Ανακαλύπτοντας τις χειμερινές ομορφιές του Τίταρου
Πώς αισθάνεται άραγε ένα βουνό που μεγαλώνει στη σκία ενός γίγαντα, γνωστού ως τα πέρατα του κόσμου; Κι αν για τον Όλυμπο δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις, πόσοι από σας γνωρίζετε την ύπαρξη του Τίταρου;
Κάπου στα βορειοδυτικά του Ολύμπου υπάρχει ένας μικρός ορεινός όγκος που η μοίρα του έλαχε να ορθώσει το ανάστημά του μόνιμα στη σκιά του βουνού των θεών.
Τίταρος το όνομά του. Ένα ασβεστολιθικό βουνό με ψηλότερη κορυφή το Μικρό Φλάμπουρο στα 1.834 μέτρα, που απλώνεται με δυτική προς ανατολική κατεύθυνση, στα βόρεια του Νομού Λάρισας, στα όρια της Μακεδονίας με τη Θεσσαλία.
Στα δυτικά και νότια συνορεύει με τα Καμβούνια Όρη, από τα οποία τον χωρίζουν τα στενά του Σαραντάπορου, και στον βορρά με τα Πιέρια Όρη.
Ο Τίταρος συνδέεται με ένα σημαντικό ιερό, το πρώτο μαντείο της Δωδώνης, όπως μαρτυρεί η επίκληση του Αχιλλέα προς το Δία (Ιλιάδα, Π230-235), όπου την αναφέρει ως “δυσχείμερον” που υπηρετείται από τους Σελλούς που ζουν γύρω από τον Τιταρήσιο ποταμό που πηγάζει από τον Τίταρο.
Συνδυάζοντας το γεγονός ότι ο μάντης της εκστρατείας των Ελλήνων Αργοναυτών είναι από τον Τίταρο, συνάγεται ότι εκεί πρέπει να βρισκόταν και η αρχική Δωδώνη. Όταν οι Πελασγοί της περιοχής διώχθηκαν από τους Λάπιθες προς την Ήπειρο, εκεί ίδρυσαν τη δεύτερη Δωδώνη, που είναι ευρύτερα γνωστή.
Μεγάλο μέρος του καλύπτεται από δάση. Είναι κατάφυτο κυρίως στις ΒΑ πλαγιές του από δρύες χαμηλά και αιωνόβιες οξιές ψηλότερα.
Το νότιο τμήμα του είναι υποβαθμισμένο από την υπερβόσκηση. Η πανίδα του αποτελείται κυρίως από κοινά δασικά είδη (αγριογούρουνα, αλεπούδες, ζαρκάδια, λύκους, δρυοκολάπτες, πέρδικες, κίσσες κ.α.).
Η πεζοπορική μας διαδρομή που διασχίζει την κορυφογραμμή του βουνού με κατεύθυνση από νότο προς βορρά, ξεκινάει από το γραφικό Λιβάδι, τον μοναδικό οικισμό που είναι χτισμένος στις πλαγιές του βουνού.
Η Δημοτική Κοινότητα Λιβαδίου σύμφωνα με την απογραφή του έτους 2011, αριθμεί περίπου τους 2.250 μόνιμους κατοίκους και υπάγεται στον καλλικρατικό Δήμο Ελασσόνας. Οι κάτοικοι στην πλειονότητά τους ασχολούνται με τη γεωργία και την κτηνοτροφία.
Το Λιβάδι, πατρίδα και γενέτειρα του μεγάλου αγωνιστή του 1821 και Φιλικού Γεωργάκη Ολύμπιου, είναι κτισμένο στις νότιες πλαγιές του Τιτάριου Όρους σε υψόμετρο 1.200 μέτρων.
Διατηρεί την γραφικότητα του και τις παραδόσεις του που τις έλκει από τη βλάχικη καταγωγή των κατοίκων του.
Στη δεκαετία του ‘50 και παλαιότερα, το Λιβάδι ήταν ένα από τα σημαντικότερα παραθεριστικά κέντρα της Θεσσαλομακεδονίας, γνωστό για το υγιεινό του κλίμα και την αγνότητα των προϊόντων του.
Σήμερα ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει τα λιθόστρωτα δρομάκια, τον αιωνόβιο πλάτανο και τη βρύση με το κρυστάλλινο νερό στην πλατεία, να επισκεφθεί το σπίτι του Γεωργάκη Ολύμπιου που λειτουργεί ως μουσείο και να συναντήσει έναν πεταλωτή ή τσαγκάρη που ασκεί την τέχνη του.
Η πορεία μας ξεκινάει από το parking στην είσοδο του χωριού. Στην αρχή και για 300 μέτρα ακολουθούμε τον ασφαλτόδρομο, ώσπου τον εγκαταλείπουμε ανηφορίζοντας στα αριστερά μας σε λιθόχτιστο μονοπάτι.
Στο παρακάτω link από το Google Maps μπορείτε να δείτε το ακριβές σημείο απ’ όπου αφήνουμε τον ασφαλτόδρομο και μπαίνουμε στο λιθόστρωτο μονοπάτι στ΄αριστερά μας.
https://maps.app.goo.gl/pvNUbBhv3TURy7Ck6
Περνάμε ένα κιόσκι και μια πηγή κι ανηφορίζουμε στο λιθόστρωτο μονοπάτι σε πευκόφυτο λόφο.
Μετά από περίπου 1 χιλιόμετρο πορείας στο μονοπάτι αυτό –στα 1.370 μέτρα υψόμετρο- βγαίνουμε σε χωματόδρομο (στρίβουμε αριστερά), έναν από τους πολλούς στη γύρω περιοχή που εξυπηρετούν τις ανάγκες των ντόπιων κτηνοτρόφων.
Λίγο πιο κάτω (200-250 μέτρα) φτάνουμε στον περίβολο της εκκλησίας του Προφήτη Ηλία που δεσπόζει στην περιοχή. Μπροστά απλώνεται ένα οροπέδιο που φιλοξενεί πολλές στάνες και από αισθητικής άποψης βαθμολογείται κάτω του μηδενός.
Αμέσως μετά την εκκλησία και λίγο πριν βγούμε στον κεντρικό δασικό δρόμο που έρχεται από το Λιβάδι, στρίβουμε δεξιά σε δευτερεύοντα χωματόδρομο με κατεύθυνση ΒΔ.
Η ύπαρξη του χιονιού και η παρουσία της ομίχλης δίνουν έναν μικρό τόνο ενδιαφέροντος σε μία κατά τα λοιπά αδιάφορη διαδρομή.
Λίγο πιο πάνω η κατάσταση αρχίζει ν’ αποκτά εξαιρετικό ενδιαφέρον μιας και πίσω μας (Α-ΝΑ) εμφανίζεται ο μεγαλόπρεπος ορεινός όγκος του Ολύμπου ν’ αναδύεται πάνω από την χαμηλή νέφωση.
Ανηφορίζουμε σε μικρή ρεματιά που μας βγάζει στον κεντρικό χωματόδρομο που έρχεται από το Λιβάδι. Βρισκόμαστε στα 1.430 μέτα υψόμετρο κι έχουμε διανύσει 2,45 χιλιόμετρα.
Μετά από 700 περίπου μέτρα πορείας στον χιονισμένο δασικό δρόμο φτάνουμε σε κιόσκι και πετρόχτιστη στέρνα με πηγή στα αριστερά του δρόμου. Εδώ κόβουμε μια δεξιά φουρκέτα του δρόμου και περνάμε απέναντι ανηφορίζοντας σε μια πλαγιά με χαμηλή βλάστηση.
Είναι το ξεκίνημα της κορυφογραμμής του Τίταρου στα 1.500 μέτρα υψόμετρο. Χωρίς να υπάρχει σαφές μονοπάτι, ανεβαίνουμε με κατεύθυνση, καθώς στο βάθος ξεπροβάλλουν οι ψηλές κορυφές του βουνού. Κάποια στιγμή συναντάμε κόκκινα σημάδια στα βράχια, τα οποία και ακολουθούμε.
Έχουμε βγει πια πάνω απ’ το σύννεφο και γύρω μας έχει αποκαλυφθεί ένα εκπληκτικό σκηνικό, βγαλμένο μέσα από το πιο ακραίο σενάριο ορειβατικής φαντασίας.
Κινούμαστε πάνω στην κορυφογραμμή του Τίταρου, αιωρούμενοι πάνω απ’ τα σύννεφα, κι ευγνωμονούμε τον θεό που μας αξίωσε να ζήσουμε τέτοιες στιγμές ορειβατικής πλήρωσης.
Από τη μία μεριά έχουμε τους χιονισμένους όγκους του Ολύμπου και των Πιερίων κι απ’ την άλλη τον θεσσαλικό κάμπο σκεπασμένο από ένα πυκνό πέπλο ομίχλης.
Μια θάλασσα από σύννεφα γύρω μας και το βλέμμα χάνεται στα δυτικά, καθώς μαγεμένοι αγναντεύουμε τη ραχοκοκκαλιά της Πίνδου σε όλο της το ανάπτυγμα από βορρά προς νότο.
Καθώς ανεβαίνουμε, σταδιακά το μονοπάτι αρχίζει να κινείται παράλληλα με ένα υπέροχο δάσος οξιάς, ώσπου φτάνουμε στο κολωνάκι της κορυφής Σάπκα στα 1.819 μέτα υψόμετρο μετά από 5,1 χιλιόμετρα.
Σύντομη στάση για τις απαραίτητες φωτογραφίες με φόντο τον εβληματικό Όλυμπο, και κατηφορίζουμε στο διάσελο Σάπκας-Μικρού Φλάμπουρου (της ψηλότερης κορυφής του βουνού).
Στο χαμηλότερο σημείο του διάσελου το υψόμετρο του gps δείχνει 1.690 μέτρα. Η μαγευτική διάσχιση της κορυφογραμμής τερματίζει στην κορυφή Μικρό Φλάμπουρο στα 1.834 μέτρα υψόμετρο μετά από συνολικά 7,4 χιλιόμετρα πορείας.
Εκστασιασμένοι από τις εντυπωσιακές εικόνες που αντίκρυσαν τα μάτια μας, πήραμε τον δρόμο της επιστροφής από τα ίδια.
Τίταρος. Ένα άγνωστο βουνό της Θεσσαλίας, στριμωγμένο ανάμεσα στα μυθολογικά βουνά των θεών και των μουσών.
Ένα βουνό που αν είχε φωνή θα είχε, σίγουρα, πολλά να μας διηγηθεί από την καθημερινή ζωή των θεών, για τους έρωτες, τα συμπόσια, τις φιλονικίες τους.
