Η τραγική γυναικεία αποστολή του 1978 στην Annapurna

Το 1978, μια ντουζίνα ορειβάτισσες ξεκίνησαν για το Νεπάλ, με στόχο την Annapurna. Θα φτάσουν στην κορυφή των 8.091 μέτρων, αλλά το τίμημα υπήρξε βαρύ.

Το φθινόπωρο του 1978, μια ομάδα Αμερικανίδων ορειβατών ξεκίνησε για το Νεπάλ σε μια αποστολή στην Annapurna.

Εκείνη την εποχή, οι γυναικείες συμμετοχές στις αποστολές ήταν σπάνιες. Λίγα χρόνια νωρίτερα, η Αμερικανίδα Arlene Blum είχε κάνει αίτηση για μια αποστολή στα Ιμαλάια και έλαβε ως απάντηση ότι ήταν ευπρόσδεκτη σε όλη τη διαδρομή μέχρι την κατασκήνωση βάσης, ειδικά για να βοηθήσει στην κουζίνα. Μια απάντηση που δυσκολεύτηκε να αποδεχτεί!

Λίγους μήνες αργότερα, οργανώνει μόνη της την πρώτη γυναικεία εξόρμηση (στο Denali), ακολουθούμενη από τον πιο φιλόδοξο στόχο, την Annapurna.

Προκειμένου να χρηματοδοτήσει αυτή την ακριβή αποστολή, η Blum σκέφτηκε να πουλήσει μπλουζάκια με φεμινιστικούς τόνους.

Η μπλούζα με το σύνθημα «Η θέση των γυναικών είναι στην κορυφή» έμελλε να γίνει μπεστ σέλερ.

Σε λίγους μήνες, καταφέρνει να μαζέψει τα 80.000 δολάρια που χρειάζονται για να οργανώσουν την αποστολή.

Η Irene Miller, μία από τις συμμετέχουσες, ορίζει στη συνέχεια την ομάδα ως «παλιούς ορειβάτες απογοητευμένους που δεν προσκλήθηκαν σε ορειβατικές αποστολές».

Αυτός ο χαρακτηρισμός δεν ήταν και τόσο αντιπροσωπευτικός, μιας και οι συμμετέχουσες δεν ήταν και τόσο… παλιές.

Η αρχηγός Arlene Blum είναι 33, η Alison Chadwick 36, η Ann Whitehouse μόλις 21… Είναι 10 συνολικά, κυρίως Αμερικανίδες, αλλά όχι μόνο!

Από την Κατασκήνωση Βάσης στο Camp 4

Φτάνουν στα τέλη Αυγούστου στην κατασκήνωση βάσης, σε υψόμετρο 4.330 μέτρων.

Τις συνοδεύουν μερικοί Sherpas, από τους ελάχιστους άνδρες που συναντάμε στους πρόποδες αυτού του βουνού.

Οι πρώτες μέρες ήταν πολύ παραγωγικές. Στις 3 Σεπτεμβρίου εγκαθίσταται το Camp 2 στα 5.640 μέτρα.

Ο υπόλοιπος Σεπτέμβρης θα είναι πιο περίπλοκος. Το βουνό και ο καιρός τις δυσκόλεψε αρκετά.

Μέχρι τότε μόνο 8 άτομα είχαν πατήσει το πόδι τους στην κορυφή αυτού του βουνού. Όλοι τους ήταν άντρες. Ξεκινώντας με τους δύο Γάλλους: τον Maurice Herzog και τον Louis Lachenal.

Στη συνέχεια, αρκετές χιονοστιβάδες τις ανάγκασαν να επιλέξουν την «Ολλανδική» διαδρομή, που είχε ανοιχθεί λίγους μήνες νωρίτερα από μια… Ολλανδική αποστολή.

Η διαδρομή φαίνεται πιο δύσκολη αλλά λιγότερο εκτεθειμένη στις αδιάκοπες χιονοπτώσεις.

Μόλις στις 27 Σεπτεμβρίου καταφέρνουν να φτάσουν το Camp 3, περίπου στα 6.400 μέτρα.

Annapurna 1978: Η κατάκτηση της κορυφής επιτυγχάνεται στις 15 Οκτωβρίου

Γύρω στα μέσα Οκτωβρίου, οι ομάδες ξεκίνησαν για το Camp 4 και στη συνέχεια σταδιακά προς το Camp 5, σε υψόμετρο 7.010 και 7.375 μέτρων αντίστοιχα.

Το βράδυ η πρώτη ομάδα φτάνει στη σκηνή στο Camp 5, έχοντας στη διάθεσή τους δύο φιάλες οξυγόνου για τρία άτομα, προκειμένου να πετύχουν καλύτερη αποκατάσταση.

Καθώς έφτιαχνε τα κραμπόν της, η Piro Kramar, συνειδητοποιεί ότι τα γάντια της έχουν τρυπήσει.

Η ζημιά έχει ήδη γίνει, καθώς ένα δάχτυλο έχει παγώσει εν μέρει. Παραιτείται από το κυνήγι της κορυφής για να σώσει το δάχτυλό της.

Απομένουν μόνο η Vera Kormakova, η Irene Miller και δύο Sherpas: ο Mingma και ο Chewang.

Για να μην σπαταληθεί το πολύτιμο αέριο, οι δύο γυναίκες δεν χρησιμοποιούν αμέσως τις φιάλες οξυγόνου, αλλά μετά από σχεδόν 3 ώρες ανάβασης.

Σε ορισμένα περάσματα και οι τέσσερις ορειβάτες έχουν χιόνι μέχρι τους μηρούς. Φεύγοντας από το Camp 5 στις 7 π.μ., η νικηφόρα άφιξη στην κορυφή έρχεται στις 3:30 μ.μ.!

Η τραγωδία της δεύτερης ομάδας

Την επόμενη μέρα, στην κατάβαση, η Vera και η Irene σταματούν στο Camp 3 για διανυκτέρευση. Η δεύτερη ομάδα είναι ήδη εκεί.

Αποτελείται από την Alison Chadwick και τη Vera Watson και έναν Sherpa. Ο τελευταίος είναι άρρωστος και αποφασίζει να γυρίσει πίσω.

Το πρωί της 17ης Οκτωβρίου, όλοι ξεκινούν, η Chadwick με την  Watson σκαρφαλώνουν για την κορυφή και οι άλλοι ξεκινούν την κατάβαση. Πριν νυχτώσει, οι δύο ορειβάτισσες εντοπίζονται κάτω από το Camp 5. Όλα καλά.

Ωστόσο, την επόμενη μέρα, κανένα νέο. Παρατηρώντας το βουνό από το Camp 2, καμία κίνηση στο Camp 5 ή πέριξ.

Η ανησυχία μεγαλώνει και δύο Sherpas συμφωνούν να ανέβουν πάνω. Στις 20 Οκτωβρίου στις 2 μ.μ., ήχησε ο ασύρματος.

Η φωνή των Sherpas ανακοινώνει την μακάβρια ανακάλυψή τους. Η Vera και η Alison γλίστρησαν θανάσιμα για περίπου 400 μέτρα. Η πρώτη έπεσε σε μια κρεβάς και η δεύτερη σταμάτησε λίγα μέτρα πιο μακριά, στην παγωμένη πλαγιά.

Λίγες ώρες αργότερα, άλλα δύο μέλη της ομάδας ανεβαίνουν πάνω προσπαθώντας να μάθουν περισσότερα, αλλά οι συνθήκες είναι πολύ σκληρές και δεν τίθεται θέμα να προστεθούν περισσότερα θύματα σε αυτή την τραγωδία.

Η επιτυχία της πρώτης ομάδας δεν διαγράφει την τρομερή απώλεια δύο μελών. Μέσα σε κλίμα οδύνης μαζεύουν τα πράγματά τους για την επιστροφή.

Οι δύο φίλες τους θα μείνουν στο βουνό και τα ονόματά τους θα προστεθούν στον ήδη μακρύ κατάλογο των ορειβατών που πέθαναν προσπαθώντας να κατακτήσουν την Annapurna.

Εκείνη την εποχή, είναι περισσότεροι από αυτούς που έχουν καταφέρει να πατήσουν στην κορυφή της.

Η Vera και η Alison είναι τα δύο πρώτα γυναικεία ονόματα σ’ αυτή τη φρικιαστική λίστα.