The Hiking Experience

Οι πρωτοπόροι της ορειβασίας: Paul Grohmann, ο μαέστρος των τεχνικών αναβάσεων

συντάκτης ·

Ο Paul Grohmann ήταν ένας πρωτοπόρος Αυστριακός ορειβάτης και υπήρξε αυθεντία στην εξερεύνηση βουνών με ιδιαίτερες τεχνικές δυσκολίες.

Γεννήθηκε στη Βιέννη στις 12 Ιουνίου 1838 και θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους ορειβάτες του 19ου αιώνα.

Ο Grohmann πραγματοποίησε τις περισσότερες πρώτες αναβάσεις στις κορυφές των Ανατολικών Άλπεων. Μεταξύ αυτών είναι και οι τέσσερις ψηλότερες κορυφές των Δολομιτών.

Ο Paul Grohmann

Το 1862, ο Paul Grohman, μαζί με τους συμπατριώτες του, τον γεωγράφο Friedrich Simony και τον γεωλόγο και παλαιοντολόγο Edmund von Mojsvár ίδρυσαν την Αυστριακή Αλπική Λέσχη (Alpenverein Österreichischer).

Αυτός ήταν ο δεύτερος ορειβατικός σύλλογος στον κόσμο, μετά την ίδρυση του Βρετανικού Αλπικού Ομίλου (Alpine Club) το 1857.

Το 1875, δημοσίευσε έναν λεπτομερή χάρτη των Δολομιτών (Karte der Dolomit-Alpen) και το 1877, το ταξιδιωτικό βιβλίο «Wanderungen in den Dolomiten», που τόνωσε σημαντικά τον ορεινό τουρισμό στην περιοχή.

Ο λεπτομερής χάρτης των Δολομίτων του Paul Grohmann

Προς τιμήν του, το μέχρι τότε απάτητο Sasso di Levante (3.126 μ.) στους Δολομίτες Langkofel μετονομάστηκε σε Grohmannspitze το 1875.

Η ανατολική όψη της Grohmann Peak ή Punta Grohmann (3.126 μ.)

Η δυτική κορυφή του Kellerspitzen στις Καρνικές Άλπεις (Carnic Alps), την οποία ανέβηκε για πρώτη φορά το 1868, είναι επίσης γνωστή ως Grohmannspitze.

Ήδη το 1898, 10 χρόνια πριν από το θάνατό του, η πόλη Urtijëi έστησε ένα μνημείο για να τιμήσει τις πολλές πρώτες του αναβάσεις στους Δολομίτες.

Από το 1984 υπάρχει μια οδός Grohmann στην περιοχή Donaustadt της Βιέννης, το μέρος όπου άφησε την τελευταία του πνοή στις 29 Ιουλίου 1908, σε ηλικία 70 ετών.

Το μνημείο του Paul Grohmann στην πόλη Urtijëi της Αυστρίας

Οι πρώτες αναβάσεις

Ανάμεσα στις πολλές κορυφές που ανέβηκαν πρώτοι αυτός και οι οδηγοί του είναι:

  • Hochalmspitze (3.360 μ.), στο High Tauern (15 Αυγούστου 1859), με οδηγούς τους “Lenzbauer” και Franz Moidele.
  • Tofana di Mezzo (3.244 μ.), στο Εθνικό Πάρκο Dolomiti d’Ampezzo (29 Αυγούστου 1863), με οδηγό τον Francesco Lacedelli.
  • Antelao (2.263 μ.), στους Ανατολικούς Δολομίτες (18 Σεπτεμβρίου 1863), με οδηγούς τους Francesco και Alessandro Lacedelli και τον Matteo Ossi.
  • Boespitze (3.152 μ.), η ψηλότερη κορυφή του συγκροτήματος Sella (30 Ιουλίου 1864), με τον G. Irschara (αν και θεωρείται ότι παλαιότερα είχε σκαρφαλωθεί από κυνηγούς).
  • Tofana di Rozes (3.244 μ.), στο Εθνικό Πάρκο Dolomiti d’Ampezzo (29 Αυγούστου 1864), με τον Francesco Lacedelli, τον Angelo Dimai και τον Santo Siorpaes.
  • Sorapiss (3.205 μ.), στην περιοχή Veneto των Δολομιτών (16 Σεπτεμβρίου 1864), με τους Francesco Lacedelli και Angelo Dimai.
  • Marmolada (3.343 μ.), η ψηλότερη κορυφή των Δολομιτών (28 Σεπτεμβρίου 1864), με οδηγούς τους Angelo και τον Fulgentio Dimai.
  • Hochfeiler (3.510 μ.), η ψηλότερη κορυφή των Άλπεων Zillertal (24 Ιουλίου 1865), με τους οδηγούς τους Josele Samer και Peter Fuchs.
  • Monte Cristallo (3.221 μ.), στο Εθνικό Πάρκο Dolomiti d’Ampezzo (14 Σεπτεμβρίου 1865), με οδηγούς τους Santo Siorpaes και Angelo Dimai.
  • Hohe Warte (2.780 μ.), το ψηλότερο βουνό των Καρνικών Άλπεων (30 Σεπτεμβρίου 1865), με τον Nicolò Sottocorona και τον «the farmer Hofer».
  • Olperer (3.476 μ.), στις Αυστριακές Άλπεις Zillertal (10 Σεπτεμβρίου 1867), με οδηγούς τους Josele Samer και Gainer Jackele.
  • Kellerwand (2.774 μ.), το δεύτερο ψηλότερο βουνό των Καρνικών Άλπεων (14 Ιουλίου 1868), με τους Josef Moser και Peter Salcher.
  • Dreischusterspitze, (3.145 μ.), η ψηλότερη κορυφή των Δολομιτών Sexten (18 Ιουλίου 1869), με οδηγούς τους Peter Salcher και Franz Innerkofler.
  • Langkofel (3.181 μ.), η ψηλότερη κορυφή του συγκροτήματος Langkofel των Δολομιτών (13 Αυγούστου 1869). με οδηγούς τους Peter Salcher και Franz Innerkofler.
  • Tre Cime di Lavaredo, στους Δολομίτες Sexten (21 Αυγούστου 1869), με οδηγούς τους Franz Innerkofler και Peter Salcher.

Ίσως σας ενδιαφέρουν…