Στην αγκαλιά του φαραγγιού της Αγάλης στη Δίρφη
Το φαράγγι της Αγάλης είναι ένα από τα ομορφότερα φαράγγια της Εύβοιας και αναπτύσσεται στις δυτικές πλαγιές της Δίρφης. Το μήκος του φτάνει τα 5 χιλιόμετρα.
Η είσοδος του φαραγγιού βρίσκεται σχεδόν 2 χιλιόμετρα ανατολικά από το χωριό Άγιος Αθανάσιος, και συγκεκριμένα μετά το γήπεδο του οικισμού.
Φτάνοντας στο χωριό, ενημερωτικές πινακίδες θα σας κατευθύνουν προς την είσοδο του φαραγγιού.
Ο Άγιος Αθανάσιος απέχει 33 χιλιόμετρα βορειοανατολικά από την Χαλκίδα και έχει 370 κατοίκους.
Είναι χτισμένος στους νοτιοδυτικούς πρόποδες της Δίρφης σε υψόμετρο 200 μέτρων περίπου.
Το χωριό δημιουργήθηκε μετά την απελευθέρωση από τους Τούρκους από τους κατοίκους των Βαβούλων. Διοικητικά ανήκει στο δήμο Διρφύων-Μεσσαπίων.
Κάποιοι νομίζουν ότι το όνομα «Αγάλη» προέρχεται από το ρήμα «αγαλλιώ» (ή «αγαλλιάζω») και έχει σχέση με την «αγαλλίαση», ενώ υπάρχουν και άλλοι που το συγχέουν με την «αγκάλη».
Αλλά πιο πιθανή είναι η ερμηνεία που δίνουν οι κάτοικοι των γύρω χωριών, ότι δηλαδή το όνομα οφείλεται στο επίρρημα «αγάλι», που σημαίνει «αργά».
Και πήρε αυτό το όνομα το φαράγγι, επειδή έχει κάποια στενά και ανηφορικά σημεία όπου οι διαβάτες είναι υποχρεωμένοι να πορεύονται αργά, «αγάλι-αγάλι», όπως λένε.
Η διαδρομή μέσα στο φαράγγι είναι ανηφορική και καλά σηματοδοτημένη, με σήματα στα δέντρα και πινακίδες.
Το μονοπάτι ακολουθεί τη ρεματιά, αλλάζοντας όχθη μερικές φορές, διασχίζοντας τα καινούργια μεταλλικά γεφύρια, που αντικατέστησαν τα «παλιά» ξύλινα γεφυράκια, προϊόν μιας δαπανηρής ανάπλασης του 2008.
Υπολείμματα από αυτά τα γεφυράκια θα συναντήσετε πολλά στο διάβα σας. Τους ανθρώπους μπορείς να τους ξεγελάσεις. Την φύση ποτέ.
Στην αρχή ακολουθούμε τον χωματόδρομο που κατηφορίζει στην είσοδο του φαραγγιού.
Στην είσοδο αριστερά υπάρχει αντλιοστάσιο-δεξαμενή, ενώ από το σημείο αυτό ξεκινά το λιθόστρωτο μονοπάτι και εκεί συναντούμε το πρώτο γεφύρι.
Σε λιγότερο από μισή ώρα περπάτημα από την είσοδο, το φαράγγι στενεύει με τα πανύψηλα βράχια αριστερά και δεξιά να είναι πολύ εντυπωσιακά.
Αμέσως μετά συναντάμε άλλο γεφύρι, στο σημείο που ενώνονται τα νερά του ρέματος Βοϊδοκλέφτρα με το κuρίως ρέμα του φαραγγιού.
Εμείς συνεχίζουμε την πορεία μας στο αριστερό ρέμα, ενώ η διαδρομή αρχίζει τώρα να γίνεται πιο ανηφορική, μέχρι την πηγή «Αρκουδόβρυση», όπου στα αριστερά μας συναντάμε μια βρύση κάτω από τεράστια πλατάνια.
Στην πραγματικότητα πρόκειται για το νερό που περισσεύει από το υδραγωγείο που βρίσκεται ακριβώς δίπλα στο μονοπάτι.
Λίγο πιο πέρα, στα 45 λεπτά περίπου περπάτημα από την είσοδο του φαραγγιού συναντάμε την πρώτη πέτρινη βρύση, την «Κρυόβρυση», καθώς και ξύλινo τραπέζι όπου μπορεί κάποιος να ξεκουραστεί κάτω από πανύψηλα πλατάνια.
Το μέρος είναι πραγματικά ειδυλλιακό! Αξίζει να αναφερθεί πως σ’ αυτό το σημείο, το ρέμα του φαραγγιού έχει νερό χειμώνα-καλοκαίρι, χάρις σε μια πηγή που αναβλύζει 100 μέτρα πιο πάνω μέσα στην κοίτη.
Ο δε μικρός καταρράκτης που σχηματίζει, έχει σίγουρα αποτυπωθεί σε πολλές φωτογραφίες.
Στη συνέχεια, το μονοπάτι, που βρίσκεται πάντα στη δεξιά πλευρά του ρέματος, αρχίζει να ανεβαίνει ψηλότερα από την κοίτη και σιγά-σιγά να απομακρύνεται απ’ αυτή.
Το τοπίο πλέον αλλάζει.Τα βαθίσκιωτα πλατάνια παραχωρούν την θέση τους αρχικά στα πεύκα και κατόπιν στα έλατα.
Συνεχίζοντας, μπαίνουμε πλέον σε αμιγές ελατοδάσος. Από τα ξύλινα σκαλοπάτια του μονοπατιού δεν έχουν απομείνει παρά ελάχιστα, πάνω στα οποία πατάμε με προσοχή διότι τα περισσότερα έχουν σαπίσει και θρυμματιστεί.
Διασχίζοντας ελατοσκέπαστες πλαγιές και λιβάδια υπο-αλπικού τύπου, και προσέχοντας τα κόκκινα σημάδια στα δένδρα και τους βράχους, φτάνουμε μετά από 2 ώρες πορείας, στην απείρου κάλλους τοποθεσία «Κράτια», στα 730 μέτρα υψόμετρο.
Σήμα κατατεθέν της, η πετρόχτιστη πηγή και φυσικά ο τρίδυμος γιγαντιαίος πλάτανος που την σκιάζει.
Στο σημείο αυτό το μονοπάτι χωρίζεται στα δύο. Το ένα κατευθύνεται ανατολικά και συναντά δασικό δρόμο (πηγαίνουμε δεξιά έχοντας την πηγή στην πλάτη μας).
Μετά από πορεία 3-4 ωρών τραβερσάροντας τις νότιες πλαγιές της Δίρφης, καταλήγει στο καταφύγιο του ΕΟΣ Χαλκίδας.
Το άλλο μονοπάτι, που εμείς ακολουθήσαμε, ξεκινά πίσω από μια πέτρινη κατασκευή και έχει κατεύθυνση Β-ΒΔ.
Ακολουθώντας αριστερόστροφη πορεία, καταλήγουμε σε δασικό δρόμο, όπου υπάρχει κι ένα πέτρινο πεζούλι.
Βρισκόμαστε σε υψόμετρο 900 μέτρων περίπου, και έχουμε φτάσει στο τέρμα της διαδρομής μας μετά από 3 ώρες χαλαρού περπατήματος με πολλές στάσεις.
Η θέα προς τα δυτικά της Εύβοιας και τα γύρω βουνά είναι υποβλητική.
Από εδώ ξεκινάει ένα πλακόστρωτο (στην αρχή και σε διάφορα σημεία μετά) μονοπάτι που, αφού ανεβοκατέβει μέσα σε μια ρεματιά, καταλήγει σε ένα ξύλινο καταφύγιο στη «Ράχη Τσεργών», απ’ όπου περνάει ο επαρχιακός δρόμος που οδηγεί στη Γλυφάδα.
Θεωρώ ότι η διάσχιση του φαραγγιού της Αγάλης είναι μια εξαιρετική επιλογή για όσους κάνουν τα πρώτα τους βήματα στα βουνά.
Απέχει μόλις 1,5 ώρα από την Αθήνα, και αυτό που σίγουρα θα σας εντυπωσιάσει είναι το πλούσιο οικοσύστημα της περιοχής, καθώς και το ιδιαίτερο μικροκλίμα που το συνοδεύει.
