Πεζοπορία στο Πάικο με τα υπέροχα δάση οξυάς (Η κατάβαση)
Εκεί, πάνω στην κορυφή Γκόλα Τσούκα του Πάικου, στα 1.650 μ. υψόμετρο, «σημαδεύοντας την κορυφή και αγναντεύοντας τη θάλασσα», έρχονται θύμησες πολλές, όλες μα όλες απ’ το χθες, που λένε κι οι στίχοι ενός τραγουδιού.
Εικόνες θολές –σαν την θολή ατμόσφαιρα της καλοκαιρινής αντηλιάς στην κόψη του μεσημεριού- από τα παιδικά χρόνια της αθωότητας.
Στιγμές, γεγονότα, άνθρωποι, μνήμες, αντικείμενα, γεύσεις, όλα αναμνήσεις μιας χαμένης ξέγνοιαστης καθημερινότητας που περνούν από το μυαλό καθώς το βλέμμα στρέφεται στα ανατολικά.
Το παρελθόν μου, η ιστορία μου, οι παραδόσεις μου, η ταυτότητά μου, η ίδια μου η ζωή. Μια ζωή που είναι στο χέρι μας να τη ζήσουμε όπως εμείς θέλουμε και να κάνουμε όσα νομίζουμε ότι δεν μπορούμε να κάνουμε.
Γι’ αυτό ευγνωμονώ τα βουνά. Έδωσαν νόημα στη ζωή μου και περιεχόμενο στα όνειρά μου.
Κάθε ανάβαση σε μια βουνοκορφή είναι κι ένα ταξίδι σ΄ εκείνα τα χρόνια της αθώας καθημερινότητας των παιδικών μου χρόνων.
Η κατάβαση
Τα βουνά, όμως, είναι και αμείλικτα πολλές φορές. Τα καταιγιδοφόρα σύννεφα που μαζεύονταν απειλητικά στα δυτικά, μου υπενθύμισαν ότι είχε έρθει η ώρα να εγκαταλείψω την κορυφή του βουνού και να ξεκινήσω το ταξίδι της επιστροφής.
Κατ΄ αρχήν κατεβαίνουμε από την κορυφή ακολουθώντας την κορυφογραμμή με κατεύθυνση Ν και μετά Δ.
Περνάμε από ένα χαρακτηριστικό πετρόχτιστο παρατηρητήριο, απ’ όπου μπορούμε να αγναντέψουμε την ευρύτερη περιοχή που απλώνεται κάτω από το βουνό.
Από τα Γιαννιτσά και την Αλεξάνδρεια μέχρι το Πολύκαστρο και τον Θερμαϊκό κόλπο.
Μπαίνουμε στο δασωμένο κομμάτι του βουνού ακολουθώντας κόκκινα σημάδια στα δέντρα και στα βράχια.
Στα 1,4 χλμ. από την κορυφή και στα 1.460 μ. υψόμετρο, βγαίνουμε σε ένα μονοπάτι – χωματόδρομο και κατηφορίζουμε. Περνάμε από τη θέση «Τράχηλος».
Στα 3,3 χλμ. από την κορυφή και 1.385 μ. υψόμετρο, συναντάμε διασταύρωση με χωματόδρομο.
Αριστερά πάει προς Καστανερή και δεξιά για το καταφύγιο του Φ.Ο.Ο. Γιαννιτσών.
Εμείς συνεχίζουμε την πορεία μας απέναντι. Περνάμε από τη θέση «Αγνάντεμα» κινούμενοι σε δασικό δρόμο.
Στα 4,2 χλμ. από την κορυφή και 1.390 μ. υψόμετρο, τελείωνει ο δασικός δρόμος και μπαίνουμε σε μονοπάτι την έναρξη του οποίου σηματοδοτεί μεταλλική ταμπέλα κόκκινου χρώματος. Η κλίση αρχίζει να μεγαλώνει.
Κατηφορίζουμε στο βαθύσκιωτο «Ρωμαϊκό Μονοπάτι». Περνάμε πλάι από την κορυφή Υψώματα (1.114 μ.).
Στα 7,6 χλμ. από την κορυφή και 910 μ. υψόμετρο, ακολουθούμε το μονοπάτι που φεύγει πίσω από την ταμπέλα που λέει «Αλώνι δεξιά».
Σύντομα βγαίνουμε στη θέση «Αλώνι» και στη συνέχεια κατηφορίζουμε στο μονοπάτι που είχαμε ακολουθήσει κατά την ανάβαση.
Συνολικά διανύσαμε 23,5 χλμ. σε 9,5 ώρες κινούμενοι σε δασικούς δρόμους και μονοπάτια απαράμμιλης φυσικής ομορφιάς.
Το Πάικο είναι ένα ήρεμο, ατμοσφαιρικό και βατό βουνό, με ομορφιά που αξίζει να ψάξετε ανάμεσα σε πανύψηλα δέντρα, ρυάκια και ποτάμια, καστανιές και βελανιδιές.
Κρυμμένα χωριουδάκια μακρυά απο τον πολιτισμό και σηματοδοτημένα μονοπάτια που αξίζει να περπατήσετε. Ορεινή Μακεδονία στα καλύτερά της!
Πηγές
naturagraeca.com
wikipedia.org
goumenissa.info