Διάσχιση Δίρφης
Η Δίρφη, το ψηλότερο βουνό της Εύβοιας, έχει υψόμετρο 1.743 μέτρα και καταλαμβάνει, μόλις, την 93η θέση στην υψομετρική κατάταξη των Ελληνικών βουνών.
Παρόλα αυτά, θεωρείται -και όχι άδικα- ως ένα από τα ωραιότερα και άγρια βουνά της Ελλάδας, με εντυπωσιακό ανάγλυφο, μεγάλη βιοποικιλότητα και ιδιαίτερο μικροκλίμα.
Όταν αντικρύζεις από μακριά τον επιβλητικό κωνικό της όγκο, θαρρείς και βλέπεις έναν μεγάλο κρατήρα ηφαιστείου.
Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, ότι στους ορειβατικούς κύκλους αποκαλείται “Μικρό Φούτζι”.
Ένα βουνό με απότομες πλαγιές, άλλες αλπικές και γυμνές, άλλες πλούσιες σε βλάστηση και με άφθονα τρεχούμενα νερά που διατρέχουν υπέροχα φαράγγια και ρέματα.
Ένα βουνό ανεμοδαρμένο, με απρόβλεπτες καιρικές συνθήκες -ελέω της γεωγραφικής του θέσης- που έχει κερδίσει τον σεβασμό όλων των ορειβατών.
Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι οι περισσότερες σχολές χειμερινού βουνού που λειτουργούν στην Αττική, έχουν συμπεριλάβει τη Δίρφη στο πρόγραμμα της πρακτικής εξάσκησης.
Πάμε, λοιπόν, να περπατήσουμε εικονικά ένα μονοπάτι που περιέχει όλα αυτά τα στοιχεία που περιγράψαμε παραπάνω.
Δηλαδή, διάσχιση φαραγγιού, πορεία σε απότομες δασωμένες ή άγριες και γυμνές πλαγιές, πέρασμα από την μυθική κορυφή -το Δέλφι- αφού, κατά τη μυθολογία, διεκδικεί την τέλεση του γάμου του Δία και της Ήρας, και κατάληξη στο στολίδι του βουνού, το όμορφο ορειβατικό καταφύγιο του ΕΟΣ Χαλκίδας.
Συγκεκριμένα, αναφέρομαι στη διαδρομή που ξεκινάει με τη διάσχιση του φαραγγιού της Αγάλης, ανηφορίζει στην απότομη ράχη Πατερό, περνάει από την ψηλότερη κορυφή του βουνού και κατηφορίζει από το κλασικό μονοπάτι στο καταφύγιο.
Η περιπέτειά μας ξεκινά από τον Άγιο Αθανάσιο, ένα χωριό που είναι χτισμένο σε υψόμετρο 200 μέτρων, 33 χιλιόμετρα ΒΑ της Χαλκίδας, και συγκεκριμένα μετά το γήπεδο του οικισμού.
Φτάνοντας στο χωριό, ενημερωτικές πινακίδες θα σας κατευθύνουν προς την είσοδο του φαραγγιού.
Το κομμάτι της διάσχισης του φαραγγιού της Αγάλης, το έχω παρουσιάσει εκτενώς σε προηγούμενη ανάρτηση, που μπορείτε να δείτε εδώ.
Δείτε μερικά στιγμιότυπα από τη διάσχιση του φαραγγιού της Αγάλης:
Αφού απολαύσουμε τη θέα προς τα δυτικά και βόρεια της Εύβοιας από το χαρακτηριστικό πέτρινο πεζούλι που βρίσκεται πάνω στον δασικό δρόμο, περνάμε απέναντι κι αρχίζουμε να ανηφορίζουμε σε μια πετρώδη αραιοδασωμένη πλαγιά με μεγάλη κλίση.
Είναι η ράχη Πατερό και ανεβαίνουμε με κατεύθυνση γιατί ούτε σημάδια υπάρχουν ούτε εμφανές μονοπάτι, αν και ο χάρτης της Ανάβασης δείχνει ότι υπάρχει μονοπάτι.
Βέβαια, για να πω την αμαρτία μου… όταν εμφάνισα το ίχνος που κατέγραψε το gps μου στον ηλεκτρονικό χάρτη του topoguide.gr, διαπίστωσα ότι η πορεία μου αποκλίνει σε πολλά σημεία από το μονοπάτι του χάρτη.
Πάντως, σε κάθε περίπτωση, καλό είναι όταν αποφασίσετε να κάνετε αυτή τη διαδρομή να έχετε μαζί σας μια συσκευή gps, μιας και σ’ αυτό το βουνό η έλλειψη ορατότητας είναι σύνηθες φαινόμενο.
Μετά από 2-3 ώρες επίπονης ανάβασης της ράχης Πατερό, βγαίνουμε στο πλάτωμα της κορυφής του βουνού.
Αφού απολαύσουμε την υπέροχη θέα (καιρού επιτρέποντος), ακολουθούμε την πυκνή σήμανση του κλασικού μονοπατιού που κατεβαίνει στο καταφύγιο του ΕΟΣ Χαλκίδας.
Πρόκειται για μια πολύ δυνατή διαδρομή μήκους 13 χιλιομέτρων και συνολικής υψομετρικής διαφοράς 1.600 μέτρων.
Ο χρόνος της διάσχισης ποικίλει, και εξαρτάται από τις ικανότητες των ορειβατών και τις διάρκειες των στάσεων.
Υπολογίστε περίπου 7 με 9 ώρες. Η ράχη Πατερό έχει μεγάλη κλίση (ειδικά τα πρώτα 300 μέτρα υψομετρικής). Μετά γλυκαίνει. Όχι, βέβαια, πως η κατάβαση είναι εύκολη.
Η απότομη πετρώδης ράχη Κουτουρνάκια είναι μια πραγματική δοκιμασία για τα γόνατα και τα ορειβατικά παπούτσια.
Νερό θα προμηθευτείτε από την πηγή Κράτια στα τελειώματα του φαραγγιού της Αγάλης.
Σημείωση: Η συγκεκριμένη καταγραφή τελειώνει στον ασφαλτόδρομο στο διάσελο Μεσοράχης.
