10+1 λόγοι για να πάρεις τα βουνά

Καθώς διασχίζεις τα δαιδαλώδη ορεινά συγκροτήματα της χώρας μας, δε μπορείς παρά να στέκεις κάθε τόσο για να θαυμάζεις τα μοναδικά τοπία ανυπολόγιστης αισθητικής και περιβαλλοντικής αξίας, που σε καλούν να έρθεις πιο κοντά με την θελκτικότητα τους.

Γιατί μας αρέσει η ορειβασία; Τι είναι αυτό που σπρώχνει τα βήματά μας στα βουνά; Γιατί η επαφή με τη φύση είναι ζωτικής σημασίας για τον άνθρωπο;

Μερικές μόνο απαντήσεις ακολουθούν παρακάτω:

1. Για την κορυφή

Κορυφές βουνών. Απόκρημνες και βραχώδεις. Άλλοτε χιονοσκέπαστες κι άλλοτε γυμνές. Πάντοτε μεγαλόπρεπες κι επιβλητικές.

Στέκουν αγέρωχες στο διάβα των αιώνων, περιμένοντας όλους εμάς τους ταπεινούς τους επισκέπτες που αναζητούμε απαντήσεις σε ερωτήματα που δεν έχουν ακόμη ειπωθεί.

Κάθε ανάβαση και μια ξεχωριστή εμπειρία που μόνο άμα τη βιώσεις μπορείς να το καταλάβεις.

Όσες λέξεις κι αν γράψεις, όσες βαρύγδουπες και πομπώδεις εκφράσεις κι αν χρησιμοποιήσεις προσπαθώντας να περιγράψεις τα συναισθήματα που νιώθεις καθώς στέκεσαι εκεί, στο ψηλότερο σημείο του βουνού, δεν θα μπορέσεις ν’ αποδώσεις σε όλη του την έκταση αυτό που πραγματικά συμβαίνει στα εσώψυχά σου.

2. Για τη θέα

Και τότε, το βλέμμα καρφώνεται στους απέραντους ορίζοντες που σε περιβάλλουν. Εικόνες παραμυθένιες μέχρι εκεί που φτάνει το μάτι, που σε κάνουν να αισθάνεσαι ευλογημένος και μόνο που έχεις την τύχη να θαυμάσεις.

Είναι γεγονός. Εμείς οι ορειβάτες, ανεβαίνουμε μερικές φορές πιο ψηλά κι από τα σύννεφα για να βρούμε εικόνες που δεν φωτογραφίζονται και αισθήματα που δύσκολα περιγράφονται.

3. Για τα χρώματα της ανατολής του ήλιου

Μια από τις ομορφότερες ώρες στην ύπαιθρο είναι όταν γλυκοχαράζουν τα βουνά. Όποιος δεν είδε την ώρα αυτή, το γλυκοχάραμα των βουνών, στ’ αλήθεια δεν γνώρισε τη φύση, δεν ξέρει τα βουνά.

Την ώρα αυτή πλημμυρίζει από ένα απέραντο χρυσό φως ολόκληρη η ανατολή, ενώ κατά τη δύση αρχίζει να υποχωρεί και να σβήνει το σκοτάδι.

Έχει την εντύπωση κανείς πως τη στιγμή αυτή το φως και το σκοτάδι μάχονται στους ορίζοντες έναν τιτάνιο αγώνα.

Πρόκειται για τη ροδοδάχτυλη αυγή, που τόσο την τραγούδησε ο Όμηρος και τόσο τη ζωγράφισε με τη φτερωτή δύναμη του στίχου ο ποιητής λαός.

Τη στιγμή αυτή γλυκοχαράζουν οι κορφές, τραβάει τον αιώνιο δρόμο του κατά τη δύση ο αυγερινός, αρχίζουν να τραγουδούν τα αηδόνια στις ρεματιές, να ζωντανεύει η φύση.

4. Για το λευκό πέπλο του χιονιού

Ούτε ο καλύτερος ζωγράφος θα μπορούσε ποτέ να σκιαγραφήσει με τόση τελειότητα το λευκό τοπίο που αντικρίζεις περπατώντας στο άγριο αλπικό ανάγλυφο ενός χιονισμένου βουνού.

Εμείς οι ορειβάτες και οι λάτρεις των βουνών, έχουμε μια ιδιαίτερη σχέση με τον χειμώνα γιατί τον έχουμε συνδυάσει με το χιόνι.

Αυτό το μαγικό λευκό πέπλο που σκεπάζει στοργικά τις πλαγιές των βουνών και απογειώνει τη μεγαλοπρέπειά τους.

Ένα χιονισμένο βουνό είναι η συγνώμη του Θεού στον άνθρωπο για τον Παράδεισο που του πήρε.

5. Για τα φθινοπωρινά χρώματα

Το φθινόπωρο είναι η πιο γοητευτική εποχή του χρόνου. Τα χρώματα, ο αέρας, η βροχή, σου θυμίζουν πόσο τα πιο απλά πράγματα μπορούν να σου προσφέρουν την πιο μεγάλη ευτυχία.

Είναι η ιδανική εποχή για να βγείτε στη φύση και ν’ απολαύσετε τις μεγαλειώδεις πολύχρωμες δημιουργίες της.

Καθώς περπατάς στο δάσος συνθλίβοντας τα ξερά φύλλα, όλα γύρω σου μυρίζουν τόσο γήινα και φρέσκα. Επιβραδύνετε, κλείστε τα μάτια, πάρτε βαθιά ανάσα, εκπνεύστε. Δεν γράφετε ποίηση;

6. Για την αίσθηση ελευθερίας

Τα βουνά στέκουν αιώνια και αγέραστα, περήφανα και ακατάλυτα σαν τη λαϊκή ψυχή. Με τη μόνιμη και στέρεη παρουσία τους, με τον ακατάβλητο και αγέραστο όγκο τους, με τη σίγουρη κι αναλλοίωτη μορφή τους απέναντι στον καταλύτη χρόνο, υπήρξαν σύμβολα ελευθερίας και αθανασίας.

Τα βουνά κατέχουν περίλαμπρη θέση στην ποίηση και στην καρδιά του λαού μας. Είναι τόποι που ποτίστηκαν με αίμα, δοξάστηκαν με θυσίες, εγκωμιάστηκαν και τραγουδήθηκαν από το λαό. Είναι τόποι που έθρεψαν και γιγάντωσαν το φλογερό πνεύμα της ελευθερίας.

7. Για να δραπετεύσεις από την καθημερινότητα

Είναι στιγμές που οι άνθρωποι έχουμε μέσα μας κάποιες ανάγκες ανικανοποίητες. Ζούμε στιγμές δύσκολες στην καθημερινότητά μας κι αυτό είναι αβάστακτο, όταν στοιβάζονται τόσα γύρω μας.

Έχουμε ανάγκη να τις ξεπεράσουμε. Έχουμε ανάγκη να βρούμε μια ισορροπία, μια διέξοδο, μια μαγική συνταγή.

Για μένα αυτή η συνταγή έχει όνομα: «ΒΟΥΝΟ». Είναι η καταφυγή μου στις δύσκολες στιγμές. Όταν αισθάνομαι το άγχος να με πνίγει, τότε η μόνη διέξοδος είναι η ορειβασία.

Όσα προβλήματα δεν μπορώ ν’ αντιμετωπίσω με τη λογική, εκείνο ξέρει να τα λύνει. Έχει αυτή τη ριμάδα τη δύναμη να σπέρνει συγκίνηση και θαυμασμό.

Ίσως γιατί το βουνό αποτελεί στοιχείο της ύπαρξής μας και η επανασύνδεσή μας μ’ αυτό μας κάνει να νιώθουμε ένα με τη φύση μας.

8. Για την καλή παρέα

Κανείς μας δεν γεννήθηκε ορειβάτης. Απλά το επιλέξαμε σε κάποια στροφή της ζωής μας. Μια σκέψη που πέρασε στα ξαφνικά απ’ το μυαλό κι έγινε τρόπος ζωής.

Ένα μονοπάτι που αποφασίσαμε να το περπατήσουμε κόντρα στη λογική. Ένα μονοπάτι, ξεχωριστό για τον καθένα, που με κάποιο μαγικό τρόπο θα σε φέρει σ’ επαφή και μ’ άλλους ανθρώπους που πορεύονται προς την ίδια κατεύθυνση.

Το βουνό είναι το σημείο επαφής που μας συνδέει αναπόδραστα με ανθρώπους που έχουν το ίδιο ανήσυχο πνεύμα.

Εκεί πάνω οι άνθρωποι δεν είναι αδιάφοροι ο ένας για τον άλλο, δεν πάσχουν από ψυχική ερημία. Οι ανθρώπινες σχέσεις δεν είναι ψεύτικες και κίβδηλες.

Εκεί πάνω η συντροφικότητα και η αδερφοσύνη δεν είναι αξίες χωρίς περιεχόμενο, λέξεις χωρίς νόημα, καρδιά χωρίς αίσθημα, νους χωρίς σκέψη.

Εκεί πάνω οι άνθρωποι είναι αληθινοί και η αλληλεγγύη βρίσκει καταφύγιο στις ψυχές τους.

9. Για την ενσάρκωση των ονείρων σου

Έχετε ποτέ σκεφτεί πώς θα ήταν να ζούσατε τα όνειρά σας; Πώς θα αισθανόσασταν; Θα νιώθατε ολοκληρωμένοι;

Μάλλον θα σκέφτεστε «πόσο υπέροχο θα ήταν κάτι τέτοιο, αλλά δυστυχώς είναι ουτοπικό και ανέφικτο».

Σας καταλαβαίνω, το έχω σκεφτεί κι εγώ. Η ζωή και η πραγματικότητα που μας περιβάλλει είναι σκληρή και άδικη. Δολοφόνος ονείρων.

Τίποτα στη ζωή δεν είναι εύκολο και τίποτα δε χαρίζεται. Το έχετε παρατηρήσει αυτό; Όλα όσα θέλετε να πετύχετε χρειάζονται περισσότερη προσπάθεια από ό,τι νομίζατε στην αρχή.

Τα όνειρα είναι σαν τα βουνά. Δεν έχετε άλλη επιλογή παρά να τα σκαρφαλώσετε. Επειδή είναι εκεί, μπροστά σας.

Τα όνειρα, όπως και τα βουνά, δεν κατακτώνται εύκολα. Το τίμημα είναι βαρύ. Εμπόδια. Ένα τίμημα, όμως, που πρέπει να αναλάβετε, αν θέλετε να πετύχετε κάτι που θα σας κάνει περήφανους.

Φορέστε, λοιπόν, τ’ άρβυλα, φορτωθείτε το σακίδιο γεμάτο με όλες τις ενδόμυχες επιθυμίες σας και πάρτε τ’ ανηφορικό μονοπάτι στο βουνό των ονείρων σας.

10. Γιατί είναι εκεί

Γιατί τα βουνά υπάρχουν. Γιατί τα δάση και οι πλαγιές -χιονισμένες ή ανθοσκέπαστες- υπάρχουν. Τα κελαϊδίσματα στο ευωδιαστό γλυκό χάραμα, η απεραντοσύνη των κορυφών υπάρχουν. Και μας περιμένουν. Όχι για να «νικήσουμε» ή να «κατακτήσουμε», όπως απερίσκεπτα γράφουν πολλοί, ξεχνώντας ότι η φύση είναι μεγάλη και αιώνια, ενώ εμείς μικροί και εφήμεροι.

11. Για την ανάβαση

Στη φαντασία του ανθρώπου, τα βουνά είναι οι λιγότερο εξημερωμένοι, οι πιο μυστικοί και συγχρόνως οι πιο ελκυστικοί τόποι της γης.

Όταν, όμως, εξοικειωθείς μαζί τους, μαθαίνεις να τα πλησιάζεις διακριτικά και ό,τι πριν έστεκε απρόσωπο και απόμακρο, γίνεται φιλικό και προσιτό. Κάθε ανάβαση είναι μια νέα πρόκληση, ένα ταξίδι λυτρωτικό, ένα μάθημα ζωής.

Ο Καζαντζάκης στο τελευταίο του έργο «Αναφορά στον Γκρέκο» αποφαίνεται ότι

«Δε μας κινούσε η αλαζονεία, μήτε η απλοϊκή βεβαιότητα πως θα σταθεί μια μέρα η κορφή και θα τη φτάσουμε· μήτε κι αν τη φτάναμε, πως θα βρούμε εκεί απάνω την ευτυχία, τη σωτηρία και τον Παράδεισο· ανεβαίναμε, γιατί ευτυχία, σωτηρία και Παράδεισος για μας ήταν η ανάβαση».

Ενώ ο πρωτοπόρος Βρετανός ορειβάτης και εξερευνητής George Mallory σημειώνει ότι

«Ανεβαίνουμε για την πέτρα από την κορυφή του βουνού για τους γεωλόγους, για την μελέτη των ορίων της ανθρώπινης αντοχής για τους γιατρούς, αλλά πάνω απ’ όλα για την αίσθηση της περιπέτειας που κρατάει ζωντανή την ψυχή του ανθρώπου».