Τα 10 πιο επικίνδυνα μονοπάτια του κόσμου
Μια από τις διαπιστώσεις που κάνεις συζητώντας με ορειβάτες, δρομείς ορεινού τρεξίματος ή ποδηλάτες, είναι ότι η πεζοπορία είναι μια υπαίθρια δραστηριότητα που στερείται περιπέτειας και κινδύνου και πάσχει από έλλειψη αδρεναλίνης. Είναι, όμως, έτσι τα πράγματα;
Τα άγρια ζώα και τα διάφορα ζωύφια, οι άσχημες καιρικές συνθήκες, τα εκτεθειμένα και κατεστραμμένα μονοπάτια -είναι μερικοί μόνο από μια σειρά παραγόντων που μπορούν να μετατρέψουν μια βόλτα στο δάσος ή στο βουνό σε ένα φλερτ με το θάνατο.
Παρακάτω θα σας παρουσιάσουμε τα 10 πιο επικίνδυνα από αυτά τα μέρη στον πλανήτη. Εξοπλιστείτε με θάρρος και συνεχίστε την ανάγνωση.
1. Huayna Picchu, Περού
Το Inca Trail στο Machu Picchu είναι μια σκληρή διαδρομή, στην οποία κάθε χρόνο υπάρχουν ανθρώπινες απώλειες.
Ο πραγματικός κίνδυνος, όμως, ελλοχεύει στο μονοπάτι που ξεκινάει από τη μυθική πόλη και καταλήγει στην κορυφή του Huayna Picchu (2.720 μ.), γνωστό με το όνομα “Hike of Death” (“Το Μονοπάτι του Θανάτου”).
Τα λαξευμένα στον γρανιτένιο βράχο σκαλοπάτια του μονοπατιού των Incas καλύπτουν μια υψομετρική διαφορά 360 μ. περίπου σε λιγότερο από 1,5 χλμ.
Η ανάβαση είναι απότομη και σε συνδυασμό με τα σαθρά κομμάτια του μονοπατιού, τις ολισθηρές πέτρες, τις εκτεθειμένες γωνίες και τις πτώσεις βράχων, ανεβάζουν στο κόκκινο τον βαθμό επικινδυνότητας.
Η πυκνή συννεφιά και η ομίχλη κάνουν την ανάβαση ακόμα πιο δύσκολη και σε μερικά σημεία οι πεζοπόροι θα πρέπει να αναρριχηθούν με τη βοήθεια ατσαλένιων συρμάτων.
Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, η ανάβαση είναι το «εύκολο» κομμάτι της διαδρομής.
Τα μεγάλα ζόρια αρχίζουν με την κατάβαση, εκεί όπου ορισμένοι πεζοπόροι παραλύουν, στην κυριολεξία, από το φόβο τους.
Τελικά αξίζει τον κόπο όλη αυτή η δοκιμασία; -ναι, αξίζει. Η θέα του Machu Picchu από το Huayna Picchu σε μια ηλιόλουστη μέρα, απλά δεν υπάρχει.
2. The Maze, Utah, Η.Π.Α.
Το πιο απομακρυσμένο τμήμα του Εθνικού Πάρκου Canyonlands δέχεται μόλις 2.000 επισκέπτες κατά μέσο όρο ετησίως.
Κι αυτό γιατί αυτός ο λαβύρινθος ανάμεσα στα κόκκινα βράχια (γνωστός και ως «The Maze») κρύβει πολλούς κινδύνους.
Η πλοήγηση στο “The Maze” είναι σχεδόν αδύνατη, μιας κι είναι γεμάτο αδιέξοδα (απότομες ρεματιές), και παρουσιάζει πάντα τον κίνδυνο κατολισθήσεων (θυμηθείτε τον James Franco στην ταινία «127 Hours») και από θανατηφόρες πλημμύρες.
Ο τεράστιος κίνδυνος που ελλοχεύει στην περιοχή, τον οποίο οι φύλακες του Πάρκου τονίζουν σε κάθε επισκέπτη, καθώς και η ιδιαίτερη έμφαση που δίνουν στην ανάγκη ύπαρξης αναλυτικού δρομολογίου και καλής επικοινωνίας, έχουν κρατήσει τις ανθρώπινες απώλειες στην περιοχή στο μηδέν, αν και υπήρξε μια διπλή αυτοκτονία το καλοκαίρι του 2013.
Ωστόσο, τα ατυχήματα και οι θάνατοι στο υπόλοιπο Εθνικό Πάρκο Canyonlands είναι συχνό φαινόμενο –και δεικνύουν με τον πλέον εμφατικό τρόπο το πόσο θανατηφόρο θα μπορούσε να αποδειχθεί το «The Maze», αν κάποιος μπορούσε να φτάσει ως εκεί.
3. Mount Hua Shan, Κίνα
Αιώνες τώρα οι προσκυνητές ανεβαίνουν στους ναούς που βρίσκονται στους πέντε πυργίσκους του Mount Hua Shan.
Σχεδόν όλες οι αναβάσεις είναι ύπουλες, καθώς έχεις να αντιμετωπίσεις σχεδόν κάθετα σκαλιά, ενώ οι χειρολαβές, απ’ όπου μπορείς να πιαστείς, σπανίζουν.
Ωστόσο το σανιδένιο μονοπάτι στο South Mountain είναι μια άλλη ιστορία. Έχει χαρακτηριστεί ως το πιο επικίνδυνο μονοπάτι στον κόσμο.
Είναι κατασκευασμένο από ξύλινες σανίδες, οι οποίες είναι βιδωμένες στην πλαγιά του βουνού.
Οι πεζοπόροι θα πρέπει να δεθούν σε μια σιδερένια αλυσίδα που είναι τοποθετημένη στο βράχο, παράλληλα με τις σανίδες, οι οποίες αιωρούνται εκατοντάδες μέτρα πάνω από το έδαφος.
Ακόμα και η προσέγγιση αυτού του μονοπατιού είναι δύσκολη, μιας και θα πρέπει να ανέβουν μια κάθετη σκάλα, η οποία είναι εκτεθειμένη.
Σε κάποιο σημείο, οι σανίδες εξαφανίζονται εντελώς και οι πεζοπόροι θα πρέπει να χρησιμοποιήσουν μικρές προεξοχές λαξευμένες στο βράχο.
Δεν υπάρχουν επίσημα στατιστικά στοιχεία για τον αριθμό των θανάτων, αλλά υπάρχουν φήμες που λένε ότι 100 άτομα ετησίως χάνουν τη ζωή τους στο Hua Shan, η οποία τελικά παίζει να είναι η πιο θανατηφόρα κορυφή του κόσμου.
4. Kokoda Track, Παπούα Νέα Γουϊνέα
Το Kokoda Track έχει γνωρίσει πολλούς θανάτους στο πέρασμα των χρόνων. Το 1942 έγινε το θέατρο σφοδρών μαχών μεταξύ των Ιαπώνων και των Αυστραλών.
Η διαδρομή αυτή είχε παραμείνει στην αφάνεια, μέχρι την τελευταία δεκαετία, όταν κάποιοι κυνηγοί της περιπέτειας ανακάλυψαν το μονοπάτι των 100 περίπου χιλιομέτρων, που συνδέει τα προάστια του Port Moresby με το χωριό Kokoda.
Έκτοτε, ο αριθμός των θανάτων έχει φτάσει τα έξι. Η διάρκεια της διάσχισης του μονοπατιού κυμαίνεται από 4 έως 11 ημέρες.
Καθ’ όλη τη διάρκεια αυτής της διάσχισης, οι πεζοπόροι δοκιμάζονται σκληρά από την υπερβολική ζέστη της ημέρας, τις καθημερινές ισχυρές βροχές, που σε μουσκεύουν μέχρι το κόκκαλο, και τις ψυχρές νύχτες.
Ο κίνδυνος προσβολής από ελονοσία είναι πολύ υψηλός. Η ίδια η διαδρομή έχει χαρακτηριστεί ως περπάτημα σε σάουνα, χώρια τη διάσχιση ελών και περιοχών με λάσπη.
5. Grouse Grind, Βανκούβερ, Καναδάς
Υπάρχουν δεκάδες όμορφα μονοπάτια γύρω από το Βανκούβερ στον Καναδά. Το Grouse Grind είναι ένα από αυτά.
Στο μικρό αυτό μονοπάτι καλύπτεις 900 μ. υψομετρικής διαφοράς σε περίπου 2,8 χλμ., και συμπεριλαμβανομένων των 2.830 σκαλοπατιών, το καθιστούν ως το πιο απότομο μονοπάτι που υπάρχει.
Αυτός είναι κι ο λόγος που οι ορειβάτες το χρησιμοποιούν για την προπόνησή τους. Τα προβλήματα ξεκινούν όταν διάφοροι άσχετοι και αρχάριοι έρχονται στο Grouse Grind.
Από το 1999, τρεις άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στο μονοπάτι, ενώ ένα μεγάλο ποσοστό από τις 80 διασώσεις που λαμβάνουν χώρα κάθε χρόνο στην περιοχή αφορούν πεζοπόρους στο Grind, οι οποίοι έχουν εξαντληθεί, αφυδατωθεί, έχουν χάσει τον προσανατολισμό τους ή τους έχει πιάσει η νύχτα.
Το μονοπάτι είναι τόσο τραχύ κι απότομο, ώστε χρειάζονται 12 διασώστες για να κατεβάσουν έναν πεζοπόρο από το βουνό.
6. Drakensberg Traverse, Νότια Αφρική
Το στατιστικό στοιχείο που επαναλαμβάνεται συχνά για το Drakensberg Traverse είναι ότι μέχρι το 1985, πενήντα άνθρωποι είχαν χάσει τη ζωή τους.
Από τότε κι ύστερα, υποθέτουμε ότι οι αξιωματούχοι της περιοχής βαρέθηκαν να μετρούν νεκρούς, όμως τα θανατηφόρα περιστατικά εξακολουθούν κι αναφέρονται κάθε χρόνο σ’ αυτό το μονοπάτι των 65 χλμ. που διασχίζει το Εθνικό Πάρκο Natal και περιλαμβάνει μερικά από τα πιο όμορφα και εκτεθειμένα αλπικά πεδία του κόσμου.
Το πιο τρομακτικό κομμάτι της διαδρομής είναι στο ξεκίνημά της –δυο ξεχαρβαλωμένες ανεμόσκαλες (μεταλλικές) ανεβάζουν τους πεζοπόρους στην κορυφογραμμή.
Στη συνέχεια τα γιδόστρατα και διάφορα λιθόστρωτα συνθέτουν ένα μονοπάτι, η διάσχιση του οποίου αποτελεί μια μοναδική εμπειρία.
Σημείο αναφοράς ως χώρος υψηλής αισθητικής αξίας αποτελεί το Amphitheater, ένας βράχινος λόφος με μέγεθος τρεις φορές μεγαλύτερο από τον βράχο El Capitan στο Εθνικό Πάρκο Yosemite στην Καλιφόρνια.
7. Cascade Saddle, Νέα Ζηλανδία
Εάν θέλετε να απολαύσετε τοπία βγαλμένα από τον “Άρχοντα των Δακτυλιδιών”, θα πρέπει να ταξιδέψετε στο Εθνικό Πάρκο του όρους Aspiring στο South Island της Νέας Ζηλανδίας.
Η 2ήμερη διάσχιση προς το Cascade Saddle έχει μήκος 18 χλμ. και περνάει από υπέροχα δάση οξιάς και εντυπωσιακά αλπικά λιβάδια.
Τα τελευταία χρόνια 12 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους στην περιοχή, κυρίως από πτώσεις, συμπεριλαμβανομένου ενός Γερμανού πεζοπόρου, τον Ιούλιο του 2013.
Αυτό το συμβάν στάθηκε η αφορμή ώστε τον Αύγουστο ο τοπικός ιατροδικαστής να απαιτήσει από τους υπαλλήλους του Πάρκου να κλείσουν το μονοπάτι προς τα κάτω ή να ανασχεδιάσουν τη διαδρομή, ώστε να καταστεί ασφαλέστερη.
8. Aonach Eagach Ridge, Σκωτία
Το Aonach Eagach είναι ένα από τα πιο εμβληματικά πεδία για scrambling στο Highland της Σκωτίας.
Το μονοπάτι των 6,5 χλμ. ακολουθεί το Glen Coe Valley, διασχίζει δυο munros (έτσι ονομάζονται τα βουνά στη Σκωτία που το ύψος τους ξεπερνάει τα 3.000 πόδια ή 915 μ.) και προσφέρει απίστευτη θέα προς τη γύρω περιοχή.
Προσφέρει, επίσης, κίνηση πάνω σε μια πολύ κοφτερή κόψη, με απότομες σάρες και επικλινείς πλαγιές και από τις δυο μεριές, τμήματα ιδανικά για τεχνικό scrambling, ενώ δεν διαθέτει εξόδους διαφυγής, σε περίπτωση υποτροπής του καιρού.
Το τελευταίο είναι και η αιτία που γεννάει τα περισσότερα ατυχήματα. Αυτοί που κινούνται στην κορυφογραμμή προσπαθούν να κατέβουν πριν φτάσουν την κορυφή Sgorr nam Fiannaidh, απ’ όπου ξεκινάει ο εύκολος δρόμος της κατάβασης.
Κάθε χρόνο γίνονται αρκετά ατυχήματα (κάποια θανατηφόρα), ενώ το 2009 δυο άτομα έχασαν τη ζωή τους στην προσπάθειά τους να διασχίσουν αυτήν την επικίνδυνη κόψη.
9. Kalalau, Χαβάη
Η διαδρομή Kalalau κατά μήκος της ακτής Na Pali είναι το καλύτερο κομμάτι της Χαβάης –απομονωμένη ζούγκλα, απόκρημνες ηφαιστειακές πλαγιές, με μια παρθένα παραλία στο τέλος.
Πολύ γρήγορα η μήκους 35 χλμ. πορεία (μαζί με την επιστροφή) σ’ αυτόν τον επίγειο παράδεισο μπορεί να μετατραπεί σε κόλαση.
Η διάσχιση των τριών κυρίως ρεμάτων που περιλαμβάνει το μονοπάτι κρύβουν πολλούς κινδύνους.
Μια ξαφνική βροχή μπορεί να φουσκώσει τα ρέματα, ενώ είναι πάντα υπαρκτός ο κίνδυνος από πτώση βράχων, ιδίως γύρω από τους καταρράκτες.
Επίσης, η πορεία κατά μήκος του Crawler’s Ledge (περίπου στα ? της διαδρομής), μιας μεγάλης προεξοχής, θέλει ιδιαίτερη προσοχή, ιδίως κατά τη διάρκεια μιας βροχόπτωσης.
Η διάσχιση του στενού μονοπατιού έχει οδηγήσει σε πολλούς θανάτους κι έχει προξενήσει αμέτρητα ατυχήματα, αλλά δεν είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος –πάνω από 100 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους κολυμπώντας στις απομακρυσμένες παραλίες κατά μήκος του μονοπατιού.
10. El Caminito del Rey, Ισπανία
Στο φαράγγι El Chorro στην επαρχία Μάλαγα της Ισπανίας, το Caminito del Rey (το “Μονοπάτι του Μικρού Βασιλιά”) κρέμεται σε ύψος άνω των 30 μ. πάνω σε απόκρημνα βράχια.
Το μήκους 3,2 χλμ. τσιμεντένιο μονοπάτι (με ατσάλινα στηρίγματα), χτίστηκε πριν από 100 χρόνια για να εξυπηρετήσει τους εργαζόμενους σε έναν τοπικό υδροηλεκτρικό σταθμό.
Με την πάροδο, όμως, του χρόνου το μονοπάτι αυτό έχει γίνει ένας δημοφιλής προορισμός για τους λάτρεις της περιπέτειας.
Να σημειωθεί ότι τμήματα του μονοπατιού έχουν καταρρεύσει, μετατρέποντας τη διάσχισή του εξαιρετικά επικίνδυνη. Επισήμως, το μονοπάτι αυτό είναι κλειστό για το κοινό.
Κάποιοι, όμως πεζοπόροι εξακολουθούν να παίζουν Fear Factor και να δοκιμάζουν τις υψοφοβικές αντοχές τους, ιδίως σε κείνα τα 3μετρα κομμάτια που είναι παντελώς εκτεθειμένα.
Ακόμα κι όταν το κράτος ολοκληρώσει την ανακατασκευή του μονοπατιού, κάποια στιγμή μέσα στα επόμενα δυο χρόνια, το Caminito θα παραμείνει στη λίστα των top επικίνδυνων μονοπατιών παγκοσμίως.
