Νοέμβριος 1982: Παγιδευμένοι για 13 μέρες στο Όρος Cook της Νέας Ζηλανδίας

Το 1982, δύο ορειβάτες θα βρεθούν εγκλωβισμένοι για 13 ημέρες στο Όρος Κουκ. 13 μέρες που θα κρατήσουν σε αγωνία το κοινό της Νέας Ζηλανδίας που «παθιάστηκε» με αυτή την ιστορία.

Το Aoraki ή Mount Cook είναι το υψηλότερο σημείο της Νέας Ζηλανδίας, με υψόμετρο 3.724 μέτρα.

Η κορυφή του πατήθηκε για πρώτη φορά από ανθρώπινο πόδι στα τέλη του 19ου αιώνα.

Η κλασική του διαδρομή με βαθμολογία 3 σε κλίμακα Νέας Ζηλανδίας που έχει 7 επίπεδα δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολη.

Το Mount Cook βρίσκεται στην καρδιά του ορεινού συγκροτήματος των Νότιων Άλπεων, μια οροσειρά η οποία έχει άλλες 16 κορυφές που είναι ψηλότερες των 3.000 μέτρων. Ένα μαγευτικό ορεινό το σύμπαν, που όμως μερικές φορές μπορεί να γίνει πολύ εχθρικό.

Αυτή είναι η σκληρή, δυσάρεστη εμπειρία που θα βιώσουν δύο ορειβάτες τον Νοέμβριο του 1982.

Ο Mark Inglis και ο Philip Doole είναι ορεινοί διασώστες και κατευθύνθηκαν στην κορυφή του Mount Cook για εξάσκηση.

Φτάνοντας στην κορυφή, διαπιστώνουν ότι ο καιρός αρχίζε να υποτροπιάζει πολύ γρήγορα. Ξεκίνησαν την ανάβαση με ελαφρύ σακίδιο, χωρίς δεύτερη αλλαξιά ρούχων, καμινέτο, υπνόσακο και με πολύ λίγο φαγητό. Υπολόγιζαν να επιστρέψουν την ίδια μέρα στην κοιλάδα.

Η καταιγίδα στην κορυφή και η υποχώρηση

Στη θέα της επερχόμενης καταιγίδας, οι δύο άνδρες ξεκινούν άμεσα στην κατάβαση.

Πολύ γρήγορα,ο θυελλώδης άνεμος τους κάνει να συνειδητοποιήσουν ότι δεν θα πάνε πολύ μακριά.

Τελικά, βρίσκουν καταφύγιο σε μια χιονοσπηλιά στη Middle Peak (3.717 μ.), μια προκορφή του Mount Cook που βρίσκεται στη διαδρομή διαφυγής.

Όταν ο Don Bogie, ο συνορειβάτης τους, μαθαίνει ότι οι δυο τους έχουν εγκλωβιστεί στο βουνό, δεν απογοητεύεται.

Η διανυκτέρευση στα βουνό είναι εφικτή, ειδικά για έμπειρους ορειβάτες που θα μπορέσουν να βρουν το κατάλληλο καταφύγιο.

Όμως οι μέρες περνούν και ο καιρός δεν βελτιώνεται. Άλλο να αντέξεις μια νύχτα στα βουνό κι άλλο να επιβιώσεις μια εβδομάδα ή και περισσότερο.

Μετά από λίγες μέρες, ένα σύντομο άνοιγμα του καιρού επιτρέπει σε ένα ελικόπτερο να πραγματοποιήσει μια αναγνωριστική πτήση. Ελέγχονται σταδιακά τα καταφύγια και όλα τα σημεία που θα μπορούσαν να είχαν κρυφτεί. Κανείς.

Και οι δύο άνδρες θα μπορούσαν κάλλιστα να είχαν πεθάνει κατά τη διάρκεια αυτής της κακοκαιρίας. Αλλά οι έμπειροι διασώστες του Mount Cook γνωρίζουν ότι είχαν μόνο μία επιλογή που δεν είχαν χρόνο μάλιστα να ελέγξουν. Η Middle Peak.

Όμως ο καιρός χαλάει ξανά. Στο καταφύγιό τους, ο Inglis και ο Doole σταδιακά εξασθενούν. Αρχίζουν να συνειδητοποιούν ότι δεν θα μπορέσουν να ξεφύγουν μόνοι τους απ’ αυτή την κόλαση.

Ο κίνδυνος κρυοπαγημάτων και ακρωτηριασμού δακτύλων των ποδιών είναι πολύ μεγάλος.

Γεμίζουν τα παγούρια τους με χιόνι και τα βάζουν πάνω στο σώμα τους. Μια αποτελεσματική μέθοδος για να πιουν νερό, που όμως προσβάλλει σοβαρά τη θερμότητα του σώματός τους.

Το καταφύγιό τους δεν είναι στην πραγματικότητα μια χιονοσπηλιά, είναι περισσότερο ένα τούνελ. Ο άνεμος φυσάει μανιωδώς. Οι θερμοκρασίες δεν είναι πολικές αλλά παραμένουν μεταξύ -5 και -10°C, φτάνοντας ως τους -20°C τη νύχτα.

Ο εντοπισμός των δύο ορειβατών

Μόνο μετά από μια εβδομάδα (από την εξαφάνιση των δύο ορειβατών) μπορεί να πραγματοποιηθεί μια νέα πτήση.

Όπως είχε προβλέψει, ο Don Bogie βρίσκει τους δύο συνορειβάτες του στο Middle Peak.

Τους πετάει φαγητό και ασύρματο. Όμως ο χρόνος δεν επιτρέπει τη διάσωση.

Τα ΜΜΕ συγκεντρώνονται στους πρόποδες του βουνού και ολόκληρη η χώρα παρακολουθεί με κομμένη ανάσα τις τελευταίες εξελίξεις σε αυτή την απίστευτη υπόθεση.

Ο καιρός περνάει και η διάσωση των δύο ορειβατών κρίνεται κατεπείγουσα.

Η μπαταρία του ασύρματου αδειάζει και δεν ξέρουν πλέον σε τι κατάσταση βρίσκονται.

Μόλις ο καιρός το επιτρέπει, ένα ελικόπτερο απογειώνεται αλλά συντρίβεται χαμηλότερα στο βουνό.

Πρέπει γρήγορα να διασωθεί το πλήρωμα του ελικοπτέρου και το παράθυρο του καιρού κλείνει.

Αυτή η συντριβή του ελικοπτέρου διάσωσης, μας επαναφέρει στο χειμώνα του 1956-57.

Στο Mont-Blanc Massif, παρόμοιο ατύχημα σημειώθηκε κατά την προσπάθεια διάσωσης των Jean Vincendon και François Henry (μια ιστορία που θα την διηγηθούμε σε άλλη ανάρτηση).

Το αποτέλεσμα: Διάσωση στο Mount Cook

Η διάσωση των δύο ορειβατών μπορεί επιτέλους να ξεκινήσει την επόμενη μέρα, μετά από 13 μέρες εγκλωβισμού στο βουνό.

Το ημερολόγιο δείχνει 29 Νοεμβρίου 1982 και η διάσωση είναι μεν επικίνδυνη αλλά είναι αδύνατο να σκεφτεί κανείς κάτι άλλο αυτή τη στιγμή.

Οι δύο ορειβάτες ακροβατούν μεταξύ ζωής και θανάτου, λιμοκτονούν και μέρος των άκρων τους έχει παγώσει.

Ο Mark Inglis έχει χάσει 13 κιλά από την αρχή της περιπέτειάς τους. Οι δύο άνδρες απεγκλωβίζονται τελικά από αέρος.

Η Νέα Ζηλανδία, που κρατούσε την αναπνοή της για σχεδόν 2 εβδομάδες, μπορεί να αναπνεύσει ξανά.

Λίγες ώρες αργότερα όμως πέφτει η ετυμηγορία. Είναι ζωντανοί αλλά τα πόδια τους είναι εντελώς παγωμένα.

Μόνο μία επιλογή για την αποφυγή της θανατηφόρας γάγγραινας: ο ακρωτηριασμός. Και οι δύο θα ακρωτηριαστούν λίγο κάτω από τα γόνατα πριν από τα Χριστούγεννα του 1982.

Πηγή
altitude.news