Μυθική διάσχιση στον Ερύμανθο
Περιπλανιέμαι μέσα στον λαβύρινθο των αναμνήσεων χωρίς σταματημό. Ο δροσερός βουνίσιος αέρας λυσσομανάει στο μυαλό, μια ανάσα ζωής που ξυπνά από τον λήθαργο εικόνες θαυμαστές.
Θυμάμαι κι αναπολώ. Λυτρώνομαι από τον πόνο της μελαγχολίας αυτή τη βροχερή φθινοπωρινή νύχτα.
Κανείς μας δεν γεννήθηκε ορειβάτης. Απλά το επιλέξαμε σε κάποια στροφή της ζωής μας.
Μια σκέψη που πέρασε στα ξαφνικά απ’ το μυαλό κι έγινε τρόπος ζωής.
Ένα μονοπάτι που αποφασίσαμε να το περπάτησουμε κόντρα στη λογική.
Ένα μονοπάτι, ξεχωριστό για τον καθένα, που συνδέει το παρελθόν με το παρόν και φωτίζει τις διαδρομές του μέλλοντος.
Πολλές φορές σ’ αυτή την μοναχική πορεία θα συναντήσουμε και άλλους που πορεύονται προς την ίδια κατεύθυνση.
Το βουνό είναι το σημείο επαφής που μας συνδέει αναπόδραστα με ανθρώπους που έχουν το ίδιο ανήσυχο πνεύμα.
Στις απότομες πλαγιές του βουνού, όποιο όνομα κι αν έχει αυτό, είναι φυτεμένοι οι σπόροι της αυτοεκπλήρωσης που ποτίζονται με τον ιδρώτα που κυλά απ’ το μέτωπο καθώς σέρνουμε νωχελικά τα βήματα μας προς την κορφή.
Η μυθική διάσχιση
Πόσα όνειρα ενσαρκώθηκαν σ’ εκείνο το βουνό. Με πόσες εμπειρίες γέμισε το ορειβατικό μου σακίδιο μετά από εκείνη τη μεγαλειώδη διάσχιση.
Το ταξίδι στην ορεινή Ελλάδα των μύθων και των παραδόσεων συνεχίζεται.
Προορισμός μας ο ορεινός όγκος του Ερύμανθου, ένα επίμηκες και με πολλές κορυφές όρος, που εκτείνεται σαν οροσειρά στην βορειοδυτική Πελοπόννησο και στα όρια των νομών Αχαΐας και Ηλείας.
Το υψηλότερο σημείο του είναι η κορυφή Ωλονός (ή και Ωλενός) με υψόμετρο 2.223 μέτρα.
Είναι το τέταρτο ψηλότερο όρος της Πελοποννήσου και συμπεριλαμβάνεται στα λεγόμενα αλπικά βουνά της Ελλάδας.
Περιβάλλεται στα ανατολικά από τον Χελμό, στα νότια από το Αφροδίσιο όρος και την Φολόη, στα δυτικά από το οροπέδιο της Βουντούχλας και την ημιπεδινή λοφώδη περιοχή της Τριταίας, στα βορειοδυτικά από τον κάμπο των Φαρρών και στα βόρεια -στην ιστορική περιοχή των Νεζερών- από τις νοτιότερες προεκτάσεις και πρόβουνα του ορεινού όγκου του Παναχαϊκού όρους (που είναι συνυφασμένα άμεσα με τον Ερύμανθο). Κοντά του βρίσκονται τα βουνά Σκόλλις και Κομποβούνι στα δυτικά και Μαίναλο στα νότια-νοτιοανατολικά.
Ο βασιλιάς της Αρκαδίας Λυκάονας …λένε όσοι τον γνώρισαν, είχε έναν απόγονο που οι μετέπειτα Έλληνες τον… έκαναν βουνό.
Εδώ ζούσε και εκείνος ο φοβερός και τρομερός κάπρος που εξολόθρευσε ο Ηρακλής, λένε όσοι έκλαψαν τον κάπρο ή δόξασαν το γιο του Δία και της Αλκμήνης.
Πιο σίγουρο απ’ όλα πάντως είναι ότι το βουνό αυτό αποτέλεσε το καταφύγιο των κατατρεγμένων και το ορμητήριο των επαναστατημένων τόσο επί Τουρκοκρατίας όσο και επί Γερμανο – Ιταλικής κατοχής.
Ο Ερύμανθος διακρίνεται για το άγριο φυσικό του περιβάλλον, τα δάση κωνοφόρων, την πυκνή κατά βάση βλάστηση, τα σπάνια και τα άγρια είδη φυτών, την εξαιρετική θέα και το εντυπωσιακό τοπίο, τις διάσπαρτες πηγές, τα ρυάκια, τους όμορφους ποταμούς που σχηματίζουν συχνά κοιλάδες και απότομες χαράδρες, τους επιβλητικούς βράχους και τις σπηλιές, τις πολυάριθμες σάρες που έχουν μάλιστα την ιδιομορφία να κάνουν την εμφάνιση τους και από χαμηλότερα υψόμετρα, τους εντυπωσιακούς κόκκινους και πράσινους σχιστόλιθους, καθώς και τα γραφικά και όμορφα χωριά που βρίσκονται στην έκτασή του.
Από τον Ερύμανθο πηγάζουν οι ποταμοί Βουραϊκός, Ερύμανθος, Παραπείρος, Πείρος, Πηνειός, Σελινούντας, καθώς και αρκετά άλλα μικρότερα ποτάμια και χείμαρροι.
Εκτάσεις του αποτελούν μέρος των προστατευόμενων περιοχών του πανευρωπαϊκού δικτύου Natura 2000 με σκοπό την προστασία και την διατήρηση της άγριας χλωρίδας και πανίδας του.
Η με καλοκαιρινή χροιά φθινοπωρινή διάσχιση στον ορεινό όγκο του Ερύμανθου ξεκίνησε από την Άνω Βλασία Αχαΐας, ένα ορεινό χωριό που είναι χτισμένο σε υψόμετρο 860 μέτρων στους δυτικούς πρόποδες του Καλλιφωνίου, σε ύψωμα δίπλα από τον ρου του Σελινούντα ποταμού.
Προκειμένου να κερδίσουμε χρόνο (και όχι υψόμετρο) έγινε προώθηση με αγροτικό για 2,5 χλμ. στον δασικό δρόμο (Μονοπάτι 31) μέχρι διασταύρωση με δευτερεύοντα χωματόδρομο (σε υψόμετρο 900 μ.), που στρίβει δεξιά προς τη θέση «Λιβάνι», τον οποίο και ακολουθούμε (Πάνω στη διασταύρωση –στα δεξιά μας- υπάρχει εικονοστάσι και μια ξύλινη ταμπέλα με την ένδειξη «ΑΓΙΟΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ».
Κινούμενοι για περίπου 50’ σε χωματόδρομο (κυρίως) και λιγότερο σε μονοπάτι, φτάνουμε κοντά σε στάνη.
Από εκεί ανηφορίζουμε μια βραχώδη ράχη με μπόλικο σκράμπλινγκ, με κατεύθυνση δυτικά , έχοντας στην πλάτη μας το Καλλιφώνι.
Η πορεία μας μπάζει μέσα σε μια μεγάλη ρεματιά που την διασχίζει το ρέμα Λαγκαδιά. Εμείς ανηφορίζουμε τον αριστερό δασωμένο κλάδο της ρεματιάς.
Στα 4,6 χλμ. πορείας και στα 1.430 μ. υψόμετρο (2 ώρες πορείας), βγαίνουμε σε σπιτάκι-στάνη με υπέροχη θέα προς Καλλιφώνι και Άνω Βλασία.
Από εδώ κι ύστερα αρχίζουμε να ανηφορίζουμε σε γυμνό πεδίο μια πλαγιά με μεγάλη κλίση, έχοντας στα δεξιά μας την κορυφογραμμή της Μουγγίλας. Ουσιαστικά κινούμαστε στο άνω τμήμα του ρέματος Λαγκαδιά.
Περνάμε από δυο βρύσες. Η δεύτερη πετρόχτιστη βρύση βρίσκεται στα 1.620 μ. υψόμετρο και στα 5,6 χλμ. πορείας (3 ώρες πορείας).
Βγαίνουμε στο μικρό διάσελο του Γυριστού. Δεξιά ανηφορίζει για Μουγγίλα.
Στρίβοντας αριστερά θα βγούμε πολύ σύντομα στην κορυφή Γυριστό (1.850 μ. υψόμετρο).
Επιστροφή στο διάσελο Γυριστού και ξεκίνημα της ανάβασης στη Μουγγίλα.
Κινούμενοι πάνω σε ομαλή ράχη φτάνουμε στην κορυφογραμμή της Μουγγίλας.
Περπατώντας πάνω στη βραχώδη κορυφογραμμή, σύντομα φτάνουμε στην κορυφή της Μουγγίλας (2.169 μ.).
Συνέχεια της πορείας πάνω στην κορυφογραμμή, και στο σημείο που έχουμε προσεγγίσει τα 2.100 μ. υψόμετρο αρχίζουμε να κατηφορίζουμε την απότομη πλαγιά με κατεύθυνση το διάσελο Ωλονού-Μουγγίλας (δεν υπάρχει σαφές σημείο αφετηρίας της κατάβασης από την Μουγγίλα).
Από εκεί ακολουθούμε το καλοσημαδεμένο (κόκκινα σημάδια) ευκρινές μονοπάτι μήκους 6,5 χλμ. που θα μας κατεβάσει στο χωριό Μίχας.
Στην αρχή το μονοπάτι αυτό κινείται τραβερσαριστά κάτω από την κορυφογραμμή Μπάρμπα.
Σε ένα σημείο της τραβέρσας το χιόνι και το νεροφάγωμα έχουν χαλάσει το μονοπάτι και θέλει προσοχή η διάσχισή αυτού του σημείου (μιλάμε για 5 μέτρα απόσταση, σε μια χωμάτινη πλαγιά με χαρακτηριστικό γνώρισμα ότι το χώμα είναι κόκκινο).
Μπορεί να γίνει παράκαμψη του σημείου αυτού από πάνω. Επειδή το σημείο αυτό έχει βορινή κατεύθυνση, υποψιάζομαι ότι τον χειμώνα τα πράγματα θα είναι ιδιαίτερα σοβαρά, όχι μόνο εκεί αλλά σε όλο αυτό το τραβερσάρισμα.
Στην πορεία μας θα περάσουμε μια στάνη με έναν χαρακτηριστικό κορμό-κρεμάστρα, καθώς και δυο πηγές.
Θα κατηφορίσουμε μια δασωμένη πλαγιά μέχρι να βγούμε σε χωματόδρομο, ο οποίος θα μας κατεβάσει γλυκά στον Μίχα.
Ώρες διάσχισης: 7,5 (και όχι 8,5 όπως αναφέρονται στα στατιστικά του GPS)
Μήκος διάσχισης: 15 χλμ.
