Ποιος ήταν ο Andrew Irvine;

Το μεγαλύτερο μυστήριο στην ιστορία του Everest συνοψίζεται στην ερώτηση: “Τελικά ο George Mallory και ο Andrew Irvine έφτασαν στην κορυφή του το 1924, πριν χαθούν στις παγωμένες πλαγιές του;”. Οι περισσότεροι, λίγο ως πολύ, γνωρίζουμε τον Mallory, αλλά ποιος ήταν ο Irvine;

Ο Andrew Comyn Irvine (1902-1924), με το παρατσούκλι “Sandy”, ήταν ένας νεαρός ορειβάτης, ο οποίος διακρίθηκε στην κωπηλασία και σπούδασε μηχανικός στην Οξφόρφη.

Ο Irvine ήταν το νεότερο μέλος της 3ης Βρετανικής Αποστολής στο Everest το 1924. Στις 29 Φεβρουαρίου του 1924 αναχώρησε από το λιμάνι του Λίβερπουλ με το ατμόπλοιο SS Californian, με προορισμό τα Ιμαλάια, μαζί με άλλα τρία μέλη της αποστολής, συμπεριλαμβανομένου του George Mallory. Αργότερα, ο Mallory σε ένα γράμμα που έγραψε στην γυναίκα του, έλεγε για τον Irvine τα εξής: “Θα μπορούσες να του προσάψεις διάφορα, εκτός από το ότι είναι πολυλογάς”.

Ο Andrew Irvine (αριστερά) κατά την διάρκεια της εξερευνητικής αποστολής στο Spitsbergen της Αρκτικής

Κατά τη διάρκεια της αποστολής, ο νεαρός Irvine έκανε σημαντικές καινοτομίες στις ορειβατικές φιάλες οξυγόνου, βελτιώνοντας ριζικά την λειτουργικότητά τους, το βάρος και την αντοχή τους. Επίσης, ήταν ο άνθρωπος που είχε υπό την επίβλεψή του την συντήρηση των φωτογραφικών μηχανών της αποστολής, των κουζινικών εστιών γκαζιού, και πολλών άλλων συσκευών.

Ήταν ευρέως δημοφιλής για την εφευρετικότητα και την εργατικότητά του, και είχε κερδίσει τον σεβασμό των μεγαλύτερων σε ηλικία συναδέλφων του.

Η Βρετανική Αποστολή του 1924 έκανε δύο ανεπιτυχείς απόπειρες για την κορυφή του Everest στις αρχές του Ιουνίου, και υπήρχε χρόνος για μια ακόμη προσπάθεια πριν από τις βαριές χιονοπτώσεις που θα έρχονταν μαζί με τους καλοκαιρινούς μουσώνες.

Ο Andrew Irvine έξω από τη σκηνή του στην κατασκήνωση βάσης του Everest το 1924

Η τελευταία αυτή ευκαιρία έπεσε στα χέρια του πιο έμπειρου ορειβάτη της αποστολής, του George Mallory. Προς έκπληξη των υπολοίπων μελών της αποστολής, ο Mallory επέλεξε για σχοινοσύντροφο τον 22χρονο άπειρο Irvine και όχι τον πιο έμπειρο ορειβάτη Noel Odell. Προφανώς η ικανότητα του Irvine στον χειρισμό των συσκευών οξυγόνου έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην επιλογή του Mallory.

Ο Mallory και ο Irvine ξεκίνησαν την ανάβαση στις 6 Ιουνίου, και στο τέλος της επόμενης ημέρας είχαν στήσει την σκηνή τους στο τελευταίο camp, στα 8.168 μέτρα, απ’ όπου θα αναχωρούσαν για την τελική ανάβαση στην κορυφή. Δεν είναι γνωστό τι ώρα ξεκίνησαν στις 8 Ιουνίου, αλλά υπάρχουν έμμεσες αποδείξεις ότι δεν είχαν την έγκαιρη εκκίνηση που ήλπιζε ο Mallory.

Τα μέλη της Βρετανικής Αποστολής στο Everest το 1924. Ο Andrew Irvine πρώτος πάνω αριστερά και δίπλα του ο George Mallory.

Ο Noel Odell, ο οποίος έπαιζε υποστηρικτικό ρόλο στην αποστολή, ανέφερε ότι τους είδε για τελευταία φορά στις 12:50 μ.μ. -πολύ αργότερα απ’ ότι αναμενόταν- στο Second Step της ΒΑ κορυφογραμμής, αν και τα επόμενα χρόνια υπήρξε διχογνωμία σε ποιο από τα τρία Steps της κορυφογραμμής τους είχε δει τελικά.

Φαίνεται ότι είχαν μια πτώση και το σχοινί έσπασε. Το πιολέ του Irvine βρέθηκε το 1933 στα 8.460 μέτρα, περίπου 20 μέτρα κάτω από την κορυφογραμμή και 230 μέτρα πριν από το First Step.

Τον Μάιο του 1991, μια φιάλη οξυγόνου κατασκευής του 1924 βρέθηκε σε υψόμετρο 8.480 μέτρων, περίπου 20 μέτρα ψηλότερα από το πιολέ και 60 μέτρα πιο κοντά στο First Step. Δεδομένου ότι μόνο ο Mallory και ο Irvine βρίσκονταν στην ΒΑ κορυφογραμμή το 1924, αυτή η φιάλη οξυγόνου σηματοδοτεί το ελάχιστο ύψος που πιθανώς έφτασαν κατά την ανάβασή τους.

Το πιολέ του Andrew Irvine που βρέθηκε το 1933

Το 1999, οργανώθηκε μια ερευνητική αποστολή στο Everest για τον εντοπισμό των σορών του Mallory και του Irvine. Αν και η σορός του Mallory βρέθηκε σε υψόμετρο  8.155 μέτρων, ο Andrew Irvine παραμένει άφαντος. Εκφράζεται η ελπίδα ότι όταν βρεθεί η σορός του, μία από τις φωτογραφικές μηχανές της αποστολής που κουβαλούσε μαζί του θα βρεθεί, και το φιλμ θα μπορούσε να ρίξει φως στο μυστήριο.

Η Julie Summers, μια από τους εν ζωή συγγενείς του Andrew Irvine, δεν ενδιαφέρεται για το αν ο Irvine έφτασε στην κορυφή. Γράφει στο blog της: “Με ρωτάνε συνέχεια αν θα ήθελα να μάθω αν ο Mallory και ο Irvine ανέβηκαν στην κορυφή. Τους απαντώ ότι, πραγματικά, δεν με νοιάζει. Αυτό που κατάφεραν είναι τόσο αξιοσημείωτο και μεγαλειώδες, που δεν αξίζει τον κόπο να σχολούμαστε με το αν ανέβηκαν και τα τελευταία εκατό μέτρα. Σύμφωνα, μάλιστα, με τα σοφά λόγια του Hillary, θα πρέπει κάποιος να κατέβει σώος προκειμένου να διεκδικήσει την επιτυχή ανάβαση σε μια κορυφή. Αυτό που με ενοχλεί αφάνταστα, είναι η επιμονή των ανθρώπων να βρουν μιαν απάντηση, εκθέτοντας την παγωμένη σορό του Irvine βορά στις πεινασμένα για εντυπωσιακές εικόνες μέσα ενημέρωσης”.

Η φωτογραφική μηχανή μάρκας Kodak που κουβαλούσε μαζί του ο Irvine

Ο Arnold Lunn, ένας από τους φίλους του Irvine, έγραψε: “Ο Irvine δεν έζησε πολύ, αλλά έζησε καλά. Στη σύντομη ζωή του ανέπτυξε πολύπλευρες δραστηριότητες, φτάνοντας στο αποκορύφωμα του τελευταίου χρόνου της ζωής του, όπου πρόλαβε να κερδίσει τους ιστιοπλοϊκούς αγώνες της Οξφόρφης, να εξερευνήσει το Spitsbergen στην Αρκτική, να ερωτευθεί με το σκι, και -ίσως- να κατακτήσει το Everest”. Ποιος δεν θα ζήλευε μια τέτοια ζωή;

Μπορεί επίσης να σας αρέσει...