Το Hillary Step στο Everest

To τελευταίο και [πάλαι ποτέ] από τα πιο απαιτητικά περάσματα στη διαδρομή για την κορυφή του Everest.

Το Hillary Step ήταν ένα σχεδόν κάθετο βράχινο πέρασμα, με ύψος περίπου 12 μέτρων, που βρισκόταν κοντά στην κορυφή του Everest, περίπου στα 8.790 μέτρα υψόμετρο.

Βρισκόταν στη νοτιοανατολική κορυφογραμμή, στα μισά της διαδρομής μεταξύ της “Νότιας Κορυφής” και της κύριας κορυφής.

Το Hillary Step ήταν το πιο δύσκολο τεχνικά μέρος της κλασικής ανάβασης στο Everest από την πλευρά του Νεπάλ και η τελευταία πραγματική πρόκληση πριν την κορυφή του βουνού.

Το Hillary Step υπέστη καταστροφές και αλλοιώσεις από σεισμό που έπληξε την περιοχή του Νεπάλ το 2015.

Η αναρρίχηση στο Hillary Step ενείχε τον κίνδυνο πτώσης 3.000 μέτρων στα δεξιά (καθώς ανεβαίνεις) και πτώσης 2.400 μέτρων στα αριστερά.

Μια αναρρίχηση χωρίς βοηθητικά μέσα είχε βαθμολογηθεί ως IV βαθμού δυσκολίας — αλλά… στη «Ζώνη του Θανάτου».

Κάποιες σεζόν, μετά από έντονη χιονόπτωση, η επιφάνεια του βράχου μπορεί να παρακαμφθεί με αναρρίχηση σε χιόνι/πάγο.

Ο Anatoli Boukreev βρήκε ένα σώμα κρεμασμένο από σχοινιά στη βάση του Step το 1996, σύμφωνα με το βιβλίο του «The Climb».

Ορειβασία

Το Step εθεάθη για πρώτη φορά από κοντά, κατά τη διάρκεια της Βρετανικής Αποστολής στο Everest το 1953, από την πρώτη σχοινοσυντροφιά που επιχείρησε στο βουνό, αποτελούμενη από τους Tom Bourdillon και Charles Evans, όταν έφτασαν στη “Νότια Κορυφή” στις 26 Μαΐου στις 13:00, οπότε και αναγκάστηκαν να οπισθοχωρήσουν γιατί ήταν πολύ αργά για να συνεχίσουν.

Καθισμένοι στον χιονισμένο θόλο της “Νότιας Κορυφής”, μπορούσαν να κοιτάξουν προσεκτικά την τελευταία ανάβαση των 90 μέτρων προς την κορυφή.

Δεν ήταν η ντελικάτη κορυφογραμμή που ήλπιζαν, αλλά μια λεπτή κόψη χιονιού και πάγου, απότομη στα αριστερά, που προεξείχε σαν κορνίζα στα δεξιά.

Διακοπτόταν από ένα τρομερό βράχινο πέρασμα ύψους 12 μέτρων στα 2/3 της διαδρομής προς τα πάνω.

Το πέρασμα πήρε το όνομά του από τον Sir Edmund Hillary, που πρώτος το σκαρφάλωσε μαζί με τον Σέρπα Tenzing Norgay, στις 29 Μαΐου 1953.

Μετά την ολοκλήρωση της ανάβασης στην κορυφή, ο Hillary ανέφερε ότι το χιόνι στο πέρασμα ήταν πιο σκληρό απ’ ότι σε χαμηλότερο υψόμετρο.

Στην αφήγησή του για την ανάβαση στην κορυφή του Everest το 1953, έγραψε:

Μετά από σταθερή πορεία μιας ώρας, φτάσαμε στη βάση του πιο τρομερού προβλήματος στην κορυφογραμμή – ένα βράχινο πέρασμα ύψους περίπου 12 μέτρων.

Γνωρίζαμε την ύπαρξη αυτού του περάσματος από αεροφωτογραφίες, και το είχαμε δει και με τα κιάλια μας από το Thyangboche.

Συνειδητοποιήσαμε ότι σε αυτό το υψόμετρο μπορεί κάλλιστα να καθορίσει την επιτυχία ή αποτυχία της ανάβασης.

Ο ίδιος ο βράχος, λείος και με ελάχιστα πιασίματα, μπορεί να αποτελούσε ένα ενδιαφέρον πρόβλημα για μια ομάδα αναρριχητών στην περιοχή Lake District [σ.σ. εθνικό πάρκο στη βορειοδυτική Αγγλία] ένα Κυριακάτικο απόγευμα, αλλά εδώ πάνω ήταν ένα εμπόδιο που έβαζε σε σκληρή δοκιμασία τις ελάχιστες σωματικές και ψυχικές μας δυνάμεις.

Δεν μπορούσα να δω κάποιο εφικτό πέρασμα στα δυτικά, αλλά ευτυχώς στα ανατολικά υπήρχε μια πιθανότητα. Στην ανατολική του πλευρά υπήρχε μια στενή ρωγμή μεταξύ του βράχου και μιας τεράστιας κορνίζας χιονιού.

Άφησα πίσω μου τον Tenzing να με ασφαλίζει όσο καλύτερα μπορούσε, μπήκα στη ρωγμή και κλωτσώντας προς τα πίσω με τα κραμπόν μου, βύθισα τις ακίδες τους βαθιά στο παγωμένο χιόνι και σηκώθηκα από το έδαφος.

Εκμεταλλευόμενος κάθε μικρό κράτημα στον βράχο και όλη τη δύναμη του γονάτου, των ώμων και των χεριών, σκαρφάλωσα στη ρωγμή, κάνοντας την προσευχή μου να παραμείνει η κορνίζα κολλημένη στον βράχο.

Παρά τη σημαντική προσπάθεια που χρειάστηκε, η πρόοδός μου -αν και αργή- ήταν σταθερή, και καθώς ο Tenzing έδινε σχοινί, κατάφερα να φτάσω τελικά στην κορυφή του βράχου και να συρθώ σε μια φαρδιά προεξοχή.

Ξάπλωσα για λίγη ώρα, ανακτώντας την ανάσα μου. Ήταν η στιγμή που για πρώτη φορά πίστεψα πραγματικά ότι τίποτα τώρα δεν μπορούσε να μας εμποδίσει να φτάσουμε στην κορυφή.

Πήρα μια σταθερή θέση στην προεξοχή και έκανα σήμα στον Tezning να ανέβει. Όταν ανέβηκε, σωριάστηκε κι αυτός εξαντλημένος από την υπερπροσπάθεια.

Η Μεταβολή του 2015

Το 2016 υπήρχε η υποψία ότι ο σεισμός του Απριλίου 2015 στο Νεπάλ είχε μεταβάλει το Hillary Step, αλλά είχε τόσο πολύ χιόνι που δεν ήταν σαφές αν κάτι τέτοιο ίσχυε.

Τον Μάιο του 2017, ο Tim Mosedale και άλλοι ορειβάτες ανέφεραν ότι «το Hillary Step δεν υπάρχει πια», αν και η πλήρης έκταση και η φύση των αλλαγών ήταν ακόμη υπό εξέταση.

Ένας άλλος ορειβάτης που πίστευε ότι το Step είχε μεταβληθεί, ήταν ο David Liaño Gonzalez, που είχε ανέβει έξι φορές στην κορυφή του Everest, μεταξύ των οποίων, το 2013 και το 2016.

Ωστόσο, ορισμένοι σημαντικοί Νεπαλέζοι ορειβάτες, συμπεριλαμβανομένου του Ang Tshering Sherpa -προέδρου της Νεπαλέζικης Ορειβατικής Ομοσπονδίας- ανέφεραν ότι το Step ήταν ακόμα άθικτο, αλλά καλυμμένο με περισσότερο χιόνι από πριν.

Αργότερα, αφού μελέτησε πλούσιο φωτογραφικό υλικό από το 2006 έως το 2016, συμφώνησε ότι τουλάχιστον το πάνω μέρος του Step είχε πράγματι αλλάξει.

Ο Peter Hillary, ο γιος του Edmund Hillary, ρωτήθηκε για τη γνώμη του για το Step, βάσει των φωτογραφιών.

Συμφώνησε ότι ήταν εκεί εν μέρει, αλλά πίστευε ότι είχε υποστεί κάποια αλλαγή, σημειώνοντας ιδιαίτερα αυτό που έμοιαζε με φρέσκο σπασμένο βράχο.

Στις αρχές Ιουνίου 2017, ήρθαν περισσότερες αναφορές και φωτογραφικά στοιχεία, με τον Garrett Madison να αναφέρει ότι το Step είχε οριστικά αλλάξει.

Ο Dave Hahn, ο οποίος έχει ανέβει 15 φορές στο Everest, είδε τις φωτογραφίες και συμφώνησε ότι άλλαξε.

Δεν υπάρχει πλέον αμφιβολία. Ο σεισμός του 2015 στο Νέπαλ, μετέβαλε οριστικά το Hillary Step.

Αυτή, όμως, δεν είναι η φυσική εξέλιξη των γεωλογικών μεταβολών στον πλανήτη μας;

Ο Hahn σημείωσε πώς ήταν ένας υπέροχος φόρος τιμής στον Hillary και τον Tenzing και κάθε φορά που το σκαρφάλωνε, η θύμησή τους ερχόταν στο μυαλό του.

Αργότερα το 2017, ο οδηγός βουνού και επαγγελματίας φωτογράφος Lhakpa Rangdu διοργάνωσε μια έκθεση φωτογραφίας στο Υπουργείο Τουρισμού του Νεπάλ, δείχνοντας πώς είχε αλλάξει το Hillary Step.

Ο Rangdu έχει σκαρφαλώσει στο Everest πολλές φορές από το 2005, μεταξύ άλλων πριν και μετά τον μεγάλο σεισμό του Νεπάλ.

Ο συνδυασμός αυτών των δεξιοτήτων —φωτογραφία σε μεγάλο υψόμετρο και ορειβασία— του επέτρεψε να παράσχει μια φωτογραφική ιστορία του Hillary Step, δηλώνοντας ότι το Hillary Step είχε χαθεί οριστικά.