Πανόραμα των ψηλών κορυφών του Ολύμπου (Μέρος Β)
Όρος Όλυμπος. Στιγματισμένος από τη φημισμένη μυθολογική παράδοση και το πλούσιο ιστορικό παρελθόν του, συνεχίζει ακόμη να γοητεύει τους επισκέπτες του με τις σπάνιες μορφολογικές εναλλαγές και αντιθέσεις του.
Κι εμείς, αμετανόητοι λάτρεις της αναζήτησης του άγνωστου, του ωραίου και του αληθινού, συνεχίζουμε την περιήγησή μας στα μονοπάτια των θεών, εκεί που η ψυχή του ορειβάτη πλημμυρίζει με όλα εκείνα τα ευγενικά αισθήματα που πυροδοτεί η επαφή του ανθρώπου με ένα φυσικό τοπίο τόσο αυθεντικό κι απόκοσμο σα να ‘ναι βγαλμένο από παραμύθι.
Διαβάστε στον παρακάτω σύνδεσμο το α’ μέρος του αφιερώματός μας στις ψηλές κορυφές του Ολύμπου:
Είμαστε στην κορυφή Σκάλα στα 2.866 μέτρα και απολαμβάνουμε την μαγευτική θέα του Μύτικα και της Κακόσκαλας.
Ένα αίσθημα ευγνωμοσύνης κατακλύζει την ψυχή μας. Ευγνωμοσύνη που η μοίρα μας αξίωσε να ζούμε τέτοιες στιγμές.
Έχουμε αφήσει οριστικά πίσω μας τα αγχωτικά κι επικίνδυνα περάσματα του Λουκιού και της Κακόσκαλας.
Από δω κι ύστερα ο Όλυμπος γλυκαίνει. Το μυαλό ηρεμεί. Οι κλίσεις μαλακώνουν. Η σήμανση υποδειγματική. Πάμε λοιπόν.
Πρώτος μας σταθμός το Σκολιό. Είναι η δεύτερη ψηλότερη κορυφή του Ολύμπου και της Ελλάδας, στα 2.912 μέτρα υψόμετρο.
Από ένα σημείο του μονοπατιού (και από την κορυφή του Σκολιού) έχουμε την ευκαιρία να θαυμάσουμε το μεγαλείο των ορθοπλαγιών του Μύτικα και του Στεφανιού.
Κατηφορίζοντας από το Σκολιό με κατεύθυνση Ν, ακολουθούμε το ευδιάκριτο μονοπάτι, το οποίο έχει συνεπή σήμανση (ελέω ορεινού αγώνα τρεξίματος), και δεν είναι άλλο από το εθνικό μονοπάτι Ο2 που ενώνει τον Όλυμπο με το Πήλιο.
Προορισμός μας η κορυφή του Αγίου Αντωνίου. Στην πορεία μας έχουμε την τύχη να ατενίσουμε το σύμπλεγμα των κορυφών του δυτικού Ολύμπου και την μεγαλειώδη λεκάνη της Μεγάλης Γούρνας.
Αντιγράφουμε από την ιστοσελίδα mountolympussummits.com : Η κορυφή του Αγίου Αντωνίου βρίσκεται σχεδόν στη μέση του Ολύμπου.
Με υψόμετρο που φτάνει τα 2.815 μέτρα, η θέα προς όλες τις κατευθύνσεις είναι εντυπωσιακή και ιδιαίτερα προς τα ανατολικά και τα δυτικά.
Κατά την παράδοση, στη συγκεκριμένη κορυφή ασκήτευσε ένας μοναχός με το όνομα Αντώνιος.
Το 1961 κατά τις εκσκαφές που πραγματοποιήθηκαν με σκοπό την τοποθέτηση του μετεωροσκοπείου του ΑΠΘ, βρέθηκαν αρκετά χρυσά και χάλκινα νομίσματα, θραύσματα αγγείων, αντικείμενα λατρείας, λίθινες και μαρμάρινες πλάκες με επιγραφές όπως “Στον Δία Ολύμπιο” και άλλα σημαντικά αρχαιολογικά αντικείμενα.
Οι αρχαίοι είχαν οπτική επαφή με την κορυφή του Μύτικα από το σημείο αυτό, όπου και τοποθετούσαν τα αφιερώματά τους προς τιμήν του Δωδεκάθεου.
Ο σταθμός του μετεωροσκοπείου του ΑΠΘ λειτούργησε για 18 χρόνια, με σκοπό την παρατήρηση του κλίματος του Ολύμπου και για άλλες μετεωρολογικές έρευνες.
Σήμερα λειτουργεί ως καταφύγιο ανάγκης. Είναι εξοπλισμένο από την Ελληνική Ομάδα Διάσωσης με είδη πρώτης ανάγκης, ενώ έχει χωρητικότητα 12 ατόμων.
Στη συνέχεια θα κατηφορίσουμε από τη ΒΑ ράχη του Αγίου Αντωνίου μέχρι τα 2.500 μέτρα υψόμετρο και την χαρακτηριστική διασταύρωση με το τμήμα του ευρωπαϊκού μονοπατιού Ε4 που ξεκινάει από τον Κοκκινοπηλό, περνάει από την κορυφή του Σκολιού, το καταφύγιο “Σπήλιος Αγαπητός”, τα Πριόνια και καταλήγει στο Λιτόχωρο.
Από εκεί θα ανηφορίσουμε στο μονοπάτι που διασχίζει τα επιβλητικά ζωνάρια με την υπέροχη θέα στον Μύτικα, για να βγούμε πάλι στο Οροπέδιο των Μουσών, ολοκληρώνοντας τον κύκλο της περιήγησής μας στις ψηλές κορυφές του Ολύμπου.
Μιας περιήγησης στην “τελειότητα” της φύσης με το στοιχείο της σύγκρουσης να δίνει το παρόν σε κάθε μας βήμα. Κάθε περιήγηση στον Όλυμπο ενέχει πάντα μια σύγκρουση.
Ανάμεσα σ’ αυτό που έχουμε στο μυαλό μας και αυτό που βλέπουμε. Ανάμεσα στην ορθολογιστική μας αντίληψη και την μυσταγωγική δύναμη των βράχινων σχηματισμών που μας περιβάλλουν.
Όσες φωτογραφίες κι αν παραθέσουμε, σε καμία περίπτωση δεν θα μπορέσουμε να αποδώσουμε κατ’ ελάχιστο το μέγεθος της συγκίνησης που προκαλεί καρδιοχτύπι και της μαγείας που μας κατακλύζει καθώς πεζοπορούμε στα μονοπάτια του μύθου και της ιστορίας του Ολύμπου.
Υπάρχουν τόποι των οποίων το «μέγεθος» υπερβαίνει το χώρο που καταλαμβάνουν στην πραγματικότητα.
Είναι τόποι που αποτελούν σύμβολα, πνευματικές προεκτάσεις, εικόνες που η συλλογική μνήμη επεξεργάστηκε εδώ και αιώνες, καταστάλαγμα ιστορικών αναφορών και τολμηρών περιηγήσεων. Ένας τέτοιος τόπος είναι κι ο Όλυμπος.
Τελειώνοντας, θα ήταν μεγάλη παράλειψη να μην αναφέρω ότι κάθε απόπειρα ανάβασης στις ψηλές κορυφές του Ολύμπου θα πρέπει να είναι σωστά προετοιμασμένη, προκειμένου να αποφευχθούν δυσάρεστες εκπλήξεις.
Ο Όλυμπος είναι ένα βουνό με δύσκολο ανάγλυφο, μεγάλες διαδρομές και απότομες σαθρές κορφές.
Εντύπωση προκαλούν οι ξαφνικές αλλαγές του καιρού με καταιγίδες και πολύ ισχυρούς ανέμους και οι χαμηλές θερμοκρασίες που αγγίζουν το μηδέν μετά τη δύση του ήλιου.
Πριν από κάθε εξόρμηση πρέπει να λαμβάνονται σοβαρά υπόψη τόσο οι καιρικές συνθήκες όσο και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της κάθε διαδρομής.
Στον Όλυμπο έχουν αφήσει την τελευταία τους πνοή δεκάδες ορειβάτες, έμπειροι και μη, σε μια σειρά από ατυχήματα που υπογραμμίζουν την ανάγκη να τηρούνται ευλαβικά οι κανόνες ασφαλείας.
