Στο Πίνοβο με την υπέροχη κορυφογραμμή του
Το όρος Πίνοβο είναι ένα σχετικά άγνωστο βουνό. Ο ορεινός του όγκος απλώνεται στα βορειοδυτικά του νομού Πέλλας, ανάμεσα στα όρη Βόρας (Καϊμακτσαλάν) και Τζένα.
Το ύψος του φτάνει τα 2.156 μ. στο ψηλότερο σημείο του (κορυφή Κορφούλα). Άλλες κορυφές του βουνού είναι το Βίσογκραντ (2.150 μ.) και ο Καλόγερος (1.873 μ.).
Στο Πίνοβο δεσπόζουν τα πυκνά δάση οξυάς και πεύκης που φτάνουν ως και τα 1.800 μ., τα οποία έχουμε την τύχη να απολαύσουμε κατά τη διάρκεια της ανάβασής μας. Από τα 1.800 μ. και πάνω κυριαρχεί η αλπική βλάστηση.
Πλούσια είναι και η πανίδα του βουνού. Η περιοχή αποτελεί καταφύγιο για την καφέ αρκούδα και τον λύκο, ενώ με λίγη τύχη μπορεί κανείς να συναντήσει ζαρκάδια.
Στους αιθέρες κυριαρχούν σπάνια αρπακτικά πτηνά όπως ο χρυσαετός, ο φιδαετός και ο ασπροπάρης.
Σημείο αναφοράς αποτελεί η εντυπωσιακή κορυφογραμμή του βουνού, την οποία οι ορειβάτες διασχίζουν προκειμένου να φτάσουν στην Κορφούλα, την ψηλότερη κορυφή του.
Η διάσχιση της κορυφογραμμής είναι μια αξέχαστη ορειβατική εμπειρία, την οποία συνιστώ ανεπιφύλακτα.
Ένα μικρό τμήμα της κορυφογραμμής κινείται παράλληλα με τη συνοριακή γραμμή με την FYROM, ενώ τα χαλάσματα και τα λιγοστά πυρομαχικά που αντικρύζει κανείς στην πορεία του, υπενθυμίζουν ότι το Πίνοβο αποτέλεσε πεδίο μάχης κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν τα ελληνικά στρατεύματα συγκρούστηκαν με τα βουλγαρικά.
Κάτω από την κορυφή υπήρχαν τρία κανόνια, τα οποία αποτελούσαν πόλο έλξης των επισκεπτών. Το 2009 όμως απομακρύνθηκαν κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες.
Οι πιο δημοφιλείς ορειβατικές διαδρομές ξεκινούν από το Αετοχώρι, ένα μικρό χωριό χτισμένο σε υψόμετρο 680 μ., που απέχει 30 χλμ. από την Αριδαία.
Παρακάτω βλέπετε τη διαδρομή που πρέπει να ακολουθήσετε για να φτάσετε στο χωριό.
Η ανάβαση στο Πίνοβο ξεκινάει από την πλατεία του Αετοχωρίου. Υπάρχει και ταμπέλα που δείχνει την κατεύθυνση που πρέπει να ακολουθήσουμε.
Η σηματοδότηση είναι πυκνή και επαρκής χάρη στην άοκνη εργασία των ορειβατών του Ορειβατικού Συλλόγου Αριδαίας.
Ένα σύντομο μονοπάτι θα μας βγάλει σε χωματόδρομο, τον οποίο ακολουθούμε (δεξιά του δρόμου υπάρχει μισογκρεμισμένο στρατιωτικό φυλάκιο). Περνάμε μια ανυψωμένη σιδερένια μπάρα (μάλλον κάποτε θα είχε στρατιωτική χρήση).
Συνεχίζουμε την πορεία μας στο δασικό δρόμο, περνάμε δίπλα από μια μικρή σπηλιά και σε μια στροφή του δρόμου που κόβεται από ένα ρέμα (Παραμαγούλα ρέμα) συναντάμε τα σημάδια του ανηφορικού μονοπατιού με κατεύθυνση βόρεια, βορειοδυτικά.
Έχουμε μπει στο δάσος της οξυάς. Ακολουθούμε την πυκνή σήμανση. Το μονοπάτι άλλοτε στενό κι άλλοτε φαρδύ μας βγάζει στην αλπική ζώνη.
Μια ανοικτή πλαγιά κατάσπαρτη από μικρούς βράχους και πολλά μικρά ρέματα εμφανίζεται μπροστά μας. Είναι η “Κοιλάδα των Βράχων”. Το πρώτο πράγμα που μας εντυπωσιάζει είναι ο “Μαύρος Βράχος” στα αριστερά μας.
Αρχίζουμε να ανεβαίνουμε την επικλινή πλαγιά. Προσπερνάμε από αριστερά μεγάλο χαρακτηριστικό τριγωνικό βράχο.
Στα ριζά αυτού του βράχου υπάρχει πηγή όπου μπορούμε να προμηθευτούμε νερό για τη συνέχεια.
Πίσω από αυτόν τον βράχο βρίσκεται η κορυφή Καλόγερος (1.873 μ.) όπου υπάρχει τοποθεσία η οποία προσφέρεται για boulder, δηλαδή αναρρίχηση σε χαμηλού ύψους βράχια.
Ανεβαίνοντας πια την κοιλάδα φτάνουμε στα 1.800-1.900 μ., όπου διακρίνουμε το “ζωνάρι” του Βίσογκραντ. Τραβερσάρουμε την απότομη σάρα με κατεύθυνση τον αυχένα που φαίνεται στο βάθος.
Μέχρι τον αυχένα είναι η κοινή διαδρομή για την ανάβαση στις κορυφές Βίσογκραντ και Κορφούλα.
Από εδώ αν ανέβουμε την απότομη κόψη στα δεξιά μας θα μας βγάλει σε μία ώρα περίπου στην κορυφή Βίσογκραντ (2.150 μ.). Εμείς όμως έχουμε άλλο προορισμό.
Από αυτόν τον αυχένα ξεκινάει η διάσχιση της κορυφογραμμής του Πίνοβου. Ουσιαστικά πρόκειται για μια διάσχιση που σχηματίζει πέταλο, όπου στο τέλος της άλλης άκρης του πετάλου είναι η κορυφή Κορφούλα (2.156 μ.).
Κατά τη διάρκεια της διάσχισης της κορυφογραμμής θα συναντήσουμε κολωνάκια της συνοριογραμμής με την FYROM, παλιές οχυρωματικές θέσεις, χαρακώματα, πολεμικό υλικό, όλα δείγματα των σφοδρών μαχών που έλαβαν χώρα στην ευρύτερη περιοχή.
Η κορυφογραμμή δεν έχει μεγάλα σκαμπανεβάσματα, έχει όμως μεγάλο ανάπτυγμα (5-6 χλμ.) Η κορυφή μέχρι και την τελευταία στιγμή κρύβεται πίσω από άλλες μικρότερες.
Από την κορυφή έχουμε θέα προς το Πάικο, το Καϊμακτσαλάν και τη Μικρή Τζένα. Ακριβώς πίσω μας διακρίνονται οι κορυφές των βουνών της FYROM.
Η ανάβαση στην Κορφούλα δεν παρουσιάζει τεχνικές δυσκολίες. Είναι όμως μια επίπονη ανάβαση.
Η υψομετρική διαφορά που θα πρέπει να καλυφθεί είναι 1.480 μ. και η απόσταση που θα πρέπει να διανυθεί (μαζί με την επιστροφή που γίνεται από τα ίδια) είναι 23 χλμ. Συνολικός χρόνος πορείας (χωρίς χιόνι) 11 με 11,5 ώρες. Αξίζει όμως τον κόπο.
Ιδιαίτερη προσοχή θα πρέπει να δείξετε τους χειμερινούς μήνες γιατί θα πρέπει να λάβετε υπόψη σας ότι η μέρα έχει μικρή διάρκεια και πιθανόν να μην μπορέσετε να ολοκληρώσετε τη διαδρομή με φως (ακόμη χειρότερα αν περπατάτε σε χιονισμένο πεδίο).
Επίσης, προσοχή χρειάζεται στην κορυφογραμμή στην περίπτωση που πέσετε σε ομίχλη. Υπάρχει ο κίνδυνος να χάσετε τον προσανατολισμό σας.
