Ο «αξιοθρήνητος» εγωισμός των τουριστών των Ιμαλαΐων και η «πάση θυσία» κατάκτηση της κορυφής!

Το περασμένο καλοκαίρι (2021), αρκετοί ορειβάτες βρέθηκαν στο Broad Peak του Πακιστάν. Ένας απ’ αυτούς, ο Νοτιοκορεάτης Kim Hong-Bin, δεν τα κατάφερε, καθώς εγκλωβίστηκε σε μια κρεβάς.

Πολλοί ορειβάτες ήταν εκεί και επέλεξαν το κυνήγι της κορυφής αντί να σταματήσουν και να προσπαθήσουν να τον βοηθήσουν.

Αυτοί που προσπάθησαν να βοηθήσουν σήμερα καταγγέλλουν αυτόν τον εγωισμό των «τουριστών» ορειβατών.

Το αποτέλεσμα θα μπορούσε να ήταν διαφορετικό!

Ωστόσο, αν πιστέψουμε τον Ρώσο οδηγό βουνού Vitaly Lazo και την ομάδα του, το αποτέλεσμα θα μπορούσε να ήταν διαφορετικό.

Ο extreme ορειβάτης και σκιέρ προσπάθησε να σώσει τον Κορεάτη, χωρίς αποτέλεσμα.

Σε πρόσφατη ανάρτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, δεν μάσησε τα λόγια του. Κατακρίνει ορισμένους ορειβάτες που βρέθηκαν εκεί, τους οποίους συχνά προτιμά να αποκαλεί «ανίκανους τουρίστες», για τον εγωισμό τους.

Ο ατομικισμός τους. Η δίψα τους για δημοσιότητα που φαίνεται να επικρατεί πάνω από την αξία της ίδιας της ανθρώπινης ζωής.

Είναι «σαφές ότι αν η κατασκήνωση βάσης είχε λάβει όλες τις πληροφορίες τη νύχτα της 18ης Ιουλίου», η προτεραιότητα θα μπορούσε να ήταν η διάσωση του Νοτιοκορεάτη.

Τουλάχιστον 15 άτομα πέρασαν από δίπλα του και «ο φακός κεφαλής του ήταν ορατός», περιγράφει ο Lazo.

Ο αχθοφόρος του Kim Hong-Bin είχε εξαντληθεί και δεν μπορούσε να τον τραβήξει από την κρεβάς.

Έτσι ζήτησε βοήθεια από τους ορειβάτες που ανέβαιναν στην κορυφή, αλλά κανείς δεν δέχτηκε να σταματήσει.

Ο Lazo «δέχεται ότι μπορεί να λόγω της εξάντλησης να μην είχαν τη δύναμη να τραβήξουν τον άτυχο ορειβάτη μέσα από την κρεβάς».

Δεν καταλαβαίνει, όμως, «γιατί ήταν αδύνατο να αναφερθεί αυτό το περιστατικό μέσω ασυρμάτου στην κατασκήνωση βάσης».

«Είστε αξιολύπητοι»

Ο εμπορικός Ιμαλαϊσμός βρίθει από παρόμοιες ιστορίες. Δεκάδες ορειβάτες, τυφλωμένοι από τη δίψα τους για την κορυφή, περνούν δίπλα από άλλους, που αργοπεθαίνουν.

Μερικοί αφέθηκαν να πεθάνουν ενώ ήταν ακόμα ζωντανοί και καλά στην υγεία τους!

Μπορεί να είναι ο ατομικισμός, μπορεί η υποξία που μετατρέπει τους τουρίστες σε θηρία που οδηγούνται από το ένστικτό τους για επιβίωση. Το τελικό αποτέλεσμα είναι το ίδιο.

«Κάποιος θα μπορούσε να πατήσει το κουμπί SOS και να αφήσει μια συσκευή στον Kim, κάποιος θα μπορούσε να γράψει ένα μήνυμα και να περιγράψει την κατάσταση».

Ο Lazo επισημαίνει ότι οι περισσότεροι ορειβάτες σήμερα είναι εξοπλισμένοι με συσκευές GPS που μπορούν να ειδοποιήσουν γρήγορα για ένα τέτοιο περιστατικό. Δεν κρύβει την πικρία του μπροστά στο αποτέλεσμα.

«Στα κοινωνικά δίκτυα, είστε ατρόμητοι θαρραλέοι άνδρες, ήρωες που κατακτούν τις ψηλές κορυφές. Αλλά θα έλεγα ότι τελικά είστε αξιολύπητα, ασήμαντα ανθρωπάκια που δεν αποδίδετε καμία σημασία στην ανθρώπινη ζωή».

Και η μη παροχή βοήθειας σε άτομο που κινδυνεύει;

Οι ορειβάτες που δεν βοηθούν έναν τραυματία που αντιμετωπίζει δυσκολίες κινδυνεύουν με δίωξη; Πιθανώς όχι.

Πρώτα απ ‘όλα επειδή η εγκληματική ιδέα της μη παροχής βοήθειας σε άτομο που κινδυνεύει δεν υπάρχει παντού.

Στις κοινωνίες όπου υπάρχει αυτή η έννοια, έχουν θεσπιστεί όρια. Για να βοηθήσει κάποιον, ο επίδοξος διασώστης δεν πρέπει να θέσει τον ίδιο του τον εαυτό του σε κίνδυνο.

Λένε ότι όταν αποφασίζεις να σκαρφαλώσεις σε μια οκτάρα κορυφή, τότε αναλαμβάνεις και το ρίσκο της σωματικής σου ακεραιότητας. Η πτώση σε μία κρεβάς, οι χιονοστιβάδες, οι παγωμένες πλαγιές.

Η προσπάθεια να τραβήξουν τον Νοτιοκορεάτη από την κρεβάς ήταν προφανώς επικίνδυνη.

Επομένως κανένας νόμος δεν μπορούσε να τον βοηθήσει. Μόνο κάποια ψήγματα άγραφων κανόνων ορειβατικής ηθικής.

Μπορούμε ν’ ανέβουμε ήρεμα στην κορυφή όταν ένας άλλος ορειβάτης περιμένει βοήθεια και η ζωή του κινδυνεύει;

Πηγή
altitude.news