Τα 3 Steps στη βορειοανατολική κορυφογραμμή του Everest
Τα 3 Steps είναι τρία βράχινα περάσματα στη βορειοανατολική κορυφογραμμή του Everest, κοντά στην ψηλότερη κορυφή του κόσμου.
Κατά υψομετρική σειρά, τα συναντάμε σε υψόμετρα 8.564 μέτρων, 8.610 μέτρων και 8.710 μέτρων, αντίστοιχα.
Το 2ο Step είναι ιδιαίτερα σημαντικό τόσο από ιστορική όσο και από ορειβατική σκοπιά.
Όποιος ορειβάτης θέλει να ανέβει στην κορυφή από την κλασική διαδρομή της βόρειας πλευράς του βουνού, πρέπει να αντιμετωπίσει αυτούς τους τρεις “πονοκεφάλους”.
Το 1ο Step
Το 1ο Step αποτελείται από μεγάλους ογκόλιθους που αποτελούν σοβαρό εμπόδιο, ακόμη και για έμπειρους ορειβάτες, λόγω της θέσης τους ψηλά στη “Ζώνη του Θανάτου”.
Πολλοί ορειβάτες έχουν πεθάνει κοντά στο 1ο Step, ανάμεσά τους και ο “Green Boots”, μία σωρός με πράσινες ορειβατικές μπότες ένα κόκκινο τζάκετ, η οποία χρησιμεύει ως θλιβερό ορόσημο για τους ορειβάτες για να μετρήσουν την απόστασή τους από την κορυφή.
Η σωρός έχει ταυτοποιηθεί ότι ανήκει στον Tsewang Paljor. Οι συνορειβάτες του, οι οποίοι επίσης χάθηκαν την ίδια μέρα με εκείνον το 1996, είναι οι Tsewang Smanla και Dorje Morup.
Κάτω από αυτόν τον βράχο έχουν πεθάνει και άλλοι ορειβάτες, όπως ο Βρετανός David Sharp.
Το 2ο Step
Το 2ο Step είναι το πιο γνωστό από τα τρία βραχώδη περάσματα. Το απότομο τμήμα, σε υψόμετρο 8.610 μέτρων, έχει ανάπτυγμα 40 μέτρα, εκ των οποίων τα πέντε τελευταία είναι σχεδόν κάθετα.
Η πρώτη ανάβαση του 2ου Step πραγματοποιήθηκε προφανώς το 1960 όταν οι Wang Fuzhou, Gongbu και Qu Yinhua ισχυρίστηκαν ότι ολοκλήρωσαν την πρώτη ανάβαση μέσω της βόρειας κορυφογραμμής, με τον συνορειβάτη τους Liu Lianman να προσφέρεται εθελοντικά ως ανθρώπινη σκάλα στο πέρασμα.
Παρά το γεγονός ότι η ανάβασή τους έχει γίνει ευρέως αποδεκτή, υπάρχουν ακόμη ασαφή στοιχεία που στηρίζουν τον ισχυρισμό τους.
Η δυσκολία αναρρίχησης αυτού του σημείου μειώθηκε το 1975 όταν μια κινεζική ομάδα τοποθέτησε μια σκάλα αλουμινίου στο πέρασμα που χρησιμοποιήθηκε από τότε σχεδόν από όλους τους ορειβάτες.
Το 2007, για λόγους ασφαλείας, η αρχική σκάλα των 4,6 μέτρων αντικαταστάθηκε με μια νέα από Κινέζους και διεθνείς ορειβάτες.
Η αρχική σκάλα εκτίθεται τώρα στο Μουσείο “Mount Qomolangma” στο Θιβέτ.
Το 3ο Step
Το 3ο Step είναι το πιο εύκολα αναρριχήσιμο από τα τρία περάσματα. Το ανάπτυγμά του είναι περίπου 10 μέτρα. Στη συνέχεια, ο δρόμος για την κορυφή ανοίγεται ορθάνοικτος μπροστά σου.
Σημαντικές αναβάσεις του 2ου Step
Η Βρετανική αναγνωριστική αποστολή του 1921 ήταν η πρώτη που επιχείρησε να ανέβει στο Everest.
Ακολούθησαν κι άλλες Βρετανικές αποστολές το 1922, το 1924 και το 1933.
Οι ορειβάτες έπρεπε να κάνουν την ανάβαση από την πλευρά του Θιβέτ στα βόρεια, αφού το Νεπάλ ήταν κλειστό.
Η κατάσταση αντιστράφηκε μετά τη νίκη της κομμουνιστικής Κίνας στη μάχη του Chamdo τον Οκτώβριο του 1950, οπότε και προσάρτησαν το Θιβέτ.
Έκτοτε, οι αποστολές έπρεπε να χρησιμοποιήσουν τη νότια προσέγγιση μέσω του Νεπάλ.
Οι τεχνικές δυσκολίες, ειδικά στην ανάβαση του 2ου Step, ήταν ακόμη άγνωστες.
Μέχρι και σήμερα, υπάρχει συνεχής συζήτηση για το αν το 2ο Step ξεπεράστηκε από τους George Mallory και Andrew Irvine το 1924.
Ξεπεράστηκε το 1960 ως μέρος της πρώτης ανάβασης του Everest μέσω της βόρειας διαδρομής, όταν ένας ανθρώπινος ώμος χρησιμοποιήθηκε ως στήριγμα των υπολοίπων ορειβατών για να σκαρφαλώσουν τα τελευταία 5 μέτρα του περάσματος.
Το πέρασμα σκαρφαλώθηκε για πρώτη φορά χωρίς οποιαδήποτε τεχνική βοήθεια το 1985, από τον Ισπανό Òscar Cadiach.
Αξιολόγησε τον βαθμό δυσκολίας από 5.7 έως 5.8 (V+ στην ταξινόμηση της UIAA).
Το 2001, ο Αυστριακός Theo Fritsche σκαρφάλωσε το πέρασμα free σόλο on-sight [σ.σ. Η αναρρίχηση σε μια διαδρομή με την πρώτη φορά, από τη βάση έως απάνω, δίχως οποιαδήποτε μελέτη ή πληροφορία για την διαδρομή] και κατέληξε σε ένα παρόμοιο συμπέρασμα.
Ο Conrad Anker ανέβηκε στο 2ο Step το 1999 και εκτίμησε το επίπεδο δυσκολίας σε 5.10. Σ’ αυτή την ανάβαση ο Anker χρησιμοποίησε την Κινεζική σκάλα.
Το 2007, ο Anker επανέλαβε την ανάβαση με τον Leo Houlding. Αυτή τη φορά όμως αφαίρεσε πρώτα τη σκάλα για να ανέβει το πέρασμα χωρίς βοήθεια.
