Πεζοπορώντας στα μονοπάτια των αρκαδικών χωριών του Μαινάλου (Μέρος Γ)
4η Διαδρομή
Κάψια – Αϊντίνης (1.849 μ.) – Ροεινό
Χτισμένη στους ανατολικούς πρόποδες του Μαινάλου σε υψόμετρο 700 μ., κοντά στην Τρίπολη (8 χλμ.) και στο δρόμο για το Λεβίδι είναι το χωριό Κάψια.
Είναι ένα τυπικό αρκαδικό χωριό της Μαντινείας και η περιοχή είναι γνωστή από παλιά για τα εξαιρετικής ποιότητας κρασιά της.
Οι κάτοικοι ασχολούνται με τη γεωργία, την αμπελουργία, την οινοποιΐα και την κτηνοτροφία.
Κοντά στο χωριό βρίσκεται το αξιόλογο σπήλαιο του Παλαιοχωρίου, από τα πλέον σημαντικά της Πελοποννήσου.
Άλλα σημαντικά αξιοθέατα είναι το δημοτικό σχολείο στην έξοδο του χωριού προς Λεβίδι, το οποίο χτίστηκε στη δεκαετία του 1930, το αρχοντικό Καλτεζιώτη με το ομώνυμο ξενοδοχείο, το οινοποιείο Κλαδούρη, το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία με την πανοραμική θέα στο Μαίναλο και στο οροπέδιο της Μαντινείας, οι καταβόθρες της Κάψιας, μέρος του αποστραγγιστικού συστήματος του οροπεδίου της Μαντινείας (γεωλογικό φαινόμενο που οδηγεί τα νερά του οροπεδίου στον Αργολικό κόλπο), ενώ στην εκκλησία του Αγ. Νικολάου βρίσκεται η μεγάλης χρηματικής αξίας επίχρυση εικόνα της Παναγίας της Ελευθερώτριας.
Από την Κάψια περνάει το ευρωπαϊκό μονοπάτι Ε4 (λίγο έξω από το χωριό όπως πας προς Λεβίδι) που καταλήγει στο χωριό Περιθώρι και από κει στην Τρίπολη.
Από το σημείο απ’ όπου περνάει το Ε4 από την Κάψια ξεκινάει το μονοπάτι που πηγαίνει προς Ροεινό.
Στην αρχή ακολουθούμε χωματόδρομο και σύντομα σε στροφή του δρόμου μπαίνουμε δεξιά (κατεύθυνση δυτική) σε μονοπάτι που κινείται μέσα σε ρεματιά.
Στο τελείωμα της ρεματιάς βγαίνουμε στο χαρακτηριστικό διάσελο Μουρτζιάς-Αϊντίνη.
Από εδώ ανεβαίνοντας τη ράχη με κατεύθυνση νότια βγαίνουμε στην κορυφή του Αϊντίνη (1.849 μ.).
Από εκεί συνεχίζοντας την πορεία μας νότια πέφτουμε στο διάσελο της Κολουρδούς, απ’ όπου πιάνουμε το μονοπάτι που θα μας κατεβάσει στο Ροεινό.
Λόγω της γεωγραφικής του θέσης, ο Αϊντίνης προσφέρει άπλετη θέα προς κάθε γωνιά της Πελοποννήσου.
Το Ροεινό είναι ένα μικρό γραφικό χωριό, μεταξύ Δαβιάς και Πιάνας, σκαρφαλωμένο στις νότιες πλαγιές του Μαινάλου σε υψόμετρο 1.100 μ.
Απέχει 4 χλμ. από τον κεντρικό δρόμο. Ξεχωρίζουν τα μεγάλα πετρόχτιστα σπίτια του χτισμένα τον 19ο αιώνα. Η περιοχή αποπνέει φυσική ομορφιά και γαλήνη.
Το χωριό έχει άφθονα νερά, πολύ πράσινο και πανέμορφη θέα στον κάμπο της Δαβιάς.
Γύρω του απλώνεται πυκνό ελατόδασος που φτάνει μέχρι τα πρώτα σπίτια του χωριού.
Η ονομασία Ροεινό προέρχεται από τη λέξη ορεινό που μεταγραμματίστηκε.
Η ιστορία του χωριού ξεκινά το Μεσαίωνα και διανύει τη Βυζαντινή περίοδο και τα χρόνια της τουρκοκρατίας, οπότε υπήρξε κώμη και το κέντρο του Δήμου Φαλάνθου.
Κατά την Τουρκοκρατία το χωριό είχε σαν κέντρο του την τότε Μονή του Αγ. Γεωργίου.
Μετά την κατάληψη της Πελοποννήσου από τους Τούρκους το 1461 κατέφυγαν εδώ πολλοί κάτοικοι από τα πεδινά.
Στις αρχές του 1900 το χωριό είχε 1000 κατοίκους στην πλειοψηφία τους κτηνοτρόφους.
Το χωριό άρχισε να φθίνει τη δεκαετία του 1950 με τη μετανάστευση στο εξωτερικό αλλά κυρίως με την εσωτερική μετανάστευση.
Πολύ κοντά στην πλατεία είναι χτισμένος ο ναός του Αγ. Γεωργίου. Ο ναός χτίστηκε στα τέλη του 12ου αιώνα και ήταν ναός εγγεγραμμένος σταυροειδής με τρούλο.
Δέχθηκε όμως διαδοχικές μετασκευές και προσθήκες το 1856, το 1858 και στα τέλη του 20ου αιώνα και σήμερα ελάχιστα θυμίζει βυζαντινό μνημείο.
5η Διαδρομή
Ροεινό – Πιάνα
Από την κεντρική πλατεία του Ροεινού ακολουθούμε τα σημάδια (πορτοκαλί σε άσπρο φόντο) προς το ναό του Αγ. Γεωργίου.
Δίπλα στο ναό υπάρχει βρύση απ’ όπου μπορούμε να προμηθευτούμε νερό για τη διαδρομή.
Σύντομα κινούμαστε πάνω σε χωματόδρομο και στη συνέχεια σε μονοπάτι έχοντας ως θέα μπροστά μας την Πιάνα ενώ στα αριστερά μας αντικρίζουμε την κοιλάδα της Δαβιάς την οποία διασχίζει ο Ελισσώνας ποταμός.
Κατεβαίνουμε με καγκέλια μια ελατοσκεπή πλαγιά, στρίβουμε αριστερά και μπαίνουμε στην κοίτη μιας ρεματιάς.
Αφήνουμε τη ρεματιά από τα δεξιά μας και μπαίνουμε σε πουρναροδάσος.
Περνάμε ένα κτήμα με καρυδιές και φτάνουμε στον ασφαλτόδρομο που πηγαίνει προς Πιάνα, τον οποίο και διασχίζουμε κάθετα.
Από εδώ κι ύστερα η πορεία μας γίνεται ως επί τω πλείστον σε χωματόδρομο (διάσχιση της περιοχής με την ονομασία “Λαχίδια”), φροντίζοντας να ακολουθούμε πιστά την πολύ καλή σήμανση.
Φτάνουμε στην κοίτη του ποταμού Ελισσώνα. Τα νερά του ποταμού αναβλύζουν από τις πηγές στους πρόποδες του Πιανοβουνίου και δίνουν ζωή στους λιγοστούς πια κατοίκους της περιοχής που καλλιεργούν τη γη ή εκτρέφουν τα ζώα τους.
Σημαντικό μέρος των νερών των πηγών του Ελισσώνα αξιοποιείται για την ύδρευση των κατοίκων της Τρίπολης.
Περνάμε απέναντι και διασχίζουμε την περιοχή “Βαρτού”. Στα 8 χλμ. πορείας περίπου αρχίζουμε να ανηφορίζουμε μέσα σε μια ρεματιά. Βγαίνουμε σε πλάτωμα με θέα προς το Χρυσοβίτσι.
Το μονοπάτι ανηφορίζει στα δεξιά μας, τραβερσάρει την πλαγιά της Μπουζιώτας και μπαίνει στο πανέμορφο δρυοδάσος του Ρουπακίου.
Στη συνέχεια το μονοπάτι κατηφορίζει και κινείται στο πλάι της κοίτης ενός ρυακιού.
Περνάμε απέναντι και στο χωματόδρομο που θα συναντήσουμε στρίβουμε δεξιά. Πορεία επί του χωματόδρομου.
Στα 11,5 χλμ. πορείας αφήνουμε το χωματόδρομο και στρίβουμε δεξιά σε μονοπάτι. Στο βάθος φαίνεται η μεγαλοπρεπής εκκλησία της Πιάνας.
Διασχίζουμε μια σύγχρονη γέφυρα (από κάτω κυλάει ο Ελισσώνας) και ακολουθώντας τα σημάδια φτάνουμε στην κεντρική πλατεία της Πιάνας μετά από 4 ώρες, έχοντας διανύσει 13 χλμ.
Η Πιάνα είναι ένα ιστορικό χωριό της Αρκαδίας. Είναι χτισμένο σε μια πλαγιά του Μαινάλου σε υψόμετρο 1090 μ. με ανατολική έκθεση και περιβάλλεται από πυκνό ελατοδάσος.
Στην πλατεία της Πιάνας δεσπόζει η εκκλησία του Αγ. Γεωργίου. Είναι χτισμένη πάνω σε επιβλητικό βράχο στο κέντρο του χωριού.
Είναι αρχιτεκτονικού ρυθμού τρίκλιτης βασιλικής με τρούλο και διαθέτει δύο υπέροχα πετρόχτιστα καμπαναριά.
Ο κορμός της εκκλησίας είναι από πέτρα και φέρεται να ήταν κάστρο επί τουρκοκρατίας.
Το χωριό έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο εκείνη την εποχή. Υπήρξε ορμητήριο και καταφύγιο της κλεφτουριάς και χρησίμευσε σαν ορμητήριο και καταφύγιο του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη και των οπλαρχηγών του και σαν κέντρο ανεφοδιασμού κατά την επανάσταση.
Στο προαύλιο μιας απαράμμιλης ομορφιάς εκκλησίας του χωριού που λέγεται Παναγίτσα Πολυκαμμένη, λόγω ότι επανειλημμένα οι Τούρκοι αποπειράθηκαν να την κάψουν, σώζεται σήμερα παραδοσιακός ξυλόφουρνος.
Από τους φούρνους της Πιάνας εφοδιάζονταν με ψωμί τα ελληνικά στρατόπεδα της επανάστασης.
Στο Πιανοβούνι, το βουνό που βρίσκεται πάνω από τις πηγές του Ελισσώνα, βρίσκεται η επονομαζόμενη σπηλιά του θεού Πάνα.
Ο τοπικός μύθος θέλει τον τραγοπόδαρο θεό Πάνα να κατοικεί στη σπηλιά αυτή και με τη φλογέρα του να πλημμυρίζει με ήχους την πανέμορφη χαράδρα των πηγών του Ελισσώνα.
Επίσης, η ετυμολογία του ονόματος της Πιάνας φέρεται να συνδέεται με το θεό Πάνα.
Το Μαίναλο αποτελεί έναν ενιαίο φυσικό, πολιτιστικό και ιστορικό χώρο. Τα παρθένα και αρχέγονα τοπία του, η βιολογική του ποικιλότητα, η θέση του στη συμβολή των αξόνων επικοινωνίας της χλωρίδας και πανίδας της Πελοποννήσου συνιστούν σε συνδυασμό με το ιστορικό-οικιστικό του πρόσωπο, ένα σημαντικό οικοσύστημα και ένα υψηλής στάθμης φυσικό και ανθρώπινο περιβάλλον.
Τα μονοπάτια που το διατρέχουν τα έχουν χαράξει οι αιώνες. Σε αυτά τα ίδια μονοπάτια που θα βρεθεί ο πεζοπόρος έχουν βαδίσει ο ίδιος ο Απόλλωνας, ο Πάνας και ο Ασκληπιός.
Το φαράγγι του Λούσιου με τις μονές του και τα ιερά του, το διάσελο της Δημητσάνας, το μυστικό Αρκουδόρεμα, έχουν γίνει ένα με τους μύθους, τους θρύλους και την ιστορία της Αρκαδίας.
Ένας περίπατος φθινοπωρινός από το Ροεινό ως την Πιάνα και την Αλωνίσταινα, τη Βυτίνα, τη Στεμνίτσα και το Χρυσοβίτσι είναι μια πορεία μέσα στο χρόνο, στις απαρχές του κόσμου, στις μεσαιωνικές βαρονίες και τις εξεγερμένες πολιτείες.
Μια βόλτα την άνοιξη από το Πυργάκι στην Ελάτη και τα Μαγούλιανα ίσαμε το Βαλτετσινίκο και τον Ράδο είναι είσοδος στα πιο κρυφά μονοπάτια του κόσμου.
Όλες τις εποχές του χρόνου το Μαίναλο στέκεται εκεί εξοργιστικά γοητευτικό και μας καλεί με τα θροΐσματά του σε μαγεμένες διαδρομές.
Μαίναλο σε ευχαριστούμε που υπάρχεις.
Πηγές
arcadia.ceid.upatras.gr
holiday.gr
travelstyle.gr
traveltripolis.gr
mainalo.gr
sportsmag.gr
mygreece.travel
e-levidi.gr
vlaxerna.gr
wikipedia.org
