Στην κορυφή Τζελάτη του Μαινάλου
Ο ορεινός όγκος του Μαινάλου δεσπόζει στην καρδιά της Πελοποννήσου, στο νομό Αρκαδίας.
Αποτελεί έναν δημοφιλή προορισμό των Αθηναίων ορειβατών και πεζοπόρων, μιας και σε 2 με 2,5 ώρες από το κέντρο της πολύβουης πρωτεύουσας βρίσκεσαι σε ένα από τα ομορφότερα βουνά της Ελλάδας, με τη θαυμάσια κεφαλληνιακή ελάτη, την παρθένα φύση, την ιδιαίτερη χλωρίδα και πανίδα και τα γραφικά ορεινά χωριά του.
Επιπλέον, το Μαίναλο διαθέτει ένα εκτεταμένο δίκτυο μονοπατιών μήκους εκατοντάδων χιλιομέτρων.
Ανάμεσα σ’ αυτά τα μονοπάτια ξεχωρίζουν το Ευρωπαϊκό Μονοπάτι Ε4 και το Εθνικό Ορειβατικό Μονοπάτι 32.
Επομένως οι επιλογές που διαθέτουμε είναι πολλές και άκρως ενδιαφέρουσες.
Με αφετηρία το καταφύγιο του Ε.Ο.Σ. Τρίπολης, κοντά στο χιονοδρομικό κέντρο, χτισμένο σε υψόμετρο 1.600 μ., μπορούμε να επιλέξουμε διάφορες διαδρομές που μας οδηγούν σε κορυφές ή σε διασχίσεις των πανέμορφων ελατοδασών του βουνού, με κατάληξη τα διάσπαρτα ορεινά χωριά της Αρκαδίας.
Σήμερα επέλεξα να παρουσιάσω τη διαδρομή από το χιονοδρομικό κέντρο στην Τζελάτη, τη δεύτερη ψηλότερη κορυφή του ορεινού συγκροτήματος με υψόμετρο 1.868 μ.
Με αφετηρία το σαλέ του χιονοδρομικού κέντρου ακολουθούμε χωματόδρομο, ο οποίος θα μας οδηγήσει στην ονομαζόμενη “καλύβα” του χιονοδρομικού κέντρου.
Η “καλύβα” δεν είναι τίποτε άλλο από ένα εγκαταλειμμένο σαλέ με εντυπωσιακή θέα προς το Χελμό, ενώ στα δεξιά μας δεσπόζει η κορυφή Μεσοβούνι (1.860 μ.).
Το μονοπάτι (σηματοδότηση με κόκκινα σημάδια) συνεχίζει πίσω από την “καλύβα” και μας βγάζει στη θέση Βούρβουλα, λίγο πριν το Μεγάλο Διάσελο, ανάμεσα στη Τζελάτη και το Μεσοβούνι.
Έχουμε φτάσει στο Μεγάλο Διάσελο. Απέναντί μας στέκεται αγέρωχη η Τζελάτη.
Αν και υψομετρικά δεν απέχουμε πολύ, μας χωρίζει μια μεγάλη χαράδρα την οποία πρέπει να διασχίσουμε κάθετα, οπότε αρχίζουμε να χάνουμε ύψος.
Το μονοπάτι αρχίζει να κατηφορίζει. Στη βάση της χαράδρας κάνουμε μια μικρή στάση για να απολαύσουμε την υπέροχη φύση που απλώνεται γύρω μας και να πάρουμε δυνάμεις για την τελική ανάβαση.
Αφού περάσουμε τη χαράδρα μπαίνουμε στο τελευταίο κομμάτι της ανάβασης στην κορυφή. Η πορεία είναι εμφανής.
Τα κόκκινα σημάδια στους βράχους κάνουν καλή δουλειά και μετά από κανά δυο ανεβοκατεβάσματα (όχι κάτι το ιδιαίτερο) φτάνουμε στον προορισμό μας.
Στο σημείο αυτό πρέπει να αναφέρω ότι η Τζελάτη είναι μία κορυφή που ανήκει στο ορεινό συγκρότημα του Ανατολικού Μαινάλου.
Το Μαίναλο χωρίζεται σε δύο ορεινά συγκροτήματα. Το Ανατολικό και το Δυτικό.
Η οροσειρά του Ανατολικού Μαινάλου έχει 10 κορυφές με υψόμετρο άνω των 1.800 μέτρων.
Το δυτικό Μαίναλο αποτελείται από δασωμένες ελατοσκέπαστες κορυφές, με υψόμετρα μεταξύ 1.400 και 1.700 μέτρων.
Σημείο τομής των δύο συγκροτημάτων είναι η περιοχή της Αλωνίσταινας. Και τα δύο συγκροτήματα έχουν περισσότερες από 50 κορυφές με υψόμετρο άνω των 1.500 μέτρων.
Από δω κι ύστερα έχουμε δύο επιλογές. Ή να επιστρέψουμε στο χιονοδρομικό από τα ίδια ή να κινηθούμε προς την Αλωνίσταινα.
Στην παραπάνω φωτογραφία βλέπουμε τη δασωμένη ρεματιά την οποία θα κατέβουμε προκειμένου να πέσουμε πάνω σε δασικό χωματόδρομο (αριστερή κατεύθυνση), τον οποίο ακολουθούμε μέχρι να βρούμε τη διασταύρωση του μονοπατιού που ξεκινά από το χιονοδρομικό κέντρο, τραβερσάρει τις πλαγιές του Ξερακιά (1.771 μ.) και καταλήγει στην Αλωνίσταινα.
Στη ρεματιά δεν υπάρχει σαφές μονοπάτι, απλά ακουθούμε την κοίτη της. Η κατάβαση έχει κλίση, ενώ σπασμένοι κορμοί και κλαδιά δυσκολεύουν την πορεία μας.
Φθάνοντας στη διασταύρωση με το μονοπάτι “Χιονοδρομικό κέντρο-Αλωνίσταινα”, έχουμε πάλι δύο επιλογές.
Ή να κατέβουμε στην Αλωνίσταινα, αν θέλουμε να κάνουμε διάσχιση ή να επιστρέψουμε στο χιονοδρομικό κέντρο, αν θέλουμε να κάνουμε κυκλική πορεία (αυτήν την πορεία ακολούθησα).
Οι παρακάτω φωτογραφίες είναι από την επιστροφή στο χιονοδρομικό κέντρο. Αξίζει να αναφέρω ότι η σηματοδότηση του μονοπατίου είναι εξαιρετική.
Ο Σύλλογος Αρκάδων Ορειβατών Οικολόγων (Σ.Α.Ο.Ο.) έχει κάνει εξαιρετική δουλειά.
