Μικρή Ζήρεια
Μια πολύ ενδιαφέρουσα ορειβατική εξόρμηση, ειδικά κατά τους χειμερινούς μήνες, είναι η ανάβαση στις κορυφές της Μικρής Ζήρειας, με αφετηρία και τερματισμό το χωριό Κεφαλάρι του νομού Κορινθίας.
Η Μικρή Ζήρεια (2.117 μ.) αποτελεί το ανατολικό τμήμα του ευρύτερου ορεινού όγκου που ονομάζεται Κυλλήνη ή Ζήρεια.
Το δυτικό τμήμα καλύπτεται από τη Μεγάλη Ζήρεια (2.374 μ.) και είναι το δεύτερο ψηλότερο βουνό της Πελοποννήσου μετά τον Ταϋγετο (2.407 μ.).
Το φυσικό σύνορο που χωρίζει τους δύο ορεινούς όγκους είναι η χαράδρα της Φλαμπουρίτσας.
Μάλιστα, τόσο η χαράδρα της Φλαμπουρίτσας όσο και οι κορυφές της Ζήρειας προστατεύονται από τη συνθήκη Natura 2000, λόγω της σπάνιας και μοναδικής ομορφιάς χλωρίδας και πανίδας που διαθέτουν.
Οι κυριότερες κορυφές της Μικρής Ζήρειας είναι η Χιόνι 2.117 μ., Ντουσιάς 2.086 μ., Ανώνυμη 2.082 μ. και Τσούμα 2.021 μ.
Το χωριό Κεφαλάρι είναι χτισμένο στους ανατολικούς πρόποδες της Μικρής Ζήρειας, σε υψόμετρο 750 μ. Πρόκειται για ένα συμπαθητικό χωριό, αρκετά μεγάλο και με πολλά πλατάνια.
Σήμα κατατεθέν του χωριού ο μεγάλος πλάτανος που δεσπόζει στην πλατεία, ηλικίας 135 ετών (φυτεύτηκε το 1875 από έναν πλανόδιο έμπορο που καταγόταν από τα Τρίκαλα Κορινθίας).
Η ανάβαση ξεκινάει από τον ξενώνα της Ε.Ο.Φ. (μπαίνοντας στο χωριό υπάρχει ταμπέλα προς τα δεξιά) και προορισμός μας είναι η κορυφή Ντουσιάς (2.086 μ.).
Πρόκειται για μια “απαιτητική” ανάβαση υψομετρικής διαφοράς 1.200 μ. περίπου. Στα πρώτα μέτρα της διαδρομής δεν υπάρχουν σημάδια και ακολουθούμε πιστά τις ενδείξεις του gps.
Σύντομα βρίσκουμε κάποιες κορδέλες στα δέντρα και κούκους, οι οποίοι μας οδηγούν στο χωματόδρομο που ενώνει το Κεφαλάρι με το Μάννα. Προχωράμε για πολύ λίγο στο χωματόδρομο (με κατεύθυνση προς το Μάννα).
Στα αριστερά μας βλέπουμε ένα λιβάδι και μεγάλους κούκους, που μας δείχνουν την πορεία που πρέπει να ακολουθήσουμε.
Τραβερσάρουμε τη δεξιά όχθη μιας ρεματιάς και μπαίνουμε σε πυκνό δάσος ελάτων και κέδρων.
Ακολουθούμε πιστά τη σήμανση (κορδέλες πάνω στα δέντρα) μέχρι να βγούμε απ’ αυτόν το λαβύρινθο. Βγαίνουμε στη θέση “Ισώματα” και στο πηγάδι του Μούτσιου. Πάνω από το πηγάδι φεύγει το μονοπάτι προς τις ψηλές κορυφές της Μικρής Ζήρειας.
Εδώ το μονοπάτι είναι σηματοδοτημένο με κόκκινα μεταλλικά ταμπελάκια. Ακολουθώντας τη σήμανση διασχίζουμε το αμιγές ελατοδάσος. Όσο κεδίζουμε ύψος η κλίση μεγαλώνει, ώσπου βγαίνουμε σε μικρό διάσελο (1.650 μ.).
Από εδώ έχουμε θέα των κορυφών της Μικρής Ζήρειας. Τραβερσάρουμε την αριστερή πλαγιά της βαθιάς χαράδρας που κατεβαίνει από το διάσελο των κορυφών Ντουσιάς – Χιόνι.
Η ανάβαση εδώ γίνεται ακόμη πιο επίπονη, ενώ και οι καιρικές συνθήκες συνήθως δεν είναι σύμμαχός μας σε τέτοια υψόμετρα. Φτάνουμε στο διάσελο (2.000 μ.).
Εμείς πηγαίνουμε αριστερά (κατεύθυνση νότια-νοτιοανατολική) και σύντομα ανεβαίνουμε στην κορυφή Ντουσιάς (2.086 μ.).
Από την κορυφή έχεις καταπληκτική θέα στη Μεγάλη Ζήρεια, το οροπέδιο του Φενεού και τη λίμνη Στυμφαλία, αν βέβαια το επιτρέψει ο καιρός.
Επιστροφή στον ξενώνα της Ε.Ο.Φ. από τα ίδια, χωρίς ιδιαίτερες δυσκολίες. Η διάρκεια της διαδρομής είναι περίπου 7-8 ώρες. Υπολογίστε κάτι παραπάνω αν συναντήσετε “σούπα” χιόνι.
Θα πρέπει να επισημάνουμε ότι τόσο στην τραβέρσα μετά το μικρό διάσελο στα 1.650 μ. όσο και στην κόντρα για το πάνω διάσελο στα 2.000 μ. υπάρχει ενδεχόμενο αν έχει χιόνι αυτό να είναι παγωμένο και η χρήση κραμπόν και πιολέ κρίνεται επιβεβλημένη.
Φωτογραφικό υλικό από παλιότερη χειμερινή εξόρμηση
