Το βουνό των ονείρων μου

Το βλέπω μόνο με τα μάτια κλειστά, μέρα και νύχτα, κάθε φορά που ο ζωογόνος βουνίσιος αέρας δροσίζει το ταλαιπωρημένο κορμί μου.

Και γίνεται ο αέρας ψίθυρος και μετά κραυγή και μου φωνάζει: προχώρα, μη σταματάς. Και γω παραδίνομαι σ’ αυτή την ακατανίκητη επιθυμία να συνεχίσω το ταξίδι, να συνεχίσω την ανάβαση, να φτάσω στην κορφή, να βρω τον δικό μου παράδεισο.

Ονειρεύομαι γιατί μπορώ ν’ ανεβαίνω στα βουνά και με την ορειβασία έχω δει τα όνειρά μου να γίνονται πραγματικότητα.

Έχω γίνει μάρτυρας αυτού του μυστηριακού χορού ανάμεσα στην ομορφιά και την περιπέτεια, κι έχω πειστεί ότι είμαι στο σωστό δρόμο. Έχω αισθανθεί τη δύναμη της κίνησης, της ανάβασης, σαν ένα χέρι θεϊκό να με τραβάει.

Τα βουνά μ’ έκαναν σοφότερο, μου δίδαξαν πως η πραγματική ευτυχία είναι κρυμμένη στα απλά πράγματα.

Το πνεύμα που μας τραβάει στα βουνά είναι το ίδιο πνεύμα που μας τραβάει στους ουρανούς. Πάντα υπήρξε το πεπρωμένο του ανθρώπου να φτάσει σε μεγαλύτερα ύψη.

Ανεβαίνω στα βουνά γιατί μπορώ ακόμα να ονειρεύομαι. Είναι η δύναμη της φαντασίας που απογειώνει το πάθος, που γίνεται το καύσιμο και η φωτιά. Μια φλόγα που ζεσταίνει την καρδιά μου ακόμα και τις πιο κρύες νύχτες.

Κι οι σύντροφοι που περπάτησαν μαζί μου στα μεγάλα μονοπάτια της αυτοεκπλήρωσης, κάνουν αυτή τη φλόγα ακόμα πιο φωτεινή, ακόμα πιο ισχυρή.

Στη ζωή υπάρχουν πολλές αόρατες κορυφές που δεν διαφέρουν από τις κορυφές των βουνών. Οδηγό μου, όμως, πάντα έχω αυτό το ασίγαστο πάθος.

Ένα βήμα κάθε φορά θα με οδηγήσει παραπέρα, ψηλότερα, μέχρι που τελικά μια θάλασσα από σύννεφα θα καλύψει τη θλίψη και τον πόνο και θ’ αποκαλύψει έναν καινούργιο κόσμο, τις ξεχασμένες σελίδες της ζωής μου.

Σ’ αυτές τις σελίδες είναι γραμμένα εκείνα τ’ αυθεντικά συναισθήματα που από παιδί ένιωθα και που με την πορεία των χρόνων άφησα να ξεθωριάσουν.

Συνεχίζω να ονειρεύομαι και συνεχίζω ν’ ανεβαίνω στα βουνά. Γιατί το βουνό των ονείρων μου με περιμένει…

Μπορεί επίσης να σας αρέσει...