“Να μαστε πάλι εδώ ξανά στον ίδιο στεναγμό, αβέβαιοι πως ήρθαμε κανένας δε θυμάται”. Ή αλλιώς, τι σχέση μπορεί να έχει ο Σωκράτης Μάλαμας με την χειμερινή ορειβασία;
Η πρώτη ενστικτώδης απάντηση είναι «καμία», αλλά να που όταν μπλέκονται οι στίχοι, τα αισθήματα, τα λόγια, τα βήματα… όλα είναι δυνατά, όλα γίνονται αληθινά και ζωντανεύουν τις μνήμες μια μνημειώδους χειμερινής διάσχισης των ψηλών κορυφών του βουνού της καρδιάς μας.
Του Παρνασσού. Του θρυλικού βουνού του Απόλλωνα, της Κλεφτουρίας και της Αντίστασης.
Η Λιάκουρα από την κορυφή Τσάρκος
Ας περπατήσουμε, λοιπόν, παρέα με τους στίχους του Μάλαμα, στις απομονωμένες γωνιές του αγαπημένου βουνού, για μια ακόμη φορά, σα να ‘ναι η πρώτη φορά.
Αφετηρία της διάσχισης, το πανέμορφο καταφύγιο «Μιχάλης Δέφνερ» που είναι χτισμένο σε υψόμετρο 1.820 μέτρα στις δυτικές παρυφές της κορυφής Γεροντόβραχος.
Το καταφύγιο “Μιχάλης Δέφνερ” στους δυτικούς πρόποδες του Γεροντόβραχου
Το καταφύγιο με φόντο τον Γεροντόβραχο
Μαγικό ξημέρωμα στον Παρνασσό. Στο βάθος οι χιονισμένες κορυφές των γιγάντων της βόρειας Πελοποννήσου.
Να μαστε πάλι εδώ ξανά στον ίδιο στεναγμό, αβέβαιοι πως ήρθαμε κανένας δε θυμάται.
Παγωμένο καλοσώρισμα από τον Παρνασσό
Τα υπέροχα χρώματα της ανατολής
Ανηφορική πορεία κατά μήκος των εγκαταλειμένων εγκαταστάσεων του χιονοδρομικού κέντρου που “φιλοξενούνται” στις δυτικές πλαγιές του Γεροντόβραχου.
Το ολόγιομο φεγγάρι δύει πίσω από τις χιονισμένες κορυφές του Δυτικού Παρνασσού
Με το κρασί στο αίμα μας και με καλό καιρό, ήρθαμε να ξυπνήσουμε την πόλη που κοιμάται.
Πορεία με έντονη ανηφορική κλίση
Κοιτώντας πίσω μας (προς τα δυτικά) ξεπροβάλλει ο μακρόσυρτος όγκος της Γκιώνας
Η θέα προς τα νότια-νοτιοδυτικά. Η παραθαλάσσια πόλη που διακρίνεται στο βάθος είναι η Ιτέα.
Στην κορυφή Γεροντόβραχος (2.390 μ.)
Η Λιάκουρα από τον Γεροντόβραχο
Μάτια μου που άφησα μακριά δε θα σας ξαναδώ, ότι μαζί σας έζησα κανείς δε θα πιστέψει.
Κάποιου τρελού τ’ ανάθεμα μας έφερε ως εδώ. Κανένας μας δεν πέθανε μα όλοι έχουν σαλέψει.
Από αριστερά προς τα δεξιά: Λιάκουρα (2.456 μ.), Τουμπόραχη ή Κοτρώνι (2.431 μ.), Τσαρκόραχη
Διάσχιση της χαράδρωσης που οριοθετείται μεταξύ της κορυφογραμμής του Γεροντόβραχου και της Τουμπόραχης (τμήμα του μονοπατιού Ο22)
Μεγαλειώδεις χειμερινές εικόνες καθώς περπατάμε “χαμένοι” μέσα σ’ ένα απόκοσμο αλπικό τοπίο
Πλησιάζοντας στη βάση του Τσάρκου με φόντο τα τελειώματα της κορυφογραμμής του Γεροντόβραχου
Να μαστε πάλι εδώ ξανά στην ίδια διαδρομή. Πως διάολο την πατήσαμε κανένας μας δε ξέρει.
Ανηφορίζοντας προς τον Τσάρκο
Καθώς ανηφορίζουμε έχουμε στο πλάι μας την Τουμπόραχη, ενώ στο βάθος ξεπροβάλλει η μύτη της Λιάκουρας
Στην κορυφή Τσάρκος (2.416 μ.). Θέα προς τα ανατολικά. Αρκουδόραχη, Τρεις Τσούμπες και πιο πίσω τα Μαύρα Λιθάρια.
Η Λιάκουρα από τον Τσάρκο
Με γέλια και πειράγματα με γλέντια και χορό, έκλεισε η πόρτα πίσω μας μια μέρα μεσημέρι.
Κατηφορίζοντας από τον Τσάρκο με κατεύθυνση το διάσελο μεταξύ Τουμπόραχης και Τσαρκόραχης
Στο βάθος δεξιά διακρίνεται η Τουμπόραχη και το διάσελο. Αριστερά η κορυφογραμμή του Γεροντόβραχου.
Ο καιρός κλείνει καθώς πλησιάζουμε στο διάσελο
Πορεία προς Λιάκουρα (2.456 μ.) καθώς το σύννεφο σπάει και αποκαλύπτεται ο επιβλητικός όγκος της.
Τα χαρακτηριστικά βράχια στη νότια ράχη της Λιάκουρας. Θα τα περάσουμε από τ’ αριστερά.
Καθώς ξεκινάμε την ανάβαση τη Λιάκουρα, μια κλεφτή ματιά πίσω μας. Διακρίνονται η Τσαρκόραχη σε πρώτο πλάνο και ο Τσάρκος στο βάθος.
Η τελική κόντρα προς την κορυφή
Μάτια μου που σας άφησα μακριά δε θα σας ξαναδώ, ότι μαζί σας έζησα κανείς δε θα πιστέψει.
Κάποιου τρελού τ’ ανάθεμα μας έφερε ως εδώ. Κανένας μας δεν πέθανε μα όλοι έχουν σαλέψει.
Θέα προς τα ανατολικά από την ψηλότερη κορυφή του Παρνασσού. Στο βάθος διακρίνεται ο Βόρειος Ευβοϊκός κόλπος και στα δεξιά, ο χιονισμένος κώνος της Δίρφης.
Τα Μαύρια Λιθάρια
Να μαστε πάλι εδώ ξανά παράξενη στιγμή. Τη μέρα λέμε προσευχές τα βράδια κολασμένοι.
Κατηφορίζοντας από τη Λιάκουρα
Πορεία προς το χιονοδρομικό κέντρο στα Κελάρια
Αποχαιρετισμός στη Λιάκουρα και στο αλπικό μεγαλείο του βουνού της καρδιάς μας
Μ’ άλλον κινήσαμε χρησμό για μια σπουδαία γιορτή. Μα όσο και αν ξεμπερδεύουμε μένουμε μπερδεμένοι.
Πλησιάζοντας στο χιονοδρομικό κέντρο
Το χαρακτηριστικό πέρασμα από την απολαυστική σιωπή των δυσπρόσιτων ψηλών κορυφών στην αβάσταχτη οχλαγωγία του δημοφιλέστερου χιονοδρομικού κέντρου της χώρας
Αντιθέσεων συνέχεια. Το παραδοσιακό πετρόχτιστο εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία διαλαλεί ακόμα το μεγαλείο μιας εποχής που έσβησε, πλάι στα σύγχρονα τεχνουργήματα (λεκτικά -και όχι μόνο- πολύ κοντά στα τερατουργήματα) του χιονοδρομικού κέντρου.
Μάτια μου που σας άφησα μακριά δε θα σας ξαναδώ, ότι μαζί σας έζησα κανείς δε θα πιστέψει.
Κάποιου τρελού τ’ ανάθεμα μας έφερε ως εδώ. Κανένας μας δεν πέθανε μα όλοι έχουν σαλέψει.
