Η λευκή μαγεία της Γκιώνας

Έχετε ποτέ σκεφτεί πώς θα ήταν να ζούσατε τα όνειρά σας; Πώς θα αισθανόσασταν; Θα νιώθατε ολοκληρωμένοι;

Μάλλον θα σκέφτεστε «πόσο υπέροχο θα ήταν κάτι τέτοιο, αλλά δυστυχώς είναι ουτοπικό και ανέφικτο».

Σας καταλαβαίνω, το έχω σκεφτεί και γω. Η ζωή και η πραγματικότητα που μας περιβάλλει είναι σκληρή και άδικη. Δολοφόνος ονείρων.

Τίποτα στη ζωή δεν είναι εύκολο και τίποτα δε χαρίζεται. Το έχεις παρατηρήσει αυτό;

Όλα όσα θέλεις να πετύχεις χρειάζονται περισσότερη προσπάθεια από ό, τι νόμιζες στην αρχή.

Τα όνειρα είναι σαν τα βουνά. Δεν έχεις άλλη επιλογή παρά να τα σκαρφαλώσεις. Επειδή είναι εκεί, μπροστά σου.

Τα όνειρα, όπως και τα βουνά, δεν κατακτώνται εύκολα. Το τίμημα είναι βαρύ. Εμπόδια. Ένα τίμημα, όμως, που πρέπει να αναλάβεις, αν θέλεις να πετύχεις κάτι που θα σε κάνει περήφανο.

Φόρεσε, λοιπόν, τ’ άρβυλα, φορτώσου το σακίδιο γεμάτο με όλες τις ενδόμυχες επιθυμίες σου και πάρε τ’ ανηφορικό μονοπάτι στο βουνό των ονείρων σου.

Κι αν η μοίρα το φέρει και βρεθείς σ’ ένα χιονισμένο βουνό μια ηλιόλουστη χειμωνιάτικη μέρα… ε, τότε τα όνειρά σου ενσαρκώνονται, γίνονται πραγματικότητα, γίνονται ζωή.

Πιστεύετε στα παραμύθια; Εγώ ναι. Τα παραμύθια λένε πάντα την αλήθεια κι όσο πιο πολύ το νιώθεις αυτό, τόσο πιο μεγάλα θαύματα μπορούν να σου συμβούν.

Βγαλμένη από παραμύθι ήταν εκείνη η χειμερινή ανάβαση στο ψηλότερο βουνό της Ρούμελης, την Γκιώνα.

Εκείνη τη μέρα είχα την τύχη να βιώσω ένα θαύμα, τόσο λαμπρό όσο κι ο υπέρλαμπρος ήλιος που μας συντρόφευε στην πορεία μας στην μαγική κορυφή της ικανοποίησης.

Η πορεία προς την κορυφή γνώριμη από παλιά (δείτε ΕΔΩ), με αφετηρία τη θέση «Μνήματα» (1.350 μ.) και συγκεκριμένα από το σημείο του δασικού δρόμου (που έρχεται από Καλοσκοπή), όπου στα δεξιά του υπάρχει ένα μνημείο προς τιμή της Μάχης της Ντρέμισσας.

Στη συνέχεια ακολουθούμε το δασικό δρόμο, περνάμε από μια πηγή, και σε μια φουρκέτα εγκαταλείπουμε το δρόμο και ανηφορίζουμε σε καλοσηματοδοτημένο μονοπάτι με κατεύθυνση νοτιοδυτική.

Ξανασυναντάμε το δασικό δρόμο, τον οποίο και ακολουθούμε μέχρι τη θέση «Κέδρος», απ’ όπου ξεκινάει η ανηφορική καγκελωτή πορεία προς τη Βαθιά Λάκκα, πάλι με κατεύθυνση νοτιοδυτική.

Προσοχή πρέπει να δείξουμε στη θέση «Κέδρος», η οποία πολλάκις σαρώνεται από χιονοστιβάδες που πέφτουν από την Πλατυβούνα (2.317 μ.).

Κινούμενοι παράλληλα με ένα ρυάκι, στον ορίζοντα αρχίζει να φαίνεται η μύτη της Πυραμίδας (θέση «Σταυρός»).

Σύντομα βγαίνουμε στη Βαθιά Λάκκα (1.950 μ.), ένα χαρακτηριστικό «βύθισμα» κάτω από τον εντυπωσιακό όγκο της Πυραμίδας.

Ακολουθώντας τα σημάδια του μονοπατιού που φεύγει στα αριστερά της Βαθιάς Λάκκας φτάνουμε στη Διασέλα (2.150 μ.), το διάσελο Πυραμίδας-Πλατυβούνας.

Στα αριστερά μας (ανατολικά) είναι η Πλατυβούνα (2.317 μ.), μπροστά μας η Λάκκα Καρβούνη, το καταφύγιο του Π.Ο.Α. και ο Προφήτης Ηλίας (2.299 μ.), ενώ δεξιά μας (δυτικά) διακρίνουμε την Πυραμίδα.

Τα 350 μ. υψομετρικής διαφοράς που μας χωρίζουν από το κολωνάκι της κορυφής καλύπτονται σε 1 ώρα περίπου, κινούμενοι με προσοχή πάνω στην ανηφορική αλλά όχι δύσκολη ράχη. Μοναδική η θέα από την υψηλότερη κορυφή της Ρούμελης.

Άφήσε, λοιπόν, τον εαυτό σου ελεύθερο να ονειρευτεί. Φτιάξε το δικό σου παραμύθι και ξαναβρες το ξεχασμένο μονοπάτι της ζωής σου.

Η φαντασία σου είναι το μεγαλύτερο δώρο, το δυνατότερο εργαλείο, αλλά και το πιο εύπλαστο υλικό για να χτίσεις τη ζωή σου, όπως εσύ θέλεις.