Οδοιπορικό στα Άγραφα: Ανάβαση στο Βουτσικάκι

Με όχημα την ιστορική μνήμη και οδηγό την αγάπη μας για τα βουνά και την φύση, οδοιπορούμε στις χιονισμένες βουνοκορφές των Αγράφων, που μας καλούν να τα προστατεύσουμε από την “αιολική λαίλαπα”, αφού πρώτα τ’ αγαπήσουμε και καταλάβουμε πως είναι το μεγάλο μας σπίτι, το καταφύγιο της ζωής μας κι όχι ένα μέρος όπου εναποθέτουμε τα μεταλλικά σκουπίδια της “πράσινης ενέργειας”.

Πρώτος σταθμός του οδοιπορικού μας στα χιλιοτραγουδισμένα Άγραφα, το Βουτσικάκι. Το Βουτσικάκι ανήκει στο συγκρότημα των Θεσσαλικών Αγράφων. Έχει υψόμετρο 2.152 μέτρα και η παλαιότερη ονομασία του ήταν Γκαβέλ.

Αποτελεί τμήμα των Βορείων Αγράφων. Στα ανατολικά εκτείνεται μέχρι τη λίμνη Πλαστήρα, ενώ στα Δ-ΒΔ χωρίζεται από το ορεινό συγκρότημα απ όπου περνάει ο δρόμος Μουζάκι-Πετρίλο.

Στα Ν-ΝΔ χωρίζεται από το συγκρότημα του Ντεληδημίου με τον αυχένα απ’ όπου περνάει ο δρόμος Πετρίλου – Τροβάτου και Βραγγιανών.

Έχει δάση από έλατα και δρύες και έχει ενταχθεί στο δίκτυο προστατευόμενων περιοχών Natura 2000.

Διαβάστε ακόμα:
Οδοιπορικό στα Άγραφα: Τα Ελληνικά Ιμαλάια

Άλλες ψηλές κορυφές του ορεινού όγκου είναι οι: Μουτσιάρα (2.133 μ.), Καζάρμα ή Ζυγουρολίβαδο (1.977 μ.), Κουφόλογγος (1.882 μ.), Παλιομάνδρι (1.832 μ.), Αγκώνας ή Πετσαλούδα (1.824 μ.), Τέμπλα (1.809 μ.), Γεννητάκι (1.800 μ.), (Δερματά 1.722 μ.), Καραμανώλη (1.628 μ.), και άλλες.

Η ανάβαση ξεκινάει από τη θέση που είναι χτισμένο το Ορειβατικό Καταφύγιο Αγράφων στην περιοχή «Καραμανώλη» (πάνω από τον οικισμό Νεράιδα, από τον οποίο απέχει 6 χλμ.), σε υψόμετρο 1.536 μέτρων.

Πρόκειται για ένα διόροφο πέτρινο κτίριο που κατασκευάσθηκε το 2002 μέσω του επιχειρησιακού προγράμματος «Τουρισμός – Πολιτισμός» του ΕΟΤ.

Το έργο περιλαμβάνει εκτός από το καταφύγιο και ένα δίκτυο μονοπατιών τα οποία ξεκινούν από το καταφύγιο και καλύπτουν όλη τη γύρω ορεινή περιοχή.

Τα μονοπάτια σημάνθηκαν με διαφορετικού μεγέθους και πληροφοριών πινακίδες και εξοπλίστηκαν με τραπεζοπάγκους, κιόσκια, παγκάκια και σε σημεία που χρειαζόταν έγινε διάνοιξη, καθαρισμός και πλακόστρωση. Το έργο της σήμανσης των μονοπατιών ανέλαβε ο Ελληνικός Ορειβατικός Σύλλογος Καρδίτσας.

Προσφέρει τις βασικές εξυπηρετήσεις (κεντρική θέρμανση, τζάκι, κουκέτες, κουβέρτες, κουζίνα, τουαλέτα, διευκολύνσεις φαγητού και μαγειρέματος), διαθέτει άνετη τραπεζαρία και μπορεί να φιλοξενήσει 24 άτομα.

Επίσης στην περιουσία του καταφυγίου ανήκει ορειβατικός εξοπλισμός διάσωσης, εξοπλισμός εστίασης και μία μηχανή χιονιού (snowmobile).

Σε απόσταση λίγων μέτρων από το καταφύγιο υπάρχει μία πίστα χιονοδρομιών με ένα μικρό lift και ένα μηχάνημα στρωσίματος χιονιού, το οποίο ανήκει στην περιουσία του Δήμου Λίμνης Πλαστήρα.

Δίπλα στο lift είναι χτισμένο το μικρό καταφύγιο του Ορειβατικού – Χιονοδρομικού Ομίλου Καρδίτσας (Ο.Χ.Ο.Κ) με δυνατότητα φιλοξενίας 17 ατόμων.

Όλη η πορεία μας έχει κατά βάση Δ κατεύθυνση. Το μονοπάτι που ακολουθούμε έχει την κωδική ονομασία “Β4”.

Βέβαια, εμείς σημάδια δεν βρήκαμε στη διαδρομή, αλλά το θεωρώ πολύ λογικό, μιας και το πυκνό χιόνι κάλυπτε σχεδόν τα πάντα γύρω μας.

Κατευθυνόμαστε προς τις εγκαταστάσεις του μικρού χιονοδρομικού κέντρου, με την μία και μοναδική πίστα και ανηφορίζουμε κατά μήκος του αναβατήρα.

Μπροστά μας ορθώνεται ο όγκος της Τέμπλας (1.809 μ.), ενώ στα δεξιά μας -Β- (στο πέρα βάθος) διακρίνεται η Καζάρμα (1.977 μ.) με το χαρακτηριστικό πυροφυλάκειο στην κορυφή της.

Αργά (ελέω μεγάλης ποσότητας χιονιού) αλλά σταθερά ανηφορίζουμε στη ράχη της Τέμπλας και σταδιακά αποκαλύπτεται πίσω μας η μεγαλειώδης ομορφιά της λίμνης Πλαστήρα.

Η εκτεθειμένη στον παγωμένο βοριά ράχη, μας υποχρεώνει σε σύντομη στάση για να προσαρμόσουμε τα κραμπόν στα άρβυλα, περίπου στα 1.700 μέτρα υψόμετρο.

Από εκείνο το σημείο έχουμε την ευκαιρία να θαυμάσουμε για πρώτη φορά τις επιβλητικές χιονισμένες κορυφές των Ανατολικών Αγράφων (Μπορλέρο, Φλιτζάνι, Πλάκα κ.λπ.).

Αφού ξεμπερδέψουμε με τα τελευταία βράχινα περάσματα της ράχης, η κλίση ομαλοποιείται. Και τότε είναι που το μυαλό και τα μάτια τρελαίνονται.

Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς! Τον επιβλητικό όγκο του Βουτσικακίου που στέκεται ορθόστητος μπροστά μας;

Μήπως την λίμνη Πλαστήρα που λαμπιρίζει παιχνιδιάρικα κάτω από τα πόδια μας; Ή μήπως τις χιονοσκεπείς κορυφές των Αγράφων που δεσπόζουν ολόγυρά μας; Πραγματικό δέος!

Μετά από 2,7 χλμ. και 1 1/2 ώρες πορείας, στεκόμαστε δίπλα στο κολωνάκι της Τέμπλας στα 1.809 μέτρα υψόμετρο (Η παλιότερη ονομασία της κορυφής ήταν Αγκώνας).

Απαραίτητη στάση για τις αναμνηστικές φωτογραφίες, με τους ορεινούς όγκους των Δυτικών Αγράφων (Ντεληδήμι, Τσούκα Σάκκα) να κλέβουν την παράσταση.

Συνεχίζουμε την πορεία μας πάνω στην φαρδιά ράχη, η οποία σε κάποια σημεία είναι ξέχιονη λόγω του δυνατού αέρα.

Περνάμε από το μνημείο του άτυχου χιονοδρόμου και αρχίζουμε να χάνουμε υψόμετρο, κατηφορίζοντας προς το διάσελο της Πετσαλούδας ή Στρατώνας και την βάση της ψηλότερης κορυφής του ορεινού όγκου του Βουτσικακίου.

Θα πέσουμε στα 1.680 μέτρα υψόμετρο (περίπου στα 4 χλμ. πορείας) πριν αρχίσουμε την επίπονη ανάβαση στο Βουτσικάκι, που ορθώνεται επιβλητικό μπροστά μας.

Αν και έχουμε καθυστερήσει πάρα πολύ λόγω της μεγάλης ποσότητας του χιονιού αλλά και κάποιων απρόβλεπτων γεγονότων (που δεν είναι της παρούσης), ξεκινάμε την τελική ανάβαση στην κορυφή.

Βρισκόμαστε λίγο πάνω από τα 2.000 μέτρα υψόμετρο και περπατάμε πάνω στην παγωμένη (ελέω Β-ΒΑ προσανατολισμού) ράχη της κορυφής, η οποία έχει μεγάλη κλίση μεν αλλά αρκετό πλάτος δε, οπότε δεν μας προβληματίζει ιδιαίτερα. Τα κραμπόν κάνουν καλά τη δουλειά τους.

Τα πράγματα, όμως, σοβαρεύουν καθώς πιάνουμε την τελική κόντρα για την κορυφή. Η ράχη στενεύει -πολύ σε ορισμένα σημεία- ενώ οι κορνίζες που έχουν σχηματιστεί στ’ αριστερά μας μάς κάνουν ν’ αναρωτιόμαστε τι θα γινόταν αν δεν είχαμε ορατότητα.

Πραγματικά, θέλει ιδιαίτερη προσοχή το πέρασμα αυτού του κομματιού τον χειμώνα. Εναλλακτικά, η προσέγγιση της κορυφής μπορεί να γίνει πέφτοντας σε μια λάκκα (η οποία οριοθετείται κάτω και δεξιά όπως κοιτάμε την κορυφή) στο σημείο που ξεκινάει η παγωμένη ράχη που αναφέραμε παραπάνω.

Μ’ αυτά και μ’ εκείνα, μετά από 5 ώρες (υπολογίζω ότι η συγκεκριμένη διαδρομή βγαίνει και σε 3 με 3 1/2 ώρες) και 5,7 χλμ. πορείας πατάμε στα 2.152 μέτρα της κορυφής.

Ίσως λίγα μέτρα παραπάνω, μιας και το χιόνι που είχε συσσωρευτεί στο πλάτωμα της κορυφής ήταν απίστευτο (χειμώνας 2019).

Παρ’ όλη την ηλιοφάνεια, ο στρατηγός άνεμος είναι ισχυρός και παγωμένος, οπότε εκ των πραγμάτων, οι συνθήκες δεν προσφέρονται για πολύωρη διαμονή στην κορυφή.

Επιστροφή από τα ίδια μέχρι το καταφύγιο «Καραμανώλη».

Πηγές
oreinografies.wordpress.com
agrafarefuge.gr
eoskarditsas.gr