Το σπήλαιο των πηγών του Αγγίτη ποταμού

Το σπήλαιο πηγών Αγγίτη τοποθετείται βόρεια της υδρολογικής λεκάνης Δράμας, που περιβάλλεται από τα όρη Φαλακρό, Μενοίκιο, Παγγαίο και Σύμβολο.

Βρίσκεται 25 χλμ. βορειοδυτικά της Δράμας και 500 μ. από τον οικισμό Αγγίτης του Δήμου Προσοτσάνης.

Θεωρείται μέχρι στιγμής το μεγαλύτερο ποτάμιο σπήλαιο στην Ελλάδα, με μήκος περί τα 15 χλμ., εκ των οποίων τα 10 περίπου έχουν χαρτογραφηθεί.

Η φυσική είσοδος του ποτάμιου σπηλαίου αποτελεί το σημείο εξόδου του υπόγειου ποταμού που φέρει το όνομα Αγγίτης και είναι ο μεγαλύτερος παραπόταμος του ποταμού Στρυμόνα, με μήκος 50 χλμ.

Ο ποταμός διασχίζει το δυτικό τμήμα της πεδιάδας της Δράμας και, αφού συλλέξει τα νερά της τάφρου των Φιλίππων, εκβάλλει στον ποταμό Στρυμόνα.

Οι πηγές του ποταμού χρησιμοποιήθηκαν από κατοίκους για ύδρευση και παροχή ενέργειας. Οι κάτοικοι έχτισαν νερόμυλους κάτω από τις πηγές.

Σύντομα ανακάλυψαν την πρώτη μεγάλη αίθουσα, η οποία έχει ένα μεγάλο άνοιγμα προς την επιφάνεια, μία δολίνη, στην οποία κατέρρευσε η οροφή.

Η αίθουσα είναι επίσης προσβάσιμη από την είσοδο της σπηλιάς, αλλά η οροφή της είναι πολύ χαμηλή.

Η εντυπωσιακή έξοδος του ποταμού μέσα από το βουνό γίνεται από ένα μικρό τοξοειδές άνοιγμα στη βάση ενός μικρού θολωτού σπηλαίου (αίθουσα του τροχού).

Η αίθουσα αυτή έχει διάμετρο 40 μέτρα και μέγιστο ύψος 15 μέτρα, ενώ ήταν γνωστή λόγω του φυσικού ανοίγματος και αποτέλεσε το σημείο εκκίνησης για τους σπηλαιολόγους.

Η τεράστια πρώτη αίθουσα χρησιμοποιήθηκε τον 19ο αιώνα, για να εγκαταστήσουν έναν τροχό νερού, ο οποίος αντλούσε νερό μέσα σε έναν σωλήνα νερού.

Την περίοδο αυτή χτίστηκε το πρώτο μικρού μήκους τούνελ, προκειμένου να αποκτήσουν πρόσβαση στην πρώτη αίθουσα.

Το νερό ήταν πόσιμο για την πόλη και νερό άρδευσης για τα κοντινά χωράφια καπνού. Υπήρχε ένα μεγάλο κανάλι έξι χιλιομέτρων το οποίο χτίστηκε επίσης εκείνη την περίοδο.

Η άλλη ονομασία του σπηλαίου είναι “Μααρά”, ονομασία που πιθανώς ετυμολογείται στα αραβικά ως “μικρό σπήλαιο”, είτε στα εβραϊκά που σημαίνει “νερό από το βουνό”.

Το 1952 η νέα Ελληνική Σπηλαιολογική Εταιρία έκανε τη πρώτη εξερεύνηση, αλλά ένα σιφόνι σταμάτησε κάθε έρευνα μετά από μόλις 70μ.

Το 1978, με πολύ καλύτερο εξοπλισμό, μία ομάδα Γάλλων και Ελλήνων σπηλαιολόγων έκανε μία νέα προσπάθεια για να εξερευνήσει τη σπηλιά πίσω από το σιφόνι.

Εκείνοι ανακάλυψαν ένα πέρασμα 500 μέτρων το οποίο πάλι κατέληγε σε ένα σιφόνι. Αυτό το τμήμα της σπηλιάς είναι το τμήμα του σημερινού επισκέψιμου τμήματος του σπηλαίου.

Σύντομα ένα δεύτερο σύντομο τούνελ χτίστηκε για να επιτρέψει στους ανθρώπους να περάσουν το πρώτο σιφόνι.

Ο πλούσιος διάκοσμος του σπηλαίου περιλαμβάνει τεράστιους σταλακτίτες. Το σπήλαιο είναι επισκέψιμο σε μήκος 500 μέτρων ενώ συνολικά εκτείνεται σε μήκος άνω των 10 χιλιομέτρων.

Σήμερα, μία νέα είσοδος του τούνελ επιτρέπει την άνετη πρόσβαση στο βασικό πέρασμα και εισέρχεται στο σπήλαιο το λεγόμενο θάλαμο παραλίας.

Το μονοπάτι, χτισμένο σε μια γέφυρα πάνω από τον ποταμό, δείχνει το τμήμα στο επόμενο σιφόνι και οι επισκέπτες πρέπει να περπατήσουν πίσω την ίδια διαδρομή προς το θάλαμο παραλίας.

Εδώ μια γέφυρα διασχίζει τον ποταμό και ένα μικρό τούνελ οδηγεί σε ένα στενό τμήμα του σπηλαίου, και ένα άλλο τούνελ οδηγεί στην είσοδο.

Η περιήγηση είναι δυνατή μόνο όταν το επιτρέπει η στάθμη του νερού, το καλοκαίρι και το φθινόπωρο είναι η ιδανική εποχή για να το επισκεφτεί κανείς, καθώς τα νερά κατεβαίνουν, ενώ το χειμώνα τα νερά κατακλύζουν το εσωτερικό του.

Ο τροχός του νερού, η τεράστια δολίνη και ένα μικρό εκκλησάκι είναι οι κορυφαίες στιγμές στο τέλος της περιοδείας.

Η μέση θερμοκρασία του νερού στο σπήλαιο είναι 11,5°C και του αέρα 12,5°C. Οι θερμοκρασίες αυτές μεταβάλλονται ευκολότερα κοντά στα ανοίγματα του σπηλαίου.

Το τμήμα του σπηλαίου που έχει εξερευνηθεί φθάνει τα 7.800 μ. ενώ περιλαμβάνει συνολικά 10.200 μ. στοών.

Έτσι, αποτελεί το μεγαλύτερο σπήλαιο στην Ελλάδα καθώς το γνωστό μέχρι σήμερα τμήμα είναι 5.278 μ. σε ευθεία.

Επίσης είναι το δεύτερο μεγαλύτερο σε μήκος διαδρομών σπήλαιο στην Ελλάδα (πρώτο το Σπήλαιο Δυρού με 12.000 μ.).

Ένα πολύ μικρό τμήμα του σπηλαίου στην έξοδο του ποταμού ήταν γνωστό από την αρχαιότητα.

Στην περιοχή έχουν βρεθεί πολλά αρχαιολογικά ευρήματα καθώς και ένας χαυλιόδοντας από μαμούθ, που φυλάσσονται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Δράμας.

Στο σπήλαιο έχουν βρεθεί επίσης μοναδικά είδη ψαριών, όπως η μπριάνα και το τυλινάρι σε βάθη 6.500 μέτρων, καθώς και ένα μοναδικό είδος ημιδιάφανης πετροκαραβίδας Austropotamobius torrentium σε βάθος 7.100 μέτρων. Στο σπήλαιο έχει αναφερθεί η ύπαρξη διάφανων ψαριών.

Περισσότερες και πιο εξειδικευμένες πληροφορίες για το σπήλαιο των πηγών του Αγγίτη μπορείτε να δείτε στην εξαιρετική ιστοσελίδα canyoning-caving.blogspot.com

Θέση στο χάρτη

Πηγές
caveaggitis.gr
el.wikipedia.org
itravelling.gr
taxidologio.gr