Βόρειος Ταΰγετος: Χειμερινή ανάβαση στην Παλιοβούνα

Πέρα από τους τέσσερις τοίχους των σπιτιών, πάνω από τις γκρίζες ταράτσες της ασχήμιας και της μελαγχολίας.

Εκεί στο βάθος του ορίζοντα, πέρα από συρματοπλέγματα και περιορισμούς, στέκονται τ’ ατίθασα βουνά.

Αυτά τα μαιευτήρια ονείρων και αναμνήσεων που μας καλούν να βιώσουμε τη ζωή στην ωραιότερή της έκδοση. Kαι να διδαχθούμε.

Μεγάλο σχολείο τα βουνά. Κι αυτούς τους δύσκολους καιρούς, πολύτιμα κι αφείδωλα τα μαθήματά τους.

Χρέος μας να κρατήσουμε ζωντανές τις διδαχές τους, φάρους που θα φωτίσουν τα σκοτεινά μονοπάτια που ανοίγονται μπροστά μας σήμερα.

Λένε ότι η φύση είναι η τέχνη του Θεού. Αν κάτι τέτοιο ισχύει, τότε τα βουνά είναι το αριστούργημά του, το απόγειο της δημιουργικότητάς του.

Κι απ’ όλα τα βουνά, εκείνο που ξεχωρίζει για την δωρικότητα και αισθαντικότητά του δεν είναι άλλο, παρά ο ανεπανάληπτος Ταΰγετος.

Ένα βουνό αλλιώτικο από τ’ άλλα, ένα βουνό ιδιαίτερο. Ο Ταΰγετος είναι ιδιαίτερος γιατί είναι αλλιώτικος κάθε στιγμή της μέρας, κάθε εποχή του χρόνου και όχι μόνο.

Είναι ιδιαίτερος και μοναδικός γιατί μάθαμε να τον θωρούμε με τα μάτια της ψύχης και να καθρεφτίζονται πάνω στις πλαγιές του όλα μας τα συναισθήματα, οι σκέψεις κι οι προσδοκίες.

Ο Ταΰγετος είναι ένα γλυπτό της Φύσης. Και όπως όλα τα γλυπτά για να τα εκτιμήσεις δεν αρκεί να τα παρατηρείς από μακριά.

Είναι απαραίτητη και η αίσθηση της αφής. Έτσι και για τον Ταΰγετο, για να νιώσεις την ιδιαιτερότητά του πρέπει να τον ακουμπήσεις σώμα με σώμα, πρέπει να τον περπατήσεις, πρέπει να ποτίσεις με τον ιδρώτα σου τις κακοτράχαλες πλαγιές του.

Κι αν τον έχω περπατήσει τον Ταΰγετο. Όλες τις εποχές του χρόνου και όλες τις ώρες της μέρας (και της νύχτας). Απ’ άκρου εις άκρον. Μεγάλη τύχη κι ευλογία.

Έχουν περάσει χρόνια πολλά από τότε που έγινα μύστης της ακαταμάχητης γοητείας του «Αρσενικού Βουνού», ανεβαίνοντας στην επιβλητική Πυραμίδα του, στη νότια πλευρά του βουνού.

Διαβάστε ακόμα:
Ταΰγετος, το αρσενικό βουνό (Μέρος Α)
Ταΰγετος, το αρσενικό βουνό (Μέρος Β)

Απολαύσαμε τη φιλόξενη και ζεστή αγκαλιά του ορειβατικού καταφυγίου του Ταΰγετου, που βρίσκεται στη θέση «Βαρβάρα» σε υψόμετρο 1.550 μέτρων, υπό τη σκιά της Πυραμίδας.

Διαβάστε ακόμα:
Το καταφύγιο του Ταΰγετου

Εξερευνήσαμε τον Κεντρικό Ταΰγετο σε μια μεγαλειώδη κυκλική διάσχιση που περιλάμβανε ανάβαση στις κορυφές Νεραϊδοβούνα και Γούπατα.

Διαβάστε ακόμα:
Εξερευνώντας τον Κεντρικό Ταΰγετο: Ανάβαση στη Νεραϊδοβούνα

Ξεδιψάσαμε πίνοντας αχόρταγα από το Ιερό Δισκοπότηρο των Ορειβατών, τη διάσχιση της εμβληματικής κορυφογραμμής του Πενταδάκτυλου.

Διαβάστε ακόμα:
Διάσχιση Πενταδάκτυλου: Το Ιερό Δισκοπότηρο της ελληνικής ορειβασίας (Μέρος Α)
Διάσχιση Πενταδάκτυλου: Το Ιερό Δισκοπότηρο της ελληνικής ορειβασίας (Μέρος Β)

Έστω και καθυστερημένα, ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να γνωρίσουμε ένα μικρό κομμάτι της κρυφής ομορφιάς του Βόρειου Ταΰγετου.

Εκεί, την τελευταία 20ετία γίνονται ορισμένα μικρά αλλά σπουδαία πράγματα από μια ομάδα ντόπιων που αγαπούν το βουνό τους και νοιάζονται για την προστασία του φυσικού του πλούτου καθώς και για την πολιτιστική και οικονομική αναζωογόνηση των γραφικών οικισμών του.

Αναφέρομαι στον Σύλλογο Φίλων Ταϋγέτου «Η Λουσίνα», ο οποίος θα μας μυήσει στα υπέροχα «μυστήρια» του Βόρειου Ταΰγετου, με αφετηρία την έδρα του, τον ορεινό οικισμό του Καστόρειου.

Το Καστόρειο

Το Καστόρειο ή Καστόρι βρίσκεται σε υψόμετρο 450 μέτρων στην βορειοανατολική πλευρά του Ταϋγέτου και έχει 600 μόνιμους κατοίκους.

Πρόκειται για ορεινό χωριό, γνωστό για το φαράγγι του ποταμού Κάστορα, τις πηγές του Αγίου Ιωάννη, του Αγίου Μάμα και του Κάρδαρη, το Μαρμαρογέφυρο, την Παναγιά τη Μισοσπορίτισσα, και το Μοναστήρι της Παναγίας στην περιοχή Καστρί.

Όπως το ποτάμι έτσι και η κωμόπολη πήρε το όνομα της από τον μυθικό ήρωα Κάστορα και είναι άγνωστη η χρονολογία που κτίσθηκε.

Στην περιοχή στα χρόνια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας άκμαζαν τα χωριά Μεσονήσια και Χώρα.

Από το Καστόρειο ξεκινούν μονοπάτια για τις κορυφές Ξεροβούνα (1.426 μ.) και Πυργάκι (1.732 μ.).

Περισσότερες πληροφορίες για το δίκτυο μονοπατιών της περιοχής μπορείτε να βρείτε στην ιστοσελίδα του Συλλόγου ΕΔΩ

Χειμερινή ανάβαση στην Ξεροβούνα

Ψάχνοντας στο χρονοντούλαπο των ορειβατικών μου αναμνήσεων, ξέθαψα μια ξεχασμένη χειμερινή εξόρμηση στην περιοχή, ένα μακρινό τριήμερο της Καθαρής Δευτέρας.

Ξεχασμένη όχι λόγω του αδιάφορου ορειβατικού ενδιαφέροντος, κάθε άλλο. Όμως, ήταν τέτοια η διονυσιακή έκσταση που βιώσαμε στα πανηγύρια της Πελλάνας, της Αγόριανης, με αποκορύφωμα τις καρναβαλικές εκδηλώσεις στο Καστόρειο ανήμερα της Καθαρής Δευτέρας, που το ορειβατικό κομμάτι της εξόρμησης πέρασε σε δεύτερη μοίρα.

Κάλλιο αργά παρά ποτέ. Ο λόγος, λοιπόν, στον Σύλλογο Φίλων του Ταϋγέτου, που θα μας ξεναγήσει στο υπέροχο μονοπάτι που ανηφορίζει στην κορυφή Ξεροβούνα.

Ανάβαση από Άγιο Μάμα (470 μ.) – Λουσίνα (1.141 μ.) – κορυφή Ξεροβούνας (1.426 μ.)

Ολόκληρη η διαδρομή ενδείκνυται για όλο το χρόνο διότι είναι υπό σκιά σε δάσος κυρίως πεύκων, ελάτων, αγριοβαλανιδιών, καστανιών κ.λπ.

Από τον Άγιο Μάμα στη θέση «Λάτα»

Εκκίνηση από τις πηγές του Αγίου Μάμα. Παίρνουμε τον περιφερειακό δρόμο και μετά από 800 μέτρα περίπου μπαίνουμε αριστερά στο μονοπάτι όπου γρήγορα κερδίζουμε ύψος.

Φθάνουμε μετά από 850 μέτρα περίπου στη θέση «Τίκλα» (υψόμετρο 740 μ.) όπου έχουμε αεροπορική θέα προς το Καστόρειο, την κοιλάδα του Ευρώτα και τις κορυφές του Πάρνωνα.

Συνεχίζουμε τη διαδρομή μέσα σε ελατοσκέπαστο δάσος και μετά από 1,8 χλμ. φθάνουμε σε δασικό δρόμο στη θέση «Λάτα» (υψόμετρο 985 μ.).

Από τη «Λάτα» στη Λουσίνα

Εκκίνηση από τη θέση «Λάτα» στη μεγάλη στροφή με το καμάρι και τον ορειβατκό χάρτη.

Ακολουθούμε κατηφορική πορεία ανατολική στο βοηθητικό δασικό δρόμο και τις πινακίδες στις διασταυρώσεις και τη σηματοδότηση με πορτοκαλί κύκλο.

Μετά από 0,6 χλμ. περίπου στο δρόμο με τα πεύκα, τα έλατα και τις αιωνόβιες καστανιές, ανηφορίζουμε δεξιά στο μονοπάτι.

Μετά από 1 χλμ. φθάνουμε στο εκκλησάκι της Παναγίας στη Μπρουσάγκα. Ακολουθώντας για λίγο το δρόμο μπαίνουμε αριστερά πάλι στο μονοπάτι το οποίο μετά από 0,7 χλμ. μας βγάζει στο δασικό δρόμο τον οποίο ακολουθούμε αριστερά.

Μετά από άλλα 0,7 χλμ. στη στροφή του οικισμού της Λουσίνας κάνουμε αριστερά και φθάνουμε σε 100 μ. περίπου στην Πηγή της Λουσίνας, όπου υπάρχει χώρος αναψυχής και νερό.

Από τη Λουσίνα στην Ξεροβούνα

Ακολουθούμε το ελατοσκέπαστο μονοπάτι (πορτοκαλί κύκλος) και μετά από 10 λεπτά φθάνουμε στη διασταύρωση στη θέση «Σταυρούλης» στο δασικό δρόμο.

Ακουλουθούμε τις οδηγίες από τις πινακίδες και κάνουμε αριστερά στο προσκυνητάρι.

Από εδώ αρχίζουμε ανάβαση για περίπου μισή ώρα μέσα σε ελατοδάσος και φθάνουμε στη πρώτη λάκκα σε αλπικό πεδίο.

Συνεχίζουμε δεξιά ανοδικά και περνώντας πάνω από τη δεύτερη λάκκα με το εκκλησάκι του Αγιάννη σε 10 λεπτά περίπου φθάνουμε στο τριγωνομετρικό στην κορυφή των 1.426 μ. της Ξεροβούνας.

Στοιχεία διαδρομής

Μήκος: 8,5 χλμ.
Ώρες πορείας: 4 (+3,5 επιστροφή).
Υψομ. διαφ.: 1.000 μ.
Σήμανση: Πορτοκαλί κύκλος

Έτσι, λοιπόν, μου στάθηκε ο Βόρειος Ταΰγετος. Σιωπηλός, αινιγματικός, αρμονικός, αλλά και πλούσιος.

Πλούσιος σε φυσικές ομορφιές. Πλούσιος σε γραφικούς οικισμούς, υπέροχα μπαλκόνια με θέα την κοιλάδα του Ευρώτα.

Θα κλείσω το μικρό αφιέρωμα στον Βόρειο Ταΰγετο με τα λόγια του ποιητή Νικηφόρου Βρεττάκου, που έρχονται στο μυαλό μου κάθε φορά μετά από ένα οδοιπορικό στις πλαγιές του «Αρσενικού Βουνού»:

«Καθώς κοιτάς τον Ταΰγετο, σημείωσε τα φαράγγια που πέρασα.
Και τις κορφές που πέρασα. Και τα άστρα που είδα.
Πες τους από μένα, πες τους από τα δάκρυά μου, ότι επιμένω ακόμη πως ο κόσμος είναι όμορφος!»