Η πρώτη (σοβαρή) απόπειρα για την ανάβαση στην κορυφή του Κ2
Η πρώτη σοβαρή αποστολή που έφτασε στους πρόποδες του K2 έγινε από τους Βρετανούς Oscar Eckenstein και Aleister Crowley το 1902.
Ο Oscar Eckenstein ήταν διάσημος ορειβάτης, εφευρέτης του σύγχρονου κραμπόν και δημιουργός του κοντύτερου πιολέ.
Στα τέλη του 19ου αιώνα, το τυπικό πιολέ είχε μήκος 120-130 εκατοστά. Ήταν ο Eckenstein που ξεκίνησε την τάση χρησιμοποίησης πιολέ μικρότερου μήκους, περίπου 85 εκατοστών, το οποίο μπορούσε να χρησιμοποιηθεί με ένα χέρι.
Αρχικά, αυτή η καινοτομία επικρίθηκε από γνωστούς ορειβάτες της εποχής. Η συνέχεια, όμως, είναι γνωστή.
Από την άλλη, ο Aleister Crowley ήταν μια… ιδιαίτερη περίπτωση ανθρώπου. Ένας αποκρυφιστής με περιέργες απόψεις πάνω σε θέματα μαγείας και πίστης.
Ο Eckenstein ήταν μέλος της Βρετανικής αποστολής του Martin Conway το 1892 (η οποία έφτασε μέχρι τα 6.890 μέτρα), αλλά αποσύρθηκε πριν φτάσει στο Karakorum λόγω των μεταξύ τους διενέξεων.
Στις αρχές του 1900, ο Eckenstein και ο Crowley ανέβηκαν μαζί σε βουνά στο Μεξικό και τα πήγαν καλά.
Τότε ήταν που ο Eckenstein έκανε την πρόταση στον Crowley ν’ αναρριχηθούν μαζί στο Κ2 και αργότερα ο δεύτερος συμφώνησε.
Οι Αυστριακοί Heinrich Pfaiml και Victor Wessely, ο Guy Knowles και ο Ελβετός Jules Jacot Guillarmod ήταν τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας.
Η αποστολή είχε ένα κακό ξεκίνημα καθώς ο Eckenstein συνελήφθη και κατηγορήθηκε ότι ήταν κατάσκοπος.
Οι κακές γλώσσες είπαν ότι οι κατηγορίες αυτές απαγγέλθηκαν μετά από παρέμβαση του παλιού του άσπονδου φίλου Martin Conway.
Τελικά, αφέθηκε ελεύθερος μετά τις απειλές του ότι θα μετέφερε το θέμα στις εφημερίδες.
Η φοβερή και τρομερή ομάδα των ορειβατών έφτασε στο Askole και προσέλαβε περισσότερους από 200 αχθοφόρους για να πεζοπορήσουν στο Baltoro.
Λέγεται ότι ο Crowley, μεταξύ άλλων, πήρε μαζί του και μια τεράστια συλλογή από βιβλία ποίησης.
Η αποστολή έφτασε στη βάση του βουνού, εγκαθιστώντας το Camp-10 στα 5.700 μέτρα πριν ξεκινήσει την επίθεση στο μεγαλοπρεπές K2.
Το βουνό τους καλωσόρισε με κακοκαιρία, θυελλώδεις άνεμοι και βαθύ χιόνι. Η κακοκαιρία κράτησε δέκα ημέρες, αλλά το χειρότερο απ’ όλα ήταν οι αυξανόμενες συγκρούσεις μεταξύ των μελών της ομάδας.
Αυστριακοί και Βρετανοί δεν τα πήγαιναν καλά. Οι Αυστριακοί ήθελαν να ανέβουν μαζί και το έκαναν, φτάνοντας κοντά στο Camp-11 στη βορειοανατολική κορυφογραμμή.
Ο Crowley θεώρησε ότι αυτή η διαδρομή δεν ήταν προσβάσιμη και συνέστησε την νοτιοανατολική κορυφογραμμή (τώρα γνωστή ως κορυφογραμμή Abruzzi).
Στο μεταξύ, η ομάδα ήρθε αντιμέτωπη με μια ακόμη χιονοκαταιγίδα. Ο Crowley τυφλώθηκε για λίγο, ανέκαμψε και σκαρφάλωσε πάνω από το Camp-11, φτάνοντας στο υψηλότερο σημείο των 6.550 μέτρων.
Έγιναν λίγες ακόμη απόπειρες αλλά χωρίς επιτυχία. Η ομάδα υπέφερε, εν μέρει λόγω των καιρικών συνθηκών, αλλά κυρίως λόγω των εσωτερικών προστριβών και της έλλειψης καλής φυσικής κατάστασης.
Αφού πέρασαν 68 δαπανηρές ημέρες στις παγωμένες πλαγιές του Κ2, από τις οποίες μόνο στις 8 είχαν ευνοϊκές καιρικές συνθήκες, αναγκάστηκαν τελικά να επιστρέψουν στο Askole στις 14 Αυγούστου.
