“Να μαστε πάλι εδώ ξανά στον ίδιο στεναγμό, αβέβαιοι πως ήρθαμε κανένας δε θυμάται”. Ή αλλιώς, τι σχέση μπορεί να έχει ο Σωκράτης Μάλαμας με την χειμερινή ορειβασία;
Φωτογραφική παρουσίαση μιας μαγευτικής χειμερινής διάσχισης της κορυφογραμμής της Μεγάλης Λούτσας, παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές.
Πεζοπορούμε σε ένα παλιό μονοπάτι στις βόρειες πλαγιές του Παρνασσού που ενώνει δύο από τα ομορφότερα χωριά του.
Πάρνηθα. Το ωραιότερο βουνό της Αττικής. Ένας Εθνικός Δρυμός δυο βήματα από την πόρτα τους σπιτιού μας. Ευλογία και κατάρα μαζί.
Και να ‘μαι πάλι σε μέρη άγνωστα, αλλά ταυτόχρονα τόσο οικεία. Περιτριγυρισμένος από βουνά που ήρθα να εξερευνήσω και που ήδη τα έχω ερωτευθεί.
Βουνά. Στέγες του κόσμου. Τεράστια. Επιβλητικά. Πηγή έμπνευσης. Αφιλόξενα για τους ανθρώπους, κι όμως πάντα μας ελκύει το μεγαλείο τους.