#save_agrafa και όχι μόνο
Μερικές σκέψεις για τα βουνά και τη σημασία τους για τον άνθρωπο με αφορμή μια χειμερινή διάσχιση στους επιβλητικούς ορεινούς όγκους των Αγράφων.
Αγάπη. Ένα από τα σπουδαιότερα ανθρώπινα συναισθήματα. Εκδηλώνεται με ποικίλους τρόπους και προς διάφορες κατευθύνσεις. Αγαπάμε ανθρώπους, αγαπάμε τοποθεσίες, αγαπάμε δραστηριότητες, ακόμα και αντικείμενα που μας είναι προσφιλή.
Η αγάπη σημαδεύει τη ζωή μας μ’ έναν τρόπο τόσο ιδιαίτερο, που ακόμα κι όταν εκλείψει, μένει μέσα στο μυαλό μας ανεξήτηλα χαραγμένη η δύναμη και η σημαντικότητά της.
Μ’ αυτόν τον τρόπο, η αγάπη έρχεται να μας θυμίζει κάθε στιγμή ποιοι είμαστε, ποιοι είμασταν, και –πιο σημαντικό- ποιοι θέλουμε να είμαστε.
Όλες αυτές οι σκέψεις περνούν απ’ το μυαλό μου κάθε φορά που αναλογίζομαι την αγάπη μου για τα βουνά και την ορειβασία.
Τα τελευταία χρόνια έχω αφιερώσει μεγάλο μέρος από τον ελεύθερο χρόνο μου στην περιπλάνηση στους ορεινούς όγκους της πατρίδας μας, κι αυτό που απέκτησα -σαν φιλοσοφία ζωής- είναι η δική μας ασημαντότητα μπροστά στην ακτινονοβόλα μεγαλοπρέπεια των βουνών και της φύσης γενικότερα. Αυτό μου επιτρέπει να φιλοσοφώ και να δίνω σημασία σε πράγματα που έχουν αξία.
Τα βουνά αδιαφορούν για τις καθημερινές μας ενέργειες, για τα μεγαλεπίβολα σχέδιά μας, για τις βαρύγδουπες δηλώσεις και τις βαρυσήμαντες πράξεις μας, για την υστεροφημία και την ματαιοδοξία μας.
Τα βουνά και η φύση φτύνουν στα μούτρα μας την απλότητά τους και το αιώνιο μεγαλείο τους.
Η αιωνιότητα των βουνών κάνει όλες τις θεωρίες, τα δόγματα, τις θρησκείες ακόμα και τις σκέψεις μας να μοιάζουν ανιαρές αν όχι κωμικές.
Τα βουνά μας μιλάνε, μας δίνουν παραδείγματα, μας δείχνουν τη ζωή!
Τα βουνά μας προσφέρουν τόσα πολλά και δεν ζητούν τίποτα, παρά μονάχα σεβασμό.
Και μεις τι κάνουμε;
Τα προσφέρουμε βορά στο αδηφάγο τέρας της «βιώσιμης ανάπτυξης» και των «ανανεώσιμων πηγών ενέργειας», το νέο επενδυτικό Ελντοράντο του 21ου αιώνα.
Οι εταιρίες-εργολάβοι που δραστηριοποιούνται στον τομέα αυτό -παλιοί μας γνώριμοι- χρησιμοποιούν ως προπέτασμα καπνού λέξεις γλυκές και εύπεπτες, όπως «αιολικό πάρκο», «αειφόρος ανάπτυξη», «καθαρή ενέργεια» κ.λπ., για να κρύψουν από πίσω τους τον πακτωλό των εκατομμυρίων από τις επιδοτήσεις που λαμβάνουν, βιάζοντας και λεηλατώντας τον φυσικό πλούτο της χώρας μας, με αμφίβολα αν μη τι άλλο οφέλη για τον ελληνικό λαό.
Χιλιοπαιγμένο το έργο στο πέρασμα των χρόνων με την ίδια προβλέψιμη κατάληξη. Ένας φαύλος κύκλος που οδηγεί νομοτελειακά στην υποβάθμιση της ανθρώπινης ζωής.
Δεν θέλω να επεκταθώ περαιτέρω, παραθέτοντας επιχειρήματα για να τεκμηριώσω τις απόψεις αυτές. Το θέμα έχει αναλυθεί/αναδειχθεί διεξοδικά και αποτελεσματικά από άλλους.
Για μένα η προστασία των βουνών της πατρίδας μας δεν μπαίνει σε ζυγαριά. Είναι αδιαπραγμάτευτη. Αυτό μου έχει διδάξει η ιστορία των προγόνων μας.
“Ο ελληνικός λαός ζύμωσε την ψυχή του με τα βουνά. Σφυρηλάτησε το φρόνημα και την εθνική πίστη του πάνω στην πέτρινη αντοχή των βουνών. Το ψήλωμα και η ομορφιά των βουνών στάθηκαν τα αιώνια κεφαλάρια της έμπνευσής του, χρυσή σελίδα στο βιβλίο της ιστορίας του.
Τα ελληνικά βουνά στέκουν αιώνια και αγέραστα, περήφανα και ακατάλυτα σαν τη λαϊκή ψυχή. Με τη μόνιμη και στέρεη παρουσία τους, με τον ακατάβλητο και αγέραστο όγκο τους, με τη σίγουρη κι αναλλοίωτη μορφή τους απέναντι στον καταλύτη χρόνο, υπήρξαν σύμβολα ελευθερίας και αθανασίας.
Στέκουν έτσι ορθόστητα και περήφανα εκατομμύρια χρόνια. Είναι και θα παραμείνουν αμετάβλητα σε πείσμα της ανθρώπινης απληστίας . Είναι και θα παραμείνουν επιβλητικά κι αιώνια και στις χιλιάδες τα χρόνια που θα ακολουθήσουν. Τα βουνά στέκουν έξω από τον παντοδύναμο νόμο της φθοράς των ανθρώπων”.
Ένα απόσπασμα από μια διάλεξη του ιστορικού κ. Μάρκου Γκιόλια στο 1ο Παγκόσμιο Συνέδριο Ευρυτάνων με τίτλο «Τα Βουνά ως πλαίσιο του Πολιτισμού και της Ιστορίας των Ευρυτάνων – Τα Βουνά στην ψυχή του Ευρυτανικού λαού», που περιγράφει με τον πλέον γλαφυρό τρόπο τους άρρηκτους δεσμούς που συνδέουν τον Έλληνα με τα βουνά της πατρίδας του σ’ ολόκληρο το διάβα της ιστορικής του διαδρομής.
Ολόκληρη την διάλεξη του κ. Γκιόλια μπορείτε να την διαβάσετε ΕΔΩ
Ένας άνθρωπος που έχει περιστασιακή επαφή με τα βουνά, δύσκολα θα κατανοήσει το μεγαλείο τους.
Όποιος δεν έχει περπατήσει στα μονοπάτια της μύησης στα «μεγάλα μυστήρια των ορεινών όγκων», δεν μπορεί να δει την πραγματική τους διάσταση και σημασία.
Η ομορφιά των βουνών δεν γίνεται αντιληπτή μόνο με το μάτι, αλλά με όλα τα αισθητήρια όργανα.
#save_agrafa λοιπόν και όχι μόνο.
