Cerro Torre, το πιο αμφιλεγόμενο βουνό του κόσμου

Το Cerro Torre (Σέρρο Τόρρε) είναι ένα από τα βουνά της Νότιας Παταγονίας στη Νότια Αμερική. Βρίσκεται στην Αργεντινή, δυτικά του Fitz Roy.

Η κορυφή του έχει ύψος 3.128 μ. και είναι η υψηλότερη μιας αλυσίδας τεσσάρων βουνών. Οι άλλες κορυφές είναι το Torre Egger (2.850 μ.), το Punta Herron (2.750 μ.) και το Cerro Standhardt (2.700 μ.).

Στην κορυφή υπάρχει ένα μανιτάρι πάγου που σχηματίζεται από τους σταθερούς δυνατούς ανέμους, αυξάνοντας τη δυσκολία προσέγγισής της.

Πρώτη ανάβαση

Ο Ιταλός ορειβάτης Cesare Maestri ισχυρίστηκε το 1959 ότι εκείνος και ο Toni Egger προσέγγισαν την κορυφή, αλλά ο Egger παρασύρθηκε από χιονοστιβάδα κατά τη διάρκεια της κατάβασης.

Ο Maestri ανέφερε ότι ο Egger είχε τη φωτογραφική μηχανή με φωτογραφίες της κορυφής, αλλά αυτή δε βρέθηκε ποτέ.

Ασυνέπειες στην αφήγηση του Maestri και η έλλειψη καρφιών ή σταθερών σχοινιών στη διαδρομή, οδήγησαν τους περισσότερους ορειβάτες να αμφισβητήσουν τους ισχυρισμούς του.

Το 2005, οι Ermanno Salvaterra, Rolando Garibotti και Alessandro Beltrami -μετά από πολλές προσπάθειες αλπινιστών παγκόσμιας κλάσης- ολοκλήρωσαν επιτυχώς την ανάβαση στην κορυφή του βουνού από την διαδρομή που υποτίθεται ότι είχε ανέβει ο Maestri, χωρίς όμως να βρουν τεκμήρια προηγούμενης ανάβασης, ενώ η διαδρομή ήταν σημαντικά διαφορετική από τις περιγραφές του Maestri.

Ο Maestri επέστρεψε στο Cerro Torre το 1970 με τους Ezio Alimonta, Daniele Angeli, Claudio Baldessarri, Carlo Claus και Pietro Vidi, δοκιμάζοντας μια νέα διαδρομή στη ΝΑ Όψη.

Με τη βοήθεια αεροτρύπανου, ο Maestri γέμισε μια διαδρομή αναπτύγματος 350 μέτρων με ασφάλειες και έφτασε στο τέλος της, ακριβώς κάτω από το μανιτάρι της κορυφής.

Ο Maestri ισχυρίστηκε ότι “το μανιτάρι δεν είναι τμήμα του βουνού” και δεν συνέχισε. Το αεροτρύπανο έμεινε δεμένο στις τελευταίες ασφάλειες, 100 μέτρα κάτω από την κορυφή.

Ο Maestri υπέστη σφοδρή κριτική για τις μεθόδους που χρησιμοποίησε για να αναρριχηθεί στο βουνό.

Η διαδρομή που ακολούθησε ο Maestri είναι πλέον γνωστή ως διαδρομή Compressor και τη σκαρφάλωσαν το 1979 ο Jim Bridwell και ο Steve Brewer.

Οι περισότεροι θεωρούν τη διαδρομή ολοκληρωμένη μόνο αν φτάσει κανείς στην κορυφή του παγωμένου μανιταριού.

Η πρώτη πραγματικά αδιαμφισβήτητη ανάβαση έγινε το 1974 από τους αναρριχητές του “Ragni di Lecco”, Daniele Chiappa, Mario Conti, Casimiro Ferrari και Pino Negri.

Επόμενες αναβάσεις

Το 1977, η πρώτη ανάβαση με αλπικό στιλ έγινε από τους Αμερικανούς Dave Carman, John Bragg και Jay Wilson.

Χρειάστηκαν μια εβδομάδα για να φτάσουν στην κορυφή του Cerro Torre, σε αντίθεση με την ιταλική ομάδα που χρειάστηκε δύο μήνες.

Το 1980 ο Νεοζηλανδός Bill Denz επιχείρησε την πρώτη μοναχική ανάβαση της διαδρομής Compressor.

Σε μία περίοδο 5 μηνών έκανε 13 προσπάθειες, οπισθοχωρώντας πάντα εξαιτίας δυνατών ανέμων. Στην τελευταία του προσπάθεια το 1980 έφθασε 60 μέτρα από την κορυφή.

Τον Ιανουάριο του 2008, ο Rolando Garibotti και ο Colin Haley έκαναν την πρώτη πλήρη διάσχιση ολόκληρης της κορυφογραμμής του ορεινού συγκροτήματος, σκαρφαλώνοντας την Aguja Standhardt, την Punta Herron, το Torre Egger και το Cerro Torre.

Βαθμολόγησαν τη διαδρομή τους με VI 5.11 A1 WI6 Mushroom Ice 6 , ενώ η συνολική υψομετρική διαφορά ανάβασης έφτασε τα 2.200 μέτρα.

Το 2010, ο Αυστριακός αναρριχητής David Lama θεωρήθηκε υπεύθυνος για την τοποθέτηση 30 επιπλέον ασφαλειών με βίδες και εκατοντάδες μέτρα σταθερών σχοινιών που προστέθηκαν στη διαδρομή Compressor (εξαιτίας των κακών καιρικών συνθηκών, μεγάλο μέρος του εξοπλισμού έμεινε στο βουνό και αφαιρέθηκε αργότερα από ντόπιους ορειβάτες).

Παρόλο που τις βίδες τοποθέτησε ο Αυστριακός οδηγός βουνού, Markus Pucher και όχι ο ίδιος ο Lama, η τοποθέτηση έγινε εξαιτίας μιας αποστολής με σπόνσορα τη Red Bull.

Πολλοί ορειβάτες θεωρούν τον Lama και τη Red Bull υπευθύνους για τη συγκεκριμένη πράξη.

Πολλές από τις βίδες τοποθετήθηκαν δίπλα σε σχισμές που χρησιμοποιούν συνήθως οι ορειβάτες για προστασία κατά μήκος της διαδρομής.

Το γεγονός αυτό αποτέλεσε το έναυσμα για να ξεκινήσουν αρκετές συζητήσεις σε ορισμένους ορειβατικούς κύκλους, αν αυτού του είδους οι πράξεις είναι μη ηθικές στο γενικότερο πλαίσιο της αγνής ορειβασίας.

Αν και ο Lama δεν γνώριζε πόσες βίδες χρησιμοποιήθηκαν, ανέλαβε την πλήρη ευθύνη για το γεγονός. Τα επόμενα χρόνια ζήτησε δημόσια συγγνώμη γι’ αυτό που έγινε.

Στις 16 Ιανουαρίου 2012, o Αμερικανός Hayden Kennedy και ο Καναδός Jason Kruk έκαναν μια “καθαρή” επανάληψη της διαδρομής Compressor αν και στην πραγματικότητα χρησιμοποίησαν κάποιες από τις ασφάλειες του Maestri, ενώ ξεβίδωσαν πολλές βίδες κατά την κατάβασή τους.

Ο Colin Haley, που παρακολούθησε την ανάβαση από το Norwegos, εκτίμησε ότι η ανάβασή τους διήρκησε συνολικά δεκατρείς ώρες έως την κορυφή.

“Η ταχύτητα με την οποία αναρριχήθηκαν σε παρθένο πεδίο στο άνω τμήμα της διαδρομής είναι μαρτυρία για τις μεγάλες ικανότητες του Hayden στον βράχο”, ανέφερε ο Colin.

Αντίθετα με την πρώτη ελεύθερη ανάβαση του David Lama (Ιανουάριος 2012, μαζί με τον Peter Ortner), οι Kennedy και Kruk χρησιμοποίησαν κάποιες ασφάλειες στην ανάβασή τους.

Ο Lama εκτίμησε τις δυσκολίες της διαδρομής της δικής του ελεύθερης ανάβασης (που ακολούθησε νέα γραμμή) ως βαθμού 8a.

Ανέφερε, επίσης, ότι η ελεύθερη ανάβαση της αρχικής διαδρομής Compressor είναι σχεδόν αδύνατη, ιδιαίτερα ο βράχος στις τελευταίες σχοινιές δεν διαθέτει αναρριχήσιμη δομή (χωρίς προφανή πιασίματα).

Σημαντικές αναβάσεις και απόπειρες

• 1959, Cesare Maestri (Ιταλία) και Toni Egger (Αυστρία) – αμφισβητούμενη ανάβαση της Δυτικής Όψης, στην οποία σκοτώθηκε ο Egger
• 1970, Cesare Maestri (Ιταλία), διαδρομή Compressor, 60 μέτρα κάτω από την κορυφή
• 1974, Daniele Chiappa, Mario Conti, Casimiro Ferrari και Pino Negri (Ιταλία) – αδιαμφισβήτητη πρώτη ανάβαση
• 1977, Dave Carman, John Bragg και Jay Wilson (ΗΠΑ) – πρώτη ανάβαση με αλπικό στιλ
• 1979, Jim Bridwell και Steve Brewer – ολοκληρωμένη αναρρίχηση στη διαδρομή Compressor
• 1985 – 3–8 Ιουλίου, Πρώτη χειμερινή ανάβαση από τους Paolo Caruso, Maurizio Giarolli και Ermanno Salvaterra (Ιταλία)
• 1985 – 26 Νοεμβρίου, Διαδρομή Compressor – πρώτη μοναχική αναρρίχηση Marco Pedrini (Ελβετία) με κινηματογράφηση του Fulvio Mariani: Cerro Torre Cumbre
• 2004, Διαδρομή Five Years to Paradise (ED:VI 5.10b A2 95 βαθ., 1.000 μ.) (στο κέντρο της Ανατολικής Όψης): Ermanno Salvaterra, Alessandro Beltrami και Giacomo Rossetti (Ιταλία)
• 2012 – 16 Ιανουαρίου, Πρώτη ανάβαση στη διαδρομή Compressor χωρίς τη χρήση των ασφαλειών του Maestri από τους Hayden Kennedy και Jason Kruk
• 2012 – 19 Ιανουαρίου, Πρώτη ελεύθερη αναρρίχηση σε παραλλαγή της Compressor από τους David Lama και Peter Ortner (Αυστρία)
• 2013 – Φεβρουάριος, Πρώτη ελεύθερη μοναχική ανάβαση του Cerro Torre από τον Αυστριακό αλπινιστή Markus Pucher

Βιβλία-Ντοκιμαντέρ

• Το Cerro Torre παρουσιάστηκε στην ταινία του 1991 Scream of Stone, με σκηνοθέτη τον Werner Herzog καιπρωταγωνιστές τους Vittorio Mezzogiorno, Hans Kammerlander και Donald Sutherland
• Ο Jon Krakauer, στο Into Thin Air αναφέρει το βουνό ως μία από τις δυσκολότερες αναβάσεις του (1992)
• Τον Μάρτιο του 2014, παρουσιάστηκε το ντοκιμαντέρ Cerro Torre – A Snowball’s Chance in Hell, αφιερωμένο στην πρώτη ανάβαση στο Cerro Torre, στο οποίο πρωταγωνιστεί ο David Lama. Η πρεμιέρα του ντοκιμαντέρ έγινε στα πλαίσια του Κινηματογραφικού Φεστιβάλ στο Σαν Σεμπαστιάν τον Σεπτέμβριο του 2013

Θέση στο χάρτη