Κοκόνι: ο μικρός πανέξυπνος Έλληνας

Αφιερωμένο στον αγαπημένο μου Όναρ που έσβησε ξαφνικά πριν από δυο μήνες σε ηλικία οκτώ ετών

Συγκάτοικός μας από τα αρχαία χρόνια, συνεχίζει να μας κάνει συντροφιά και μας κερδίζει με τον αξιαγάπητο χαρακτήρα του, τη χαριτωμένη εμφάνιση, το βολικό μέγεθος και την απροβλημάτιστη συμβίωση με άλλα ζώα. Εύστροφο και καθόλου απαιτητικό, το Κοκόνι είναι ιδανικό ακόμη και για πρωτάρηδες.

Ο Όναρ σε στιγμές χαλάρωσης

Η εικόνα ενός μικρόσωμου σκύλου με εμφάνιση που θυμίζει αλεπουδίτσα -με κάπως μακρύ κορμί, μακρύ τρίχωμα, γυριστή ουρά και τριγωνικό κεφάλι- είναι γνώριμη σε όλους μας. Οι περισσότεροι έχουμε έρθει πρόσφατα σε επαφή με τέτοια σκυλάκια, ενώ άλλοι τα θυμόμαστε από τα παιδικά μας χρόνια – ίσως μάλιστα να απεικονίζονται να μας συντροφεύουν σε κάποια παλιά αναμνηστική φωτογραφία. Πολλοί έχουμε συμβιώσει μαζί τους, είτε τα καλοκαίρια στο χωριό είτε συγκατοικήσαμε κάποια στιγμή με ένα από αυτά, θεωρώντας συνήθως πως πρόκειται για ένα ημίαιμο Σπιτσάκι. Αυτό που ελάχιστοι γνωρίζουν είναι ότι πρόκειται για μια πανάρχαια ελληνική φυλή που ονομάζεται Κοκόνι.

Μια πανάρχαια ελληνική φυλή

Τα Κοκόνια υπάρχουν εδώ και χιλιάδες χρόνια -ίχνη τους βρέθηκαν στα γεωλογικά στρώματα της Εποχής του Λίθου-, ενώ πολλές αναπαραστάσεις σε αγγεία, αγάλματα, ειδώλια και νομίσματα μαρτυρούν την ύπαρξή τους και την κοντινή σχέση τους με την αρχαία ελληνική οικογένεια. Κείμενα και γκραβούρες φανερώνουν την αδιάσπαστη συνέχεια στη διατήρηση της φυλής από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα σε όλο τον ελλαδικό χώρο.

Η παρουσία τους ήταν συχνή στα αρχαιοελληνικά σπίτια. Αποκαλούνταν «παρέστια», επειδή τριγυρνούσαν στα πόδια των γυναικών όσο αυτές ετοίμαζαν το φαγητό στην εστία. Οι Αθηναίες αρχόντισσες τα έπαιρναν μαζί τους στην αγορά. Στις περισσότερες απεικονίσεις παιδιών από την αρχαία εποχή -π.χ. στο Μουσείο της Βραυρώνας- τα συνόδευε το μικρόσωμο σκυλάκι τους με το αλεπουδίσιο κεφάλι.

Η φυλή διατηρήθηκε μέχρι τις μέρες μας λόγω του μικρού μεγέθους της -δεν μπορούσαν κατά βάση να διασταυρωθούν με μεγαλόσωμα ζώα και, επιπλέον, στην ύπαιθρο δεν υπήρχαν ξένες μικρόσωμες φυλές- και της στενής σχέσης της με την οικογένεια, που πάντα τα προστάτευε. Ήταν μικρά σκυλάκια του σπιτιού και έχαιραν ιδιαίτερης μεταχείρισης, γιατί πάντα ήταν όμορφα, πολύ έξυπνα και δραστήρια.

Σήμερα τα συναντάμε σε όλη την Ελλάδα και ως τύπο, και ως όνομα, παρότι δεν υπάρχει ακόμα ευρέως οργανωμένη προσπάθεια για τη διάσωση της φυλής. Ο Στέλιος Μακαρίτης βρήκε τον ορισμό της λέξης «κοκόνι» σε ένα αρχαιοελληνικό λεξικό: «μικρός σκύλος του σπιτιού». Αλλά και οι άνθρωποι που χρησιμοποιούν σήμερα τη λέξη γνωρίζουν ότι αναφέρεται σε έναν συγκεκριμένο τύπο ζώου.

Συντροφιάς, αλλά όχι αγκαλιάς

Τα στοιχεία του χαρακτήρα του που το κάνουν αξιαγάπητο είναι τα ίδια που το βοήθησαν να επιβιώσει όλους αυτούς τους αιώνες στις σκληρές συνθήκες της υπαίθρου: ευστροφία, προσαρμοστικότητα, εξυπνάδα, πονηριά, θάρρος και ικανότητα να ζει αρμονικά με ανθρώπους και άλλα ζώα. Επιπλέον, τα φυσικά χαρακτηριστικά του -ευελιξία, γρηγοράδα, ταχύτητα στις αντιδράσεις, εξαιρετική όραση και ακοή- το έκαναν πάντα εξαιρετικά χρήσιμο στην αυλή, όπου φύλαγε τα μικρά οικόσιτα ζώα από τις αλεπούδες, έτρεπε σε φυγή τα τρωκτικά και προστάτευε το σπίτι και την οικογένεια με το οξύ του προειδοποιητικό γάβγισμα, σχηματίζοντας ιδανικό δίδυμο με τους μεγαλόσωμους σκύλους.

Στο δικό μας σπίτι θα προσαρμοστούν περίφημα, αρκεί να θυμόμαστε πως δεν μοιάζουν με τα άλλα μικρόσωμα. Δεν είναι σκυλάκια αγκαλιάς. Μπορούν να ζήσουν άνετα μέσα στο σπίτι, αλλά και στον κήπο. Έχουν ανάγκη από άσκηση και τρέξιμο, τους αρέσει να μαθαίνουν, αλλά κυρίως έχουν ανάγκη τη συντροφιά μας. Αντιλαμβάνονται τα πάντα, έχουν δηλαδή αίσθηση του τι συμβαίνει και δίνουν σήμα «συναγερμού». Είναι τα πλέον ιδανικά για παιδιά και ηλικιωμένους, καλά σκυλιά για πρωτάρηδες, προσφέρουν την τέλεια συμβίωση. Έξυπνα, στοργικά, πολύ αφοσιωμένα, αποκτούν εύκολα πολύ καλή επαφή με τα άλλα ζώα της οικογένειας, όχι μόνο τους σκύλους. Είναι ζώα με νοημοσύνη, συνεργάσιμα, εκπαιδεύσιμα, μαθαίνουν κόλπα εύκολα και μπορούν να κάνουν ατζίλιτι και άλλα σκυλίσια σπορ.

Φροντίδα – περιποίηση

Είναι σκυλάκια ανθεκτικά και υγιέστατα, εύκολα, χωρίς ιδιαίτερες απαιτήσεις φροντίδας και διατροφής. Δεν είναι φυλή που ζητάει. Δεν έχουν κληρονομικά προβλήματα υγείας και ζουν πολλά χρόνια, ίσως επειδή καλλιεργήθηκαν μέσα από τη φυσική επιλογή και όχι από την ανθρώπινη.

Επειδή η γούνα τους είναι μεταξένια, δεν αφήνουν πολύ τρίχωμα μέσα στο σπίτι. Την περίοδο που αλλάζουν μανδύα (συνήθως μία φορά το χρόνο) αρκεί ένα δίλεπτο – τρίλεπτο βούρτσισμα την ημέρα για να μαζέψουμε τη νεκρή τρίχα στη βούρτσα και να γλιτώσουμε τα χαλιά μας.

Μορφολογική περιγραφή

Γενική εμφάνιση: Μικρόσωμος σκύλος, με κορμό μακρύτερο σε σχέση με το ύψος του. Η ουρά σχηματίζει ημικύκλιο. Συμπαγής, αρκετά καλά δεμένος, αρμονικός, μήκος κορμού μακρύτερο από το ύψος στο ακρώμιο.

Κεφάλι: Σε αναλογία με το σώμα, τριγωνικό, με πεσμένα αυτιά. Κρανίο μετρίως θολωτό, με εύρος ελαφρώς μικρότερο από το μήκος του.

Ρύγχος: Κοντύτερο του κρανίου, σφηνοειδές, λεπταίνει σταδιακά από τη βάση του προς το ακρορρίνιο. Μύτη μαύρη, μέτριου μεγέθους, επίπεδη, με ανοιχτά ρουθούνια.

Στόμα: Γνάθοι καλά ανεπτυγμένες, με κανονική οδοντοστοιχία και δάγκωμα τύπου ψαλίδας. Χείλη σχετικά λεπτά, σφιχτά, μαύρου χρώματος.

Μάτια: Μέτριου μεγέθους, αμυγδαλωτά, με σφιχτά βλέφαρα και ίριδες σκούρου καστανού χρώματος.

Αυτιά: Τριγωνικά, μέτριου μεγέθους, πεσμένα και ευκίνητα, τοποθετημένα σχετικά ψηλά, πάνω από τη νοητή γραμμή του ματιού. Καλύπτονται από κοντό τρίχωμα (ή μακρύτερο τρίχωμα στο εξωτερικό μέρος τους, από τη βάση μέχρι το μέσον του πτερυγίου).

Λαιμός: Μέτριου μήκους, ελαφρώς τοξωτός, με σφιχτό δέρμα.

Σώμα: Συμπαγές, αρκετά δεμένο, αρμονικό, με μήκος μακρύτερο του ύψους του. Ράχη επίπεδη και συμπαγής, κατά την κίνηση κρατιέται σταθερή. Λεκάνη δυνατή, με εύρος, ελαφρώς κεκλιμένη. Στήθος φαρδύ, βαθύ και καλά απλωμένο. Προστέρνο τονισμένο. Κάτω γραμμή θώρακα σχετικά ίσια. Μετρίως ανασυρμένη κοιλιά. Ακρώμια ελαφρώς εμφανή.

Ουρά: Καλύπτεται από πλούσιο τρίχωμα σχηματίζοντας θύσανο, φέρεται ψηλά σχηματίζοντας ημικύκλιο, η άκρη της ακουμπά στην πλάτη. Κατά τη στάση ή την ανάπαυση, μπορεί να φέρεται πεσμένη, χωρίς αυτό να είναι λάθος.

Μπροστινά άκρα: Ίσια, μέσου μήκους, παράλληλα μεταξύ τους, οι άκρες τους μπορεί και να τείνουν ελαφρώς προς τα έξω, το πίσω μέρος τους καλύπτεται από μακρύτερο τρίχωμα. Ωμοπλάτες μακριές, καλά κεκλιμένες, σχετικά μυώδεις, ενώνονται σταθερά με το θώρακα. Αγκώνες κοντά στο σώμα και καλά δεμένοι με αυτό.

Πίσω άκρα: Δυνατά, μυώδη, με πίσω σκέλη ίσια και παράλληλα μεταξύ τους. Μηροί δυνατοί, καλού μήκους και φαρδείς. Γόνατα δυνατά, με μέτρια γωνίωση. Ταρσοί χαμηλά τοποθετημένοι με ίσια και κάθετα μετατάρσια.

Πέλματα: Μικρά, στρογγυλωπού σχήματος, ελαφρώς τοξωτά, με γερά νύχια, μπορεί να τείνουν και ελαφρώς προς τα έξω σε κάποια δείγματα. Τα πίσω πέλματα ελαφρώς κοντύτερα.

Δέρμα: Ελαστικό και σφιχτό σε ολόκληρο το σώμα. Ποτέ χαλαρό.

Τρίχωμα: Διπλός μανδύας. Εξωτερικός μακρύς, λεπτός, ίσιος ή ελαφρώς κυματιστός. Υπομανδύας κοντός, πυκνός. Τρίχωμα κοντό στο πρόσωπο και στα πρόσθια μέρη των σκελών, μετρίως μακρύ στον κορμό και στο λαιμό (ειδικότερα στους αρσενικούς) και μακρύτερο στην ουρά και στους γλουτούς.

Χρώμα: Όλα τα χρώματα και οι συνδυασμοί χρωμάτων είναι αποδεκτά.

info

Προέλευση: Αρχαία Ελλάδα

Προορισμός: Σκύλος συντροφιάς και ειδοποίησης, φύλακας μικρών οικόσιτων ζώων

Μέγεθος: Μικρό

Βάρος: 4 – 8 κιλά

Ύψος στο ακρώμιο: αρσενικά 24 – 28 εκ., θηλυκά 23 – 27 εκ.

Χαρακτήρας: Ζωηρό, χαρούμενο, έξυπνο, πιστό, συνεργάσιμο

Σωματικές ικανότητες: Ενεργητικό, ευέλικτο, ανθεκτικό, ταχύτατο στις αντιδράσεις, με δυνατή ακοή και όραση και οξύ γάβγισμα

Προβλήματα υγείας: Ανθεκτικό, εύκολο στη φροντίδα, δεν παρουσιάζει σοβαρά προβλήματα υγείας

Πηγή
dasarxeio.com

Μπορεί επίσης να σας αρέσει...