Nanga Parbat Winter Expedition by The North Face – 29/1/2014: Η πορεία της αποστολής όπως την περιγράφει ο Simone Moro

“Οι συνθήκες της διαδρομής είναι ιδιόμορφες: υπάρχει μόνο πάγος στα ψηλότερα επίπεδα, ενώ στο μικρό πεδίο δεν έχει πολύ χιόνι. Οι Πολωνοί φίλοι μας ανέφεραν ότι οι συνθήκες αυτές διαφέρουν δραματικά σε σχέση με εκείνες που αντιμετώπισαν πέρσι. Είναι πολύ πιο δύσκολες. Φέτος χρειάζεται μεγαλύτερη αυτοσυγκέντρωση και περισσότερες τεχνικές ικανότητες, και θα πρέπει να δώσουμε μεγάλη προσοχή τόσο κατά την ανάβαση όσο και κατά την κατάβαση. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι οι κινήσεις μας θα πρέπει να είναι αργές και προσεκτικές”.

“Χάρη στις μετεωρολογικές προγνώσεις του Karl Gabl, έχουμε προσαρμοστεί στις καιρικές συνθήκες του βουνού. Έτσι, τώρα που ο καιρός επιδεινώθηκε, εμείς ξεκουραζόμαστε μετά τη δοκιμασία των τελευταίων δύο ημερών. Έχουμε ανεβοκατέβει 2.700 μ. και ως εκ τούτου είμαστε προετοιμασμένοι για το κρισιμότερο και πιο δύσκολο κομμάτι της διαδρομής. Κάναμε πολύ σκληρή δουλειά και τα μέλη της Πολωνικής αποστολής μας ευχαρίστησαν γι’ αυτό. Η κόψη Mazeno είναι πλέον μέσα στις δυνατότητές μας. Με το ρυθμό που έχουμε τώρα, νομίζω ότι μπορούμε να την προσεγγίσουμε μέσα σε μια μέρα, αλλά οι Πολωνοί θέλουν να στήσουν ένα camp στα μισά της διαδρομής (περίπου στα 6.600 μ.), ανάμεσα στα camp 2 και 3. Στην πραγματικότητα, πιστεύω ότι όλες οι αποστολές που ανεβαίνουν μ’ αυτόν τον τρόπο στήνουν συνήθως ένα camp στη μέση της διαδρομής”.

“Μόλις φτάσεις στην κόψη Mazeno, ανεβαίνεις την πλαγιά Diamir για 250 μ., τότε τραβερσάρεις προς τα αριστερά κατά μήκος της πλαγιάς, πολύ πάνω από τη σεράκ που σταμάτησε την προσπάθεια του Dujmovits. Από εκεί παίρνεις την τελική ευθεία της διαδρομής Kinshofer. Είναι μια πολύ μεγάλη διαδρομή που τραβερσάρει από την πλαγιά Rupal στην Diamir και πίσω. Η διαδρομή είναι ακριβώς όπως περίμενα ότι θα είναι: Γνωρίζω πολύ καλά ότι δεν είναι έυκολη και δεν χρειάζεται πολύ να σου τύχει ένας τραυματισμός ή να χρειαστεί να κάνεις μπιβουάκ εκεί πάνω. Γι’ αυτό το λόγο ανέβηκα και κατέβηκα γρήγορα μαζί με τον David -για να κρατήσουμε αναμμένη τη μηχανή”.

“Συγκρίνοντας τις πλαγιές Rupal και Diamir, είναι δύσκολο να πεις ποια είναι η πιο κατάλληλη για μια χειμερινή ανάβαση. Ίσως η καλύτερη διαδρομή είναι εκείνη που κάναμε με τον Denis Urubko το 2012, αλλά κι αυτή μια χαρά είναι. Είναι μια πλαγιά με νότιο προσανατολισμό και είσαι εκτεθειμένος στον ήλιο όλη την μέρα -αν βέβαια είναι ηλιόλουστη. Αλλά η δική μας κατασκήνωση βάσης είναι στα 3.600 μ., την ίδια στιγμή που η προωθημένη κατασκήνωση βάσης του Everest από τη βόρεια πλευρά είναι στα 6.400 μ., με την κορυφή να είναι στα 8.848 μ. Αυτό σημαίνει ότι αν είμασταν σε άλλη οχτάρα κορυφή, με την υψομετρική διαφορά που καλύψαμε κατά την τελευταία μας ανάβαση, ο David κι εγώ θα είχαμε ήδη κατακτήσει την κορυφή”.

“Τα παιδιά από την Πολωνία είναι πολύ καλή συντροφιά και είναι ευγνόμωνες προς εμάς. Η ευγνωμοσύνη δεν είναι κάτι συνηθισμένο στα βουνά. Μπορεί να μην έχουν τους οικονομικούς πόρους άλλων ορειβατών, αλλά είναι ειλικρινείς και γενναιόδωροι και έχουν επίγνωση των ορίων και ικανοτήτων τους”.

“Χθες έλαβα ένα μήνυμα από τον Wielicki, όπου μου έδινε κουράγιο και συμβουλές. Προτείνει να δείξουμε ιδιαίτερη προσοχή. Έχει βαθιά γνώση της κόψης που μόλις εξερευνήσαμε, και όταν του είπα ότι είμαστε έτοιμοι να την διασχίσουμε, μου απάντησε ότι θα πρέπει να είμαστε ταυτόχρονα γρήγοροι και προσεκτικοί. Είναι ο “πατέρας” των χειμερινών αναβάσεων στα Ιμαλάια και είναι μεγάλη ευχαρίστηση να γνωρίζεις ότι παρακολουθεί την προσπάθειά μας”.

Credits
The North Face/david_gottler
The North Face/emilioprevitali.com
The North Face/simonemoro.com

Πηγή
thenorthfacejournal.com

Μπορεί επίσης να σας αρέσει...