…αστράφτει η Γκιώνα (Μέρος Β)

Μετά τη διανυκτέρευση στο καταφύγιο “Γρηγόρης Περδίκης” (1.850 μ.) του Π.Ο.Α. στη θέση “Λάκκα Καρβούνη”, ακολουθεί η κατάβαση στη Βίνιανη.

Πίσω και αριστερά από το καταφύγιο ξεκινάει το κατηφορικό μονοπάτι προς την περίφημη χαράδρα της Ρεκάς, που χωρίζει το ΒΑ από το ΝΑ τμήμα του βουνού.

Απότομη κατάβαση με τραβέρσες μέσα σε πυκνά δασωμένη ράχη για περίπου 1 ώρα, ώσπου φτάνουμε μέσα στην κοίτη του ρέματος (υψόμετρο 1.450 μ.), σε σημείο που αυτό χωρίζεται σε δύο τμήματα.

Η χαράδρα της Ρεκάς καταλαμβάνει έκταση 4626 εκταρίων. Χαρακτηρίζεται από μεγάλες ορθοπλαγιές, εποχιακά νερά (αν και πλέον το νερό είναι είδος προς εξαφάνιση στη Ρεκά), τραχύτητα και κατά συνέπεια από ποικιλομορφία της χλωρίδας και της πανίδας.

Πορεία μέσα στην ξεραμένη κοίτη του ρέματος, μέχρι ένα σημείο στα αριστερά μας όπου αφήνουμε την κοίτη και ακολουθούμε πετρόχτιστο μονοπάτι, απομεινάρι παλιού καλντεριμιού, μέχρι τη θέση “Μύλος” (1050μ) με την στερεμένη πηγή.

Στο σημείο αυτό ο Άρης Βελουχιώτης, το 1942, σκότωσε 40 Ιταλούς στρατιώτες που είχαν αποτολμήσει να εισβάλλουν στα λιμέρια του ΕΛΑΣ.

Το τοπίο εδώ είναι εντυπωσιακό, καθώς η βαθιά χαράδρα της Ρεκάς περιβάλλεται από τις απόκρημνες πλαγιές της Γκιώνας.

Στη συνέχεια ξαναπέφτουμε στην κοίτη του ρέματος με το άσπρο χαλίκι και μετά από 7 χλμ. πορείας (1,5 ώρες περίπου) φτάνουμε στη Βίνιανη (550 μ.).

Δυστυχώς το τελευταίο κομμάτι της διαδρομής είναι ένα αισθητικό και περιβαλλοντικό έκτρωμα.

Η φυσιογνωμία της ρεματιάς, αλλά και της γύρω περιοχής, έχει αλλοιωθεί δραματικά λόγω της ανεξέλεγκτης δράσης των εταιρειών εξόρυξης βωξίτη.

Η διαδρομή από τη θέση “Μνήματα” μέχρι τη Βίνιανη είναι συνολικά 24 χλμ. Μπορεί να γίνει και ανάποδα, αλλά είναι πολύ δύσκολη, αφού πρέπει να κάνουμε ανάβαση της χαράδρας της Ρεκάς.

Όπως και να’ χει τη συνιστώ ανεπιφύλακτα. Άλλωστε δεν είναι καθόλου βέβαιο εάν σε μερικά χρόνια η Ρεκά θα υπάρχει ή θα έχει καταστραφεί στο όνομα της “ανάπτυξης” που τόσο ανάγκη έχει η χώρα μας!!!

Συκιά – Λαζόρεμα – Βαθιά Λάκκα – Πυραμίδα (2.510 μ.)

Η Συκιά (700 μ.) είναι ένα άλλο χαρακτηριστικό σημείο προσέγγισης της Γκιώνας.

Περπατώντας στα δρομάκια του χωριού, μπορεί κανείς να απολαύσει την παραδοσιακή αρχιτεκτονική του και να αφεθεί στην πανέμορφη θέα του.

Γεωγραφικά, βρίσκεται απέναντι από την Καλοσκοπή, στις δυτικές υπώρειες της Γκιώνας, και η διαδρομή μέχρι εκεί είναι πανέμορφη και γεμάτη ευχάριστες εκπλήξεις που δημιουργούν τα τρεχούμενα νερά.

Φτάνοντας στο χωριό, μας καταλαμβάνει δέος από τη θέα της Πλάκας της Συκιάς.

Λίγο πιο πάνω από τα όρια του χωριού ξεκινάει ένας απότομος κοφτός ορεινός όγκος συνολικής υψομετρικής διαφοράς 1.000 μ.

Είναι η πιο μεγάλη συνεχόμενη αναρριχητική ορθοπλαγιά των Βαλκανίων και πόλος έλξης για πλήθος επίδοξων αναρριχητών.

Το μονοπάτι για την ανάβαση στην Πυραμίδα, που είναι αρκετά πιο απαιτητικό από το μονοπάτι της Καλοσκοπής, ξεκινάει από το parking των αυτοκινήτων στα βόρεια του χωριού και μπαίνει στη χαράδρα που κατεβαίνει από τα βορειοανατολικά και αποτελεί την κατάληξη του Λαζορέματος.

Τα πρώτα μέτρα γίνονται δίπλα στο ρέμα, το οποίο λόγω των έργων υδροδότησης του χωριού σπάνια έχει πολύ νερό.

Εμείς κινούμαστε στην αριστερή μεριά της χαράδρας, ανεβαίνοντας την τοποθεσία “Βάρκο Δεσπότη”, έχοντας απέναντι την Πλάκα.

Στη μισή ώρα πορείας η κλίση αυξάνεται και πλησιάζοντας προς την κάθετη Πλάκα της Συκιάς το μονοπάτι στρίβει αριστερά και προχωράμε διατηρώντας το Λαζόρεμα χαμηλότερα.

Περνάμε από ένα εικονοστάσι απ’ όπου στα δεξιά μας φεύγει το ξακουστό μονοπάτι του Καραγιάννη και μετά από περίπου 2,5 ώρες ανάβασης φτάνουμε στο οροπέδιο του Λάζου (1.200 μ.).

Ένα υπέροχο μέρος ιδανικό για κατασκήνωση (έχει νερό). Η συνέχεια του μονοπατιού βρίσκεται στην άκρη του οροπεδίου και στην ουσία είναι ένα επίπονο και δυνατό ανέβασμα μέσα στην κοίτη του ρέματος που έρχεται από τα βόρεια, βορειοανατολικά.

Η κοίτη είναι γεμάτη από πεσμένα έλατα και αυτό θα σας δυσκολέψει λίγο στο ανέβασμα.

Αυτή η πλευρά του βουνού βρίσκεται στη σκιά πολλές ώρες την ημέρα και το χειμώνα το χιόνι είναι συχνά παγωμένο. Επομένως η χρήση κραμπόν είναι επιβεβλημένη.

Το μονοπάτι καταλήγει λίγο ψηλότερα από το διάσελο Πύργος-Μπότσικας, των δύο κορυφών που βρίσκονται λίγο βορειότερα από τη Βαθιά Λάκκα.

Εκεί στρίβουμε δεξιά (πορεία ανατολική). Από εδώ τα πράγματα γίνονται πιο εύκολα και η Βαθιά Λάκκα βρίσκεται δίπλα μας.

Συνεχίζοντας στην ίδια κατεύθυνση φτάνουμε στην πηγή Χαλίκι (1.850 μ.) και αμέσως μετά πέφτουμε στο μονοπάτι που έρχεται από Καλοσκοπή και “Μνήματα”.

Η υπόλοιπη διαδρομή προς την Πυραμίδα περιγράφεται στο Α’ Μέρος του αφιερώματος στην Γκιώνα.

Αν θελήσετε να κάνετε όλη την ανάβαση σε μία ημέρα, τότε θα πρέπει να ξεκινήσετε πολύ νωρίς το πρωί για να προλάβετε, καθώς η ανάβαση στην Πυραμίδα από τη Συκιά διαρκεί το λιγότερο 5 με 6 ώρες.

Το χειμώνα είναι εξαιρετικά δύσκολη αλλά αργά την άνοιξη, το καλοκαίρι και νωρίς το φθινόπωρο είναι καταπληκτική.

Στρώμη – Διάσελο Μπότσικας – Πύργος (2.063 μ.) – Λαζόρεμα – Συκιά

Μια πολύ ενδιαφέρουσα διάσχιση του ορεινού συγκροτήματος της Γκιώνας ξεκινάει από το χωριό Στρώμη (850 μ.).

Το χωριό είναι χτισμένο στις βόρειες υπώρειες του βουνού, σε μια ελατόφυτη πλαγιά και στις όχθες του Ρινορέματος, παραπόταμου του Μόρνου.

Το πρώτο κομμάτι της διαδρομής κινείται πάνω στο δασικό χωματόδρομο που οδηγεί στο διάσελο Πύργου-Μπότσικα.

Σε πολλές φουρκέτες κόβουμε το δρόμο, κερδίζοντας ύψος, ώσπου φτάνουμε στο διάσελο του Μπότσικα (1.750 μ.).

Από εκεί ανηφορίζουμε την πλαγιά με κατεύθυνση δυτική και με λίγο σκαρφάλωμα βγαίνουμε στην κορυφή Πύργος (2.063 μ.).

Στη συνέχεια κατηφορίζουμε προς το Λαζόρεμα και ακολουθώντας τη διαδρομή που περιγράψαμε παραπάνω (από την ανάποδη) θα καταλήξουμε στη Συκιά.

Το μήκος της διαδρομής είναι περίπου 15 χλμ. και θα χρειαστείτε 8-9 ώρες για να τη διασχίσετε.

Μονοπάτι του Καραγιάννη

Το μονοπάτι του Καραγιάννη είναι ο συντομότερος δρόμος από τη Συκιά για την Πυραμίδα.

Χαράχτηκε στα μέσα της δεκαετίας του ’80 από το γνωστό ορειβάτη και εκπαιδευτή της εποχής, Δημήτρη Καραγιάννη.

Ελίσσεται ανάμεσα στις ορθοπλαγιές της Συκιάς και του Λάζου, σε πεδίο το οποίο εκ πρώτης όψεως μοιάζει απρόσιτο.

Περισσότερες πληροφορίες για το Μονοπάτι του Καραγιάννη μπορείτε να διαβάσετε στην παρακάτω ανάρτηση:

Το μονοπάτι του Καραγιάννη στη Γκιώνα

Ψηλές κορφές, απότομες ορθοπλαγιές, βαθιές χαράδρες, ήρεμα λιβάδια, πυκνά δάση, δροσερές πηγές και ρυάκια, συνθέτουν την ψυχή ενός βουνού που συνεχίζει να διατηρεί τη μαγεία του, το μύθο του και τη λαμπρότητά του, που αφήνουν τη φύση να τους διδάξει, την περιπέτεια να τους συνεπάρει, την ψυχή τους να ονειρευτεί. Αυτή είναι η Γκιώνα!!!